Lilie królowej Wiedźmy

?Lilie królowej. Wiedźmy? to wspaniała kontynuacja losów dwóch dzielnych przyjaciółek Amalii i Mildy, dwórek królowej Jadwigi nazywanych przez nią Liliami. Dziewczyny fałszywie oskarżone przez ochmistrzynię zostały wypędzone z dworu. Królowa, mimo swojej pozycji, nie mając innego wyjścia, musiała się na to zgodzić, by uratować im życie.

Milda została wypędzona niemal na ulicę i od tej pory musi radzić sobie sama, by zarobić na życie, a Amalię wydano za mąż za wdowca, rycerza Zbigniewa. Królowa wybroniła swoje lilie, na tyle, jak dalece pozwoliła jej na to pozycja, ale nie o takiej przyszłości dziewczyny marzyły.

Dziewczyny, zanim się rozstały, przyrzekły sobie wzajemną pomoc i siostrzaną miłość na zawsze. Królowa zapewniła Amalię, że nie pozwoli, by Mildzie stała się krzywda, a jej ukochanego Szymka wyśle do Italii na studia. Amalia poczuła, że właśnie jej wolność i młodość odpływają w niebyt, Milda natomiast będzie musiała bardzo szybko przywyknąć do nowej sytuacji, Szymek zaś dzięki protekcji królowej wyjeżdża na studia do słonecznej Italii. Kazimierz, do którego Milda musiała się udać, zdaje się jej miejscem pełnym przestępców, czuje się tu opuszczona i zupełnie osamotniona. Varnas, Amalia i Milda, ta trójka wkrótce znajdzie się w nie lada tarapatach.

Varnas we Wilnie dowodzi wojskami, które mężnie bronią się przed Krzyżakami. Dzielny i ceniony przez króla wojownik ulega jednak zaślepieniu zemstą na człowieku, który wymordował mu rodzinę i daje się wciągnąć w pułapkę i wpada w ręce Krzyżaków, stając się ich jeńcem.

Amalia zamiast panią czuje się w zamku Rożnów jak więzień. Wie już, że jej mąż to człowiek, którego natura pozostawia wiele do życzenia, a okoliczności śmierci jego poprzedniej żony są dość niejasne i nikt na ten temat nie chce z nią rozmawiać.

Milda, żyjąca wśród złodziei, wcale nie jest bezpieczna, bo ręce ochmistrzyni są długie i wciąż próbuje zaszkodzić znienawidzonej przez siebie dziewczynie.

Jestem pod ogromnym wrażeniem umiejętności pisarskich autorki. Lucyna Olejniczak dla mnie jest mistrzynią w opisywaniu zwyczajów, strojów, potraw i pomieszczeń, a dodatkowo znakomicie potrafi oddać emocje bohaterów. Autorka wnikliwie opisuje życie w ówczesnego Krakowa, procedury inkwizycyjne, wspomina o istnieniu krakowskiej gminy żydowskiej, która ratuje Mildę przed wpadnięciem w ręce inkwizycji. Znalazło się też miejsce na wspomnienie o knowaniach przeciwko Jagielle środowisk prokrzyżackich - Zygmunta Luksemburczyka, urażonego z powodu utraty Rusi Halickiej i księcia Władysława Opolczyka, który zamierzał sprzedać Zakonowi należącą do niego ziemię dobrzyńską. Ich knowania miały na celu zrzucenie z tronu Jagiełły i rozbioru ziem polskich należących do Korony. W zniweczeniu tych planów pomaga Varnas, który przypadkiem wchodzi w posiadanie zdradzieckich pism i w ten sposób udaje mu się odkupić swoje winy w oczach króla, gdy zawiódł go jako dowódca.

Autorka umiejętnie stopniuje napięcie. Po chwilach spokojnej narracji, gdy akcja toczy się w Krakowie, nagle nabiera gwałtownego tempa, gdy dotyczy losów Amalii. Amalia dotąd łudziła się, że jej mąż prostacki brutal, przy niej wysubtelnieje, nie przypuszczała nawet, jak bardzo ten człowiek jest szalony, nie zdawała sobie sprawy, że jest rozbójnikiem i zwykłym mordercą.

Gdy Zbigniew zamyka ją w komnacie, ludziom wmawia, że jego żona oszalała i musi ją izolować. Nikt tego nie kwestionuje i nie poddaje w wątpliwość słów pana, bo każdy, kto ma odrobinę władzy może bezczelnie kłamać. Ludzie z wioski bardzo szybko zapomnieli o tym, co dla nich zrobiła i w ogóle nie interesują się jej losem. Jedynie Milda widzi i czuje, że jej przyjaciółka potrzebuje pomocy.

Zakochałam się w tej sadze na dobre. Kolejny raz, ta niesamowita powieść, przeniosła mnie w czasie i kolejny raz czytałam ją z wypiekami na twarzy. Chłonęłam atmosferę tamtych czasów całą sobą i przeżywałam wraz z bohaterami ich niecodzienne przygody. Autorka za pomocą słów namalowała specyficzny obraz średniowiecznej Polski. Zrobiła to tak perfekcyjnie, że chwilami wydawało mi się, iż przebywam pomiędzy bohaterami, przyglądając się ich życiu, przeżywając wszystko, to co oni. Całości dopełniają wspaniałe dialogi i cudownie wykreowani bohaterowie. Genialnie skonstruowana fabuła z zaskakującymi zwrotami akcji, nie pozwalała odłożyć książki ani na chwilę.

?Lilie królowej. Wiedźmy? to kolejna moja niesamowita podróż do przeszłości, w którą zabrała mnie autorka. Doskonale odwzorowane tło historyczne, wyjątkowy styl, opisy, barwne historie bohaterów, to wszystko sprawia, że książkę czyta się jednym tchem, a fabuła tej powieści wciąga tak bardzo, że wszystko wokół nie ma znaczenia.

"Lilie królowej. Wiedźmy" Lucyny Olejniczak to drugi tom Sagi średniowiecznej, a jednocześnie to książka, która dotarła do mnie po wielu perypetiach. Ale najważniejsze, że dotarła, bo bardzo chciałam ją przeczytać.
Pierwszy tom tej sagi bardzo mnie wciągnął i byłam ciekawa co też słychać u bohaterów, jak potoczyły się ich dalsze losy i jakie trudności przyszło im pokonywać.
Jadwiga, Milda, Amalia....trzy rówieśniczki ale każdej z nich życie przygotowało inną ścieżkę. Jadwiga, królowa, która mimo młodego wieku wiele niosła na swoich barkach. Amalia to córka bogatej rodziny, towarzyszka młodych lat królowej i Milda, Litwinka, której prawie cała rodzina została wymordowana. Wiele je dzieli ale jedno łączy....niezwykły hart ducha i siła przetrwania. Teraz jednak zostają rozdzielone i każda na własny rachunek musi mierzyć się ze swoimi problemami. Czy uda im się je pokonać, czy będę jeszcze miały okazję się spotkać, co szykuje im los? Sprawdźcie sami.
Jestem zachwycona tą historią. Autorka tak pięknie snuje swoją opowieść, że czytając wręcz przeniosłam się do XIII wieku i razem z bohaterkami przeżywałam napotykane przez nie trudności i zawirowania. Polubiłam je wszystkie, choć moją faworytką jest Milda, dziewczyna, która miała niezwykłą siłę charakteru i wolę przetrwania, oraz zdolności. Kibicowałam jej i kibicuję dalej, bo jestem pewna, że autorka jeszcze ją doświadczy.
To niezwykle obrazowa historia. Lucyna Olejniczak namalowała słowami obrazy, które wyświetlają się przed oczyma podczas czytania. Jestem zachwycona jej piórem i z niecierpliwością czekam na kolejny tom tej sagi.
Ileż tu się dzieje, są intrygi i knowania, jest nienawiść, zawiść ale też przyjaźń, miłość, siła i wola walki. Czytałam z wielkim zainteresowaniem przewracając strona za stroną by dowiedzieć się co dalej. I jest też magia, która szczególnie w XIII wieku może być niebezpieczna dla osoby, która ją uprawia.
Zaciekawiłam Was? To szybko po nią sięgnijcie. Polecam.

"Wiedźmy" to drugi tom z cyklu "Lilie królowej saga średniowieczna". Poznajemy dalsze losy czterech bohaterów: królowej Jadwigi, Amalii, Mildy i jej brata Varnasa. Bardzo dużo się tutaj dzieje. Dosłownie trzeba mieć oczy szeroko otwarte. Życie tych czterech osób będzie zagrożone. Dlaczego?
Czy Jadwiga dobrego męża wybrała dla swojej byłej dwórki Amalii? Przekonacie się, poznając jej życie, które obecnie wiedzie na zamku w Rożnowie. Powiem jedno, warto przyjrzeć się z bliska Zbigniewowi. On coś ukrywa. Czyżby miał swoje za uszami? Co się stało z jego pierwszą żoną?
Milda wcale lepiej nie trafiła. Znalazła się w Kazimierzu. Tutaj przyszło jej żyć. Niestety również tutaj roi się od przestępców. Czy nasza była dwórka poradzi sobie w zaistniałej sytuacji? Czy uda jej się odzyskać dobre imię?
Najbardziej było mi żal Varnasa. Przeczytajcie jego historię. Warto. Chłopak w swoim życiu dużo przeszedł i jeszcze więcej przeżyje. Czy po rozłące z siostrą jeszcze kiedyś ją zobaczy? Czy znowu będą razem?
Wracając do królowej Jadwigi, zadaje sobie pytanie: czy ona tak naprawdę jest szczęśliwa? Zastanawia mnie jedno, dlaczego nie uwierzyła swoim przyjaciółką i jednocześnie dwórką? Dlaczego skazała ich na taki los?
Jak wiecie na dworach i zamkach lubią przebywać szpiedzy. A co oni robią? Knują, puszczają fałszywe plotki i robią wszystko, żeby obalić rządzących. Tak też jest i w tej historii. Jestem ciekawa, czy odkryjecie, kto tu tak naprawdę mąci?
Powieść "Wiedźmy" pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Bardzo zżyłam się z jej bohaterami. Od pierwszej chwili przeniosłam się do XIV wieku. Oczyma wyobraźni widziałam piękne zamki. Widziałam również ludzi, którzy nie powinni się urodzić. Kilka postaci dosłownie mnie przerażało. Zakończenie mnie zmroziło. Myślałam, że to całkiem inaczej się potoczy. Jednak autorka w ten sposób dała mi do myślenia, że za jakiś czas będziemy mogli przeczytać kolejny tom wspaniałej sagi.
Tej książki się nie czyta, przez nią się płynie. Wyobraźnia intensywnie działa. W swojej głowie możemy zobaczyć całą opisaną historię. To jest piękne.
Uwielbiam twórczość Lucyny Olejniczak. Autorka pisze od serca i to czuć w każdy słowie. Dialogi są dobrze dopracowane. Bohaterowie cudowni. Idealna fabuła. Akcja, która nie pozwala oddychać i ten finał, który wyciska z człowieka morze łez. Pytanie tylko, czy to są łzy szczęścia, czy smutku.
O tym przekonacie się sami, czytając najnowszą powieść Lucyny Olejniczak "Wiedźmy".
Autorka zapewniła nam mnóstwo emocji. Dziękuję, że po raz drugi mogłam uczestniczyć w życiu: Jadwigi, Amalii, Mildy i Varnasa.
Z całego serca polecam powieści Lucyny Olejniczak "Wiedźmy" oraz pierwszą część "Siostry", mommy_and_books.
Ps.
Na uwagę zasługują również okładki obu książek. To prawdziwe perełki. Warto mieć je w swojej kolekcji. Idealnie nadają się na prezent.

Po raz drugi autorka zabiera nas do czasów średniowiecznych. Do czasów gdy na tronie polskim zasiada król Jagieło i królowa Jadwiga. W tej części jednak pani Lucyna skupiła się bardziej na dwórkach, Amelii i Mildzie.
Pierwsza z nich poślubiła Zbyszka i wraz z nim przebywa teraz jego zamku w Rożnowie. Miała nadzieję, że znalazła nowy dom i zaczyna nowe życie. Szybko jednak okazało się, że Zbyszek nie jest takim mężczyzną, za jakiego go miała. Był gwałtowny i nie lubił gdy kobieta wyrażała swoje zdanie. Gdy urodziła córkę czuła się bardzo samotna, a miejsce, które miało być jej domem, stało się więzieniem.
Osiemnastoletnia Litwinka, Milda po zdarzeniach jakie miały miejsce pod koniec pierwszego tomu, trafia do krakowskiego Kazimierze. Życie tam nie było łatwe dla niej. Czuła się samotna i zagubiona. Pomimo jednak młodego wieku, nie poddawała się i walczyła o swoje.
Autorka wspomina również o Szymonie i o bracie Mildy Varnasie. Obie te męskie postacie bardzo polubiłam w pierwszej części i cieszę się, że nie zostały pominięte w tym tomie. Pierwsza z ich wyjechała na studia, druga walczy z Krzyżakami.
Świetnie również została tutaj przedstawiona postać samej królowej Jadwigi. Jej dylematy i decyzje jakie musi podjąć dla dobra królestwa.
Saga Średniowieczna, nie jest pierwszym cyklem jaki przeczytałam pani Lucyny. Wcześniej pochłaniałam ?Kobiety z ulicy Grodzkiej?. Obie sagi osadzone w mieście, które bardzo dobrze znam i kocham. Autorka doskonale odzwierciedliła klimat średniowiecznego Krakowa, Kazimierza i okolicznych ziem. Bohaterowie zastali bardzo dobrze wykreowani. Oddają ducha tamtej epoki. W pierwszej części uwielbiałam postać Jadwigi, w tym Amelii. Bardzo ją polubiłam za to, że potrafiła zadbać o swoich poddanych, gdy jej męża nie było w zamku. Była odważna i silna. I chociaż żyła w czasach ciężkich dla kobiet, nie poddawała się.
Chociaż książka ma ponad 500 stron, czyta się ją bardzo szybko. Akcja wciąga od pierwszych stron, a styl pisania autorki, sprawia, że czujemy, jakbyśmy stali na dworze w Krakowie i uczestniczyli w opisanych wydarzeniach. Pani Lucyna potrafi porwać nas w czasy średniowieczne i nie wypuści z nich, aż nie poznamy zakończenia.
Jeśli jesteś fanem powieści osadzonych w czasach, które już dawno nie istnieją i są zupełnie inne niż dzisiaj, to bardzo polecam ?Lilie królowej?. Ja już nie mogę doczekać się kontynuacji.

Lucyna Olejniczak tworzy naprawdę ciekawe historie i z prawdziwą przyjemnością zapoznałam się także z tym wydaniem.

Fabuła toczy się w czasach panowania króla Jagiełły i Jadwigi. W tym wydaniu królowa i jej dalsze losy zostały nieco przyćmione. Fabuła była przede wszystkim oparta na życiu Amalii, która została poślubiona Zbigniewowi. Nie brakuje również Mildy i jej życia poza dworem. Odbiorca ma również szansę dowiedzieć się więcej o bracie kobiety, Varnasie.

Choć to dopiero czwarta przeczytana przeze mnie książka tej autorki jestem przekonana, że gdy sięgam po kolejny tytuł spod pióra Lucyny Olejniczak mogą być pewna tego, że nie będę czuła się zawiedziona. Tak było też tym razem. Pozycja ma ponad 500 stron, a ja zapoznałam się z nią w jedno przedpołudnie. Nie mogłam zostawić tego tomu przed przeczytaniem ostatniego zdania.

Autorka skupia się tutaj na czasach panowania królowej Jadwigi i niemożności zajścia w ciążę. Wiernie zostały oddane także czasy historyczne. Nie zabrakło opisów dzielnicy żydowskiej, palenia ludzi na stosie, czy możliwej podmiany dzieci w niektórych przypadkach.

,,Lilie królowej. Wiedźmy" Lucyny Olejniczak to świetna propozycja dla miłośników wciągających fabularyzowanych książek historycznych. Drugi tom również jest bardzo wciągający i na pewno powstanie też trzecia część.