Londyńczycy. Miasto i ludzie (twarda)

Odwiedziłam Londyn kilka razy jednak czytając reportaż Craiga Taylora ?Londyńczycy. Miasto i ludzie? zdałam sobie sprawę, że zupełnie go nie znam, że zaledwie musnęłam powierzchnię tego różnorodnego kolosa.

Autor w szalenie ciekawym wstępie opisuje własne trudne pierwsze kroki w Londynie i wyłuszcza przyczyny, dla których poświęcił tyle czasu na rozmowy z ludźmi, ?którzy śnili o Londynie, zmagali się z Londynem, zostali przez niego nagrodzeni albo skrzywdzeni." Tymi, którzy związali się z nim na zawsze i tymi, którzy opuścili go z ulgą.

Tworzy "kolaż głosów, które razem tworzą obraz miasta". Swoisty przewodnik napisany emocjami i historiami ludzi różniących się narodowością, kolorem skóry, pozycją społeczną, zawodem, orientacją seksualną, ale też oczekiwaniami. Dzieląc ich opowieści na grupy tematyczne kreśli subiektywną i ?ulotną fotografię przedstawiającą Londyn tu i teraz?. Prowadzi nas do miejsc nieznanych, zaułków, do których nigdy nie chcielibyśmy trafić, wiecznie pędzącego City, nocnych klubów. Ukazuje sukces i biedę, zwykłe ludzkie życie od narodzin po śmierć i odnalezioną miłość.

Poznamy hydrauliczkę, która uwielbia to co robi i bankiera, który swojej pracy nienawidzi czując się też znienawidzonym. Narkomana, który dopiero po odwyku dostrzega piękno Big Bena i kobietę, której głos towarzyszy codziennie podróżnym w metrze. Pilota zachwycającego się każdorazowo widokiem miasta z góry i gwardzisty królowej oglądającego Londyn z końskiego siodła. Dowiemy się jak to jest być taksówkarzem, a jak gejem w Londynie, co przyciągnęło ich do Londynu i w jaki sposób tu dotarli.

To historie wypełnione wspomnieniami, pełne spełnionych marzeń i zawiedzionych oczekiwań. Niektóre budzą uśmiech, inne wzruszają, każda z nich jest fragmentem ludzkiego życia składającym się na kosmopolityczny patchwork, jakim bez wątpienia jest Londyn. Wynikająca z tego reportażu refleksja jest niezwykle ważna ? aby poznać istotę tego miejsca, nie wystarczy zwiedzić jego atrakcji turystycznych. Musimy zwrócić uwagę na ludzi, którzy je zamieszkują, ich historie, marzenia i codzienne zmagania. To właśnie one tworzą niepowtarzalny duch i charakter miasta.

Po lekturze ?Londyńczyków? przy kolejnej wizycie mój odbiór tego miasta będzie zupełnie inny. To reportaż, który absolutnie warto przeczytać nie tylko planując podróż do Londynu.

Jest szósta rano! Wita Was Londyn i jego mieszkańcy! Śpicie jeszcze? Nie wierzę?

?Latem jest pięknie, można patrzeć, jak słońce wstaje nad Soho, a zamiatacze i maszyny zmywają brud z ulic. Tu i ówdzie stoi kałuża wymiocin, wyuzdana prostytutka, stary diler narkotyków. Jest spokój, mało ludzi.?

Przez okno szoferki widać bezdomnego, który podnosi swój plecak i wyrusza w drogę. To jego pierwsza noc na ławce, czy kolejna z trzech wymaganych przez urząd imigracyjny?

Craig Taylor wraca z Peterem Thomasem wracają z hal targowych. Zamówione produkty, delikatne ułożone w skrzyniach, jadą do klientów. Maliny na dywaniku z rukoli, zjedzone o godzinie drugiej nad ranem, zostaną zapisane w pamięci, sercu i książce.

Na dostawę czeka Adam Byatt, szef kuchni we własnej restauracji. Kiedy startował w tej branży, żywił się niezmiennie i codziennie espresso, marsami, plackami z mięsem i fasolką z puszki.

?A w pracy serwowałem trufle, homary, foie gras, piotrosze i turboty. To było chore. Po prostu chore. Dlatego moi pracownicy siadają i jedzą wspólny obiad.?

Ulicą przemyka czarnoskóra hydrauliczka Ruby King, zaopatrzona w niezbędne narzędzia. Nie jest lekko, ale satysfakcja rośnie wraz zadowoleniem klientów. Martins Imhangbe śpieszy się na plan filmowy; pamięta swoją rolę paracetamolu, psa, kałuży wody. Christina, kapłanka wiccańska, wspomina czasy, kiedy szukała konwenu ? grupy wiedźm, które ją przygarną. Znalazła je po kilku miesiącach. Zszokowany młody Chińczyk obserwował uliczną paradę i szukał wzrokiem czołgu.
Londyński rentier, Robert Guerini nie toleruje rasizmu.
?Nigdy nie potrafiłem zrozumieć uprzedzeń rasowych. Trudno mi je pojąć.?
Farzad Pashazadeh, imigrant z Iranu tutaj odkrył swoje miejsce do życia.
?I zawsze będę powtarzał: Londyn jest inny niż reszta Europy. Tutaj dają ci parę skrzydeł, żebyś mógł wznieść się wyżej.?
Dla Tima Turnera to jest Lądyn, a nie Londyn. On jest nienawidzony za swoją pracę i tego miasta też nie znosi.
Przed kilkoma dniami przeczytałem książkę pana Craiga Taylora ?Londyńczycy. Miasto i ludzie.? To było mocne przeżycie. Dosłownie poczułem się jak w kulturowym tyglu. Nie mam problemu z nawiązywaniem bezpośrednich kontaktów interpersonalnych, ale to były niezwykłe spotkania. Autor rozmawiał z przeróżnymi ludźmi i zebrał ich wspomnienia w jednej książce. Kiedy ułożyłem w myślach moje wrażenia oparte na materiale zgromadzonym przez Craiga Taylora, kolejny raz pomyślałem: ?Miasto to historia. Teraźniejszość tworzą jego mieszkańcy?. Gorąco polecam Wam niezwykłą podróż do Londynu.