Ludzie potrafią latać

Małe przyjemności mają wielką moc.
Spontaniczne wyjście do kina, pyszny obiad w gronie przyjaciół, długa wieczorna kąpiel czy kilka stron ulubionej książki potrafią wygłuszyć złe emocje i skutecznie poprawić nastrój. Jeżeli lubicie opowieści, które nie przytłaczają formą, inspirują optymistycznym przesłaniem i wywołują szczery uśmiech ? sięgnijcie po tom ?Ludzie potrafią latać?.
Znajdziecie tu dziesięć historii, czasem nieprawdopodobnych i szalonych, czasem na pozór zupełnie zwyczajnych, które udowadniają, że życie bywa całkiem znośne, a każdą porażkę da się przekuć w początek czegoś pozytywnego. Może w tym pomóc znaleziony na plaży plecak, nieoczekiwane spotkanie w wirtualnym świecie, zaskakujący finał sportowej rywalizacji czy? różowy aligator, który ukazuje się tylko wybranym!

"Ludzie potrafią latać" to dziesięć z pozoru różnych historii, łączących w sobie radość, optymizm i pragnienie szczęścia. Zabawne, szalone, wzruszające, nieprawdopodobne, z przesłaniem, leciutkie... Jak widzicie, znajdziecie w nich dosłownie wszystko.

"Ludzie potrafią latać" - przyznajcie, że dość dziwny i intrygujący tytuł. Mi od razu skojarzył się z mitycznym Ikarem i jego nieudanym lotem. Ale potem, po głębszym zastanowieniu, pomyślałam, że może chodzić o motyle w brzuchu, które odczuwamy będąc szczęśliwymi, kochając... Czy właśnie o jaki lot i takie motyle chodzi w tej książce? Sprawdźcie koniecznie!

Ilu ludzi na świecie, tak i każdy z bohaterów pojawiających się w poszczególnych opowiadaniach posiada inną wizję szczęścia. Czytelnikowi zaś nasuwa się konkluzja, iż tak naprawdę nie potrzeba nam wiele, by być szczęśliwym. Jednak zdarza się, że nie dostrzegamy tego, co mamy lub możemy mieć choćby zaraz. Czasem wystarczy dosłownie jakiś drobiazg, miły gest czy dobre słowo. To w codzienności powinniśmy szukać szczęścia. Każde opowiadanie opatrzone zostało morałem i lekcją na życie. Chyba nie ma człowieka, który czegoś, by komuś nie zazdrościł, nie poczuł zawiści, choć raz nie powiedział: dlaczego on to ma, a ja nie? Ta antologia uczy nas, by przebaczać, cieszyć się ze szczęścia i sukcesu drugiej osoby. A przytrafiające się po drodze potknięcia warto przekuwać w coś pozytywnego, zaufać drugiemu człowiekowi, bo dobrzy ludzie naprawdę istnieją.

"(...) warto zaufać drugiemu człowiekowi, czerpać radość nawet z niepowodzeń i kochać całym sercem. W końcu jesteśmy tu ba chwilę, więc nie można zaprzepaścić szansy na szczęście. I nigdy nie można zapominać, jak to jest po prostu świetnie się bawić."

Tematyka poszczególnych opowiadań jest różnorodna i takowe wywołuje emocje oraz odczucia. Możecie spodziewać się zarówno poważniejszego wydźwięku, nuty refleksji, jak i komizmu czy humoru.

Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o okładce. Motylki znajdziemy nie tylko na niej, ale i w środku rozpoczynają każde z opowiadań. Przepiękna oprawa!

Zbiór opowiadań "Ludzie potrafią latać" dostarczył mi mnóstwo pozytywnej energii, chwil z uśmiechem na twarzy i relaksu. I co najważniejsze, przypomniał, co w życiu jest najcenniejsze oraz gdzie tego szukać. Otóż to w małych przyjemnościach i gestach trzeba upatrywać swojego szczęścia. I nie przestawać marzyć... Zamierzam się tego trzymać!

Dziesięcioro polskich autorów i tyleż samo opowiadań, tak różnych, a mających wspólny cel - wywołanie uśmiechu na twarzy czytelnika. W dobie zewsząd dopadających nas negatywnych i tragicznych informacji, warto zagłębić się w literaturze lekkiej i optymistycznej, spojrzeć na świat przez różowe okulary.

A o czym poczytamy? O imprezie niespodziance, która o mało nie doprowadza do rozpadu związku. O marzeniach, które przesłaniają szczęście będące w zasięgu ręki. O prawdziwej przyjaźni potrafiącej przetrwać zazdrość i urazę.

Najbardziej spodobały mi się trzy historie. Zabawna, ale dającą do myślenia, o poszukiwaniu różowego aligatora, niezrealizowanych planach i niespełnionych marzeniach. Zagadkowa, "Plecak", o fortelu, który mógł wymyślić tylko najlepszy przyjaciel oraz wzruszająca, "Ludzie potrafią latać", która zasłużenie została opowiadaniem tytułowym.

Nie wszystkie historie trafiły w moje gusta, dwie z nich, moim zdaniem, nie do końca pasują do przesłania radosnych opowieści. Większość jednak wpisuje się w nie idealnie.

Gdy Ci smutno, gdy Ci źle, lub po prostu szukasz lekkiej i przyjemnej literatury, sięgnij po antologię radosnych opowiadań, wówczas nawet w pochmurny dzień zaświeci słońce.

Dzisiaj mam dla Was książkę, która stanowi zbiór 10-ciu opowiadań, LUDZIE POTRAFIĄ LATAĆ. Mamy tutaj opowiadania napisane przez: Agnieszkę Lingas-Łoniewską, Małgorzatę Warda, Alicję Sinicką, Magdalenę Knedler, Annę Szafrańską, Annę Kasiuk, Jolantę Kosowską, Daniela Koziarskiego, Daniela Radziejewskiego oraz Rafała Cichowskiego. Każde opowiadanie dotyczy innych historii, osób, wyciągamy z nich różne morały. Z uwagi na to, że są one stosunkowo krótkie, co chwila wpadamy w inną historię i żyjemy życiem bohaterów. Po raz kolejny przekonałam się, że warto sięgać też po tego typu zbiory i odetchnąć niekiedy od długich 300, 500 jak nie więcej stronicowych historii. Tutaj mamy w jednym miejscu różnorodność. Co prawda nie do końca zgadzam się z adnotacją na książce, że jest to antologia radosnych opowiadań, gdyż nie wszystkie jak się okazało takie radosne są. Mnie się zdarza nieraz czytać książkę w trakcie reklam podczas filmu, tego typu zbiór pozwala nam w trakcie reklamy przeczytać całe opowiadanie i bez zniecierpliwienia uda nam się poznać zakończenie. Jak wiadomo reklamy potrafią być przydługawe ???? Moim zdaniem tego typu książka może być też doskonałym prezentem jeśli nie do końca wiemy w jakiej literaturze lubuje się osoba, którą chcielibyśmy obdarować książką. ????????
Polecam mój profil na facebooku ? Zaczytany Książkoholik

Czy ludzie potrafią latać ? Z pozoru może wydawać się to nam głupie, albo kojarzyć się z samolotami. Ale czy ludzie są w stanie unosić się nad ziemią i fruwać o własnych skrzydłach ?
Mam przed sobą barwną okładkę usłaną motylami. Kojarzą się jak najbardziej z lataniem, ale i z motylami w brzuchu, które budzą się kiedy się zakochamy, albo kiedy jesteśmy szczęśliwi i unosimy się tysiąc metrów nad ziemią.
I właśnie tutaj analogia radosnych opowiadań nawiązuje do momentów w których ludzie są szczęśliwi. Czasem na szczęście musimy czekać bardzo długo i właśnie ono przychodzi cichutko, kiedy tego się najmniej spodziewamy w cichy, ponury, deszczowy dzień.
Dziesięć opowiadań polskich autorów, którzy w różny sposób prezentują swoją wizję szczęścia. Opowieści są różne. Od śmiesznych do tych romantycznych. Pośród tej dziesiątki znalazłam swoich trzech ulubieńców, Pewnie jesteście ciekawi, które to opowiadania. Już śpieszę z odpowiedzią. ?Jeden dzień Nataszy Figiel?, ?Słodkie robaczywi? oraz ?Plecak?. Szczególnie drugie z nich przypadło mi do gustu, ze względu na poczucie humoru i treści oraz morał, który z niej wynika.
Każdy z bohaterów ma swoją definicję i wizję szczęścia. Tak naprawdę ludziom nie potrzeba wiele, aby byli szczęśliwi, ale czasami ciężko jest nam te szczęście dostrzec, nawet kiedy mamy je tuż na wyciągnięcie ręki.
Lubię od czasu do czasu właśnie sięgać po krótkie opowiadania, gdzie każde jest na inny temat i każde ma innych bohaterów. Z każdego z tych opowiadań można wyciągnąć odrębną lekcję i czasami poprawić sobie humor. Bo powinniśmy się cieszyć, gdy ktoś jest szczęśliwy, a nie narzekać i złościć się z tego faktu.
Porażki i niepowiedzenia zdarzają się nam wszystkim. Na zawsze w życiu jest łatwo, czasem brakuje nam już łez, ale warto pamiętać, że po największej burzy wychodzi słońce i wszystko w końcu będzie dobrze.
Polecam te krótkie opowiadania, które podnoszą na duchu i dają nadzieję na lepsze jutro.