Miałam kiedyś ogród

Posiadanie własnego miejsca we wszechświecie nadaje naszemu życiu wartość i sens.
Czujemy, że gdzieś przynależymy.
Otaczamy się ludźmi, którzy sprawiają, że nasze życie staje się wyjątkowe.
Budujemy fortecę, nazwaną domem.
Uczymy się zdobywania i posiadania.

Przychodza jednak zmiany.
Trwamy w wiecznym cyklu życia.

Na uwagę dziś zasługuje wyjątkowa premiera studiokoloru
.Podyktowana sercem, z delikatnością i wrażliwością artysty- prowadzi przez trudny temat straty, zmiany i pustki.
Poznaj "Miałam kiedyś ogród " katarzyna_samosiej
.
Nie jest to pierwsza książka w refleksyjnym stylu przy minimaliźmie treści z jaką miałam do czynienia.
Wzniosły nastrój, poetycki ton.
Krótkie myśli.
Takie, które wciąż jeszcze brzmią w głowie echem dlugo po odłożeniu na półkę.

Miejsce, które odkrywamy wydaje się niesamowicie bezpieczne.
Znamy je, wiemy czego się spodziewać.
W przypadku bohatera, który gra tutaj główne skrzypce- to miejsce pełne życia, uroku, które działa na nas krzepiąco i kieruje w stronę rozwoju i wdzięczności.

Posiadając, tracimy jednak czas.
To do mamy ulega mu, niszczeje a czasem niezależnie od niego zwyczajnie to tracimy...????

Samotność w tej ciemności nie trwa jednak dlugo.
Z głuszy docierają głosy innych ludzi.
Przestajemy czuć braki a zaczynamy dostrzegać coś, co kiełkuje na zgliszczach.

Książka ta to prawdziwa metafora zamknięta w niezwykłej graficznej formie, promująca zrozumienie i akceptację własnych emocji.
Rozumiejąc otwieramy oczy i dostrzegamy wiecej.
Tworzymy nowy świat, który ma szansę być równie piękny, wartościowy z zachowaniem wspomnień i świadomości tego, na podstawie czego powstał...

Jestem zachwycona tą formą!
Sztuka szerokopojęta w połączeniu z pochodzącą z serca potrzebą lepszego świata, wypełnienia pustki i nadziei to coś, co warte jest odkrycia.

I zapamiętania.????