Las zaginionych

"Łatwo jest błędnie odczytać czyjeś słowa.
Jeszcze latwiej- milczenie".

Agnieszka Pietrzyk w swojej najnowszej książce zabiera nas do Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej.

Trzy dziewczyny wybierają się na przejażdżkę konną. Wracaja tylko dwie. Ewelina i Aneta nie mają pojęcia gdzie pojechała ich koleżanka. Mijają kolejne dni a dziewczyna nie daju znaku życia.
Gdy kilka dni po zaginięciu Leny, ginie kolejna kobieta, policja rozpoczyna śledztwo. Czy w pobliskich lasach grasuje seryjny morderca? A może winnych należy szukać wśród najbliższych?

"Las zaginionych" to ciekawie skonstruowany thriller, którego fabuła wciąga od pierwszych stron. Akcja powieści początkowo rozwija się powoli, jednak z każdym kolejnym rozdziałem nabiera tempa i sprawia, że od książki ciężko się oderwać.
"Las zaginionych" to kolejna książka Agnieszki Pietrzyk, którą mogę zaliczyć do tych nieodkładalnych. Autorka umiejętnie wodzi czytelnika za nos, myli tropy co sprawia, że napięcie podczas czytania wzrasta z każdą przeczytaną stroną. W tej historii nic nie jest oczywiste, wszystko jest tak zagmatwane, że w żaden sposób nie domyśliłam się jakie będzie zakończenie. Miałam pewnie tropy, lecz żaden z nich się nie sprawdził. Finał tej historii kompletnie mnie zaskoczył i pozostawił wiele pytań, na które ciężko znaleźć odpowiedzi.
"Las zaginionych" to nie tylko dobrze napisany thriller, to również trudna i smutna historia o bólu, cierpieniu i skrywanym żalu, o tym, do czego może doprowadzić człowieka chęć zemsty.
Jeżeli macie ochotę na dobrą lekturę, taką, która będzie trzymała w nas napięciu do samego końca, polecam Wam sięgnąć po "Las zaginionych". Nie zawiedziecie się!

Twórczość Agnieszki Pietrzyk śledzę od kilku lat od kiedy podbiła moje serce serią z komisarzem Kamilem Soroką. W tym czasie autorka wydała również trzy niezależne kryminały, których akcja rozgrywa się w jej rodzinnym Elblągu i jego okolicach. Ostatni z nich ?Las zaginionych? zabiera nas do Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej, w którym dochodzi do tajemniczego zaginięcia.

"Trzy dziewczyny pojechały na przejażdżkę konną po lesie, wróciły tylko dwie".

Gdy dziesięć dni po zaginięciu Leny, w identycznych okolicznościach znika kolejna kobieta policja nie bagatelizuje sprawy. Czy możliwe, że w okolicy grasuje seryjny morderca polujący na amazonki? A może wyjaśnienia tych spraw należy szukać wśród osób im najbliższych, a nawet w odległej przeszłości?

Autorka znakomicie prowadzi nas krętą ścieżką fabuły klucząc i myląc tropy. Przedzieramy się przez gąszcz domysłów, szukając powiązań pomiędzy sprawami i typując możliwych sprawców.

Wplatana początkowo jakby od niechcenia historia przyjaźni sprzed lat okazuje się skrywać sekret, który niewyjaśniony obrasta warstwami żalu, nienawiści i w końcu palącym pragnieniem zemsty. Przemilczane zło, latami zamiatane pod dywan w końcu eksploduje w najmniej spodziewanym momencie.

Dynamika akcji wzrasta w miarę odkrywania prawdziwego oblicza bohaterów i kolejnych mrocznych faktów nie pozwalając na oderwanie się od tej historii do samego końca. A ten jest równie zaskakujący, co napawający żalem wynikającym z bezsilności. Bo tak niewiele było trzeba, by ta historia potoczyła się zupełnie inaczej?

?Las zaginionych? to lektura, względem której miałam bardzo duże oczekiwania. Poprzednia książka autorki bardzo mi się podobała, więc nie mogłam się doczekać, aż będę mogła przeczytać jej najnowszą powieść. Niestety w tym przypadku mój entuzjazm bardzo szybkości opadł. Ogólnie książka jest dobra, ma swoje lepsze i słabsze momenty, ale nie było to coś, czego oczekiwałam. Czuję się rozdarta. Na początku byłam nią pochłonięta i nie mogłam się oderwać, jednak z czasem, gdy zaczęłam lepiej poznawać głównych bohaterów przestałam się nią ekscytować. Nie byłam w stanie polubić żadnej z postaci, co zdecydowanie utrudniało mi zaangażowanie się w fabułę. Muszę przyznać, że plusem jest to, iż była to naprawdę zaskakująca historia. Nie spodziewałam się kierunku, w którym została poprowadzona, a zakończenie było tak szalone i dziwne, że nie wiem, co o tym tak naprawdę myśleć.

Trzy nastolatki wybierają się na przejażdżkę konną do Parku Krajobrazowego. Niestety jedna z nich znika bez śladu. Wraca tylko koń, na którym jechała. Kilka dni później w tej samej okolicy ginie inna kobieta. Karolina Iwaszyn z mężem i dziećmi przyjechała w odwiedziny do znajomych. Konno wybrała się na przejażdżkę po okolicy i już nie wróciła. Policja szuka śladów obu zaginionych, jednocześnie przyglądając się ich najbliższemu otoczeniu. Wraz z rozwojem historii ujawniają się tajemnice i sekrety z przeszłości, które mogą rzucić nowe światło na sprawę.

Streszczenie obiecało tak wiele, ale książka niestety mnie trochę rozczarowała. Historia płynęła całkiem dobrze, pojawiły się nieoczekiwane zwroty akcji, ale ja po prostu tego nie poczułam. Muszę przyznać, że brakowało mi trochę ognia, czegoś, co wyniosłoby ją ponad inne książki z tego gatunku, czegoś, co pozwoliłoby jej zaistnieć, ponieważ chociaż ?Las zaginionych? był dla mnie przyjemną lekturą, nie sądzę, że zostanie ze mną na dłużej. Z drugiej strony nie każda książka przecież może.

Czy podobała mi się ta książka? I tak, i nie. Podobał mi się styl pisania autorki. Podobał mi się pomysł na fabułę. Ale nie wiem, czy rzeczywiście podobała mi się sama historia. Wiem tylko, że po jej przeczytaniu czuję się nieswojo.