Lekcje aktorstwa

Witajcie na otwartych darmowych warsztatach Johna Smitha. Na tytułowe Lekcje aktorstwa zdecydowało się kilkanaście osób. Teoretycznie nie mają one ze sobą wiele wspólnego, chociaż niektórzy z nich się znają. Jest jednak coś, co mocno ich łączy. Każdy z uczestników ma problemy z odnalezieniem się we współczesnym społeczeństwie i czuje się przez to mocno wykluczony. Wszyscy oni zdecydowali się wziąć udział w warsztatach skuszeni obietnicą zmian w swoim życiu. Przystępują więc oni do ?lekcji? pełni ciekawości i nadziei na lepsze jutro.

Sam zarys historii jasno pokazuje, że Nick Drnaso kolejny raz stworzył dzieło niezwykłe, zapewniające czytelnikowi naprawdę złożoną formę rozrywki. Nie jest więc to tytuł dla miłośników mainstreamu, a dla kogoś, kto chce po zakończonej lekturze jeszcze długo analizować przeczytane treści.

Od pierwszej strony albumu w głowie odbiorcy pojawia się pytanie o to, co tu jest prawdziwe, a co nie? Wydarzenia, których jesteśmy tu świadkami, są bowiem mieszanką fikcji i rzeczywistości. Doskonałym przykładem tego może być, chociażby pierwsza scena, kiedy to Rosie i Dennis odgrywają nieznajomych na pierwszej randce. Teoretycznie są oni małżeństwem od bardzo wielu lat, ale okazuje się, że tak naprawdę niewiele o sobie wiedzą i cały czas się ?odkrywają?. Tego typu wątków jest tu znacznie więcej i wypełniają one szczelnie 276 stron komiksu.

Twórca nie ogranicza się tu tylko do wydarzeń z trwających warsztatów. W jego poprzednich dziełach ważną rolę w historii odgrywali wielowymiarowi bohaterowie i tak też jest w przypadku recenzowanego komiksu. Skupia on uwagę czytelnika na wykreowanych postaciach, ujawniając niektóre szczegóły z ich życia, tym samym prezentując liczne problemy, z którymi borykają się na co dzień.

LEKCJE O LUDZIACH

Ari Aster zapowiedział prace nad filmową adaptacją ?Lekcji aktorstwa?, a Kultura Gniewu serwuje nam je w komiksowym pierwowzorze. No i bez dwóch zdań jest to kolejny wielki (i chyba na razie ostatni, bo z tego co się orientuję, to zostały już tylko jakieś krótkie formy) komiks Nicka Drnaso. Rzecz jak zwykle sterylna, specyficzna, ale jednocześnie pełna siły, prawdy i emocji. I zaludniona fascynującymi jednostkami, których losów autentycznie jesteśmy ciekawi.

Różni ludzie, różne losy, różne historie, jedna wspólna rzecz ? lekcje aktorstwa. Grupka ludzi postanawia skorzystać z darmowej oferty. Nauka, jak grać, ma być dobrą formą spędzenia wolnego czasu, urozmaicenia życia, przełamania rutyny. Każdy chce czegoś innego, każdy ma jakieś oczekiwania. A co dostaną?

?Lekcje aktorstwa? to komiks spokojny. Prosty właściwie. Grupka ludzi na zajęciach, ich żywoty, rozmowy no i to w zasadzie tyle. Nie ma tu pędzącej akcji, wszystko jest stateczne, a także, jak wspominałem, sterylne, klinicznie chłodne, jakby autor robił beznamiętnie wiwisekcję swoich bohaterów ? beznamiętnie, ale nie beznamiętną, bo jednak masa w tym emocji, masa uczuć i? nie wiem, czy nazwać to zrozumieniem, bo Drnaso nie ocenia, a jedynie pokazuje, ale czuć tutaj mnóstwo humanitaryzmu.

Ale to, co najbardziej fascynuje mnie w jego powieściach graficznych, to to jakie intrygujące rzeczy wydobywa z sytuacji tak zwyczajnych, że aż pozornie nudnych. No bo tylko spójrzcie, grupka ludzi chce się uczyć aktorstwa. Co tu może być ciekawego? Jakieś fajne fakty o technikach i kulisach grania? A coś więcej? A Drnaso bardziej ciekawią ludzie, jako tacy. Ludzie i ich życia, relacje, pragnienia. I to, co może się kryć w tym wszystkim, jakiś detal, zapowiedź tajemnicy, czegoś więcej. i na tym tle rozbiera to wszystko, tych ludzi, to co ich tworzy i wypełnia, na czynniki pierwsze. I doskonale mu to wychodzi. A my wychodzimy z tej konfrontacji z jego dziełami bogatsi nie tylko o nowe doświadczenia, ale i przemyślenia, bo to, co i jak nam opowiada, sprawia, że po prostu poniekąd z automatu stawiamy się w sytuacji bohaterów i zastanawiamy co sami byśmy robili, co czuli i jakby się to potoczyło w naszym przypadku.

Więc dostajemy niemal trzysta stron gadania, rozmów, dyskusji, ale zaserwowanych tak, że oderwać się od tego nie można. Co tam oderwać, czyta się to, jak to mówią, z wypiekami na twarzy, a po wszystkim, choć lektura nie jest lekka, nie jest wcale prosta, ale za to jakże satysfakcjonująca, (przy okazji wyśmienicie w swej prostocie, choć też sterylnie zilustrowana), zostaje poczucie niedosytu. No więc zostaje czekać na film. Studio, które uwielbiam plus zapowiadana obsada ? Joaquin Phoenix, Emma Stone ? i Ari Aster za kamerą, dają nadzieję na jedną z najlepszych ekranizacji komiksu. więc czekam, zacieram ręce, a na razie przeżywam jeszcze ten album, takie zrobił wrażenie.