Łapiąc oddech

,,Łapiąc oddech" to historia kobiety cierpiącej na depresję. Julie ma za sobą próbę samobójczą. Wkrótce ma urodzić syna. Dzięki lekom i pomocy innych jakoś funkcjonuje. Kiedy małymi krokami 0rbuje realizować się jako matka, okazuje się, że jest w kolejnej ciąży. Dziewczyna jest bierna do tego stopnia, że to mąż podejmuje za nią decyzjie czy ona urodzi dziecko czy nie. Wiąże się to z dużym ryzykiem, bo na czas ciąży Julie musi odstawić leki.
Na wszystko naklada się prwsja społeczeństwa, oresja żeby karmić piersią, żeby być super mamą, pełną cierpliwości, wystorojną, szczupłą w tydzień po porodzie...

Książka nie należy do nowości (pierwotnie bykywa wydana w 2003 roku), ale jest bardzo aktualna. Depresja poporodowa dotyka do 30 % kobiet. Duży wpływ ma na to presja społeczna, z którą musi się zmierzyć każda matka. Kiedyś nie mówiło się o tym wcale, teraz temat powolutku wypływa, ale i tak nie wszystkie kobiety zwracają się o pomoc do specjalisty. Historia Julie jest smutna, przykra i poruszająca. Dziewczyna ma kochającego męża, dom, dobre wykształcenie, dziecko i drugie w drodze. Jednak nie ważny jest status społeczny, co posiadasz, albo czego nie. Przed depresją nie można się uchronić. Za uśmiechem mogą skrywać się skrzętnie skrywane lęki a w sercu smutek i mrok, o którym zwykły przechodzień nie będzie miał pojęcia.
Dbajmy nie tylko o swoje zdrowie fizyczne, ale także o psychiczne. Jeśli sami o siebie się nie zatroszczymy, nikt za nas tego nie zrobi. I nie bójmy się prosić o pomoc, kiedy sami nie dajemy rady.
Historia Julie jest bardzo emocjonalna i choć narracja jest specyficzna , przez co czasami książkę ciężko się czyta, to warto sięgnąć po tą lekturę, bo mimo wszystko jest bardzo wartościowa.