Manipulantka

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, jednak pierwsze spod pseudonimu "Sonia Rosa". Jeśli chodzi o książki wydawane pod tym pseudonimem to słyszałam o wcześniejszych powieściach autorki jednak nie miałam okazji żadnej przeczytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji książki "Manipulantka", która zaintrygowała mnie swoim opisem i przyciągnęła wzrok klimatyczną okładką. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Fabuła została w ciekawy sposób nakreślona, równie dobrze poprowadzona i chociaż jest przewidywalna to nie odebrało mi to radości z czytania. Obie bohaterki zostały interesujaco wykreowane, na kartach powieści mogłam lepiej poznać Annę i Iwonę, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się mierzą i jakie emocje nimi targają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Chociaż muszę przyznać że zachowanie Iwony wielokrotnie wywoływało we mnie ogrom skrajnych emocji i byłam szalenie ciekawa czego dopuści się jeszcze ta kobieta! Autorka na przykładzie swoich bohaterek pokazuje do czego może doprowadzić taktyczna relacja oraz niepohamowana zazdrość i zawiść. Jedno jest pewne historia Anny z pewnością skłania do refleksji i udowadnia, że najlepiej żyć własnym życiem. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści autorki! Polecam!

Nie wszyscy wiedzą, że pod  pseudonimem Sonia Rosa skrywa się rewelacyjna pisarka powieści obyczajowych Katarzyna Misiołek. Możecie ją znać również jako Darię Orlicz ? twórczynię świetnych kryminałów, za to jako Olga Haber popełniła dwa horrory. A ja uwielbiam wszystkie jej wcielenia!

"Manipulantka" jest typowym thrillerem psychologicznym z mocnym tłem obyczajowym. Główne bohaterki to Iwona i Anna. Z pozoru wiele je łączy: obie pracują w drogerii i samotnie wychowują nastoletnie córki po tym jak zostawili je mężowie. Są najlepszymi przyjaciółkami, lecz to toksyczna relacja, zwłaszcza że Iwona zazdrości Annie wielu rzeczy a szczególnie znajomości z nowo poznanym mężczyzną. Do czego może doprowadzić obsesyjne uwielbienie?

Historia ukazana z dwóch perspektyw pozwala na lepszą optykę. Na pierwszy rzut oka główne bohaterki sporo łączy, lecz to tylko złudzenie, nie mogą bowiem bardziej się różnić. Annę cieszy każdy drobiazg i potrafi docenić małe rzeczy w przeciwieństwie do Iwony, która ciągle narzeka i widzi świat w ciemnych barwach. Zżera ją zazdrość i czasem ten zielony kolor wypływa na powierzchnię, lecz Anna zawsze potrafi znaleźć usprawiedliwienie dla nietypowych zachowań przyjaciółki. Z niepokojem obserwujemy rozwój tej destruktywnej znajomości, mając uzasadnione obawy, dokąd ona zaprowadzi. Postępowanie Iwony powoduje u mnie lekki dyskomfort, nie toleruję bowiem takich osób w swoim otoczeniu i szybko się od nich odcinam.

Kocham thrillery z pogłębioną psychologią postaci, zawiłą intrygą i rozbudowanym tłem obyczajowym, wszystko to znalazłam w "Manipulantce", a na koniec otrzymałam od autorki coś jeszcze, a mianowicie pstryczka w nos. No i jak jej tu nie kochać?!

Bardzo lubię czytać thrillery psychologiczne, gdyż zawierają ukryte intencje osób, które z pewnych względów myślą inaczej, niż większość populacji. Tutaj autorka ukazała nam dwie postacie, które na zmianę będą opisywały co się u nich dzieje z ich perspektywy. Niemal od razu widzimy, że Iwona jest totalnym przeciwieństwem Anny. To kobieta zwyczajna, którą zostawił mąż. Ma nastoletnią córkę, która jej nie szanuje, nie liczy się z jej zdaniem i traktuje gorzej niż popychadło. Iwona bardzo by chciała, by jej dziecko było inne, by mogła mieć w niej oparcie, by pokazała, że nie stoczy się jak inne nastolatki. Narzuca jej wiele rzeczy, zarzuca jeszcze więcej, lecz nie zauważa, że to ona powoduje, że córka źle ją traktuje. Ona powiela jej błędy, a matka zamiast jej pomóc, często odrzuca spory, gdyż nie ma na nie ochoty. Wciąż porównuje ją do córki Anny, która jest dla swojej matki oparciem. Ta kobieta żyje życiem swojej przyjaciółki, lecz gdzie może, podkłada jej kłody. Robi wszystko, by być pępkiem świata, lecz stacza się bardzo nisko.
Drugą osobą jest Anna, matka nastoletniej córki, która również odeszła od swojego męża z powodu zdrady. Jest piękna, zgrabna, powabna i początkowo nieco naiwna. Przyjaźni się z Iwoną, lecz nie widzi, że ona ją niszczy. Cokolwiek się dzieje, usprawiedliwia ją, gdyż bardzo jej współczuje. Niekiedy razem się spotykają i wtedy upijają swoje wzajemne smutki. Kiedyś była bogata, lecz pomimo próśb byłego męża, nie chce do niego wrócić. Z przypadku zakochuje się w mężczyźnie, którego poznaje w swojej pracy. Wierzy, że złapała księcia za rogi, ale czy tak jest naprawdę? To on zwraca jej uwagę na dziwne zachowanie Iwony, lecz ona ją broni. To postać zagadkowa, gdyż często jej nastrój się zmienia. Raz jest współczująca, ale bywa i opryskliwa. Iwona jest bardzo zazdrosna o życie przyjaciółki i widzimy to aż nadto. Chce ją tylko dla siebie i oznajmia, że zrobi wszystko, by tak się stało. Jaki może być tego koniec?
Oj bardzo mnie ta książka pochłonęła, gdyż choć obie kobiety grają określony charakter, czyli dobry i zły, to jednak nie do końca zawsze się tak zachowują. Zdarzają im się wybuchy, u Anny niekiedy powstaje stan wyższości, choć miała być tą spokojniejszą. Z kolei Iwona miała być do końca złym charakterem, ale bywa, że jej współczujemy. Jest wredna, kłamliwa, atencyjna, ale niekiedy widzimy jej smutek. Bywa, że wyjawia nam swoje lęki i widać, że zwyczajnie jest samotna. Bardzo pragnie być kochana, ale posuwa się w tym za daleko. Bierze leki, lecz nie widać, by jej pomagały. Zbyt dużo i często się upija, obwiniając innych o swoje życie, choć sama do niego doprowadza. Książka ukazuje, że żyjąc życiem innych sami psujemy swoje. Nie zauważamy problemów naszych dzieci, gdyż wydają się nam małostkowe, a później za złe decyzje ich obwiniamy. Ja ją widzę jako thriller wychowawczy i uważam, że jest godna polecenia:-)

Autorka powieści pt. "Manipulantka" pozostawia nas z pytaniem:
Czego możemy spodziewać się po swojej "najlepszej" przyjaciółce? I od razu dostajemy odpowiedź na okładce, że... wszystkiego najgorszego...
Mnie to przyciągnęło i uważam, że jest to rewelacyjny thriller psychologiczny. Już od pierwszej strony wciągnęła mnie ta historia i nie mogłam od niej oderwać się.
Poznajemy historię o dwóch przyjaciółkach, rozwódkach, które wychowują nastoletnie córki. Obie muszą zacząć nowe życie. Pracują w tej samej drogerii i zaprzyjaźniają się. Pomagają sobie w trudnych sytuacjach. Jednak wczytując się w tę historię dowiedziałam się, że Iwona jest ogarnięta obsesją na punkcie Anny. Totalnie ją osacza, a kiedy Anna poznaje faceta zazdrosna Iwona robi się niebezpieczna. Chce zrobić wszystko, żeby ich rozdzielić.
Jeśli jesteście ciekawi do czego posunie się Iwona, by zniszczyć szczęście Anny zachęcam Was, żebyście sami sięgnęli po tę książkę to dowiecie się.

Przyznam się, że bardzo lubię czytać takie popaprane historie. W tej książce dzieje się, oj dzieje. Zazdrość, manipulacje, toksyczne relacje, obsesja, kłamstwa, intrygi, nienawiść. Nie ma mowy o nudzie ani przez chwilę. Autorka wymyśliła intrygującą fabułę i umiejętnie manipuluje czytelnikiem. Świetnie wykreowane psychologicznie bohaterki. Jedna gorsza od drugiej. Podczas czytania odczuwałam niepokój i zło wylewające się ze stron powieści. Autorka genialnie pokazuje nam czytelnikom toksyczną przyjaźń, w której obie kobiety walczą o to, która jest ładniejsza, bogatsza i lepsza. Gdy jednej powodzi się to ta druga gotowa jest zrobić wszystko, by tej drugiej powinęła się noga. Przekonacie się do czego może doprowadzić obsesja na punkcie drugiej osoby oraz chora zazdrość. Przekonacie się, że nie każdy jest szczery i osoba budząca naszą sympatię może za maską skrywać swoje prawdziwe oblicze oraz złe intencje.
Powieść zmusza do przemyśleń.
Lubię styl autorki i tę książkę czytałam z ogromną ciekawością. Nie mogłam odłożyć tej książki dopóki nie poznałam finału tej historii. Jestem zadowolona i z przyjemnością sięgnę po kolejne książki autorki.
Zachęcam Was do przeczytania tej książki.
Polecam!