Mennonitka i hrabia

Kto z Was słyszał o mennonitach? Zapewne niewielu. Sylwia Kubik zabiera nas w ich świat pełen zasad, zamkniętej społeczności, wiary, pracy. Ich życie nie zaprasza do swojego grona obcych sobie ludzi.

Jednak wszystko się zmienia z chwilą znalezienia przez jednego człowieka z tej społeczności sań przysypanych śniegiem. Osobą udzielone zostanie schoronienie, a jedna z postaci okazuje się polskim hrabią. A on sam nie umknie uwadze jednej z kobiet.

W mojej ocenie książka porusza tematykę bardzo nową jeśli chodzi o aspekty występujące w książce. Postacie są nacechowane różnorodnością, widząc tutaj zaangażowanie, a zarazem wiarą w własne zasady i przestrzeganiem ich ponad wszystko. Ale czy w dobie unoszącej się miłości można wyrzec się ich samych? Czy można dać ponieś się emocją.

Książka nacechowana jest realizmem co za tym idzie możemy poczuć, że te wydarzenia mogły naprawdę mieć miejsce. Nie są to wygórowane, przerysowane sytuację. Podobało mi się to najbardziej z całej książki - zwykłe życie dwóch osób z dwóch różnych społeczności. Dwie różne rzeczywistości wpadły na siebie by poprowadzić życie obok siebie w dobie pomocy i samej jej potrzeby. Ale czy ta dwójka będzie razem czy zasady wygrają? Przeczytajcie sami! ????

Bez względu na to ile lat minie człowiek zawsze oceniał innego pod wieloma względami tak jak od lat zawsze było, jest i będzie, że według innych dana dwójka osób nie powinna być razem. Całe szczęście, że nie żyje w czasach, kiedy to rodzice wybierali męża dla swojej córki i na odwrót. Z autorką miałam już kontakt, a mowa o serii ?Cykl żuławski? który osobiście polecam.
Dzisiejsza pozycja, do jakiej chce was przekonać (a wiem, że nie będę musiała) to ?Mennonitka i hrabia?, gdzie zakończenie jest według mnie otwarte, więc może być kontynuacja, lecz nie musi. Osobiście jestem team ?poproszę o drugi tom?. Standardowo zachęcam was do zapoznania się z opisem na stronach książkowych, bo wtedy będziecie wiedzieć, jakie przygody was czekają. Jak tylko zobaczyłam okładkę i opis bardzo mnie to zaciekawiło, bo o ile znałam tę zamkniętą społeczność, jaką są menonici to chciałam sprawdzić jak ten temat został przez autorkę poruszony. Podziwiam ich za pracowitość i pomóc każdemu ze wspólnoty bez żadnego, ale i tego kalkulowania, czy się opłaca, czy nie. Jakże teraz przydałaby mi się ich wiedza na temat uprawy domowego ziołowego ogródka oraz konserwowanie zbiorów na zimę. Robienie różnego rodzaju dań itp. jednym słowem być samowystarczalna i nie musieć jechać do miasta po masło, czy śmietanę, majonez albo chleb. Jedno co mogę zdradzić to opis tych wszystkich potraw, jakie nasi bohaterzy przyrządzali i stawiali na stół, a mnie, aż ślinka leciała.

Wracając do naszych bohaterów to świat menonitów skrzyżował się ze światem arystokracji co powoduje niezły rollercoaster, ale i spory mezalians społeczny, ale jak został rozwiązany tego już wam nie zdradzę. Od początku do ostatniej strony czuć emocje, jakie towarzyszą naszym bohaterom, czuć jak wyżej napisałam zapach tamtego otoczenia, jak i zapachów z kuchni, czuć pogardę dla kogoś z innej klasy społecznej. Autorka napisała tak książkę, że po zakończeniu masz ochotę zgłębić wiedzę nie tyle o tym, jak żyła szlachta, ale cała ta społeczność. Pierwsze, o czym pomyślałam to, czy w Polsce było lub jest ktoś to pochodzi od tej społeczności itp. Dwoje obcych sobie ludzi, dwie klasy społeczne, jak i spora różnica wychowawcza, która może powodować, że coś będzie zgrzytać, ale czy na pewno? Jestem fanką tej dwójki i mam nadzieję, że autorka zdecyduje się na napisanie ciągu dalszego tego, jak to wszystko ułożyło się dalej.

Książka idealna dla tych, którzy lubią takie historie lub szukają czegoś lekkiego na niedzielne popołudnie przy kawie na tarasie lub w łóżku. Zdecydowanie idealna książka do zarwania nocy.

Wiele słyszałam o amiszach, ale o mennonitach pierwszy raz dowiedziałam się właśnie z tej książki. Okazuje się, że mennonityzm powstał w połowie XVI wieku na obrzeżach szerszego ruchu protestanckiego rozwijającego się w Niderlandach i północnych Niemczech. Jego twórcą był ksiądz Menno Simons. Mennonici, którzy osiedlili się na terenach polskich Żuław to byli "...nad wyraz pracowici (...) skromni i uczciwi ludzie. Żyli dostatnio, ale na wszystko ciężko zapracowali". Wyróżniali się ogromną wiedzą i swoim dobrem dzielili się z biednymi i potrzebującymi, w obrębie swojej zamkniętej wspólnoty. Płacili wysokie podatki, by nie uczestniczyć w konfliktach wojennych. Pewnego zimowego dnia, hrabia Józef Koczorowski, wraz z dwoma swoim służącymi, został znaleziony niedaleko wioski mennonitów i przygarnięty przez Gretchen i jej brata Jacoba. Do czasu odzyskania zdrowia, szlachcic pomieszkiwał w domu Dycków, poznając zwyczaje i dobroć tej zamkniętej grupy społecznej, która, z reguły, nie wpuszcza obcych do swojego świata. W czasie pobytu tam, harabiemu spodobała się Gretchen. Oprócz dobrego serca, potrafiła powiedzieć to, co myśli, nie zważając na rozbieżności społeczne. "Była tak blisko, na wyciągnięcie ręki, a dzielił ich niewidzialny mur - urodzenia, pochodzenia, wyznania, poglądów oraz podejścia do życia"." Różnica między hrabią a mennonitem polegała na tym, że u hrabiego zatrudniało się niewykształconych chłopów do niewolniczej pracy, płacąc im niewiele, a mennonici sami wywodzili się z chłopskich rodzin i, wykorzystując swoją wiedzę, mając bogato wyposażone domy w piękne ozdoby i sprzęty rolnicze, ciężko pracowali. Jednak żyjąc w ramach swoich zasad i wiary, przekazywanej z pokolenia na pokolenie, nie dopuszczali do społeczności obcych. "Mennonitka i hrabia" to historia obyczajowa o życiu mennonitów i historia o prawdziwej miłości. Sylwia Kubik serwuje nam piękną i bogatą w wiedzę o mennonitach powieść, przy której przenosimy się do przeszłości. Jakaż to była wspaniała podróż w malowniczym stylu autorki. Polecam .