Dary Anioła. Miasto popiołów

Kocham tą serie

Nie mogę nie zacząć od pochwały dla autorki, za to, że kolejna część była napisana w podobnym stylu i z równą lekkością, co pierwsza. Ten duży plus niestety niszczy jej przewidywalność. Akcja toczy się standardowym rytmem dla młodzieżowej fantastyki. Dochodzi do niepełnego zwycięstwa i kryzysu w miłości. Osobie, takiej jak ja, która przeczytała już z tysiąc książek tego typu, zaczyna się to nudzić. Główna bohaterka Clary znów zostaje wciągnięta w wir wydarzeń, w których niekoniecznie chce uczestniczyć. Jednak jakaś jej część chce walczyć. W końcu w jej żyłach płynie krew Nefilim, a dokładnie Valentina. Tak samo jak u Jaca. Więź, jaka łączy Clary z Jace, nie podoba się żadnemu z nich, jednak postanawiają się poddać. Wydaję się to bezcelowe, ale nie ja ustalam reguły. Pojawia się również wątek Aleca z Magnusem. Z początku byłam zawiedziona, że nie będę mogła wczuć się w postać kobiecą, która rozkocha w sobie serce Bane?a (muszę ją sama wymyślić i podstawić w mojej wersji tej książki). Jednak ich ?miłość? jest prowadzona w dość spokojny i choć przewidywalny, to ciekawy sposób. W końcu Magnus niezaprzeczalnie jest moim ulubieńcem, więc to trochę go faworyzuję. Skradł moje serce swoim dość nietuzinkowym zachowaniem i samym wyglądem. Jak można nie zakochać się w jego kocich oczach?! Dlatego też boję się obejrzeć ekranizację tej książki. Obawiam się, że zniszczy ona powstały w mojej głowie obraz czarownika. Ciekawym dodatkiem jest możliwość poznania świata ferie. Dzieci demonów i aniołów, są bardzo dobrze ucharakteryzowane i przyciągają uwagę. Mają nietypowy piękny wygląd, mówią półsłówkami i własne prawa, których trzeba przestrzegać, gdy się wyjdzie na ich terytorium. Królowa jest zachwycająca i przerażająca za razem. Drugi tom ?Darów Anioła? pozostawia po sobie niedosyt, który zaspokoić może tylko sięgnięcie po kolejną część. I choć jest to dość typowa młodzieżówka to ma w sobie coś fajnego.

Nie mogę nie zacząć od pochwały dla autorki, za to, że kolejna część była napisana w podobnym stylu i z równą lekkością, co pierwsza. Ten duży plus niestety niszczy jej przewidywalność. Akcja toczy się standardowym rytmem dla młodzieżowej fantastyki. Dochodzi do niepełnego zwycięstwa i kryzysu w miłości. Osobie, takiej jak ja, która przeczytała już z tysiąc książek tego typu, zaczyna się to nudzić. Główna bohaterka Clary znów zostaje wciągnięta w wir wydarzeń, w których niekoniecznie chce uczestniczyć. Jednak jakaś jej część chce walczyć. W końcu w jej żyłach płynie krew Nefilim, a dokładnie Valentina. Tak samo jak u Jaca. Więź, jaka łączy Clary z Jace, nie podoba się żadnemu z nich, jednak postanawiają się poddać. Wydaję się to bezcelowe, ale nie ja ustalam reguły. Pojawia się również wątek Aleca z Magnusem. Z początku byłam zawiedziona, że nie będę mogła wczuć się w postać kobiecą, która rozkocha w sobie serce Bane?a (muszę ją sama wymyślić i podstawić w mojej wersji tej książki). Jednak ich ?miłość? jest prowadzona w dość spokojny i choć przewidywalny, to ciekawy sposób. W końcu Magnus niezaprzeczalnie jest moim ulubieńcem, więc to trochę go faworyzuję. Skradł moje serce swoim dość nietuzinkowym zachowaniem i samym wyglądem. Jak można nie zakochać się w jego kocich oczach?! Dlatego też boję się obejrzeć ekranizację tej książki. Obawiam się, że zniszczy ona powstały w mojej głowie obraz czarownika. Ciekawym dodatkiem jest możliwość poznania świata ferie. Dzieci demonów i aniołów, są bardzo dobrze ucharakteryzowane i przyciągają uwagę. Mają nietypowy piękny wygląd, mówią półsłówkami i własne prawa, których trzeba przestrzegać, gdy się wyjdzie na ich terytorium. Królowa jest zachwycająca i przerażająca za razem. Drugi tom ?Darów Anioła? pozostawia po sobie niedosyt, który zaspokoić może tylko sięgnięcie po kolejną część. I choć jest to dość typowa młodzieżówka to ma w sobie coś fajnego.

Miasto popiołów to druga część rozchwytywanej przez młodych czytelników serii Dary Anioła autorstwa Cassandry Clare. Tutaj pisałam trochę o serialu i o pierwszej części tej serii, czyli o Mieście kości, która ku mojemu rozczarowaniu nie spełniła pokładanych przeze mnie nadziei. Co w drugiej części się dzieje z Clary i jej nowo poznanymi znajomymi?

Po odkryciu przez Clary świata cieni, próbuje się w nim odnaleźć jako Nocny Łowca, co nie jest takie proste dla dziewczyny, która przez całe swoje życie myślała, że demony, wróżki, wampiry i wilkołaki istnieją tylko w filmach i na kartkach książek. Oprócz tego musi pogodzić się z prawdą o swoim pochodzeniu oraz z uczuciem, jakie wzbudził w niej Jace, a także znaleźć sposób na przywrócenie do życia swojej matki po tym, jak Valentine ją porwał. A żeby nie było mało zmartwień Clary nie udaje się uchronić Simona ? swojego przyjaciela ? przed światem cieni, a Valentine postanawia wykorzystać w wojnie przeciw Clave ukradzione Dary Anioła i? demony. Jak dziewczyna poradzi sobie z tymi wyzwaniami dowiecie się sięgając po drugą część Darów, czyli Miasto Popiołów.

W tej części dzieje się zdecydowanie więcej niż w Mieście kości, co dla mnie jest niewątpliwie dużym plusem: nie ma czasu na myślenie i przetwarzanie tego, co się przed momentem wydarzyło. Liczy się tylko to, co będzie dalej. I nie ukrywam, że bohaterowie mniej mnie irytowali niż w pierwszej części Darów. Przy tym tomie także częściej mocniej biło moje serce: trudno mi było patrzeć na sercowe rozterki Clary, Simona i Jace?a. Nikomu nie życzyłabym tego, co autorka im ?zaserwowała?, ALE dzięki temu nie powieliła ona pewnych schematów tylko wykreowała coś swojego, stworzyła jakby nową drogę [SPOILER: W dalszym ciągu nie wierzę, że Jace jest bratem Clary i dalej mam nadzieję, że jednak będą razem KONIEC]. Poza tym dalej jestem zauroczona Magnusem i chyba raczej się to nie zmieni.

Co mogę napisać więcej o Mieście popiołów? Wciągnął mnie on równie mocno jak Miasto kości, jest napisane prostym i zrozumiałym językiem i w przeciwieństwie do pierwszej części zrobił na mnie naprawdę dobre wrażenie. Jestem szalenie ciekawa jak potoczą się dalsze losy Nocnych Łowców oraz ich podziemnych przyjaciół. No i czy moje ciche nadzieje się ziszczą. Pozostaje mi trzymać kciuki i zabrać się za kolejną część, czyli Miasto szkła. Oby autorka mnie nie zawiodła!

...

Czasami wydaje się, że jedna rzecz wywraca cały nasz świat do góry nogami. Poradzenie sobie z wszystkimi niesprawiedliwościami losu, trudami i całym cierpieniem nie przychodzi łatwo, nawet jeśli mamy przy sobie bliskich, którzy nas wspierają. Gorzej, jeśli to właśnie bliscy w takich sytuacjach zdają się nas odtrącać... Czy osoba, nawet dostatecznie silna psychicznie, potrafiłaby podnieść się z popiołów bez wsparcia osób, które kocha? "- Jak to robisz, że nie masz na sobie błota? Jego siostra wzruszyła ramionami. - Mam czyste serce - odparła filozoficznie. - To odpycha brud."[s. 16] Clarissa Fray utraciła dotychczasowe spojrzenie na świat. W ciągu bardzo krótkiego czasu dowiedziała się o istnieniu demonów, wampirów, wilkołaków i im podobnych istot. Jej matka zapadła w dziwnego rodzaju śpiączkę, z której nie może się wybudzić. Ojciec, o którym myślała do tej pory, że nie żyje, okazuje się bardzo żywy i nie taki, jakim go sobie wyobrażała. Ach, no i dowiaduje się, że ma starszego brata - szkoda tylko, że jest nim osoba, którą pokochała, zanim wszystko wyszło na jaw... Jak zatem widać, jej życie bardzo się zmieniło, i chociażby chciała, aby wróciło do normalności - tak się nie stanie. A wszystko skomplikuje się jeszcze bardziej, gdyż jej ojciec pragnie rozpętać wojnę. Valentine ma już jeden z Darów Anioła, kielich, a teraz pragnie pozyskać jeszcze Miecz Anioła, który umożliwi mu sprawowanie większej kontroli nad demonami. Clary stara się obudzić matkę z tajemniczego letargu, w który zapadła, przy okazji coraz lepiej poznając Świat Cieni. Jace, jak to Jace, próbuje radzić sobie z własnymi demonami rzucając się w wir walki. Dodatkowo zostaje on uznany za szpiega Valentinea i znajduje się pod obserwacją Inkwizytorki wysłanej przez Clave. Poza tym, zarówno Clary jak i Jace poznają swoje ukryte talenty, które sprawiają, że nie są tacy, jak pozostali Nocni Łowcy. Talenty, które są darem od ich ojca... Autorka w tej części pozwala nam lepiej poznać działania Clave i dostrzec ich wady. Ukazuje, że żaden rząd, nawet w magicznym świecie, nie jest idealny, a ludzie są tylko ludźmi. "Miasto popiołów" pokazuje złożoność uczuć głównych bohaterów, ale głównie uwaga jest skupiona na Jacie i jego zagubieniu w uczuciach względem prawdziwego rodzica, i tych adoptowanych. Chłopak czuje się odepchnięty i skazany na samotność. Ma wrażenie, że cały świat sprzymierzył się, aby uprzykrzyć mu życie, a on sam zsyła na swoich bliskich same kłopoty. "Dlaczego, och, dlaczego Jace wdał się w bójkę ze stadem wilkołaków? Co go opętało? Z drugiej strony, to był Jace. Wszcząłby bójkę z ciężarówką, gdyby naszła go taka ochota.[s. 46] Bohaterowie po raz kolejny staną do walki ze złem, jednak tym razem nie będą w tym osamotnieni. Clave jest już w pełni świadome powrotu Valentina i jego poczynań, aczkolwiek nadal łudzą się, że będą potrafili zdusić sprawę w zarodku. Niejednokrotnie przekonają się, że otwartej walki jednak nie da się uniknąć. Poznamy kilka nowych, równie ciekawych postaci, a te, co już znamy, poznamy jeszcze lepiej. Bohaterowie są dopracowani z należytą uwagą. Można odnieść wrażenie, że żyją i zajmują się nadal swoimi sprawami, nawet jeśli daną powieść odłożymy już na półkę. Wszyscy są jak najbardziej realistyczni, przez co wzbudzają w czytelniku jeszcze więcej emocji. Cassandra Clare napisała świetną powieść, która powoduje, że czytelnik nie pozostaje wobec niej obojętny. Nie jest tajemnicą, że zarówno autorkę, jak i jej książki uwielbiam, a samą serię, "Dary Anioła", czytałam już parokrotnie. Co zatem spowodowało, że tak bardzo przypadły mi one do gustu? Może jest to styl pisarki, który pozwala z dużą łatwością i przyjemnością zatracić się w lekturze. A może również tak niezwykły świat, który stworzyła. Sami bohaterowie także są tego powodem, gdyż każdy jeden z nich zyskał miejsce w moich sercu. Myślę, że był to każdy z powodów z osobna oraz wszystkie razem. "Dary Anioła" zasługują na przeczytanie, dlatego też zachęcam Was, wszystkich bez wyjątku, do sięgnięcia po tom pierwszy, a później po każdy następny. "Miasto popiołów" jest równie dobrą częścią, co "Miasto kości", jeśli nawet nie lepszą. Znajdziemy w niej dużo dobrego humoru, wiele ciekawych i zasługujących na uwagę cytatów; będą także chwile smutku i niezwykłej odwagi. A my znajdziemy się o krok bliżej zakończenia, które szykuje dla nas autorka, aczkolwiek jeszcze sporo przed nami :) POLECAM! "- Nie żyje? - zapytał. - Wygląda na martwego. - Nie! - warknęła Maryse. - Nie jest martwy. - Sprawdziliście? Mogę go kopnąć, jeśli chcecie."[s. 130]

Dzień, w który Clary Fray poznała Jacea, Aleca i Isabelle, odmienił jej dotychczasowe życie. Przestała być zwyczajną dziewczyną jakich wiele. Odkryła, że świat nie jest tak piękny i cudowny, jak jej się dotąd wydawało. Wie już, że oprócz ludzi zamieszkują go najprawdziwsze demony oraz inne mniej lub bardziej niebezpieczne istoty, a ona sama należy do Nefilim, potomków aniołów i ludzi, których głównym zadaniem jest ochrona ludzkości przed nimi. Dowiedziała się również czegoś, co złamało jej serce - nie może już kochać Jacea, gdyż okazał się jej bratem. Tylko jak zapanować nad własnymi uczuciami, kiedy rozum podpowiada jedno, a serce nadal mocniej bije na widok ukochanego? Jednak teraz nie pora na tego typu mrzonki. W Instytucie pojawia się Inkwizytorka, która zarzuca Jaceowi zdradę i spiskowanie z Valentinem na szkodę Cleve. Nie słucha żadnych wyjaśnień i wtrąca chłopaka do więzienia położonego głęboko pod Miastem Kości. Wkrótce ma miejsce brutalny atak na siedzibę cichych braci. Przy życiu pozostaje jedynie Jace, który wyjawia, iż za napaścią stoi jego ojciec. Valentine nie był jednak sam. Miał wsparcie jednego z najsilniejszych demonów. Z Miasta Kości zabrał Miecz Dusz. Do czego go potrzebuje? W jaki sposób udało mu się zapanować nad demonem? Czemu pozostawił przy życiu Jacea? Dlaczego nie zabrał go ze sobą? Jak postąpi z chłopakiem Inkwizytorka w obliczu najnowszych faktów?

Pierwszy tom serii "Dary Anioła" autorstwa Cassandry Clare był niesamowity. Nie mogłam doczekać się chwili, w której w me ręce trafi kontynuacja. Teraz, po lekturze drugiego tomu, mogę powiedzieć jedno - nie dziwię się, że ta seria zebrała na całym świecie rzesze fanów i zbiera kolejnych. Gdyby tak się nie stało, byłabym mocno zdziwiona. Mam za sobą dwa tomy tego cyklu i wiem już, że sięgnę po kolejne. Obok tej historii nie można przejść obojętnie. Wciąga od pierwszych stron i nie wypuszcza aż do samego końca. W chwili, w której czytamy pierwsze linijki tekstu, zostajemy wciągnięci w taki wir wydarzeń, że przestaje się liczyć wszystko dookoła nas. Nie istnieje nic poza tym, co właśnie dzieje się na kartach powieści. Z wypiekami na twarzy śledziłam rozgrywające się wypadki. Kibicowałam jednym, a przeklinałam w duchu drugich. A zwłaszcza Inkwizytorkę, która brutalnie wtargnęła w życie naszych bohaterów. Ta kobieta potrafi wyprowadzić z równowagi nie jedną osobę, choć jak się z czasem okazuje, ma ku temu nie małe powody. Wypadki z przeszłości spowodowały, że stała się bezduszną osobą bezwzględnie przestrzegającą respektowania przez innych obowiązującego prawa. Biada tym, których nakryła na łamaniu go... Ale nie tylko pojawienie się tej kobiety wiele zmieniło w życiu Clary i jej przyjaciół. Jedną z bliskich jej sercu osób spotkał los, którego żadne z nich nikomu by nie życzyło. Przez to ich wzajemne stosunki zmuszone były ulec diametralnej zmianie. Każde z nich stało się świadome tego, iż nic już nie będzie takie, jak było dotąd. Jak sobie z tym poradzą? Czy to w ogóle możliwe? Oprócz tego bohaterowie odwiedzą pewne miejsce, w którym rządy sprawuje bezwzględna i przebiegła królowa. W jakim celu się do niej wybrali i co ich tam spotkało? Wszystkiego dowiecie się sięgając po "Miasto Popiołów".

Lektura drugiego tomu "Darów Anioła" była dla mnie intensywnym przeżyciem. Autorka ma lekkie pióro oraz dar opowiadania. Jej bohaterowie są wyraziści i doskonale przedstawieni. Cała historia przemyślana jest w najdrobniejszym szczególe. Dosłownie nic mi w niej nie zgrzytało i nie raziło w oczy. Dzięki temu wszystkiemu lektura powieści była dla mnie czystą przyjemnością, a kolejne stronice pochłaniałam w niesamowitym tempie. Nawet nie zauważyłam kiedy, a już dotarłam do końca. Zakończenie zaś jest takie, iż ma się ochotę natychmiast sięgnąć po następną część, aby poznać kolejne wypadki z życia bohaterów. Dlatego też nie mogę doczekać się chwili, kiedy w me ręce trafi "Miasto szkła". Jeśli chętnie sięgacie po powieści z gatunku fantastyki i jeszcze nie mieliście przyjemności poznania tej serii, to czym prędzej to nadróbcie. Nie będziecie żałowali podjętej decyzji. Jestem pewna, że będziecie w pełni usatysfakcjonowani lekturą i wdzięczni mi za to, że Was zainteresowałam tym cyklem. Gorąco polecam!

Moja ocena: 6/6

"Miasto popiołów" to drugi tom świetnej serii pt. "Dary Anioła" - autorstwa Cassandry Clare. Z początku plan był taki, żeby z DA zrobić trylogię - jak widać - nie wyszło. Na całe szczęście! Ja tę serię kocham całym serduchem i cieszę się, że autorka postanowiła napisać więcej, niż tylko trzy tomy. Możecie się spodziewać kolejnej pieśni chwalebnej nad twórczością pani Clare.

Clary Fray sądziła, że jej życie jest normalne. Jako nastoletnia dziewczyna nie wyróżniała się niczym specjalnym wśród swoich rówieśników. Pewnego dnia wszystko w jej życiu ulega diametralnej zmianie. Clary nie może już powiedzieć, że jest zwyczajną nastolatką, a wszystko przez krew Nocnych Łowców, która płynie w jej żyłach. Przekraczając próg Instytutu - miejsca gdzie Nocni Łowcy mieszkają - poznaje prawdziwy świat, który dla zwykłych śmiertelników, zwanych Przyziemnymi - jest ukryty. To jednak nie wszystko... Otóż główna bohaterka nie tylko dowiaduje się o tym, że jej życie to jedna wielka niewiadoma, ale również przeżywa nieszczęśliwą miłość...


I tym razem Nocni Łowcy nie mają czasu na nudę! W tomie II dzieje się jeszcze więcej! Znajdziecie tutaj więcej emocji, więcej walk, porywających zwrotów akcji i... Oczywiście wspaniałą ekipę Darów Anioła - czego chcieć więcej? W dodatku klarowny i niesamowicie barwny język - ta książka wciąga, więc przeznaczcie sobie na jej przeczytanie większą ilość czasu.



Ostatnio zachwycałam się światem, jaki wykreowała nam autorka - tym razem nie będzie inaczej.

Czytając tę książkę, bez problemu przenoszę się w ten barwny i fantastyczny świat pełen paranormalnych stworzeń. Clare w bardzo realistyczny i namacalny sposób zrealizowała plan, jaki zrodził jej się w głowie. Już w recenzji poprzedniego tomu stwierdziłam, że całokształt tego tworu jest rewelacyjny, i nadal przy tym obstaję.

Clary, Simon, Isabel, Alec i... Jace. To ekipa, która jest jedną z moich ulubionych ekip książkowych. Nikt nie może się z nimi równać. Niemniej sama Clary czasami potrafi człowieka rozdrażnić, ale i cała reszta nie jest lepsza. Niemniej o to właśnie chodzi, bo dzięki ich nieprzemyślanym decyzjom, które sprawiają, że albo się irytujemy, albo śmiejemy - sprawia, że jako czytelnicy przeżywamy całą gamę różnych emocji. Za to właśnie uwielbiam autorkę Darów Anioła - potrafi wyzwolić całą masę uczuć, a to naprawdę rzadkość. W dodatku nieodzownym i na pewno jednym z najlepszych elementów ów dzieła jest humor! Jace jest mistrzem sarkazmu i ciętych ripost.



Podsumowując, książka jest idealną książką na jesienne i zimowe wieczory. Uprzyjemni Wam tą szarość dnia i sprawi, że zapomnicie o swoich codziennych troskach. A ja zabieram się za kolejny tom - "Miasto szkła" - i mam pewność, że będę równie zachwycona, jak poprzednimi tomami. Polecam!