Latarnik

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach jednak nie miałam okazji żadnej przeczytać, czego ogromnie teraz żałuję, bo jestem pod ogromnym wrażeniem tego w jaki sposób Ola pisze. Do sięgnięcia po książkę "Latarnik" rozpoczynającą serię szeptanioła zachęcił mnie interesujący opis oraz cudowna okładka, jak się okazało wnętrze powieści również jest dopracowane w każdym calu i wygląda wręcz obłędnie! Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę świetnie wykreowani. To niezwykle prawdziwe postaci, które z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości i z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Historia przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu wrażeń i emocji! Akcja powieści toczy się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na relacjach, więziach, słowach i gestach głównych postaci. Razem z bohaterami przenosimy się do nadmorskiej miejscowości Płotki, swoją drogą autorka w tak barwny i plastyczny sposób opisuje to miejsce i jego środowisko, że wielokrotnie miałam wrażenie jakbym towarzyszyła bohaterom podczas wszystkich wydarzeń. Czuć taki małomiasteczkowym klimat panujący w Płotkach, gdzie wszyscy się znają, wszystko o sobie wiedzą i jednocześnie w razie potrzeby sobie pomagają. Lubię takie społeczności. Z każdą kolejną przeczytaną stroną coraz bardziej odczuwałam niepowtarzalną magię tego miejsca, coraz bardziej intrygowała mnie tajemnica związana z tytułowym latarnikiem i ciekawiło mnie to jak Ola poprowadzi losy bohaterów. Pisarka nie boi się poruszać życiowych i ponadczasowych tematów, takich jak: strata bliskiej osoby, przemoc domowa, problem alkoholowy czy niepełnosprawność, które wywołują w Czytelniku wiele mieszanych odczuć oraz skłaniają do głębszych przemyśleń nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy każdego dnia. "Latarnik" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa historia, pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd, z którą cudownie spędziłam czas. Nie mogę się już doczekać poznania dalszych losów bohaterów. To idealna lektura fanów literatury obyczajowej. Polecam!

Wolicie góry czy morze?????

Płotki to male nadmorskie miasteczko. Z pozoru nic nie nie dzieje, ale wystarczy zagłębić się w społeczność, żeby odkryć problemy jakie trapią mieszkańców.
Bogusia jest po wypadku. Porusza się na wózku. Zawsze marzyła o własnej piekarni, której zapach ciast, będzie wabił klientów. Niepełnosprawność pokrzyżowała jej plany.
Eleonora, starsza kobieta, na wskroś samotna.
Sonia, młodziutka dziewczyna, maltertowana przez ojca.
Lucyna, największa plotkara, którą także nie omiją ludzkie nieszczęścia.
I co ma z tym wszystkim wspólnego Oliwia?
Dziewczyna, która niespodziewanie zjawia się w Płotkach. Szybko nawiązuje kontakt z mieszkańcami i zaczyna interesować interesować się pobliską latarnią morską i legendą jaką krąży wokół latarnika.

Musicie wiedzieć, z naprawdę bardzo rzadko sięgam po obyczajówki czy romanse. Zdarza się to nie częściej niż kilka razy do roku i sa to starannie wyselekcjonowane lektury ????ale obok ,,latarnika" i takich opini nie sposób przejść obojętnie.
I z czystym sumieniem przyznaję rację tym zachwytom. Powieść jest pięknie napisana. Akcja toczy się niespiesznie, tak jakby to sam nadmorski wiatr szeptał tą historię wprost do ucha. Przyspiesza by za chwilę dać odetchnąć. Autorka w swojej powieści poruszyła niezwykle ważne kwestie, takie jak przemoc domowa, osamotnienie, alkoholizm, niepełnosprawność. Wydaje się być tego za dużo, na pierwszy rzut oka, ale wątki są świetnie połączone. Wszystkie wydarzenia że sobą współgrają. Aleksandra Rak zmusza czytelnika do refleksji. Na wiele problemów ludzie patrzą przez palce. Zwłaszcza jeśli kojarzycie dotyczy to ich samych. Wychodzą z założenia, że ro co dzieje się za przysłowiową ścianą, to nie ich interes. Nawet jeśli dochodzi do przemocy.
Mimo wszystko to bardzo piękna, ciepła i kojąca serce opowieść, ktira teraz z czystym sumieniem mogę polecić wam i ja.

Lubicie książki o zakończeniu, które powoduje, że nóż w kieszeni się otwiera? Ja uwielbiam, ale tylko, wtedy kiedy wiem, że będzie kolejny tom i wyjdzie szydło z worka. Tak było w tym przypadku. Dobra jestem co? Pisze od zakończenia, ale poważnie ja tu przy końcu jestem i nagle co?!!! (tu chciałabym napisać co mnie tak zdenerwowało, ale tym samym zrobię spojler, a tego chyba nikt nie chce?!) no takie emocje, że masz ochotę rzucić książką o ścianę.

Przed wami pierwszy tom serii ?Szept anioła? która sprawdzi się idealnie dla tych, którzy szukają czegoś dla odetchnienia, ale i czegoś w swoim życiu. Z autorką spotkałam się pierwszy raz i już zabieram się za nadrabianie poprzednich jej książek (zrozumie to tylko książkoholik), Wracając do książki to nie chce pisać kolejnych opisów, które macie pełno w internecie (zachęcam do zerknięcia), lecz odczucia, które mną wstrząsnęły, ponieważ przypomniałam sobie kilka epizodów z własnego życia, które idealnie wplatają się z losami naszych bohaterów.

Mieliście tak, że pojechaliście gdzieś, rowerem, samochodem, pociągiem i okazało się, że czujecie, że tam chcieliście być, albo sytuacja która wynikła poprzez splot nieszczęśliwych zdarzeń zaprowadziła was w miejsce które dało wam więcej, niż chcieliście, niż się spodziewaliście? Miałam tak kopę lat temu, a dziś jestem tu, gdzie jestem, i to jest mój dowód na to jak bardzo książka wpłynęła na moje odczucia. Każdy bohater to taka zębatka w zegarku brak jednej, uszkodzenie powoduje chaos w maszynie i kaplica? Od nas zależy jak podejdziemy do tematu. Jedno potrzebuje drugiego.

Cudowna postać Oliwii i jej usposobienie powodują, że ma się ochotę tulać się do niej i zrobić dla niej wszystko. Czekam na tom drugi, który już niebawem, a was kochani całym sercem do nadrobienia. Jeżeli macie w swoim otoczeniu osobę, która może nie wie jak odnaleźć się w związku albo nie radzi sobie z czymś, kimś to będzie super prezent, kiedy dostanie tę książkę. Przeczytasz to zrozumiesz.

Piękność taka delikatna, że głowa mała. Mieszkam nad morzem (fakt rzadko jestem na plaży), ale doskonale odczuwałam tą nadmorską rzeczywistość i nie tylko.