Kwaśne pomarańcze

Czasem los sprawia, że w nasze ręce wpada niespodziewanie książka, której sami nie wybralibyśmy do czytania. Tak było tym razem. Co z tego wyszło?

Podróż przez życie

Oskar Eden zabiera nas w podróż przez życie za pomocą opowiadań, które chronologicznie przybliżają nam kolejne wydarzenia. Opowiadania, tak jak losy bohatera są proste. Wszystko, co zdarza się w jego życiu, może spotkać każdego z nas. Dzieciństwo, dojrzewanie, przeróżne perypetie dorosłego, a w końcu dojrzałego człowieka pozwalają nam poznać bohatera, a przede wszystkim poznać jego porażki. Uczestnicząc w nich miałam ochotę nim wstrząsnąć - bohaterem, rzecz jasna. Bardzo iryrował mnie ten jegomość.

Kwaśny koniec

Chciałam zaczytać się w tej opowieści, bardzo. Nie udało się. Bardzo nudny tekst, brak emocji i akcji sprawiły, że książkę przeczytałam z obowiązku (do końca wierząc, że odnajdę to "wow" o którym czytałam w innych recenzjach). Jestem bardzo zawiedziona, że nie odnalazłam żadnej puenty.

Tytułowe kwaśne pomarańcze to z założenia przeżycia i te sytuacje, o których nie zawsze chcemy pamiętać. Czy to one kształtują nasz charakter? Z pewnością, ale nie tylko one. Nic dobrego nie wyniknie ze skupiania się na porażkach. W tej książce odnalazłam jedno - swoją własną kwaśną pomarańczę.

Oskar Eden- właśnie zadebiutował swoją książką "Kwaśne Pomarańcze". Do jej napisania zbieral się od 10 lat. Powoli rodził się w jego głowie pomysł, aż w końcu postanowił usiąść i spisać swoje przemyślenia i historie. Autor ma 45 lat, mieszka pod Wrocławiem. Jest on absolwentem wydziału nauk o społeczeństwie, a na codzień zajmuje się on quasi-terapią osob w trudnej sytuacji życiowej. W swojej ksiażce chciał pokazać czytelnikom prawdę o otaczającym ich świecie oraz o życiu.


Sama książka to zbiór 33 opowiadań w których autor przedstawia nam różne historie z życia. Wszystko przedstawione jest chronologicznie, od czasów dzieciństwa, do wieku męskiej dojrzałości. Tytułowe "Kwaśne pomarańcze" to oczywiście wydarzenia w naszym życiu, które symbolizować mają nasz los. Jak wiadomo nie zawsze jest on wesoły i łaskawy. Każdemu z nas czasami rzuca on kłoady pod nogi i sprawia, że musimy na chwilę przystanąć i się zastanowić. Każdy rozdział w tej ksiażce to odrębna historia. Razem z autorem między innymi przeżyjemy jego pierwsze rozczarowania miłosne, śmierć babci, czy też niezapomniany sylwester. Niektóre z nich mogą wydać się nam błahe i proste, praktycznie nic nie znaczące, inne zaś będą mocne i wzruszające.

Ta ksiażka i słowa Oskara Edena pokazują nam, jak wiele sytuacji oraz osób w naszym życiu ma na nas wpływ i kształtuje nas. Autor poruszyl też wiele bardzo trudnych i ważnych tematów. Między innymi jest to: śmierć, zdrada, przemoc psychiczna i fizyczna oraz wiele innych. Dookoła wszystkiego jest samotność. Samotność w rodzinie, w wielkim świecie i pracy. Samotność mimo znajomych, rodziców i przyjaciół. Samotność, która w którymś momencie życia dotknie każdego z nas. Czasami niespodziewanie i z zaskoczenia.

Książka mimo tego, że porusza dość smutną i mocną tematykę, to ma też wiele zabawnych i groteskowych momentów. Podczas jej czytania na pewno nie raz się uśmiechniecie! Jest też ona napisana bardzo lekkim i miłym językiem i bardzo szybko i przyjemnie się ją czyta. Znajdziemy w niej prawdę o człowieku i o życiu, które jak wiadomo nie zawsze jest słodkie i wesołe.


"No właśnie - co z tym naszym "prawdziwym" życiem? Czy na pewno jesteśmy sobie bliscy, skoro tak diametralnie różnimy się w sprawie tak istotnej jak ta?"

"Może chociaż nie zbłaźnij się w swoich własnych oczach! Tak, abyś zachował z
tego świata dla siebie samego odrobinę szacunku.
Zachował. Dla siebie. Odrobinę. Na wieczność. "


Uważam, że książka jest bardzo wartościowa i niesie ze sobą przesłanie. Mi bardzo się ona podobała. Niektóre rozdziały wciągnęły mnie tak bardzo i tak mocno, że czulam niedosyt przy ich zakończeniu. Zdecydowanie chciałabym, żeby autor pokazał nam ich ciąg dalszy i wszystko dokładnie wyjaśnił. Ta mała kropka na ich końcu tylko wzbudziła moją ciekawość i zaangażowanie w ksiażkę.
Czy czegoś mi zabrakło w tej książce? Żaluje, że o samym glównym bohaterze, naszym współczesnym Odysie nie mamy więcej informacji. Mimo tego, że jest on głównym bohaterem i, że to z nim przemierzamy przez życie to nie wiemy o nim zbyt dużo. Autor bardziej skupił się na relacjach międzyludzkich, na emocjach jakie od odczuwa oraz na postaciach, które pojawiły się w jego życiu. Oczywiście było to bardzo dobre rozwiązanie, ale czasami zabraklo mi np. wstawki o tym czym zajmuje się nasz bohater, czy ile ma akurat lat w danej historii. Książkę polecam wszystkim osobom, które lubią analizować życie. Które lubią wchodzi w ludzką psychikę i które mają w swoim żcyiu takie właśnie "Kwaśne pomarańcze". Pozwala spojrzeć na niektóre sytuacje z większym dystanstem, a pewnie tak samo jak i ja w pewnym momencie jej czytania będziecie się utożsamiali z niektórymi historiami i emocjami.

Książkę odebrałam z serwisu :)

Czasami nie wiem jak wyrazić wdzięczność osobom, które moją uwagę przykuwają do książek, na które normalnie bym nie spojrzała. Lubię wychodzić poza własne ramy czytelnicze, ale robię to w bezpiecznych granicach i tylko wtedy gdy wiem, że mam ochotę na coś innego. "Kwaśne pomarańcze" to jedna z tych pozycji, o której istnieniu nie miałam nawet pojęcia. Teraz wiem, że gdyby nie autor to dalej żyłabym w nieświadomości jak bardzo cenną literaturę proponują mi moi rodacy. Dzięki panu Oskarowi nie tylko sięgnęłam po coś spoza codziennych zainteresowań, ale dodatkowo jest to pozycja polska, które swoja drogą też często zaniedbywałam, bo wolę książki obcych autorów.

Jak wspomniał autor tytułowe "Kwaśne pomarańcze" to symbolika. Spytacie zatem: czego? - ludzkiego losu. Tego, który nie zawsze jest słodki, dobry i przyjemny. To niejednokrotnie naszpikowany gorzkimi, kwaśnymi i niesmacznymi momentami byt. Niektórzy ludzie w swoim życiu tych niedobrych mają aż nadto, a inni przeżyją zupełnie obok nich. Jednak patrząc na własne wiem, że to właśnie one ukształtowały to, jaka jestem.

Oskar Eden poprzez "Kwaśne pomarańcze" ukazuje nam różne historie z życia - od czasu dzieciństwa do dorosłości i dojrzałości. Cała książka jest jak nasza codzienność tylko ubrana w słowa i to nie jakieś poetyckie, a zwykłe - trafiające do każdego. To urywki, zlepki i streszczenia życia niejednego z nas.

Kiedy sięgałam po tę pozycję ucieszyłam się, że jest to zbiór opowiadań, bo można będzie czytać je wszędzie be z obawy, że zgubi się wątek. Nawet przed snem - przeczytam jedno opowiadanie i idę spać. Jakieś było moje zdziwienie, gdy nie umiałam się do własnych planów dostosować! Czemu? Bo chciałam jeszcze jedno opowiadanie i jeszcze kilka stron itp. Niektóre były tak napisane, że gdzieś w sercu był żal, że nie ma ciągu dalszego, że to już koniec. Na szczęście kolejne nie było gorsze, więc dalej czytałam z zapartym tchem. To takie niesamowite. że człowiek wciągnął się w te historie ot tak już na początku, już od pierwszych stron.

Niebanalna, wciągająca i z poczuciem humoru tam, gdzie potrzeba to tak w skrócie. Pozycja jest poprostu ludzka i nadaje się dla każdego kto chce normalności i codzienności w wydaniu książkowym. "Kwaśne pomarańcze" dają nam możliwość pomyśleć nad ludzkim losem tak nad czyimś, jak i nad swoim. Trzeba jednak zaznaczyć, że to nie jest pozycja gdzie akcja toczy się na wysokich obrotach, dynamika wbija nas w fotel, a zza ściany czyha bóg wie kto i bóg wie gdzie. Nie! To pozycja dla uspokojenia, przemyślenia i relaksu, ale takiego na wyższym poziomie. Ciekawa jestem czy autor zdecyduje się napisać coś jeszcze, bo jeśli tak to niech wie, że jako czytelniczka już czekam!

Kwaśne pomarańcze są codziennością wymalowaną zwykłymi słowami. Są urywkami z życia, są zlepkiem różnych historii, są streszczeniem dojrzewania. Nie mają tego czegoś, co sprawia, że chcę krzyczeć "kocham to!", lecz mają coś, co powoduje, że mówię "to mogłaby być moja historia...".

33 opowiadania o chłopcu, nastolatku, dojrzałym mężczyźnie. Główny bohater pokazuje nam kim był i na kogo wyrósł, co działo się w jego życiu i w jaki sposób go to ukształtowało. Lektura iście jesienna, do podumania przy kubku gorącej herbaty; do przeanalizowania tego, co w książce i tego, co w nas samych.

Niebanalna, wciągająca, pouczająca, z odrobiną humoru. Po niektórych opowiadaniach czuję niedosyt - tak mnie porwały, że chciałabym ciąg dalszy, choć z drugiej strony wiem, że ta ostatnia kropka musiała się pojawić dokładnie w tamtym momencie. Niektóre były idealnie wyważone, nic dodać, nic ująć. Z jednymi mocno się utożsamiam, inne raczej po mnie spływają, lecz wszystkie razem, bez wyjątku, składają się w całości godną polecenia.

Kwaśne pomarańcze to opowiadania bez zawrotnej akcji i fajerwerków, ale bardzo przyjemne w odbiorze. W stylu pisania autora czuć prostotę wymieszaną... z elegancją? Coś takiego, że po przeczytaniu książki mam poczucie lekkiego odchamienia :)

Lektura idealna dla tych, co lubią czasem pofilozofować na temat ludzkiego losu i dla tych, którzy szukają zwyczajności w książkowym wydaniu.

Naprawdę spoko. Jeśli liczysz na czcze słówka, tzw. pustosłowie to nie tu! To nie jest banalna książka, bo chociaż praktyka bohatera jest mocno dydaktyczna i problemy raczej jasne, to konkluzję wyciągasz już samodzielnie i ja to pochwalam.

Świetna proza obyczajowa. Nieprzyjemności są czymś normalnym, chce się rzec składową życia, ale warto przechodzić te troski, ponieważ one nas przygotowują na kolejne, wtedy już wiemy, że warto i należy być ostrożnym i przewidywalnym zarazem.

O relacjach międzyludzkich, które często funkcjonują na zasadzie teorii gier ? kiedy jeden przegrywa, jego kosztem wygrywa inny. W życiu raz na wozie, raz pod?, dlatego warto wziąć się w garść i działać.

Książka, która zagości w mojej biblioteczce na stałe, bo lubię wracać do wartościowej liteartury :)

Jako studentka dojeżdżająca dużo czasu spędzam w pociągu- więc sporo czytam :)Kwaśne pomarańcze to zbiór sytuacji, które każdy z nas przeżywa. Ważne jest aby pamiętać, że to ciężkie chwile budują silny charakter.

Bardzo lubię książki które skłaniają do przemyśleń, zostawiają po sobie podbudowanego ducha. Pozytywny przekaz, polecam :)

Dojrzałe pisarstwo. Historie przewrotne, które mogły się zdarzyć, ponieważ życie bywa okrutne i nierzadko stajemy się ofiarami innych. Również wiele dobrych przypadków ukazujących niesprawiedliwość społeczną. Warto przeczytać.

Jedna z tych książek, które warto miec pod ręką w trudnym czasie. Historie bohatera możemy odnieść do siebie, i na tej podstawie wyciągać ważne wnioski.

Historie, które zmuszają do przemyśleń. Wyciągnięcia wniosków. Bardzo przyjemnie się czyta, książka z działaniem terapeutycznym.

Trochę jak fabularyzowany pamiętnik, fragmenty z życia pewnego człowieka, podobnego do każdego z nas. Skłaniają do refleksji odnośnie roli jednostki w społeczeństwie, naszych wyborów i wybranej curriculum vitae.

Bohater wydaje się bardzo autentyczny, a wydarzenia wiarygodne. Nie zawsze postępuje racjonalnie i bywa, że ponosi tego konsekwencje, ale tak jest u każdej z nas. Czytało się perfekcyjnie.

Jeśli jesteś w ciężkiej sytuacji życiowej, ta książka na praktycznych przykładach może podnieść cię na duchu. Każdy z nas musi sprostać trudom codziennego dnia. Zmieniając nasze położenie czasem dostaniemy rykoszetem.