Mennonitka i hrabia

Prawdziwą miłość można poznać u kogoś po tym, gdy jest w stanie poświęcić wszystko dla drugiej osoby i to dobrze, jeśli druga połówka potrafi to docenić. Nie jest konieczne każdorazowe podejmowanie najtrudniejszych przedsięwzięć, czasem można dojść do pewnych kompromisów zmniejszających poniesione koszty, ale nie zawsze tak się da. Szczere uczucie znajdzie drogę ku szczęściu i nic nie stanie mu na przeszkodzie.

Zarys fabuły

W książce spotykamy hrabiego Józefa Koczorowskiego, który podczas podróży saniami natknął się na ogromną śnieżycę. Szczęśliwie Jacob i jego siostra Gretchen uratowali zasypanych śniegiem podróżników. Jak się okazało hrabia wraz ze służbą trafił do mennonitów, którzy nie patrzą na to kto potrzebuje pomocy i bez względu na wiarę, czy warstwę społeczną traktują wszystkich jednakowo. Mężczyzna spodobał się Gretchen, gdyż jeszcze nie widziała nikogo, o takich rysach i zadbanym wyglądzie, a i Józef zaczął się interesować inteligentną dziewczyną po tym, jak już doszedł do siebie. Co połączy bohaterów? Z jakimi przeciwnościami losu przyjdzie im się zmierzyć? Jakim człowiekiem jest Józef Koczorowski dla swej służby? Co się jeszcze wydarzy? O tym w książce ?Mennonitka i hrabia? autorstwa Sylwii Kubik.

Mezalians

Autorka przedstawiła mezalians oparty nie tylko na różnicach klasowych, ale także religijnych, co osobiście jest mi bliskie, gdyż sam znam taki przypadek z dawnych lat. Może nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że bohaterka jest mennonitką, a co za czym idzie mamy do czynienia z treściami dotyczącymi nieznanej nam religii. Zapewne część osób kojarzy ten odłam, ale myślę, że jest to niewielka grupa, gdyż o tym w szkołach nie uczą. W ogóle sama nazwa nigdzie nie pada, a nie wspominając o szczegółach ich życia. Toteż ten mezalians zdecydowanie jest wyjątkowy i oprócz ciekawej historii otrzymujemy również potężna dawkę lekcji historii, która w żadnym stopniu nie nudzi.

Wyzysk

Bardzo dobrym zabiegiem pisarskim było ukazanie wyzysku stosowanego przez szlachtę na chłopach na tle postępowania mennonitów. Ludzie z tej religii nikogo nie wykorzystywali, każdemu pomagali i nie było tam jakichś większych podziałów klasowych., a różnice powstawały najczęściej podczas klęsk żywiołowych, gdy ktoś tracił swój majątek, ale też nigdy nie został bez pomocy. W przypadku polskiej szlachty każdy biedak był wykorzystywany przez nich w pracy wykonywanej na terenie ich gospodarstw. Chłop nie był szanowany i nikogo nie obchodził jego stan zdrowia lub to, czy ma co jeść. Te dość duże różnice pokazały obraz nędzy po katolickiej stronie, który nie jest, aż tak wyraźny w innych dziełach, co może skłonić wiele osób do refleksji przypominając czytelnikom, jak niebezpieczne są podziały pod względem majątkowym.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z przyjemnością i dużym zaciekawieniem dzięki poruszonym niespotykanym zagadnieniom. Warsztat pisarski autorki jest na wysokim poziomie i od razu widać przygotowanie się autorki do opisywanej religii, gdyż możemy znaleźć wiele wartościowych informacji pozyskanych z różnych źródeł historycznych, na które twórczyni się powołuje. Język jest prosty w odbiorze, więc ta powieść historyczna o zabarwieniu obyczajowym, a także romantycznym spodoba się każdemu gustującemu w takich gatunkach. Na końcu znajdziemy notkę o tym wyznaniu, co zdecydowanie podnosi jakość pozycji. Okładka zdecydowanie przyciąga wzrok dzięki swej kolorystyce i pasuje do treści lektury za sprawą sani ciągniętych przez konie w zimowym krajobrazie, jak i kobiety przedstawiającej mennonitkę. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom pisarki, jak i chętnym poznać uczuciową historię dwojga ludzi pochodzących z różnych, tak odległych światów.

Kto z Was słyszał o mennonitach? Zapewne niewielu. Sylwia Kubik zabiera nas w ich świat pełen zasad, zamkniętej społeczności, wiary, pracy. Ich życie nie zaprasza do swojego grona obcych sobie ludzi.

Jednak wszystko się zmienia z chwilą znalezienia przez jednego człowieka z tej społeczności sań przysypanych śniegiem. Osobą udzielone zostanie schoronienie, a jedna z postaci okazuje się polskim hrabią. A on sam nie umknie uwadze jednej z kobiet.

W mojej ocenie książka porusza tematykę bardzo nową jeśli chodzi o aspekty występujące w książce. Postacie są nacechowane różnorodnością, widząc tutaj zaangażowanie, a zarazem wiarą w własne zasady i przestrzeganiem ich ponad wszystko. Ale czy w dobie unoszącej się miłości można wyrzec się ich samych? Czy można dać ponieś się emocją.

Książka nacechowana jest realizmem co za tym idzie możemy poczuć, że te wydarzenia mogły naprawdę mieć miejsce. Nie są to wygórowane, przerysowane sytuację. Podobało mi się to najbardziej z całej książki - zwykłe życie dwóch osób z dwóch różnych społeczności. Dwie różne rzeczywistości wpadły na siebie by poprowadzić życie obok siebie w dobie pomocy i samej jej potrzeby. Ale czy ta dwójka będzie razem czy zasady wygrają? Przeczytajcie sami! ????

Bez względu na to ile lat minie człowiek zawsze oceniał innego pod wieloma względami tak jak od lat zawsze było, jest i będzie, że według innych dana dwójka osób nie powinna być razem. Całe szczęście, że nie żyje w czasach, kiedy to rodzice wybierali męża dla swojej córki i na odwrót. Z autorką miałam już kontakt, a mowa o serii ?Cykl żuławski? który osobiście polecam.
Dzisiejsza pozycja, do jakiej chce was przekonać (a wiem, że nie będę musiała) to ?Mennonitka i hrabia?, gdzie zakończenie jest według mnie otwarte, więc może być kontynuacja, lecz nie musi. Osobiście jestem team ?poproszę o drugi tom?. Standardowo zachęcam was do zapoznania się z opisem na stronach książkowych, bo wtedy będziecie wiedzieć, jakie przygody was czekają. Jak tylko zobaczyłam okładkę i opis bardzo mnie to zaciekawiło, bo o ile znałam tę zamkniętą społeczność, jaką są menonici to chciałam sprawdzić jak ten temat został przez autorkę poruszony. Podziwiam ich za pracowitość i pomóc każdemu ze wspólnoty bez żadnego, ale i tego kalkulowania, czy się opłaca, czy nie. Jakże teraz przydałaby mi się ich wiedza na temat uprawy domowego ziołowego ogródka oraz konserwowanie zbiorów na zimę. Robienie różnego rodzaju dań itp. jednym słowem być samowystarczalna i nie musieć jechać do miasta po masło, czy śmietanę, majonez albo chleb. Jedno co mogę zdradzić to opis tych wszystkich potraw, jakie nasi bohaterzy przyrządzali i stawiali na stół, a mnie, aż ślinka leciała.

Wracając do naszych bohaterów to świat menonitów skrzyżował się ze światem arystokracji co powoduje niezły rollercoaster, ale i spory mezalians społeczny, ale jak został rozwiązany tego już wam nie zdradzę. Od początku do ostatniej strony czuć emocje, jakie towarzyszą naszym bohaterom, czuć jak wyżej napisałam zapach tamtego otoczenia, jak i zapachów z kuchni, czuć pogardę dla kogoś z innej klasy społecznej. Autorka napisała tak książkę, że po zakończeniu masz ochotę zgłębić wiedzę nie tyle o tym, jak żyła szlachta, ale cała ta społeczność. Pierwsze, o czym pomyślałam to, czy w Polsce było lub jest ktoś to pochodzi od tej społeczności itp. Dwoje obcych sobie ludzi, dwie klasy społeczne, jak i spora różnica wychowawcza, która może powodować, że coś będzie zgrzytać, ale czy na pewno? Jestem fanką tej dwójki i mam nadzieję, że autorka zdecyduje się na napisanie ciągu dalszego tego, jak to wszystko ułożyło się dalej.

Książka idealna dla tych, którzy lubią takie historie lub szukają czegoś lekkiego na niedzielne popołudnie przy kawie na tarasie lub w łóżku. Zdecydowanie idealna książka do zarwania nocy.

Wiele słyszałam o amiszach, ale o mennonitach pierwszy raz dowiedziałam się właśnie z tej książki. Okazuje się, że mennonityzm powstał w połowie XVI wieku na obrzeżach szerszego ruchu protestanckiego rozwijającego się w Niderlandach i północnych Niemczech. Jego twórcą był ksiądz Menno Simons. Mennonici, którzy osiedlili się na terenach polskich Żuław to byli "...nad wyraz pracowici (...) skromni i uczciwi ludzie. Żyli dostatnio, ale na wszystko ciężko zapracowali". Wyróżniali się ogromną wiedzą i swoim dobrem dzielili się z biednymi i potrzebującymi, w obrębie swojej zamkniętej wspólnoty. Płacili wysokie podatki, by nie uczestniczyć w konfliktach wojennych. Pewnego zimowego dnia, hrabia Józef Koczorowski, wraz z dwoma swoim służącymi, został znaleziony niedaleko wioski mennonitów i przygarnięty przez Gretchen i jej brata Jacoba. Do czasu odzyskania zdrowia, szlachcic pomieszkiwał w domu Dycków, poznając zwyczaje i dobroć tej zamkniętej grupy społecznej, która, z reguły, nie wpuszcza obcych do swojego świata. W czasie pobytu tam, harabiemu spodobała się Gretchen. Oprócz dobrego serca, potrafiła powiedzieć to, co myśli, nie zważając na rozbieżności społeczne. "Była tak blisko, na wyciągnięcie ręki, a dzielił ich niewidzialny mur - urodzenia, pochodzenia, wyznania, poglądów oraz podejścia do życia"." Różnica między hrabią a mennonitem polegała na tym, że u hrabiego zatrudniało się niewykształconych chłopów do niewolniczej pracy, płacąc im niewiele, a mennonici sami wywodzili się z chłopskich rodzin i, wykorzystując swoją wiedzę, mając bogato wyposażone domy w piękne ozdoby i sprzęty rolnicze, ciężko pracowali. Jednak żyjąc w ramach swoich zasad i wiary, przekazywanej z pokolenia na pokolenie, nie dopuszczali do społeczności obcych. "Mennonitka i hrabia" to historia obyczajowa o życiu mennonitów i historia o prawdziwej miłości. Sylwia Kubik serwuje nam piękną i bogatą w wiedzę o mennonitach powieść, przy której przenosimy się do przeszłości. Jakaż to była wspaniała podróż w malowniczym stylu autorki. Polecam .