Listy do Gestapo

?Słowa mają potężną moc, o wiele potężniejszą niż się wydaje. Mogą dawać życie i zabijać jak ostrze noża.?

Wiosna 1938 roku, Warszawa, poznajemy pełną życia osiemnastoletnią Zuzannę, która uważa, że wszystko jest możliwe. Pewnego wieczoru wracając do domu, dobiega do niej melodia grana na skrzypcach. Zuzanna zamiera, piękno muzyki porusza w niej wrażliwe struny. Kilka tygodni później na proszonej kolacji poznaje pewnego muzyka, wszystko jej mówi, że to właśnie jego gra tak bardzo ją zachwyciła. Już niebawem między nią, a Tadeuszem rodzi się prawdziwe uczucie. Młodzi mają plany, marzenia, cały świat przed sobą. I wtedy wybucha II wojna światowa, która zmienia wszystko, nic już nigdy nie będzie takie samo? Zuzanna wraz z wybuchem wojny podejmuje pracę na poczcie, angażuje się w podziemną walkę z okupantem, zostaje łączniczką. Na poczcie pracuje w sektorze ?P? wyłapuje anonimowe listy, donosy pisane przez Polaków. Pewnego razu przechwytuje list, który głęboko ją porusza i zmienia jej życie.

Z ogromną przyjemnością i ciekawością wzięłam do ręki najnowszą książkę Marii Paszyńskiej i całkowicie przepadłam. Autorka czaruje słowem. Listy pisane przez Zuzannę są specyficzną formą spowiedzi, jej liczne przemyślenia, wątpliwości, czujemy niepewność, strach, wewnętrzne rozterki jakich doświadczyła. Dokonane wybory, często pod wpływem chwili. To miłość dawała jej siłę, odwagę, napędza do działania i niosła nadzieję na przetrwanie. Poczułam do niej sporą sympatię, z całego serca jej kibicowałam, jednak im dalej tym mniej potrafiłam zrozumieć podejmowane przez nią decyzje. Jednak daleka jestem od oceniania, trudno mi sobie wyobrazić, jak ja postąpiłabym będąc na jej miejscu.

Zuzannie towarzyszymy od wczesnych lat młodości, widzimy jej miłość do Tadeusza, straszne wojenne czasy i późniejsze powojenne lata. Okrucieństwo wojny, tragiczne ludzkie losy, głód, strach, niepewność jutra, bolesne straty. Próba przetrwania wbrew wszystkiemu i wszystkim. Mozolne, pełne desperacji podnoszenie się Warszawy ze zgliszczy. Trudna relacja dwojga ludzi, między, którymi wiszą niedopowiedzenia, brak szczerości, brak rozmów, głęboko ukryte żale. Miłość, która gotowa jest na każde poświęcenie, silna, wytrwała, niezniszczalna. Dramatyczne wybory, które musieli podejmować ludzie żyjący w tych nieludzkich czasach, ich wpływ na dalsze losy.

Powieść całkowicie mnie porwała, czytałam z zapartym tchem i niepokojem. Intensywna, klimatyczna, wzruszająca historia o popełnionych błędach, które chciałyby uzyskać przebaczenie, o braku zaufania i trudnych wyborach. Opowieść daje do myślenia, trudno przejść obok niej obojętnie, zostanie we mnie na dłużej. Jest to literatura najwyższych lotów! Bardzo, bardzo polecam,Tatiasza i jej książki :)

Czy muzyka może odmienić życie? Jedna melodia, która zapadnie w pamięć i słyszysz ją potem cały czas w sercu?
Może? przykładem staje się historia Zuzanny.
Pewnego wieczoru serce dziewczyny zaczyna bić mocniej, słysząc dźwięki wydobywające się ze skrzypiec jest oczarowana, a mężczyzna, który gra ową muzykę staje się jej pragnieniem, miłością? Zrządzenie losu sprawia, że spotykają się. Ich pierwsze chwile są subtelne, pełne tajemniczości, a wszystko z biegiem czasu nabiera barw i uczuć. Niestety potem przychodzi wojna, a Zuzanna ?skazana? jest na niepokój, cierpienie i łzy. Czy po latach odnajdą się na nowo, czy muzyka, która gra w ich sercach
pozwoli im się na nowo połączyć, a może wszystko przepadło?

To niezwykle poruszająca opowieść, w której niewiele jest momentów radości, spokoju i szczęścia. Gdy wybucha wojna Zuzanna włącza się w podziemną walkę z wrogiem i ta jedna decyzja odmienia wszystko. Jedna chwila, jeden list, sprawia, że jej życie poniekąd traci sens. Wiara w miłość i drugiego człowieka ulatuje z przerażającą siłą. Czy dziewczyna będzie potrafiła pogodzić się z sytuacją i zacząć żyć od nowa? Choć to nie wojna niesie za sobą najwięcej bólu. Niewypowiedziane słowa również mogą ranić i to z ogromną mocą. Niekiedy bywa to bardzo trudne, ale warto zadać pytanie, które dręczy, które sprawia, że czujemy niepokój i strach, które może być tragiczne w skutkach, ale konsekwencje milczenia mogą być jeszcze większe.

Książka napisana jest w formie listu, pamiętnika. To słowa, które Zuzanna kieruje do Tadeusza, do jej miłości życia. Opowiada mu każdy dzień, każdą swoją emocję, każdy strach, rozczarowanie, swoją walkę z losem, z codziennością, a między wersjami niemalże słychać uderzające o papier łzy dziewczyny. Bo tak jak niezadane wcześniej pytanie może nieść za sobą opłakane rezultaty, tak czasem jedno działanie niweczy wszystko?

Droga Zuzanno Ty doskonale wiesz, że ?słowa mają potężną moc, o wiele potężniejszą, niż się wydaje. Mogą dawać życie i zabijać jak ostrze noża?? podobnie jest z milczeniem?.

Jakiś czas temu miałam pierwsze spotkanie z twórczością autorki przy czytaniu opowiadania w książce ?Rozdzieliła nas wojna?. Już wtedy wiedziałam, że z przyjemnością przeczytam całą książkę napisaną przez autorkę, nie sądziłam nawet ze okazja przydarzy się tak szybko.

Główną bohaterką jest osiemnastoletnia Zuzanna, która pochodzi z dobrego domu. Jej ojciec był znanym dyrygentem, ona próbowała swoich sił w muzyce jednak nie odziedziczyła talentu po tacie. Ale uwielbiała słuchać gry innych. Tak pewnego dnia w roku 1938 do jej uszu doleciała najpiękniejsza muzyka, jaką kiedykolwiek słyszała, dosłownie skradła jej serce jak i młody mężczyzna, który grał na skrzypcach, mimo iż widziała go z daleka. Los chciał, iż owy zdolny chłopak był uczniem pana Kulskiego i został zaproszony przez profesora na kolejce, tak tez Zuzanna poznała Tadeusza.

Ich miłość kwitła jednak czas zupełnie im nie sprzyjał. Wybuch II wojny światowej pokrzyżował plany wielu ludziom. W tamtych czasach każdy starał się robić, co mógłby tylko przeżyć.

Tak tez główna bohaterka zatrudniła się na poczcie a przy okazji działała w komórce ?P?. Była odpowiedzialna za przechwytywanie listów do ?Szanownego Gestapo?. Dobrze wiedziała, że listy są anonimowe jednak nie wyobrażała sobie jak można donosić na swoich.

Pewnego dnia dowiaduje się rzeczy, w które ciężko jest jej uwierzyć, aczkolwiek postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.

Czy miłość Zuzanny u Tadeusza ma szanse przetrwać trudny okres II wojny światowej? Czy oboje pozostaną sobie wierni? A może szczera rozmowa w odpowiednim czasie zmieniłaby ich życie?

Ta historia wzbudziła we mnie naprawdę ogrom emocji. Już od pierwszych stron czytałam ją z zapartym tchem. Byłam ogromnie ciekawa jak potoczy się relacja miedzy Zuzanną a Tadeuszem. Każdy z nas wie ze II wojna światowa to nie był idealny czas na wielkie miłości, jednak, kto mógł to wszystko przewidzieć? W tamtych czasach wiele osób zginęło, wiele musiało pochować swoje drugie połówki. Każdy chwytał się każdej możliwości by tylko ocalić swoje życie, mając nadzieje, że ukochany bądź ukochana przeżyją te trudne chwile.

Autorka miała rewelacyjny pomysł na stworzenie książki w formie jednego długiego listu. To właśnie z niego poznajemy naszych głównych bohaterów oraz to jak potoczyły się losy Zuzanny. To właśnie ona jest nadawcą a swój list kieruje do Tadeusza i opisuje w nim, co do niego czuła i co tak naprawdę ja spotkało, o czym nie mogła mu powiedzieć prosto w oczy.

Mimo iż w ostatnim czasie czytałam dosyć sporo książek o II wojnie światowej i trochę obawiałam się czy ta tematyka już mi nie wyjdzie bokiem. To w tym przypadku historia skradła moje serce. Były momenty wzruszenia jak i zgrozy. Nie raz niedowierzałem ze to wszystko się tak toczy. Autorka świetnie potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Jeśli książki z wątkiem historycznym nie są wam obce to to jest pozycja, która musicie przeczytać, naprawdę warto.

,,Słowa mają potężną moc, o wiele potężniejszą, niż się wydaje. Mogą dawać życie i zabijać jak ostrze noża?.

Dawno nie przeczytałam tak poruszającej, a zarazem nostalgicznej książki, która stanowi rozrachunek z pewnymi wydarzeniami i nieodwracalnymi wyborami?

Napisana jest w formie listu głównej bohaterki do miłości jej życia - Tadeusza. Zuzanna jako młoda dziewczyna została poruszona dźwiękami skrzypiec, wypływającymi spod palców młodego mężczyzny. Wydarzenie to spowoduje ciąg jednocześnie pięknych i dramatycznych wydarzeń w jej życiu. Nad Warszawę nadciągają czarne chmury wojny i nic już nie wydaje się takie, jak dawniej. Obietnice, miłosne wyznania- czy to jest w stanie przetrwać i ma jakikolwiek sens w obliczu śmierci?

Główna bohaterka włącza się w konspirację i rozpoczyna pracę dla podziemnego państwa na Poczcie Głównej, która polega na przechwytywaniu anonimów pisanych do Gestapo. Z takim wątkiem jeszcze nie spotkałam się w powieściach historycznych, a z pewnością stanowi on bardzo ważny i ciekawy aspekt działalności polskiego ruchu oporu!
Pozostawiona, w pewnym momencie na rozdrożu, pomiędzy miłością, a wiernością ojczyźnie, decyduje się na radykalne kroki. Czy istnieje od nich droga powrotu? Czy bezpowrotnie odcisną piętno nie tylko na życiu Zuzanny, ale także jej najbliższych?

Maria Paszyńska stworzyła coś niesamowicie poruszającego, nietuzinkowego i pięknego. Dziękuję autorce za emocje i refleksje, które dała mi ta książka i z pewnością nie jest to ostatnia powieść Pani Marii, która zagości na mojej półce...

Pierwszą powieścią Marii Paszyńskiej, a zarazem jedyną, jaką przeczytałam były "Dwa światła". Już wtedy zostałam oczarowana przepięknym językiem i stylem Autorki, i wiedziałam, że jeszcze kiedyś sięgnę po jej twórczość. Literatura wojenna, ta na faktach, jak i beletryzowana, to gatunek po który sięgam bez zastanowienia, tak więc nie mogłam odmówić sobie sięgnięcia po najnowszą powieść Pani Marii, "Listy do Gestapo".

Autorka przenosi na do roku 1938. Młoda Zuzanna, córka utalentowanego wirtuoza, wierzy, że jej życie będzie usłane różami. Pewnego wieczoru zachwyca się piękną melodią wygrywaną na skrzypcach, a kilka dni później poznaje zdolnego skrzypka, w którym zakochuje się bez pamięci. Marzenia o wspólnym życiu przerywa wybuch wojny, wraz z którą przychodzi ból, cierpienie i śmierć..
Wraz z początkiem wojny Zuzanna traci ojca, by przetrwać nadciągającą gehennę zatrudnia się na Poczcie Głównej. Tam włącza się do podziemnej walki z okupantem, gdzie zostaje przydzielona do komórki "P" zajmującej się przechwytywaniem anonimowych donosów pisanych przez Polaków. Jeden z listów rozdziera jej serce na milion kawałków. Zuzanna przekonuje się, że działalność konspiracyjna to nie tylko walka o życie, ale również o miłość..

"Listy do Gestapo" to rozdzierająca serce spowiedź kobiety, którą wojna i życie po okupacji zmusiło do wielu trudnych i bolesnych decyzji.
Autorka w piękny i bardzo obrazowy sposób przedstawia nam życie Zuzanny, krok w krok podąrzająmy razem z nią przyglądając się okrucieństwu, jakie przyniosła ze sobą II wojna światowa. Życie w czasie okupacji dla wielu mieszkańców Warszawy było tragedią a brak jedzenia i rozprzestrzeniający się głód, wielu ludzi zmuszał do podejmowania drastycznych decyzji. Jedną z takich decyzji podjęła Zuzanna, a to wszystko z miłości do mężczyzny. Przeżyła wiele ciężkich i bolesnych chwil, do końca żyjąc w niepewności czy kiedykolwiek dane jej będzie wyznać prawdę.
"Listy do Gestapo" to piękna, wzruszająca i bardzo bolesna powieść, to historia, która w czytelniku poruszy najczulsze struny serca. List Zuzanny to najszczersza spowiedź o popełnionych błędach i winach, które domagają się przebaczenia.. Czy decyzje, które podjęła Zuzanna były dobre? Jaki wpływ na życie Zuzanny miała wojna? Jak trudne wyobry przed nią postawiła? O tym wszystkim dowiecie się z najnowszej powieści Marii Paszyńskiej "Listy do Gestapo", do lektury której z całego serca Was zachęcam.