Łabędź

"Łabędź" Sylwia Trojanowska

Gdy w 1938 roku Anna Łabędź przygotowuje się do rozpoczęcia nauki w szkole pielęgniarskiej, nie wie, że już niedługo jej ambitne plany legną w gruzach, a życie obróci się o sto osiemdziesiąt stopni. Tu i tam krążą pogłoski o nadchodzącej wojnie, sytuacja rodzinna zmienia się z dnia na dzień, a na horyzoncie pojawia się przystojny nieznajomy...
"Łabędź" jest kolejną poruszającą serce opowieścią, jaka wyszła spod pióra uwielbianej przez czytelniczki i czytelników, niesamowicie utalentowanej do konstruowania takowych historii Sylwii Trojanowskiej. W książkach tej autorki jest "coś", co sprawia, że historie z ich kart zapadają na dłużej w naszej pamięci, przeżywamy je razem z bohaterami, kibicujemy im ze wszystkich sił, lecz podczas lektury mierzymy się także, z tym że życie nie zawsze bywa usłane różami, a mieni się milionem barw, czasami nawet tych najmroczniejszych. I taka jest właśnie najnowsza powieść Trojanowskiej.
Od pierwszych stron obserwujemy, że autorka przykłada ogromną wagę do kreacji i pogłębienia warstwy emocjonalnej i psychologicznej powieści. Z tej strony "Łabędź" jest utworem niezwykłym, takim, który stanowi o wiele więcej niż dobrą obyczajówkę na jeden wieczór, na złapanie oddechu, ucieczkę od codzienności. Jako czytelnicy odbieramy historię Anny całym sobą, trzymamy kciuki za nią, za jej przyjaciół i rodzinę; przyglądamy się rozwojowi wydarzeń z zapartym tchem, ściśniętym gardłem, a nasze serce rozrywa się na strzępy.
Mogę śmiało stwierdzić, że "Łabędź" jest jedną z najbardziej poruszających historii, jakie przeczytałem. Pozostawia po sobie smutek, przygnębienie, kilka łez, ale też swoistą satysfakcję i niebywałą wdzięczność, że mogliśmy poznać tę nietuzinkową, niesztampową opowieść. Przez tę książkę się płynie w dosłownym znaczeniu, jej się nie czyta, tylko przeżywa, podąża za bohaterami z całą paletą najrozmaitszych emocji i uczuć.
Na oklaski zasługuje styl pisarski Sylwii Trojanowskiej. Charakteryzuje się on wrażliwością, pięknymi opisami miejsc, portretów psychologicznych postaci, umiejętnym poruszaniem się w metaforach i nieco zawoalowanych znaczeniach. Łapie za serce jak cała reszta, ot co.
Podsumowując, niech nie zmyli Was opis, ani żadne inne pozory - "Łabędź" to kawał świetnej prozy, zachwycającej w każdym, nawet najmniejszym calu. Ta historia hipnotyzuje, zniewala bez reszty i pozostawia po sobie więcej niż wiele, wiele innych. Polecam.
?8/10

...

1938 rok, podbydgoski Fordon. Anna Łabędź przygotowuje się do rozpoczęcia nauki w warszawskiej szkole pielęgniarskiej. Ponieważ jest ambitna i chce zarobić pieniądze na swoje marzenia, zatrudnia się w pobliskiej knajpce. Tam na obiad często zaczyna zaglądać młody Niemiec, Gustaw, który wpada w oko Annie. Jest elegancki, szarmancki i również zainteresowany towarzystwem Anny. Powoli zakochują się w sobie.

Niestety w powietrzu czuć zapach wojny, a ojciec Anny jest ogromnym konserwatystą i dba o wartości narodowe. Jej związek z Niemcem byłby przez niego przekreślony już na starcie. Natomiast Gustaw byłby stracony, gdyby naziści dowiedzieli się o tej miłości.

Łabędź to piękna opowieść o wielkim uczuciu zrodzonym na tle wojny, trudnych wyborach i marzeniach, które mogą się nigdy nie ziścić.

Zdecydowanie najlepsza książka Autorki, którą polecam każdemu, z całego serca! Doszły mnie słuchy, że szykuje się kolejna część, także już dziś z niecierpliwością wyczekuję dalszych losów Anny i Gustawa Guderiana!

Ostatnio dość popularną książką jest powieść o tytule ?Łabędź?. Postanowiłam więc przekonać się czy jest taka dobra jak inni piszą. No niestety. Mnie nie porwała. Zastanawiałam się nawet czy w połowie nie skończyć czytać.
Autorka w pierwszym rozdziale zabiera nas do mojego Krakowa i przedstawia nam starszą panią, która podobnie jak ja kocha to miasto. Uwielbia spacery po Plantach, gwar turystów, hejnał mariacki. Szczególnie upodobała sobie wyprawy nad Wisłę, koło Wawelu by pokarmić łabędzie, chociaż wiedziała, że nie można tego robić. Często spacerowało po tym mieście, tak często na ile pozwalały jej na to bolące stawy i kolana. Mawiała, że na ból na kolan są leki, ale na wyrzuty sumienia już nie. Co ona takie zrobiła, że miała taka przemyślenia?
Po obejrzeniu programu o Gustwie Guderianie, postanawia skontaktować się z dziennikarzem Arturem Wolnym. Chciała opowiedzieć mu prawdziwą historię o ów mordercy, a tym samym przystąpić do ostatniej spowiedzi. Aby udzielić wywiadu wyjechała do Szcześcina. Miasta wspomień i duchów. Do miasta, do którego już nigdy miała nie wracać.
Do tego momentu, książka bardzo mi się podobała i myślałam, że kolejne rozdziały zainteresują mnie tak jak pierwsze. W kolejnych autorka zabiera nas do Fordona, do roku 1938.
Fordon to mała i cicha miejscowość do której licznie przybywali ludzie po wielkiej wojnie. Poznajemy Jana Łabędzia i jego rodzinę. Autorka w szczególności skupiła się na córce Jana ? Annie. Młoda dziewczyna, zawsze dobrze się uczyła i chciała coś w życiu osiągnąć. Dlatego pracowała w restauracji a zarobione pieniądze odkładała na studia pielęgniarskie w Warszawie. W tej restauracji poznała Gustawa Guderiana, w którym jak można się domyśleć, zakochała się z wzajemnością.
Jak potoczyły się losy Anny i Gustawa przeczytajcie sami.
Chociaż początek był bardzo dobry i wciągający to jednak cała książkę oceniam 4/10. Rozczarowała mnie i brakowało mi czegoś w niej. Czyta się ją łatwo i szybko, ale momentami jest bardzo nudna.

Moja recenzja będzie dziś nietypowa, inna niż dotychczasowe, które do tej pory możecie znaleźć na moim profilu. Może to ta książka, może to ta historia, którą zawiera, to sprawiła, że postanowiłam skupić się bardziej na swoich emocjach. Powieść Pani Sylwii, jest pisana emocjami, więc chciałam jak najwięcej Wam o nich napisać i jak najwięcej ich Wam przekazać.

Pierwsze co przykuło moją uwagę, w tej niezwykłej książce, to jej okładka. Minimalistyczna, a zarazem piękna. Potem tytuł, który kojarzy mi się z pięknymi i majestatycznymi ptakami, znanymi z wierności. Potem pomyślałam, że fabuła ?Łabędzia? pewnie mnie nie zaskoczy, bo ostatnio pojawiło się sporo romansów z drugą wojną światową w tle, które pojawiają się niczym grzyby po deszczu i trudno znaleźć w nich coś prawdziwego i szczerego. Zwłaszcza w tych, które dotyczą wielkich miłości w obozie. Zaczęłam czytać i przepadłam. Od samego początku wiedziałam, że mam do czynienia z czymś niezwykłym, wyjątkowym. Przede wszystkim oczarował mnie przepiękny język, potem wspaniała historia, która całkowicie mnie zaangażowała, a na końcu wycisnęła morze łez. Tak kochani, nie wstydzę się tego, morze. Wydawało mi się, że jestem twarda i wiele w życiu widziałam, czytałam i nie jest łatwo mnie wzruszyć, a tu pojawiła się fontanna łez, która zaskoczyła mnie samą, której żaden sposób nie mogłam powstrzymać. Pierwsza część tej niezwykłej historii ma swój koniec, a ja wciąż siedzę w ciemności z książką w ręku, ocieram łzy i drżę z emocji. Pani Sylwio rozbiła Pani mój poukładany świat w puch. Przeżyłam tak silne emocje pod wpływem tej historii, których po sobie się wcale nie spodziewałam. Jeszcze długo potrawa, zanim się ogarnę i sięgnę po kolejną książkę, bo nadal jeszcze tkwię we Fordonie i trwa wojna. Sądzę, że dobrze, że autorka dała czas na ostudzenie emocji swoim czytelnikom.
Myślę, że potrzebne są takie książki, by pamiętać, by przypominać, ile istnień pochłonęła ta nieludzka wojna. Ilu młodym, wspaniałym ludziom, którzy nie zdążyli nawet jeszcze zacząć żyć i spełniać swoich marzeń, zostało to życie brutalnie odebrane. Ilu godnych podziwu patriotów leży w bezimiennych grobach. Trzeba wciąż i wciąż na nowo przypominać jak straszna była ta wojna, żeby już żadne pokolenie nie musiało jej doświadczyć.
Wojna wyzwalała w niektórych najgorsze z możliwych instynktów, a może pozwalała na to by okrutni i pozbawieni jakikolwiek zahamowań ludzie bez względu na narodowość byli dla siebie oprawcami. Każdy powód mógł się okazać dla niektórych w sprzyjających okolicznościach źródłem do nieuzasadnionej nienawiści i okazją do okrutnej zemsty.
[?]w człowieku trzeba przede wszystkim człowieka szukać, a nie Niemca czy Żyda?. To zdanie pada w powieści kilkakrotnie i jest wspaniałym posumowaniem tej niezwykłej historii. Nie miało znaczenia, czy ktoś był Polakiem, Żydem, czy Niemcem spadające bomby zabijały wszystkich tak samo, sprawiały, że wobec śmierci wszyscy byli równi. Ramię w ramię szli w szeregu na jej spotkanie. Wtedy okazywało się ile jest człowieka w człowieku, bez względu na narodowość i poglądy polityczne.

Na tle niepokojów tuż przed wybuchem najstraszniejszej jak dotąd wojny w dziejach ludzkości autorka snuje piękną historię, o niezwykle przywiązanej do siebie i kochającej się rodzinie Łabędziów, którzy dla siebie zrobią dosłownie wszystko. Anna skłonna jest poświęcić swoje marzenia o zawodzie pielęgniarki i miłość swego życia w imię tych więzi, bo nie ma dla niej nic ważniejszego niż rodzina, która jest dla niej wsparciem, jest najważniejsza i święta. Podobnie jak dla jej ojca i braci. Ta więź, która istnieje w tej niezwykłej rodzinie, jest imponująca, a zarazem pokrzepiająca. Cudownie było czytać o tym jak bardzo się kochają i jak bardzo mogą liczyć na swoje wsparcie w każdym momencie bez względu na okoliczności.
Jeszcze długo i dużo mogłabym pisać o zaletach tej książki. O tym jak świetnie jest napisana, jak wspaniale skonstruowana jest jej fabuła, jakie niezwykłe postaci można w niej spotkać, które pokocha się całym sercem, poza małymi wyjątkami oczywiście. Wszytko w tej książce jest na najwyższym poziomie. Język, fabuła, a przede wszystkim niesamowite emocje, jakie wzbudza, które nie pozwalają odłożyć książki aż do końca. To wspaniała literatura z najwyższej półki. Wierzcie mi po tej niesamowitej przygodzie czytelniczej, nie wiem jak wrócić do rzeczywistości, nawet nie wiem, czy chcę.

Jak żyć, kiedy marzenia i pragnienia zamieniają się w kupkę popiołu? Marzyć dalej? Odpuścić? Walczyć o swoje za wszelką cenę? Iść do celu po trupach? Co powinno być najważniejsze w życiu? Miłość? Rodzina? Pieniądze? Te i wiele innych dylematów czeka na bohaterkę najnowszej powieści Sylwii Trojanowskiej pt. "Łabędź".
Główną bohaterkę "Łabędzia", Annę, poznajemy w chwili, kiedy wkracza powoli w dorosły wiek. Ma osiemnaście lat i marzy o tym, by zostać pielęgniarką i nieść pomoc potrzebującym i chorym. Nie ogląda się na rodzinny dom, w którym się nie przelewa, lecz stara się sama, w miarę swych możliwości, zarobić na upragnioną szkołę w Warszawie. Aby wesprzeć rodziców, Justynę i Jana, w codziennym życiu, podejmuje pracę w restauracji "Wiślana". Justyna początkowo nie jest zachwycona decyzją córki, bo co to za praca dla młodej kobiety, ale rozumie jej determinację i upór. Oboje z Janem są dumni z córki, a także z dwóch synów, Olka i Radka. Chłopcy są starsi od Ani o pięć lat i kochają siostrę nad życie, co wiele razy będą mieli okazję udowodnić.
Podsumowując, chciałam zaznaczyć, że to NIE jest powieść o miłości. Nie wyłącznie, choć jest to jeden z przewijających się przez fabułę wątków. Jednak powiedzieć, że "Łabędź" opowiada o miłości to tak, jakby nic nie powiedzieć. Zatem o czym jest ta książka? Według mnie o ludziach takich jak my, którzy musieli zmierzyć się nie tylko ze światem, ale przede wszystkim ze sobą, swoimi uczuciami i wydarzeniami, które ich dotknęły. Musieli poradzić sobie z tym, że ich życie nieodwracalnie się zmieniło i nic nigdy nie będzie już takie samo.

Koniecznie poznajcie rodzinę Łabędziów. Nie będziecie tego żałować. Ja już nie mogę doczekać się drugiego tomu tej historii.

Wow, to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem [pod wielkim wrażeniem. Doskonała powieść, doskonała saga....tylko.... Tylko zła jestem, że nie ma jeszcze kolejnego tomu. Autorko, tak się nie robi.
Tym, co przede wszystkim rzuca się w oczy jest przebogate, świetnie nakreślone i bogato udokumentowane tło historyczne. Jest ono bardzo dobrze wplecione w losy bohaterów przez co tworzy z nimi doskonałą jedność. Fikcja literacka w tej książce bardzo mocno splata się z rzeczywistymi wydarzeniami. W pewnym momencie wydarzenia tak pochłaniają, tak się ze sobą splatają, że trudno odróżnić, co jest prawdą, a co fikcją.
Akcja powieści rozgrywa się w podbydgoskim miasteczku Fordon, współcześnie oraz w latach międzywojennych i w czasach II wojny światowej. Pewnego dnia do miasteczka Fordon sprowadzają się Łabędziowie. Nowi, rodzina zamieszkują w niewielkim domu przy autentycznie do dzisiaj istniejącej ulicy. Umiejscowienie w fabule autentycznych miejsc, placów, ulic, budynków, możliwość ich zidentyfikowania przez mieszkańców i turystów jest wielką siłą całej historii.
Jest rok 1920, rodzi się trzecie dziecko głównych bohaterów, Jana i Justyny. To dziewczynka, która otrzymuje imię Anna. Anna dorasta, staje się dorosła i ma coraz większe ambicje, inne marzenia niż wiele jej koleżanek,a z pewnością odmienne od marzeń swoich koleżanek. Największym marzeniem Anny jest możliwość dalszego kształcenia się w Warszawie.
Wiadomo, wyjazd, stancja w obcym mieście, nowe otoczenie, nowe wydatki. Na to wszystko potrzebne są pieniądze, i to nie małe. Anna zatrudnia się w kawiarni. Gdyby wiedziała, jak ta decyzja zmieni jej życie.
Więcej nic już nie zdradzę. Nadmienię tylko, że to wspaniała historia, która z pozoru wydaje się być banalną.. Jednak w trakcie lektury szybko okazuje się, jak daleko jej do banalności, do utartych szlaków podobnych książek. Autorka ze zwyczajnego schematu, z fabuły, jakich wiele utworzyła wspaniałą, porywająca lekturę, którą czyta się zarywając noc. Tylko dlaczego nie mogłam od razu sięgnąć po kolejny tom....
Wyraziści bohaterowie. Nie wszystkich da się lubić, ale nikomu nie można odmówić charakteru. Do tego wspaniale oddany klimat przedwojennego miasteczka. Miałam wrażenia uczestniczenia w filmie, bycia na planie, brania udziału w czymś wspaniałym. I ten smutniejszy element, przedwojenne, bardzo szybko eskalujące konflikty narodowościowe. Błyskawicznie rozwijająca się nienawiść pomiędzy Polakami- Niemcami- Żydami. Dopiero w takiej lekturze widać, jak niewiele potrzeba żeby doszło do nieszczęścia.
Gorąco zachęcam do lektury. Wspaniała powieść, świetnie ukazane rozmaite uczucia, w tym miłość, przyjażń, nienawiść oraz szeroko rozumiana potęga rodzinnych więzów, rodzina ponad wszystko...ale czy zawsze? Gorąco polecam i niecierpliwie czekam na kolejny tom. Zadziwiająco dobra, ba doskonała powieść. Nie spodziewałam się takiej lektury. I niecierpliwie szukam poprzednich książek Sylwii Trojanowskiej. Łabędż to 13. książka autorki.

Czytelnik od czasu do czasu natrafia na takie książki, które uświadamiają mu, że literatura niesie ze sobą ogromną moc przekazu. Że choć czasami potrafi tylko bawić, kiedy indziej jest w stanie wiele nauczyć. A przede wszystkim wywołać lawinę potężnych emocji. Nie od dziś wiem, że jak mało co, wyjątkowo działa na mnie wątek miłości zakazanych. Im bardziej naturalny i znajdujący logiczne uzasadnienie, tym lepiej. Słowem wstępu powiem tylko tyle. Polka, Niemiec i wojna. Czy trzeba tłumaczyć więcej? Chciałam zatem zabrać Was pomiędzy karty historii stworzonej ręką Sylwii Trojanowskiej. ?Łabędź? ? krótki tytuł, prosta okładka, a to, co kryje się w środku zdecydowanie odbiega od banału. Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY
Rok 1938. Anna Łabędź, młodziutka dziewczyna, za którą ogląda się niejeden chłopak, właśnie ma rozpocząć naukę w warszawskiej szkole pielęgniarskiej. Jej rodzice, którzy tak bardzo w nią wierzą, starają się ją wspierać tak bardzo, jak tylko mogą. Ambitna i gotowa do tego, by stanąć do walki o własne marzenia, poznaje pewnego tajemniczego i szarmanckiego mężczyznę, w którym lokuje swoje uczucia. I nie byłoby w tym nic kontrowersyjnego gdyby nie fakt, że jest Niemcem. Ojciec Ani, który już wie jak to jest toczyć z kimś bój na życie i śmierć, doświadczony wojną nie będzie w stanie zaakceptować tego związku. I Anna o tym doskonale wie. Wybór pomiędzy rodziną, a miłością nie jest jednak największym zmartwieniem, które na nią czeka. Hitler zaczyna właśnie realizować w Europie swój ambitny plan?

POLKA I NIEMIEC
Główna bohaterka powieści, od nazwiska której został zaczerpnięty tytuł - Anna Łabędź - to młoda i ambitna dziewczyna. Wychowywana w kochającej rodzinie, u boku braci, którzy wiele byliby w stanie dla niej zrobić - chce zawalczyć o własne marzenia. W tym celu zatrudnia się w restauracji o niezbyt wysokich standardach. Pragnie być pielęgniarką, uczyć się i tym samym zostać jedyną dobrze wykształconą osobą w rodzinie. Na jej drodze pojawia się jednak zakazana miłość, związek, który stawia wszystko pod wielkim znakiem zapytania. Jej rodzinne więzy, plany, spokój ? wszystko staje pod znakiem zapytania. Gustaw w kolei to szarmancki mężczyzna, taki, którego jeszcze nigdy nie miała okazji poznać. Jest Niemcem, owszem. Ale to nie powinno równoważyć się z wydanym wyrokiem. Gotowy do poświęcenia i będący przede wszystkim dobrym człowiekiem, podobnie jak Ania pada ofiarą szufladkowania. Takie czasy, można by powiedzieć, niestety. Ale to błahe ?niestety? w czasach wojny bywało wyrokiem śmierci.

ZAKAZANA MIŁOŚĆ, WOJNA I RODZINNE WIĘZI
Autorka rozpoczyna tę powieść obrazem starszej kobiety, która słyszy wiele nieprawdziwych słów na temat przeszłości i pewnego człowieka. Daremne próby odtworzenia czyichś losów przez dotarcie do niewłaściwych źródeł skłaniają ją do interwencji. Postanawia działać i tym sposobem czytelnik zostaje płynnie przeniesiony w głąb przeszłości. Czasów wojny, niby odległych, a jednak wciąż pamiętanych przez najstarsze, żyjące pokolenie. ?Łabędź? to zatem historia o zakazanej miłości, podszytej żarliwym uczuciem, skrywanym, kontrowersyjnym, ale przede wszystkim autentycznym i pięknym. Bez wymuszonej namiętności. O miłości okraszonej wieloma, trudnymi wyborami, które są w stanie zweryfikować jej autentyczność. Gdybym ograniczyła się do wzmianki wyłącznie o relacji uczuciowej głównych bohaterów, jakże ukrzywdziłabym tą książkę. Na jej kartach skrywa się cała paleta wartości i kwestii. To historia o śmierci, walce, o rodzinnych więzach, o wojnie, w której nie powinno być Niemców czy Polaków. Byli ludzie dobrzy i źli. Ci, którzy ulegali presji otoczenia i ci, którzy na przekór czasom wybrali własne sumienie.

Nie brak postaci z drugiego planu. Są osoby zachowujące się jakże niewłaściwie, krzywdzące czynem i słowem, uprzykrzając życie bohaterki Anny. Są i ci, którzy ją wspierają, zaskakując swoimi wyborami nawet po śmierci.

PODSUMOWANIE
Wstrząsające wydarzenia, które przecież w historii naszego kraju miały miejsce naprawdę, Wojna, miłość, śmierć i życie. Autorka zgrabnie ujęła temat, fundując całą gamę emocji i równoważąc tematy tak, że nie było tutaj żadnych nachalnych wątków. Wszystkie miały swoje miejsce, a książka stała się historią, którą powinien przeczytać każdy. I która ma okazję trafić w gusta czytelników na co dzień sięgających po powieści różnych gatunków. Brawo za konsekwencje, research, przekaz i lekcję życia. ?Łabędź? to zatem historia, która naprawdę coś po sobie pozostawia. Okrutna, bolesna, momentami cisnąca do oczu łzy, ale przynosząca także i nadzieję. Polecam całym sercem.
...