Lista obecności

"...każdy ma swoją listę obecności, której potrzebuje i która go uszczęśliwia"

Jestem świeżo po lekturze "Listy obecności" Agata Kołakowska. Książka mocno poruszająca, ale o tym za chwilę ???? za egzemplarz książki dziękuję Ewelina Kwiatkowska-Tabaczyńska. To dzięki organizowanym przez nią book tourom będę teraz na bieżąco z polską literaturą ????

Iga Stelmach po wstrząsających wydarzeniach z życia przeprowadza się do Kunic, gdzie zamierza zacząć wszystko od nowa. Miejsce wydaje się do tego idealne, ciche i spokojne, pełne życzliwych ludzi gotowych przyjść z pomocą w każdej sytuacji.
Z początku wszystko zdaje się iść po jej myśli. Poznaje rytm wiejskiego życia a towarzystwo miejscowych artystów bardzo pomaga jej w zaklimatyzowaniu się. Wspólnie tworzą miejscową elitę, którą szczególnie hołubi sołtys wsi - Krzysztof.
Z czasem jednak pojawiają się pewne mankamenty, drobne rysy na idealnym obrazie wiejskiej społeczności. Po otrzymaniu anonimu o treści "Nie rób tego" Iga zaczyna się zastanawiać, czy jej przeprowadzka w to miejsce była słuszna. Okazuje się, że ludzie którzy w założeniu mieli być idealni i bez skazy są tacy jak wszędzie, pełni wad i niedoskonałości.

Książka bardzo klimatyczna. Od samego początku autorka buduje nastrój tajemniczości i lekkiej grozy. Czytając kolejne fragmenty, wciąż miałam wrażenie, że to druga część jakiegoś cyklu, przez to że bardzo często bohaterka wraca wspomnieniami do przeszłości. Jednak, czasem poznajemy więcej szczegółów odnośnie życia Igi, z tym że ta wiedza wcale nas nie uspokaja. Szczerze, po tym jak dowiedziałam się co wydarzyło się wcześniej, spodziewałam się całkiem innego zakończenia. Bardziej fantastycznego (nie znam twórczości autorki, stąd zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać ????).
Nie znaczy to, że finał mnie rozczarował. Nie! Po prostu się go nie spodziewałam. Do samego końca mnożyły się niedomówienia i wątpliwości.
Jak dla mnie świetna powieść.
Moja ocena to 8/10.

Czytam dla przyjemności: Dzień dobry pani Igo. Bardzo mi miło, że zechciała Pani spotkać się z nami i opowiedzieć nam o sobie i swojej pasji.
Iga Stelmach: Dzień dobry. Mnie również miło spotkać się z Państwem.
Czytam dla przyjemności: Z pewnością wiele osób już o pani twórczości słyszało. Jednak są osoby, które bardzo chciałyby poznać Pani pasję, która jest także pracą zawodową.
Iga Stelmach: Tak. Mam to niesamowite szczęście, że zawodowo zajmuję się rzeźbiarstwem. Jak to mówią, kto realizuje swoje pasje ten nie pracuje, bo pasja to szczęście i spełnienie własnych marzeń.
Czytam dla przyjemności: Bardzo ciekawe spostrzeżenie dotyczące pracy. Proszę mi powiedzieć, co najczęściej Pani rzeźbi?
Iga Stelmach: Kiedy mieszkałam w Zielonej Górze lubiłam wykonywać rzeźby, których twarze były odzwierciedleniem wizerunków najbliższych mi osób. Serię tę nazwałam "Oblicza", która przyniosła mi sukces zawodowy.
Czytam dla przyjemności: Co czuje rzeźbiarz, gdy zaczyna tworzyć coś z niczego?
Iga Stelmach: Praca z gliną to bardzo osobiste i indywidualne doświadczenie. Nie sposób opisać je komuś, kto nie miał z nią kontaktu. Jak oddać chłód i jedwabistość tworzywa? Jak wyjaśnić stan wyciszenia, którego doświadcza się czując je w dłoniach? Zawsze staram się dostroić się do gliny, wsłuchać w jej duszę. Mimo że zależy mi, aby była posłuszna, jednocześnie poddaję się jej naturze. Ja jestem zarazem pokorna i stanowcza, glina uległa i chimeryczna.
Czytam dla przyjemności: Pięknie Pani to opisała. Przyznaję, że trudno jest sobie to wyobrazić, gdy jest się zwykłym człowiekiem, który nie wiele wie o tworzeniu rzeźb. Proszę mi teraz opowiedzieć, co skłoniło Panią do przeprowadzki z Zielonej Góry do Kunic?
O tym co powiedziała Iga Stelmach dowiecie się odwiedzając Czytam dla przyjemności.
Państwa natomiast zapraszam do przeczytania "Listy obecności". Z pewnością znajdziecie w niej odpowiedzi na pytania, które zadałam Idze Stelmach, w bardziej rozbudowanej formie. Ja ze swojej strony mogę tylko zapewnić, że czas spędzony w towarzystwie naszej bohaterki, będzie czasem, który dostarczy mnóstwo emocji. Rozwiążecie nie jedną zagadkę kryminalną, ale czy wytypujecie prawidłowo sprawcę? Jestem ciekawa czy wam się uda, bo mnie autorka wywiodła w pole. Oczekiwałam innego zakończenia. Jestem przekonana, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z twórczością Agaty Kołakowskiej. Autorka rewelacyjnie buduje napięcie, które wciągnęło mnie od pierwszych stron. Lekki styl pisarski sprawia, że książka nie pozwala się odłożyć na później. Ciekawość bierze górę i trzeba jak najszybciej dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Nic mi nie pozostaje, jak jeszcze raz zaprosić Was do lektury "Listy obecności".