Lore. Niegodziwi śmiertelnicy

Nie przepadam za zbiorami opowiadań, ponieważ są dość krótkie i zanim zdążą się jakoś rozwinąć, po prostu się kończą. Po Niegodziwych śmiertelników sięgnęłam jednak z dużym zaciekawieniem. Choć jest to zbiór opowiadań, to ich tematyka nie wymaga szerokiego rozwinięcia, więc wiedziałam, że książka ta przypadnie mi do gustu. Czy tak się rzeczywiście stało? Sprawdźmy.

W tym bogato ilustrowanym dziele można znaleźć wiele historii na temat najokrutniejszych ludzi w historii. Mrożące krew w żyłach morderstwa, oszustwa i niewyjaśnione (często paranormalne) sytuacje. To wszystko można odnaleźć w tej pozycji, a wisienką na torcie są karykaturalne ilustracje, które z pewnością podnoszą jakość tej książki.

Jak wspomniałam wcześniej, wiedziałam, że książka przypadnie mi do gustu. Nie wiedziałam jednak do końca, czego mam się spodziewać. Czy będą to historie ludzi XX lub XXI wieku? Czy może czas akcji tych opowiadań będzie obejmować lata wcześniejsze? Jak się okazało, zdecydowana większość tych okropnych uczynków wydarzyła się w wieku XIX i wcześniej. Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, że już wtedy ludzie mieli w sobie tyle zła i potrafili posunąć się do takich rzeczy.

Podczas lektury miałam wrażenie, że każda kolejna zbrodnia jest coraz gorsza. Autor, Aaron Mahnke bardzo ciekawie przedstawił te historie, a jego komentarze do każdej ze sprawy sprawiały, że książkę czytało mi się przyjemniej. Swoją drogą, podziwiam go za tak głęboki research, ponieważ dokopanie się do tak starych już spraw musiało kosztować go wiele godzin pracy.

Najbardziej poraziło mnie opowiadanie, w którym pewna osoba skutecznie pozbywała się ludzi, chowając ich zwłoki w beczkach. Jestem pod wrażeniem tego, jak już wtedy ludzie potrafili kombinować, żeby ukryć dowody swoich zbrodni. Ogromne poczucie niesprawiedliwości czułam przy lekturze rozdziału, który opierał się na wierzeniach w złe czarownice, które trzeba palić. Ogromna liczba przypadków, w których niewinne kobiety straciły życie, mnie poruszyła. Nie potrafię sobie wyobrazić życia w takich czasach i mam ogromną nadzieję, że one nie powrócą. Każda historia miała w sobie coś interesującego, więc nie wspomnę o nudnej stronie tej książki, bo dla mnie jej tam nie było.

Szczerze mówiąc, nie wiem co napisać więcej. Dla mnie The World of Lore: Niegodziwi śmiertelnicy to świetna książka, którą będę wspominać z uśmiechem na ustach (to znaczy... to dlatego, że była ciekawa. Nie jestem psychopatką i nie cieszę się na wieści o różnych zbrodniach). Myślę, że za jakiś czas z chęcią przypomnę sobie niektóre opowiadania w niej przedstawione. Autor ma taką płynność w przedstawianiu tych historii, a dzięki temu książkę można przeczytać spokojnie w dwa wieczory.

Jeśli jesteście miłośnikami powieści kryminalnych czy też różnych zagadek, to ta pozycja z pewnością przypadnie Wam do gustu. Ja z pewnością sięgnę jeszcze po drugą powieść autora, ale to już jak znajdę czas.

"Jako introwertyk pragnący ciszy bardziej niż czegokolwiek innego, mogę zaświadczyć, jak irytująca pod tych względem bywa społeczność. Aczkolwiek bliskość ludzi wspierających i troszczących się o ciebie... wynagradzają to z nawiązką."



Pierwszym tomem byłam zachwycona, ba! Mało powiedziane, że byłam zachwycona, bardzo się w nią wciągnęłam. Uwielbiam mroczne historie, które podszyte są prawdą, w dodatku tak ciekawie opowiedziane i prowadzone. W tym tomie również po części mamy do czynienia z potworami, tyle że wszystkie w ludzkiej skórze, dosłownie. Niegodziwi śmiertelnicy to coś w rodzaju zbioru samych niegodziwców, Wielu są odpowiednikami teraźniejszych powieści, znacie chociażby 007? Okazuje się, że wiele powieści opowiadane są do teraz tyle, że są mocno podkręcone i urozmaicone w nowe fakty.



"Wszystkie napotykane osoby noszą maski i tylko jeśli nam pozwolą, możemy dostrzec, co się pod nimi kryje."

Mamy tu do czynienia głównie ze złodziejami, oszustami i mordercami, witamy tu ponownie chociażby Krwawą Hrabinę, czyli Elżbietę Batory, Bela Kissa czy historia doktora Jekylla i pana Hyde?a. Ponadto autor parokrotnie wspomina o Polsce i o naszych dziejach w tej dziedzinie, co w sumie jest dosyć ciekawe. Przyznaję, że autor ma dar do opowiadania naprawdę dobrych opowieści, żadna nie była jego, ale to jak je przerobił to podchodzi już pod sztukę, zmienił je na nieco bardziej znośne i ciekawe. Narracja jest prowadzona na tyle ciekawie, że podczas czytania czułam się jakbym niemalże siedziała z nim w jednym pomieszczeniu i słuchała jego opowieści z pierwszej ręki. Tom drugi i sezon drugi The world of Lore są ze sobą ściśle związane, zresztą każdy tom odpowiada poszczególnym sezonom, z tego co zdążyłam zauważyć, wiem jestem niezwykle spostrzegawcza. Nie obejrzałam co prawda w całości, ale już mogę powiedzieć, że będzie fajna zabawa i na pewno przyjemna. Zdążyliście pewnie zauważyć, że ostatnio w moich recenzjach panuje wszechobecny chaos, ale ciężko się wypowiedzieć na jej temat chociaż naprawdę mi się podobał, mam jednak wytłumaczenie ? nie daję sobie czasu na ochłonięcie po przeczytaniu i potem tak właśnie wychodzi. No ale dobra tom zrobił na mnie równie dobre wrażenie jak poprzedni chociaż tutaj miałam aż dwa podejścia, bo porzuciłam na moment czytanie, na rzecz innej powieści.

"[...] nienawidzimy tego, czego się boimy."

Reasumując, nie jest to powieść, to jakby zbiór wielu opowieści, w której narracja ? dobra i ciekawa ? robi tak na dobrą sprawę całą robotę. Bohaterów mamy tu całą masę więc, nie ma co się nad nimi rozwodzić, niektórzy są zwykli, ale zdarzają się też tacy co nieźle nas zaskoczą i przy okazji na pewno pozostaną z nami na dłużej, chociaż przyznam, że brakowało mi troszkę Kuby Rozpruwacza, to w końcu niemalże legenda, niegodziwa legenda.. Polecam oba tomy, czyta się je naprawdę szybko i przyjemnie, ponadto mroczne i ciekawe ilustracje urozmaicają tę książkę i czynią ją dosyć nietypową, ogromny szacunek dla ilustratora.



Pozdrawiam, Sara ?

?The world of Lore. Niegodziwi śmiertelnicy? Aarona Mahnke to drugi tom tej serii. Pierwszy traktował o potworach, które są duchami, zjawami, czymś nadprzyrodzonym. Niniejsza książka opowiada natomiast o potworach w ludzkiej skórze. Jest to tak jakby zbiór wszystkich najgorszych zbirów, jakich kiedykolwiek poznała historia: brutalni mordercy, najgorsi oszuści, plugawi złodzieje. Są to opowieści prawdziwe, rzeczy, które zdarzyły się naprawdę, jedynie nieco przerobione przez autora. I muszę przyznać, że z tym zadaniem poradził sobie wyśmienicie. Jego talent do opowiadania, wprowadzania w poczucie grozy, umiejętność budowania napięcia ? to wszystko daje wręcz idealny klimat. Świetną robotę robią też tutaj ilustracje autorstwa M.S. Corey?a. Przedstawione na nich postacie dodają lekturze jeszcze więcej mroczności i makabryczności. Ten zbiór opowieści o okrutnych zbrodniach, legendach i przesądach, a nawet zjawiskach nadprzyrodzonych, to znakomita lektura na długie jesienne wieczory. Książka wywołuje niepokój i dreszcze, ale coś w niej sprawia, że nie można przestać jej czytać. Gorąco polecam!

?Wszystkie napotykane osoby noszą maski i tylko jeśli nam pozwolą, możemy dostrzec, co się pod nimi kryje?, czyli horror, który wydarzył się naprawdę.

Aaron Mahnke to autor wielu thrillerów i podcastu Lore, który odniósł wielki sukces. W swojej pierwszej książce z cyklu Lore Mahnke opowiadał o mistycznych istotach i stworach. Teraz pokazuje, że najstraszniejszymi potworami na świecie są... ludzie.

Niektóre potwory są tylko wytworami naszej wyobraźni, inne zaś są równie rzeczywiste, jak ciało i krew: ludzie pozornie tacy sami jak my, żyjący wśród nas, często niezauważani, czasem nawet podziwiani, dopóki ich niegodziwe czyny i tajemnice nie wyjdą na jaw. W tym bogato ilustrowanym dziele gospodarza bestsellerowego podcastu znajdziecie opowieści o takich niesławnych postaciach, których zbrodnie przypominają nam, że prawda bywa bardziej przerażająca od fikcji.

Znacie podcast Lore? Ja kiedyś natknęłam się na niego i przesłuchałam kilka odcinków. Autor w gawędziarskim stylu (charakterystycznym dla podcastu) przywołuje postacie, które na przestrzeni wieków zasłynęły swoimi okropnymi czynami. Spotkamy się z Williamem Brodiem czy też H. H. Holmesem. Aaron Mahnke w sposób dość lekki, sarkastyczny i pełny czarnego humoru przedstawia kolejne postacie. To nie jest lektura dla dzieci oraz osób wrażliwych. Pełno tutaj makabrycznych wydarzeń sprzed wieków, które mogą spędzać sen z powiek. Książka stylem przypomina straszne opowieści opowiadane przy ognisku. Czyta się szybko, a cudowne rysunki M. S. Corleya oddają klimat historii.

Fakt, że historie te wydarzyły się naprawdę, dodaje książce klimatu horroru. Dla osób, które lubią się bać lektura idealna. Ja z przyjemnością (o ile można tak nazwać czytanie o zbrodniach i mordercach) przekręcałam kolejne strony. Nie czytałam pierwszej części, ale po lekturze Niegodziwych śmiertelników wiem, że Potworne istoty także mi się spodobają.

?Wierzę, że na tym świecie z ludzi rodzącą się potwory? tym cytatem Johna Steinbacka autor rozpoczyna swoją książkę i udowadnia w niej, że najstraszniejszymi bestiami są ludzie. Świat nie jest bajką i na każdym kroku możemy spotkać mordercę. Skąd wiesz, że mijana przez Ciebie osoba na ulicy nie jest psychopatą? Horror przedstawiony przez Mahnke może wydarzyć się naprawdę.