Lokator do wynajęcia

Lokator do wynajęcia to kolejna książka autorstwa niezrównanej Iwony Banach. Ostatnie moje lektury były poważne, wyjątkowe w formie i przekazie, często dołujące, napawające smutkiem, takim egzystencjalnym. Potrzebowałam odtrutki, czegoś lekkiego, zabawnego, ale nie infantylnego. Wiedziałam, że książka p. Iwony będzie doskonałym wyborem. I nie zawiodłam się.
Trudno streścić, choćby w zarysie fabułę Lokatora...:) W najmniejszym nawet stopniu nie odda to uroku, czaru i magii książki.
Nadmienię tylko, że do małej wsi Zawilec koło Zakopanego pewnego dnia przyjeżdża para, nie para, ona i on. Ona twarda, racjonalna, lokatorka do wynajęcia, on dusza inna, bojąca się pająków i duchów :) Mają przez 2 miesiące opiekować się góralskim domkiem. Sprawa banalna powiecie. Taaa, jasne :) szczególnie u Iwony Banach. Bardzo szybko okazuje się, że nic nie jest takim, jakim powinno być, trup ściele się gęsto, np. trup misia z Krupówek, dom zaczyna rzucać nożami i innymi metalowymi przedmiotami i z każda minuta jest coraz dziwniej :) A to dopiero początek. Gagom i zabawnym, zadziwiającym perypetiom nie ma końca.
Autorka rozbawiła mnie do łez. Brzuch mnie bolał od śmiechu. Lokatorka...to cudowna, zabawna i niezmiernie inteligentna książka. Nie wiem skąd pisarka bierze pomysły. Prywatnie musi być niesamowitą osobą.
Wspaniała sceneria, genialnie nakreśleni bohaterowie, jak chociażby dwie odrobinę zwariowane i przebojowe starsze panie - Nina i Bella oraz ich szalone psy. Ale nie tylko. Każda z postaci jest niezwykle wyrazista, każda unikalna i każda na długo zapada w pamięć.
Do tego rodzinne tajemnice, liczne perypetie, pomyłki, gagi. Jest przekomicznie, przecudownie i super absurdalnie.
Mogę was tylko zachęcić do sięgnięcia po Lokatora do wynajęcia i inne książki Iwony Banach. Gwarantuję genialny relaks i wyśmienitą, niezwykle inteligentną i wciągającą zabawę. Z pewnością nie będziecie się nudzić, a wieczór przy tej lekturze minie wam błyskawicznie. Polecam i czekam na kolejną książkę,.Pani Iwono, dziękuję.

"Lokator do wynajęcia" jest wznowieniem wydania powieści z 2014 roku. Jest to połączenie kryminału, komedii i wątku romansowego. Przyznam, że autorce wyszło to udanie. 

To, co wybija się na pierwszy plan, to przewaga błyskotliwych dialogów nad opisami, co uwielbiam w książkach. Dzięki temu książkę się wręcz połyka. Poza tym odnosi się wrażenie, iż jest się bliżej rozgrywających się wydarzeń, jak i samych bohaterów, których kreacja jest świetna. Może i za specjalnie nie błyszczą inteligencją, ale zarówno ci pozytywni, jak i czarne charaktery mają w sobie coś takiego, że nie sposób nie poczuć do nich sympatii. 

Bardzo spodobała mi się intryga, jaką zgotowały Bella i Nela. Czytałam z rosnącym zaciekawieniem jak to się wszystko potoczy. 

Jak zwykle Iwona Banach nie zawodzi jeśli chodzi o dostarczenie czytelnikowi dobrego humoru. W tym wypadku wisielczego, ironicznego, pełnego komizmu słownego i sytuacyjnego. Co chwilę pojawia się coś, co sprawia, że uśmiech nie schodzi nam z twarzy, ale i momenty zdziwienia. Sporo tu wręcz absurdalnych zdarzeń i rzeczy, jak chociażby: wisielec, dom rzucający nożami podczas burzy (no ale jego nr 666 zobowiązuje, prawda?), parzące kwiaty czy góralska herbatka z prądem. Góralska gwara też robi swoje. Autorka posiada naprawdę wybujałą wyobraźnię, oczywiście z korzyścią dla nas. Myślałam, że w tym galimatiasie dziwności, trudno będzie to wszystko spiąć, ale finał leży jak ulał.

Pod tą całą prześmiewczą otoczką można odczytać, że ludziom niekiedy brakuje dystansu do siebie, świata i ludzi. Dlatego warto czasem po prostu wrzucić na luz. 

"Lokator do wynajęcia" to zakręcona komedia kryminalna i doskonały wybór na poprawę humoru. Tylko teraz nie wiem, czy tak ochoczo wybrałabym się do Zakopanego... Pewnie ciągle przewijałyby mi się przed oczami obrazy z książki i ciotka wariatka.

Wyjeżdżasz i chcesz żeby twoje mieszkanie było ,,zaopiekowane"? Wynajmij Miśkę, która wraz z Noldim jest lokatorką do wynajęcia.
Tym razem zlecenie jest w Zakopanem. Na miejscu okazuje się, że dom ma numer 666, na conprzesadny Noldi dostaje ataku paniki. A żeby było ciekawiej obok mieszkają dwie nawiedzone staruszki, które lubują się w seansach spirytystycznych.
Szczęście im nie sprzyja, bo po kilku dniach znajdują w ogrodze zwłoki miśka z Krupówek, później pojawia się kolejny trup, dom zdaję się żyć własnym życiem rzucając nożami, na strychu grasuje COŚ a w między czasie pojawia się tajemnicza Witka.

Tym razem powiedzienie ,,do trzech razy sztuka" pasuj jak ulał. Zmiętrzyłam dwie książki autorki i dopiero wznowienie starszej komedii tej trafiło w moje poczucie humoru.
Zostaniecie uraczeni herbatką z prądem i kwaśnicą, niewymuszonymi dialogami, śmiesznymi określeniami i świetnie oddanym klimatem Zakopanego oraz mentalnością mieszkańców. Zwieńczeniem będzie zawiła zagadka kryminalna oraz barwne postacie. I nie wiem kto wiódł prym wśród bohaterów... ale najbardziej zwariowane były chyba staruszki, które nie mają sobie równych. Za to nogą podkomisarza Nowackiego chyba nigdy więcej nie stanie w Zakomenem????
Zakończenie jest fenomemlane.

To wszystko sprawiło, że miło spędziłam czas przy lekturze.