Marzenia kontrolowane

Blanka Przybysz nie miała łatwego życia. Wychowywała się bez ojca, jej matka zmarła, zostawiając ją pod opieką ojczyma, który zdecydowanie nie darzył jej sympatią. Nie miała nikogo kto byłby jej bliski. Jedyne pocieszenie znajdowała w alkoholu, przy swoich znajomych o wątpliwej reputacji. Te i inne czynniki doprowadziły do tego, że skończyła w więzieniu. Po odsiadce, wróciła do ojczyma, który przemocą chciał wymusić na niej posłuszeństwo. Blanka jednak nie chciała się podporządkować i wyniosła się z domu swojej matki, wcześniej znajdując w szkatułce z jej biżuteria ukryty testament, w którym zmarła babcia naszej bohaterki przepisuje jej połowę swojego domu w małej wsi. Czy taki obrót spraw pozwoli wieść Blance spokojne życie bez problemów? Co ją czeka w miejscu, gdzie ludzie bardzo wierzą w powielane stereotypy? I czy Blanka wreszcie znajdzie prawdziwych przyjaciół i swoją nieznaną wcześniej rodzinę? Przekonajcie się sami

Pani Grażyna Wieczorek porusza bardzo poważny i trudny temat wyobcowania i postrzegania przez społeczeństwo osób, które mają przeszłość kryminalna. Dodatkowo nasza bohaterka zmaga się z uzależnieniem od alkoholu co dodatkowo stawia ja w złym świetle w oczach lokalnych mieszkańców. Jednak pomimo tego nie poddaje i uparcie dąży do spełnienia swoich marzeń, co nie jest łatwe bo napotykane z każdej strony przeszkody czasami skutecznie pchają ja w ręce nałogu. Książka jest napisana bardzo przystępnie, postaci są barwne, a i akcja toczy się całkiem żwawo. Myślę również, że autorka poprzez postać Blanki mówi między wierszami, że nie warto się poddawać, a marzenia trzeba mieć zawsze, nawet w kryzysowych dla nas momentach
Moim jedynym zastrzeżeniem jest mało rozbudowany finał, co koniec końców i tak nie odbiera tej pozycji niczego. Polecam każdemu, bez względu na upodobania czy wiek.

RECENZJA...
"Marzenia kontrolowane" to ciekawa, wciągająca i oryginalna obyczajówka z wątkami kryminalnymi, sensacyjnymi i romantycznymi. Atutem książki jest intrygująca fabuła, wartka akcja, uniwersalność podejmowanych przez autorkę tematów oraz bohaterka "z krwi i kości", która robi wszystko, aby odnaleźć w życiu życiową równowagę i zrealizować swoje wymarzone cele. Utwór opisujący codzienność głównej bohaterki jest klimatyczny i bardzo życiowy. Czyta się więc go bardzo szybko. Pierwszoosobowa narracja pozwala wczuć się w emocje i doświadczenia Blanki oraz zapoznać się z koleją wydarzeń z punktu widzenia głównej bohaterki. "Marzenia kontrolowane" to powieść dla tych, którzy nie stronią od publikacji o dużym ładunku emocjonalnym, opisujących dążenia bohaterów do realizacji swoich marzeń oraz o skomplikowanych relacjach międzyludzkich i trudnych, codziennych wyborach. Polecam.
CAŁA RECENZJA N STRONIE ...

Naprawdę polubiłam Blankę! Posiadała cechy, które cenię w bohaterkach, a jej postać wydała mi się niezwykle intrygująca, realna. Niestety, na tych niespełna 250 stronach nie zdążyłyśmy się lepiej poznać, mocniej zaprzyjaźnić. Jak na mój gust, opowieść jest za krótka i zbyt oczywista, zabrakło mi tu tej literackiej głębi, która zmusza czytelnika do analizowania postaci, wejścia w kluczowe wydarzenia, odczuwania emocji na własnej skórze.



?Marzenia kontrolowane? to książka, którą czyta się bardzo dobrze i w błyskawicznym tempie. To historia, poruszająca trudne tematy, min.: problematykę przemocy wobec kobiet, społeczne wykluczenie, uzależnienie od alkoholu, samobójstwo. Nie miałabym nic przeciwko, gdyby każdemu wątkowi poświęcono więcej uwagi, może w ten sposób, zapobiegając przewidywalnemu rozwojowi wydarzeń.
Lekkie pióro Autorki bardzo sprzyja czytaniu, a pomysł na fabułę jest bardzo trafiony, więc nie miałabym żadnego problemu z pochłonięciem obszerniejszej wersji książki.

Przeczytałam książkę ?Marzenia kontrolowane? autorstwa Grażyny Wieczorek. Przeczytałam i przystanęłam, by zebrać wszystkie myśli, które napływały mi do głowy. Książka bardzo ciekawa, polecam.

Poruszono w niej temat przestępstwa, trudnej młodości, grozy życia i nieuleczalnej choroby. Poruszono w niej również temat życia w środowisku wiejskim, czyli w małej, znającej się niemal na wskroś grupie społecznej.

Powieść zaczyna się wyjściem ?z pierdla?. Osadzoną była młoda, bardzo ładna dziewczyna, która przez splot zdarzeń, może trochę dzięki swojemu trudnemu charakterowi, ale i poprzez traumę po śmierci najpierw taty, a potem ukochanej mamy, nie tak pokierowała swoim młodym, kruchym życiem. I tutaj nasuwa się moje pierwsze pytanie ? dlaczego w sytuacjach, kiedy młody człowiek dotknięty jest tragedią oderwania od życiowej podpory, jaką jest rodzic, najszybciej otrzymuje pseudo pomocną dłoń od osób, które topią swoje życiowe porażki w alkoholu i używkach? Wygląda na to, że te środowiska najszybciej wyszukują zranione istoty, szybciej niż rodzina albo terapeuci.

Tak stało się z Blanką, bohaterką powieści. Na pytanie, co nabroiła, każdy znajdzie odpowiedź w książce. Ale Blanka wyszła z więzienia. Potem była jeszcze bardziej samotna i zagubiona. Nie umiała sprecyzować, co dalej począć ze swoim marnym życiem i jak nim pokierować?