Lalki z getta

Jeszcze tylko jeden rozdział...
Nocka zarwana, książka przeczytana.

Zawsze będę dziękować losowi, że urodziłam się w czasach pokoju, a raczej względnie ustabilizowanych. Po wojnie nie było u nas spokojnie dość długo. W dniu urodzin upamiętniam także rocznicę wybuchu stanu wojennego.

Getto, przedsionek piekła. Wyspa cierpienia w dużym cywilizowanym mieście. Tylko u steru władzy zaburzony psychicznie człowiek, wspierany przez ludzi złej woli.

Pomimo grozy okoliczności, książka niesie spokój. Treść jest fikcją literacką.
Tytułowy lalkarz i jego spektakle dają ukojenie, chwilę zapomnienia.
Sztuka pozwala ocalić człowieczeństwo. Miłość do drugiej osoby ratuje nasze umysły przed zwątpieniem. Jest siłą.

Powieść napisała terapeutka i na każdej stronie czuć optymizm. Mentalną wolę walki by dawać otuchę i podnosić upadającego ducha w obliczu śmierci.

Tym razem zupełnie inaczej spojrzałam na ten swoisty obóz. Wszystko jest takie samo, głód, bicie, zastraszenie, śmierć. Jednak jest także nadzieja, umieszczona w kukiełkach, w ruchu rąk i świadomości samozwańczych artystów.

Mamy również drugą stronę.
Obecny kat zamienia się w zwierzynę. Teraz sam doświadcza złości silniejszych. I tym razem przychodzi z pomocą pacynka i wyobraźnia.
Wszystko jest w głowie. Tu się zaczyna i kończy droga.

"Przejmujący obraz wojny widzianej oczami dziecka i jego prześladowcy. Porywające studium odwagi i siły przebaczania."

Zachęcam do poznania tej smutnej, a jednocześnie niosącej ufność lektury.

Aż trudno mi uwierzyć, że historia opisana w książce jest fikcyjna. Jest tak poruszająca, że aż chce wierzyć, że gdzieś tam faktycznie był lalkarz z getta warszawskiego, a historia jednej z najważniejszych jego lalek księcia, który trafia do niemieckiego esesmana nie była tylko fikcją literacką.

Mika to żydowski chłopiec, który na początku wojny odziedziczył po dziadku płaszcz, który w niezliczonej ilości tajemnych kieszeni skrywa wiele tajemnic. Odziedziczył też kolekcję pacynek ukrytych w kieszeniach płaszcza. Dzięki lalkom i swoim zdolnościom pomaga towarzyszom niedoli oderwać się od wojennej rzeczywistości i choć na chwilę zapomnieć o jej potwornościach. Pewnego dnia Mika zwraca uwagę nazisty i od tej pory będzie musiał zapewniać rozrywkę oprawcom i każdego dnia walczyć o honor i przetrwanie. Jedna z pacynek Miki trafia do Maxa, niemieckiego żołnierza, którego przeżycia w Polsce i w syberyjskim gułagu ukazują wojnę z innej perspektywy.

Spodobał mi się pomysł ukazania historii żydowskiego getta z dwóch stron, ze strony uwięzionego Miki i ze strony strażnika Maxa. To właśnie w osobie tego drugiego Autorka pokazała, że również niemieccy żołnierze mieli sumienia, ale byli pod ogromnym wpływem Hitlera. Ta wzruszająca historia widziana oczami dziecka i nazisty ukazuje różne perspektywy, różne przemyślenia oraz różne spojrzenia na te same wydarzenia. Opowieść pełna emocji, wciągająca i tak bardzo na czasie. Jeden mały minusik za to w jaki sposób Autorka opisała tutaj nas, Polaków, jak byśmy byli ponad tym i również nie cierpieli. Poza tym książka warta każdej chwili z nią spędzonej,a jeśli zdecydujecie się po nią sięgnąć to zaopatrzcie się w chusteczki.

Czy w czasach wojny można znaleźć coś, co choć na chwilę zajmie głowę i przyniesie ulgę w cierpieniu i strachu?
Napady na społeczeństwo, pogarda skierowana w stronę Żydów. Podzielenie ludzi i miasta na dwie części ? żydowską, gdzie ludzie umierają z głodu i chorób. Kradzieże, ubóstwo i śmierć. I strona, gdzie panuje dobrobyt, a żołnierze czerpią z życia pełnymi garściami. ?Lalki z getta? to opowieść o przetrwaniu i poświęceniu. Wywóz ludzi na pewną śmierć. Mika jako młody chłopiec przebywał w części żydowskiej, gdzie używał lalek ? pacynek stworzonych przez swojego dziadka, a później przez siebie jako rekwizytów do wystawiania przedstawień. Po śmierci dziadka odziedziczył po nim wyjątkowy płaszcz, w którym znajdowało się wszystko, bo.. Miał ukryte kieszenie, w których można było ukryć własne skarby. Szczęściem w nieszczęściu i w pewien sposób ratunkiem było to, że wśród tłumu Mikę zauważył jeden z żołnierzy niemieckich - Max, który rozkazał chłopcu rozegrać spektakl wśród innych Niemców. W ramach zapłaty chłopiec otrzymywał chleb, czasem słoik dżemu i ser. Lalki i ich ?dusze? były odskocznią od piekła, przez które przechodzili ludzie.

Książka bardzo wzruszająca ? młodzieniec, który w domu dziecka dla porzuconych maluchów, chorujących na gruźlicę wystawiał przedstawienia, by choć na chwilę osłodzić im gorycz dnia codziennego. Dzięki swoim znajomościom i zaufaniu, którym obdarzyli go Niemcy chłopak ratował dzieci żydowskie, przenosząc je na drugą stronę, gdzie mieli szansę na normalne życie.

Znajdujemy tutaj opis getta z dwóch perspektyw ? żydowskiego chłopca i żołnierza niemieckiego, który sam stał się więźniem i został zesłany do obozu na Sybirze. Jak to mówią ?punkt widzenia zależy od punktu siedzenia?.

Miłość w czasach wojny, przyjaźń, oddanie i braterstwo ? o tym przeczytacie w tej pozycji. Niesamowicie oddaje klimat wojny i walki o życie. Pozycja obowiązkowa dla miłośników takiej literatury. Polecam.

Eva Weaver nakreśliła przeszywającą, sięgającą najciemniejszych zakamarków duszy opowieść, której lektura w obecnej przerażającej sytuacji, przygniata ze zdojoną mocą. Czytanie o okrucieństwach wojny zawsze było dla mnie rozdzierającym przeżyciem, ale nadzwyczaj wartościowym, wręcz duchowym, tym razem jednak historia przytłoczyła mnie tak potężnie, iż kolejne słowa musiałam staranne dawkować, tak, by nie karmiły dodatkowo zaistniałego poczucia paniki i bezradności.

Książkę podzielono na trzy części. W pierwszej poznajemy żydowskiego chłopca, który dzięki pacynkom niesie ukojenie, zapomnienie i nadzieję bezbronnym ofiarom wojny. Z czasem lalki i niezwykły płaszcz dziadka stają się potężną bronią w walce z bezdusznym okupantem, symbolem odwagi, honoru i poświęcenia. Druga część ukazuje wojnę z perspektywy niemieckiego żołnierza Maxa, któremu przekazana została najcenniejsza lalka. Nazista został zesłany na Syberię, a zatem przyjmuje na siebie los własnych ofiar. Śledzimy jego piekło, ucieczkę, a co najważniejsze, próbę powrotu do normalnego życia, jakie po traumatycznych przejściach, a także w skutek wyrzutów sumienia, nie jest możliwe. Trzecia część to niespodziewane zderzenie teraźniejszości z przeszłością, ujawnienie prawd, końcowe rozliczenie, próba odkupienia win.

Przerażająca, przeszywająca na wskroś, napełniająca serce bólem, buntem, a teraz również strachem. Okrucieństwo opisane w tej historii jest po prostu porażające. Sugestywne pióro autorki sprawia, że czytelnik czuje się jak naoczny świadek tych tragicznych wydarzeń. I choć opisane tu zostało też przejmujące bohaterstwo, odwaga i zdolność do poświęceń, jakie wzruszają do granic, to jednak wciąż jest to opowieść przejmująco bolesna i smutna, po której nie sposób ukoić rozszalałych emocji.

"Lalki z getta" to odurzająca, boleśnie wiarygodna powieść o przetrwaniu i piętnie wojny, jakie wyryte zostaje w duszy już na zawsze. To także przejmująco smutna, rozrywająca serce historia o okrucieństwie, jakie dosłownie przygniata czytającego. To wreszcie hipnotyzująca, refleksyjna historia o kacie, który stał się ofiarą, lecz także o kwestii winy i próbie okupienia. Mocna, bolesna, zapadająca w pamięć! Polecam!