Małomiasteczkowy

?Małomiasteczkowy? ? jak sam tytuł wskazuje, to kryminał, którego fabuła rozgrywa się w małym miasteczku. Uwielbiam takie klimaty w powieściach kryminalnych, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po książkę Tomasza Duszyńskiego.

Małe miasteczko, którego mieszkańcy od lat skrywają tajemnice dotyczącą niewyjaśnionej zbrodni.

Wrocław. Znajomi i rodzina Joanny Wasik zaniepokojeni jej nieobecnością w pracy zgłaszają zaginięcie. Okazuje się, że dziewczyna wyszłam wieczorem pobiegać i zniknęła bez śladu. W poszukiwania zaginionej angażuje się aspirant Anna Rzecka, jednak jej wysiłki nie przynoszą żadnych rezultatów. W tym samym czasie policjant Konrad Cichecki po ponad dwudziestu latach powraca do rodzinnego miasteczka. Spotkanie z długo niewidzianym ojcem i dawnymi znajomymi nie należą do łatwych, w Cicheckim ożywają wspomnienia sprzed lat. Wśród tych wspomnień jest jedno, które boli go najbardziej, sprawa zaginięcia młodej dziewczyny, którą żyli wszyscy mieszkańcy Wiązowa. Niebawem podczas rewitalizacji rynku zostają odkryte szczątki, które prawdopodobnie należą do zaginionej przed laty dziewczyny.
Czy zaginięcie Joanny Wasik ma związek z zaginięciem sprzed dwudziestu lat?

?Małomiasteczkowy? to jedna z tych powieści kryminalnych, do których czytelnik zasiada i już po kilku przeczytanych stronach wie, że trafił na historię, której nie odłoży, nim nie dobrnie do zakończenia. Tak właśnie było w moim przypadku. ?Małomiasteczkowy? to kryminał, który wciągnął mnie bez reszty, a jego duszny i mroczny klimat pełen mrocznych sekretów i tajemnic, z każdą kolejną stroną tylko potęgował moją ciekawość i chęć odkrycia prawdy o tym, co wydarzyło się w Wiązowie ponad dwadzieścia lat temu. Choć śledztwo prowadzone przez policję nie ma zawrotnego tempa, to jednak z każdą odkrytą tajemnicą i wyjawionymi sekretami, które przez lata były skrzętnie ukrywane, intryguje tak mocno, że trudno jest oderwać się od lektury. Tomasz Duszyński fenomenalnie poprowadził całą intrygę. Czytając książkę, nawet przez moment nie poczułam się znużona, wręcz przeciwnie, kolejne kartki powieści przelatywały mi przez palce tak szybko, że nim się spostrzegłam, autor odkrył przede mną rozwiązanie tajemniczego zniknięcia.
Tomasz Duszyński stworzył niezwykle intrygujący kryminał, w którym po mistrzowsku oddał klimat prowincjonalnego miasteczka, obrazowo przedstawił panujące w nim zwyczaje mieszkańców i ich relacje. Na szczególną uwagę zasługuje kreacja bohaterów powieści ? bardzo realistyczni, każdy z nich zmaga się z własnymi problemami, ma swoje wady i zalety, skrywają tajemnice, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego.
?Małomiasteczkowy? to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale wiem, że nie ostatnie. Historia, którą oddał w ręce czytelników Tomasz Duszyński to rasowy polski kryminał, w którym dostałam wszystko to, czego oczekuję od powieści z tego gatunku. Autor zaserwował mi kawał wybornej lektury! Dla fanów gatunku to pozycja obowiązkowa! Polecam!

Małomiasteczkowy - Tomasz Duszyński
"- On naprawę balansuje na krawędzi. Traktuję to jak zabawę.
- To nie jest zabawa. Masz rację, balansuję na krawędzi, w dodatku improwizuję. Zgadzam się, że popełni błąd lub już popełnił błąd. Zastanawia mnie tylko, dlatego sobie na to pozwala? "
~ Fragment z książki ~
To jest moje pierwsze spotkanie z tym autorem i nie pożałowałam ryzyka jakie podjęłam biorąc się za przeczytanie oraz zrecenzowanie tej książki.

Naprawdę nie dziwię się,że ten pisarz zdobył tyle nagród.
Kryminał mnie naprawdę wciągnął jak mało który do tej pory. Dostajemy tu taką akcję, że można było mieć w głowie totalny zamęt,tak wiele różnych teorii. Im dalej zagłębiamy się w tej historii, tym więcej się wyjaśnia. Jak czytałam to dopiero tak w połowie książki odgadłam jaki był motyw. Niestety,ale jest to dość częsty temat spraw kryminalnych.
Na plus była tu dla mnie przedstawiona postać prokuratora. Niezwykle rzadko jest on przedstawiany w kryminałach właśnie w ten sposób. Mamy tutaj interakcje z tą postacią. Ogółem przedstawione tu postacie są stonowane i nic u nich nie dzieje się za szybko, wszystko idzie w swoim czasie.
Moja ocena 10/10

"Przyszło jej do głowy, że w takich małych miasteczkach nawet czas biegnie inaczej."
Podjeżdżając pod kamienicę, w której się wychował i spędził najmłodsze lata komisarz Konrad Cichecki ma mieszane uczucia. Przez ostatnie dwadzieścia lat nie utrzymywał relacji z ojcem. Z każdym rokiem wzrastał pomiędzy nimi mur tworzony przez żal, bunt i niewypowiedziane słowa. Konfrontacja z przeszłością nigdy nie jest prosta, powracają niechciane wspomnienia, urazy. Także echa sprawy zaginięcia dziewczyny, którą przed laty żyli mieszkańcy miasteczka. Wydarzeń, tak mu bliskich, gdyż jako jeden z ostatnich widział ją żywą...
Zawsze przyciągał mnie motyw niewyjaśnionych zbrodni, skrytych w zakurzonych aktach, spowitych aurą gęstej tajemnicy. Tajemnic, które po latach wypływają i mają istotny wpływ na życie bohaterów. "Małomiasteczkowy" pod tym względem wpasowuje się idealnie. Tutaj nic nie jest oczywiste, a liczne wątki i powiązania tylko podsycają zainteresowanie. Niewątpliwie największą zaletą jest klimat, mroczny wręcz klaustrofobiczny, w którym poruszamy się po omacku, wypatrując wskazówek. Również wąskie grono podejrzanych, niepowtarzalna atmosfera małego miasteczka oraz napięte stosunki w nim panujące.
Postacie nakreślone realistycznie ze wszystkimi niedoskonałościami i słabościami. Szczególnie Chichy, który musi uporać się nie tylko z prowadzonym śledztwem, ale i z własnymi emocjami.
To historia utkana ze skrywanych tajemnic, bezgłośnego cierpienia i zawiłych relacji międzyludzkich.
Polecam miłośnikom gatunku.