Łatwopalni

Twórczość Agnieszki Lingas-Łoniewskiej jest mi już znana i z przyjemnością sięgam po jej kolejne powieści. Moim nieśmiałym marzeniem jest nadrobienie wszystkich, ale czy i kiedy się to wydarzy ? nie mam pojęcia. W ostatnich dniach udało mi się sięgnąć nareszcie po pierwszy tom z serii Łatwopalni, a o tym, czy mi się ta historia podobała, opowiem za chwilę.

On jest mężczyzną uciekającym przed dręczącą przeszłością. Nigdzie nie zagrzewa miejsca na dłużej, a Polskę przemierza na swoim motocyklu. Ona jest nauczycielką, mieszkającą z wymagającą matką, która nadal nie może wybaczyć jej dawnych błędów. W miasteczku, w którym mieszkają, wszystko jest ustalane raz na zawsze, więc prawdopodobnie już zawsze będą mieszkać tylko we dwie. Los zrzuca jednak Jarka właśnie w okolice miasteczka, więc pozostaje teraz pytanie: czy uda mu się wstrząsnąć światem Moniki i obudzić uśpioną miejscowość?

Główni bohaterowie zdecydowanie zasługują na kilka słów. Monika to postać, którą polubiłam od samego początku i poczułam w stosunku do niej coś na wzór współczucia. Jest dorosłą kobietą, która właściwie została skazana na mieszkanie ze swoją matką do końca życia, w dodatku z ogromnym poczuciem winy. Autorka bardzo dobrze wykreowała tę postać i jako czytelnik mogłam poczuć to, co przeżywała aktualnie bohaterka.

Jeśli chodzi o postać Jarka, to o nim również mam coś dobrego do powiedzenia. Bardzo polubiłam tego bohaterka, ponieważ mimo przypisywanych mu łatek (skoro jeździ na motocyklu i ma długie włosy, to najpewniej jest niebezpieczny i w ogóle jest to diabeł wcielony), nie poddawał się i starał się pokazać Monice z jak najlepszej strony, a to, co mówią o nim inni, niezbyt go interesowało. Jest to bardzo dobra postawa i muszę przyznać, że właśnie dzięki temu tak bardzo polubiłam tego bohatera. Jego historia mnie z kolei bardzo poruszyła i no cóż, nie umiem o nim powiedzieć złego słowa.

Jak zawsze warsztat autorki zasługuje na pochwałę i uważam, że nie bez przyczyny Agnieszkę Lingas-Łoniewską nazywa się dilerką emocji. To jak ta kobieta pisze i przedstawia historie swoich bohaterów, jest świetne i nie mogę wyjść z zachwytu. W Łatwopalnych pełno jest ukrytego bólu, prześladującej przeszłości i przede wszystkim emocji, które z łatwością przechodzą na czytelnika. Nie będzie to więc zadziwiające, jeśli napiszę, że ta powieść mnie wciągnęła i sprawiła, że muszę poznać dalsze losy tych bohaterów.

W tej książce nie brakuje ciekawych postaci, wciągającej akcji oraz zwrotów akcji. Jeżeli jeszcze zastanawiacie się, czy czytać tę książkę - pragnę rozwiać Wasze wątpliwości. No, a jeżeli po prostu szukacie dobrego romansu, który może zająć Wasze myśli, to z całego serca polecam Wam Łatwopalnych.

Recenzja Łatwopalni

Tytuł : Łatwopalni
Autor : Agnieszka Lingas - Łoniewska
Wydawnictwo : Książki Burda
Ocena : ????? 5/5

Łatwopalni to pierwsza część serii autorki Agnieszki - Lingas - Łoniewskiej.

Monika jest nauczycielką języka - polskiego w szkole, mieszka w małej wsi pod Wałbrzychem.
Mieszka z matką która jest bardzo wymagającą osobą, nigdy nie okazuje córce żadnych uczuć,zawsze były tylko we dwie, a dawne błędy z przeszłości dają się we znaki,wydaje się że nie można liczyć na cud, lecz czy jednak?

Jarek to mężczyzna który, bardzo dużo przeżył, przemierza Polskę na swoim motocyklu, lecz nigdzie nie zostaje na dłużej.
Wydawać się może, że to taki jego styl życia lecz tak naprawdę ucieka, przed przeszłością która wciąż go dopada.
Los kieruje go na Dolny Śląsk, gdzie zatrzymuje się w wynajmowanym pokoju, właśnie u Moniki i jej matki.

Jarek i Monika najpierw jeżdżą razem do szkoły, gdzie mężczyzna ma uczyć dzieci, pierwszej pomocy, później zaczynają wychodzić razem na imprezy, wydaje się że wszystko idzie po ich myśli.
Lecz los bywa przewrotny, na jednym z wypadów wychodzi na jaw prawda, przed która właśnie ucieka Jarek.
Czy Jarek skradnie serce Moniki?
Czy mężczyzna pogodzi się z losem, jaki go spotkał?
Tego dowiecie się czytając książkę Łatwopalni.

To opowieść o tęsknocie za tym co było, o tym, że niestety los bywa okrutny i stawia nas w bardzo trudnej sytuacji. Niekiedy człowiek popełnia błędy, których nie jest w stanie naprawić, tak właśnie stało się z Jarkiem, załamał się po stracie najbliższych, czekał na wybaczenie, które nie nadchodziło i coraz bardziej pogłębiał się w tym smutku, lecz pewnych spraw i zdarzeń nie da się zapomnieć.
Autorka pokazuje nam również problemy z jakim borykają się też inni takimi jak alkoholizm, czy naciskanie rodziców na wybory swoich dzieci, tak właśnie robili rodzice Grzesia, nie pozwalając żyć mu własnym życiem. Pokazuje nam także, cierpienie osoby zakochanej, tak jak Monika, którą zostawił najpierw Grześ a potem Jarek.

Książka bardzo lekka, szybko się ją czyta, a zakończenie, chcę by były dalsze losy naszych bohaterów. Polecam całym sercem przeczytać i przeżywać historię Moniki Jarka i Grzesia.

Główny bohater powieści, Jarek, to człowiek dobrze wykształcony, w końcu jest lekarzem, w którym od czasu do czasu pojawiają się instynkty dawnego zawodu. Porzuciwszy jednak zamierzchłe plany i nawyki, łapie okazjonalne zlecenia jako malarz. Utalentowany artystycznie, choć z poranioną duszą, która nie pozwala mu otworzyć się przed innymi. Zamknięty w sobie, wciąż w trasie, ucieka. To jego sposób na radzenie sobie z bólem. Monika to nauczycielka, która od czasu rezygnacji ze związku z bogatym, ale mało rozsądnym kandydatem na męża postanowiła nie szukać nikogo na siłę. Znosząc humory matki, która nie stroni jej kąśliwych uwag, nie należy do dusz towarzystwa, choć potrafi w takowe spoglądać głębiej, niż inni. Wrażliwa i gotowa nieść pomoc.

?Łatwopalni? to historia o wolno rodzącym się uczuciu, w którym do głosu dochodzą echa przeszłości uniemożliwiające normalne spełnienie, które w przypadku osób bez wielkich traum pozwoliłoby na szczęście. Opowieść, w której namiętność wywołana jest naturalnie, bez wymuszonych scen wyuzdanych zbliżeń, ale w której istotę stanowi słowo, szczerość i wsparcie. Pojawia się wątek natrętnego eks, który choć zamożny, nie jest w stanie podarować kobiecie tego, co najcenniejsze. Poczucia bezpieczeństwa. W tle przewija się postać wymagającej matki, są motywy motocyklu i malarstwa, które stanowią trzon teraźniejszości głównego bohatera. Zmysłowo, wiarygodnie, z wyczuciem.

Książka nie jest długa, toteż sprawdza się na jeden, ciepły wieczór, podczas którego będziemy szukać romantycznej, niewulgarnej, literackiej przygody. Przez pewien czas dość przewidywalna, choć druga połowa nieco miesza, w końcu powieść doczekała się swojej kontynuacji, po którą mam wkrótce zamiar sięgnąć. Polecam fanom polskich romansów, są emocje, nieirytujący bohaterowie, są wątki drugoplanowe. Jeśli nie lubicie obszernych tomiszczy, a macie ochotę na dobrą miłosną historię, to jest właśnie to. ...