Lato utkane z marzeń

To miał być w końcu ICH czas. Wymarzony urlop, który mieli spędzić razem w niewielkiej górskiej miejscowości, z każdym kolejnym dniem zamienia się w coraz to większą katastrofę. Czy ta relacja ma w ogóle rację bytu? A może warto dać dojść do głosu rozsądkowi i otworzyć się na coś... nowego?

Z twórczością Gabrieli Garaś miałam do czynienia wyłącznie w postaci typowo zimowo-świątecznych powieści, więc szczerze mówiąc byłam ogromnie ciekawa, czy ta letnia odsłona jej pióra również wywoła we mnie tyle emocji. Cóż, tak też się stało.

Jak już pewnie wiecie, mam ogromną słabość do małomiasteczkowych klimatów - sielskość, błoga cisza i iddyliczna aura tworzą wręcz idealne tło do tkania na nim poruszających, życiowych historii. A to autorce udało się bezbłędnie. Na kartach swojej powieści z niezwykłą subtelnością porusza ona kwestię skomplikowanych rodzinnych relacji, braku akceptacji, utraconych nadziei, czy też niespełnionych miłości. Ukazuje, że by iść naprzód, najpierw musimy rozliczyć się z przeszłością oraz emocjami, które zagnieździły się głęboko w nas. I że na drugą szansę nigdy nie jest za późno - o ile jesteśmy na to naprawdę gotowi.

"Lato utkane z marzeń" to słodko-gorzka historia, która zarówno wywołuje szeroki uśmiech na twarzy, jak i pozostawia po sobie delikatną nutę nostalgii. Przenieście się wraz z bohaterami do zacisznego pensjonatu i poczujcie na skórze gorące promienie słońca - ta książka zagwarantuje Wam letni klimat nawet w deszczowe wieczory, polecam!