Lucky luke na siodełku (twarda)

Gdy uważnie spojrzymy na okładkę, od razu zorientujemy się, że ten Lucky jest inny. Jakiś taki do siebie niepodobny. I będziemy mieć słuszność, ponieważ to kontynuacja przygód kowboja, której autorem jest Mawil. A jak to wiadomo, z następcami różnie bywa. Jak jest w tym przypadku? Cóż, treść do przyjęcia. Będzie o tak niezwykłym i cudownym sprzęcie jakim jest rower. Historia oparta na faktach. Zaskakuje, a czasem nawet bawi. Największe zastrzeżenia mam do kreski. To już nie to samo. Co więcej, moim zdaniem, jest gorzej. Nie przypadła mi do gustu i tyle. Gdyby nie ten rower, to prawdopodobnie nie doczytałabym do końca. A tak mogłam się napawać zmaganiami pomiędzy współczesną konstrukcją a bicyklem, kibicując Luckowi. Polecać mogę jedynie fanom kolarstwa. 

Lucky Luke na siodełku jest dziełem, którym Mawil (scenarzysta) starał się oddać hołd komiksowej legendzie. Od pierwszych stron fabuła prezentuje się dosyć obiecująco. Przewracając kolejne strony komiksu, znajdziemy tam wartką przygodę, liczne zwroty akcji, groźnych bandytów, stróżów prawa, dzikich Indian i całkiem wyrazistą dawkę humoru. Czyli wszystko to, co powinno znaleźć się w albumie tego typu.

Można by było napisać, że jest dobrze, pojawia się jednak pewne dosyć duże ?ale?. Twórca otrzymał całkowicie wolną rękę w procesie tworzenia swojego dzieła. Postanowił on to wykorzystać i podejść do znanego bohatera z zupełnie innej strony. W tym tkwi największy problem tytułu. Pod względem czysto rozrywkowym albumowi nie można niczego poważniejszego zarzucić. Nie znajdziemy tutaj jednak typowego ducha/klimatu znanego z klasycznych prac Morrisa. Równie dobrze głównym bohaterem mógłby być zupełnie inny kowboj.