Lakier do paznokci

Lakier do paznokci to książka wydana w formie broszurowej, zawierająca 10 kolorowych opowiadań. Kolejne rozdziały tworzą wachlarz historii, które rozgrywa się w innym czasie, dotyka innych problemów i pokazuje, że każda kobieta nosi w sobie swoja historię.

Dla kolejnych rozdziałów mogłabym przypisać kolor, który bohaterka miałaby na swoich paznokciach.
Dla opowieści wyraźnie smutnych zostawiłabym ciemne kolory, głębokie jak smutek po utracie kogoś ukochanego. Obgryzione z nerwów przez kobiety niepewne jutra i zrezygnowane.
Delikatne, w pastelowych barwach dla romantyczek tęskniących za uczuciem. Pomalowane na kolorowo mogą odnosić się do kreatywnych i pomysłowych dziewczyn, odważnych, podążających w nieznane mimo wszystko . Czerwone paznokcie dla pań kobiecych i eleganckich, może nawet w butach na obcasie i w rajstopach ? kiedyś tak trudno dostępnym towarze. Zostają też paznokcie naturalne, zadbane ale bez emalii. Może nie nudne, ale monotonne jak codzienność i jej troski.

Przyznam, że jak na debiut i jednocześnie opowiadania pisane dla siebie, i w końcu wyciągnięte z szuflady dla ludzi, są one ciekawe i różnorodne. Każda historia nagle przeskakuje do innego świata, widzianego oczami kobiety, matki, przyjaciółki. Są to opowieści dla każdej kobiety o innej, bliskiej lub dalekiej kobiecie, ale takiej, która również jak my zmaga się z codziennością i prozą życia. Czasem losem cięższym i smutniejszym a czasem mimo pewnego niedostatku, bohaterka ta potrafi stworzyć coś z niczego lub obdarować uśmiechem kogoś, kto tego potrzebuje.

Książka jest naprawdę chudzinką, ma zaledwie 55 stron. Zawiera w dziesięć różnych opowiadań. Wszystkie z nich są o kobietach i z każdej historii można wyciągnąć ciekawe wnioski.
Między innymi, że nie powinno się szukać na siłę miłości, nie można oceniać ludzi po wyglądzie.
Nie każdy rozumie depresję ale również znajdujemy wątki o przemocy fizycznej.
Jest nawet fragment, jak kiedyś byli traktowani ludzie ze wsi. Rodzina najbardziej martwiła się " co powiedzą inni", a nie jak poradzić sobie z danymi zmartwieniami.
Najbardziej zainteresowało mnie ostatnie opowiadanie, " Ja zawsze na siebie uważam, tylko nie zawsze mi się to udaje" zakończenie jest bardzo zaskakujące i śmiało można by było napisać o tym ciekawą książkę.
Nie pamiętam kiedy ostatni raz czytałam opowiadania i trochę czuję po nich niedosyt.
Chciałabym przeczytać te historię w bardziej szczegółowej wersji z widocznymi emocjami, żebym mogła się przywiązać do bohaterów oraz lepiej ich poznać.
Książkę czyta się lekko, historię są wciągające i dające dużo do myślenia.
Jest to bardzo fajna odskocznia i pozycja dosłownie na małą chwile przy kawie.

Przyznam, że książka całkowicie mnie zaskoczyła. W swoim minimalizmie zawarła całe życie dotyczące praktycznie każdego człowieka na ziemi. Ukazała troski życiowe, choroby, podstępy, wydziedziczenia, wstydliwość, pragnienia bycia potrzebnym, błaganie o miłość, oszustwa, rodzinne tajemnice, przemoc domowa, sekrety z przeszłości i wiele innych uczuć, które się w niej pojawiły. Przytoczę wam pewien cytat:

,,Bardzo często jest tak, że tworzymy fałszywy obraz drugiej osoby. Zasłyszane opinie, jakieś ploty budują stereotypy i uprzedzenia(...) Nie wiemy, co tak naprawdę przeżył drugi człowiek, czego doświadczył, świadkiem jak bardzo dramatycznych wydarzeń był kiedyś, z czym borykał się w dzieciństwie. Osądzamy, potępiamy, wydajemy opinie. Ale po co? I w imię czego? Kto dał nam takie przyzwolenie?"

Pozycja ma wiele opowiadań, z czego każde budzi jakieś przesłanie. Przytacza nam konkretne przykłady, poprzez krótkie opowiadania. Gdyby nie one, mogłaby służyć jako poradnik życiowych przestróg. Nie znajdziecie tutaj dokładnych miejsc, aczkolwiek czasami jest przydzielony rok do jakiegoś wydarzenia. Postać, która gra główniejsza rolę będzie dokładnie opisana, zważywszy na sytuacje, której będzie dotyczyło opowiadanie. Każda historia niestety nie budzi radości, tylko smutną życiowa prawdę. Ukazuje ludzkie niedoskonałości bez względu czy chodzi o fizyczne, czy psychiczne. Czytający bardzo szybko wychwyci o co chodzi autorce i kiedy to nastąpi, dopadną go myśli nad danym tematem, czy problemem.

Małą zmyłka dla czytelnika mogą być wydarzenia, które będziemy myśleli, że w jakiś sposób się łączą. To troszeczkę mnie rozpraszało, bo byłam niemal pewna, że każda osoba w każdym opowiadaniu będzie kimś z rodziny. Dlatego ostrzegam, że to różne opowiadania nie związane ze sobą, bo nie historie mają ukazywać, a problemy, które ich dotyczą. Rozwiązanie zawsze należy do nas, czyli to, jakie wyciągniemy z nich wnioski.
Mi czytało się bardzo przyjemnie, właśnie odkąd domyśliłam się, że każda historia jest inna.

Na nieco ponad pięćdziesięciu stronach poruszane są istotne społecznie problemy. Spotykamy się tu z alkoholizmem, przemocą domową, depresją i szeroko pojętymi skomplikowanymi relacjami międzyludzkim. Przedstawione historie pokazują trudy codziennego życia. Bez upiększeń i idealizowania. Opowiadania są pisane z perspektywy kilku bohaterek, które starają się odnajdować w otaczającej ich rzeczywistości. Czasem radzą sobie lepiej, innym razem gorzej, ale na każdym kroku widać ich odwagę, siłę i determinację. ...

Są to opowieści o niezwyczajnych, choć tak naprawdę całkiem przeciętnych kobietach, więc pośród nich nie mogło zabraknąć czerpiącej z życia garściami Anieli, czy Baśki, która dla wygody chce zajść w ciążę.
Opowiadania zostały natchnione siłą kobiet, która jest wyczuwalna w trakcie czytania.

"Lakier do paznokci" jest zbiorem króciutkich opowiadań zawartych na zaledwie 55 stronach. Myślę, że historie ukazane w tej książce niestety i dziś mają swoje odzwierciedlenie w życiu niektórych rodzin. Kilka opowiadań jest bardzo poruszające, a co gorsza zapewne spora część kobiet odnajdzie w nich siebie i swoje przeżycia, a może i cierpienie...
Książeczkę, mimo podjętych w niej trudnych tematów, czyta się niezwykle szybko. Styl i język autorki, a do tego malutka ilość stron bardzo zachęcają do lektury.
Polecam na wieczór przy lampce wina, lub do popołudniowej kawki.

...

"Lakier do paznokci" to zbiór 10 opowiadań stworzonych przez autorkę o pseudonimie Peggy Brown

Opowiadania są króciutkie, czyta się bardzo szybko i lekko. Mimo niewielkiej objętości,autorka porusza bardzo ważne tematy. Pokazuje,że te problemy były przed laty,są teraz i na pewno będą obecne w przyszłości. Mowa tu np o alkoholizmie, przemocy domowej, braku oparcia w najbliższych, depresji. Opowiadania dosadnie przedstawiają życie codzienne bohaterek. I tak jak to było kiedyś, teraz nadal boimy się prosić o pomoc w takich sytuacjach, nie chcemy pokazać,że coś jest nie tak. Doskonale się maskujemy.

Tak jak wspominałam,czyta się szybciutko. Bardzo ciekawy pomysł jeśli chodzi o opowiadania. Natomiast ja czuję lekki niedosyt, brakuje mi trochę rozwinięcia tych historii. Czekam na kolejne książki autorki.

Opowiadania oczywiście polecam, warto przeczytać.

Peggy Brown ? polonistka, pedagog. Jak sama mówi, dotąd pisała do szuflady, jednak w wieku 40 lat postanowiła sprawić prezent samej sobie i wydać kilka opowiadań. Od 16 lat mieszka i pracuje w Londynie. Prywatnie podróżuje. Aktywnie też wspiera kobiety w ich dążeniu do przełamywania stereotypów. O tym też pisze w swoim debiucie literackim pt. ?Lakier do paznokci?. Portalowi Kulturalne Rozmowy postanawia opowiedzieć o procesie twórczym i sile kobiet oraz ich walce o wolność.


...