Łotr

Każda książka Trudi Canavan jest genialna i zaskakuje swoją fabułą, opisami, szybką i wartką akcją. Jej najnowsza trylogia ,,Zdrajca" jest kolejną pasjonującą książką, po którą naprawdę warto sięgnąć. Opowida głównie o przygodach Lorkina oraz dwóch zaskakujących nowicjuszkach. Pojawia się także bardzo dużo wątków pobocznych, z których większość nie jest zamkniętych.
Lorkin chce dowiedzieć się czegoś na temat magii sachakańskich buntowników i boi się o swoją przyszłość w Azylu. Gildia nadal próbuje pozbyć się nałogu jakim jest gnil. Okazuje się, że zdrajca może być tam, gdzie nikt się go nie spodziewał. Niestety nie można opisać 600 stron w kilkudziesięciu słowach. Uważam jednak, że po ksiązkę powinni sięgnąć wszyscy miłośnicy fantasy, a także książek przygodowych. Każdy znajdzie tam coś dla siebie. Na początek najlepiej przeczytać pierwszą część, bo zaczynając od drugiej można nie wszystko.
Książka naprawdę jest warta polecenia, ale niestety muszę przyznać, że trylogia ,,Czarnego Maga" była ciekawsza i pisana w bardziej przyjazny sposób. W ,,Łotrze" brakuje czegoś, jakiejś szczypty ironii, fascynacji... Dlatego osobom, które nigdy nie spotkały się z twórczością Canavan polecam na początek trylogię ,,Czarnego Maga".

"Łotr" to druga część "Trylogii Zdrajcy", a jednocześnie najnowsza książka Trudi Canavan. Tom jest kontynuacją popularnej "Trylogii Czarnego Maga" oraz "Uczennicy Maga", które odbywają się w tym samym świecie, ale już w innych latach. Najnowsza książka autorki jest znacznie grubsza niż jej poprzedniczka, czyli "Misja Ambasadora", a do tego o wiele, wiele ciekawsza. Zacznijmy jednak po kolei od tego, co najpierw rzuca się w oczy, czyli okładki. Zakapturzona postać, trzymająca w ręku kij, to nie nowość dla tej serii, jednak w porównaniu do poprzedniczki okładka różni się profilem pokazanego na niej bohatera. W "Misji Ambasadora" postać na okładce była widoczna z przodu, nieco z dala. Teraz mamy okazję podziwiać bohaterkę, również jak wcześniej zakapturzoną, jednak z lewego profilu i centralnego zbliżenia. Cała okładka więc skupia się na jednej postaci i mało jest widocznego tła za nią.
Pisarka podczas pisania tej części współpracowała z nadsyłającymi do niej wiadomościami od fanów z całego świata, nic dziwnego więc, że została dodana nowa postać. W "Misji Ambasadora", która w końcu dzieje się dwadzieścia lat po zdarzeniach z "Trylogii Czarnego Maga" wszystko mogło wydawać się nieco stare. Postacie nie były już uczniami i niesfornymi nastolatkami podejmującymi się nowych ścieżek życia, były dorosłe, miały własne rodziny, dzieci, przyjaciół, przeszłość i misję do spełnienia. Tak więc dodanie do powieści świeżej krwi, okazało się być doskonałym pomysłem. Nowa bohaterka podobnie jak Sonea dawniej pochodzi z niskiej partii społecznościowej, jednak nie tak niskiej jak poznana nam już dobrze Mistrzyni. Lilia jest niedoświadczona, bardzo ufna co przysparza jej wiele kłopotów z których naprawdę trudno będzie się jej wydostać. Już w "Misji Ambasadora" mieliśmy okazję odczuć brak Akkarina, który zginął po popisowej walce w trzecim tomie "Trylogii Czarnego Maga, teraz jego strata jest jeszcze bardziej bolesna. Wielki Mistrz jest jedną z najbardziej popularnych postaci, które mimo swojego mrocznego i tajemniczego charakteru fascynują, wyobraźcie, więc sobie jakie czytelnik ma odczucia w momencie kiedy w książce jest dużo powrotów do przeszłości, myśli bohaterów o omawianej postaci oraz tajemnic, jakie nigdy ona nie wyjawiła, nawet najbliższym osobom.W "Łotrze" nie występuje tyle scen erotycznych co w "Misji Ambasadora", a nawet kiedy są to nie są one tak szczegółowo opisywane, praktycznie rzecz biorąc to przemijają w kilku zdaniach. Książka nie posiada również tak wielkiej brutalności, co może powodować w niektórych momentach poczucie żalu i niedopełnienia, gdyż ja na przykład chętnie bym się dowiedziała jak wygląda egzekucja jednej z postaci. Szkoda, że autorka postanowiła tego nie opisywać. Pisząc tę recenzję jestem kilka minut po zakończeniu i muszę powiedzieć, że żałuje, że książka tak szybko się skończyła. Nawet ponad pięćset stron w świecie Sonei to za mało. Mam nadzieje, że autorka w kolejnym tomie znowu zaskoczy nas grubszym rozmiarem swojej opowieści.

Książkę czytałam z dnia na dzien po "Misji Ambasadora" w związku z czym ciekawość dotyczącą otwartych wątków w poprzedniej lekturze zaspokoiłam natychmiast. A teraz mam problem. Ciężko będzie się doczekać dalszego ciągu! Mało tego, jest to druga część trylogii w związku z czym nie ma w niej wielu w prowadzeń i wyjaśnień jak w cz.1, pozostaje natomiast wiele otwartych furtek. Nie do końca rozumiem kto w książce jest tytułowym Łotrem, jednak pozycja daje do myślenia. Zupełnie nie wiadomo kto jest tym dobrym a kto tym złym. Odpowiedzi rodzą kolejne pytania, co czyni książkę jeszcze bardziej interesującą a niecierpliwość silniejszą. Zagłębiając się w kwestie nieufności, szpiegów i zdrajców ciężko jest ocenić komu można pozwolić się do siebie zbliżyć.
Podczas gdy Lorkin usiłuje zgłębić tajniki nieznanej dotąd dla Gildii magii, Sonea użera się z problemami stworzonymi przez dwie nowicjuszki, które udowadniają jak Starszyzna się w kwestii czarnej magii myliła.
Okazuje się, że w każdej społeczności zło kłębi się także wewnątrz.
Książki T.Canavan są napisane lekkim stylem co powoduje iż są wspaniałą lekturą jednak nie na długo. Są to pozycje któych nie odkłada się na półkę dopóki się nie skończy czytać. Tak było ze mną w związku ze wszystkimi książkami autorki. Każda możliwa chwila z nosem w książce, noce zarwane. Jednak według mnie zdecydowanie warto przenieść się w świat nieznanych krain, wspaniale opisanych krajobrazów, nieznanych zwierząt i roślin oraz magii.