Między młotem a imadłem

To było moje kolejne spotkanie z twórczością Olgi Rudnickiej. Tym razem sięgnęłam po najnowsze jej dzieło "Między młotem a imadłem". Idealna historia na poprawę humoru. Ta książka rozłożyła mnie na łopatki, a właściwiej to jej bohaterka detektyw Matylda Dominiczak. Ona z każdej opresji potrafi wyjść obronną ręką. Nie da sobie w kaszę dmuchać. Idealna babka. Jeżeli jeszcze jej nie znacie, to koniecznie musicie poznać. Z nią nie sposób się nudzić. W jakie tarapaty tym razem wpadnie? Tym razem znajdzie się zamknięta pod ziemią. Czy wpadnie w panikę? Co się tak naprawdę stało? Czy Roman wie, gdzie podziała się jego żona, czy raczej kompletnie się tym nie interesuje? Na te i wiele innych pytań odpowiedzi znajdziecie w tej książce.
Jeżeli lubicie komedie kryminalne, to idealnie trafiliście. Dzięki książce "Między młotem a imadłem" znajdziecie się w samym środku wojny gangów. Do tego poznacie mnóstwo ciekawych aferek. Czy tym razem wyjaśni się sprawa prowadzona przez naszą bohaterkę? Oczywiście ja wam tego nie powiem, ponieważ nie chcę zdradzić wam tej tajemnicy.
Podoba mi się styl pisania Olgi Rudnickiej. Jej postacie posługują się prostym językiem zrozumiałym dla każdego czytelnika.
"Między młotem a imadłem" to świetna odskocznia od szarej codzienności. Idealna książka na długie jesienne wieczory.
Jeżeli chcecie się z jednej strony pośmiać, a z drugiej strony troszkę przestraszyć, to śmiało sięgnijcie po najnowszą powieść Olgi Rudnickiej pod tytułem "Między młotem a imadłem".

Polecam.

Korzystaliście kiedyś z usług prywatnego detektywa, bo ja nigdy. Ale nie wydaje mi się by byli tacy jak Matylda, bohaterka serii Detektyw Matylda na tropie Olgi Rudnickiej.
"Między młotem a imadłem" to kolejny tom tej serii.
Kto czytał książki tej autorki to wie, że komedie kryminalne dobrze jej wychodzą. I nie inaczej jest z tą serią. A postać detektyw Matyldy sprawia, że podczas lektury było słychać wybuchy śmiechu. Bo też Matylda to osoba nietuzinkowa, ze specyficznym podejściem do życia, znana ze swoich rozmów, które prowadzi sama ze sobą. No i z nieszablonowym podejściem do prowadzonych śledztw.
Ale to jej wtykanie nosa w nieswoje sprawy w końcu sprawi, że zostanie zauważona przez nieodpowiednie osoby. Lecz Matyldy nic nie powstrzyma...nawet zakopanie żywcem.
Ależ ja się dobrze bawiłam przy tej książce, choć przyznam, że do stylu bycia Matyldy trzeba się przyzwyczaić. No cóż, jest specyficzną osobą i ten jej sposób prowadzenia spraw też jest inny. A i jej współpracownicy również są indywidualistami.
Co muszę przyznać autorce, toto, że stworzyła całą plejadę oryginałów, postaci nietuzinkowych i bardzo dziwnych. Jednakże właściwie sympatycznych...na swój sposób.
Lubię humor autorki, taki trochę ironiczny i to jej puszczanie oka do czytelnika.
Dlatego z przyjemnością spędziłam wieczór z tą książką. I oczywiście czekam na kolejne książki o detektyw Matyldzie.
A Wy znacie książki tej autorki?

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Między młotem a imadłem autorstwa Olgi Rudnickiej. Jest to już siódmy tom przygód Matyldy Dominiczak, którą poznaliśmy w czasach, gdy była jeszcze bibliotekarką. Od jakiegoś czasu kobieta prowadzi swoją agencję detektywistyczną i całkiem dobrze, ku zaskoczeniu wszystkich, jej to wychodzi. Od wielu lat jestem wielką fanką talentu Olgi Rudnickiej, ale ta seria początkowo zupełnie nie przypadła mi do gustu. Z tomu na tom było jednak lepiej i muszę przyznać, że jest to jeden z niewielu przypadków, w których seria wraz z wydawaniem kolejnych części znacząco zyskuje na jakości. Ostatni tom nierozerwalnie wiąże się z poprzednim, czyli Wadliwym klientem dlatego nie będę zdradzać zbyt wiele. Matylda prowadząc śledztwo w sprawie zaginionych kobiet nieoczekiwanie sama znika wszystkim z radaru. Policja rozpoczyna poszukiwania, Roman nie ma pojęcia kiedy ostatni raz widział żonę, a sama Matylda jest przekonana, że została pochowana żywcem. Kiedy w końcu uda się ją odnaleźć Matylda swoim zwyczajem zdoła wplątać się w sam środek afery związanej z rozgrywkami mafijnymi. Co z tego wyniknie? Przekonajcie się sami podczas lektury książki Między młotem a imadłem. Poprawa humoru gwarantowana, zwłaszcza teksty Miecia są nie do podrobienia. Bohaterowie stworzeni przez autorkę są bardzo wyraziści - Matylda wymyka się wszelkim schematom, a jej wkrótce były mąż Roman jest tak odklejony od rzeczywistości, że aż ciężko w to uwierzyć.

?Ta kobieta ma więcej żywiołów niż kot i łazi własnymi ścieżkami. Nie próbuj za nią nadążyć, bo nie zdołasz.?

Sympatycznie bawiłam się przy książce, pozwoliła zresetować się po ciężkim tygodniu, złapać dystans do codziennych problemów, wejść w rozbrajający świat szalonej prywatnej pani detektyw. Nie da się ukryć, że kluczowa postać serii wyśmienicie dopracowana, osobowość wymykała się wszelkim standardom, dociekliwość nie miała sobie równych, a determinacja w wyjaśnianiu prawdy nieprzeciętna. Sprawy, za które się brała, zlecenia, do których nie zawsze była przekonana, ludzie, którzy wywierali presję, albo którymi się otaczała, to wieloelementowa różnorodna mieszanka. Ileż trzeba się było napracować, aby nadążyć za byłą bibliotekarką aktywnie obracającą się w świecie policji i półświatka. Temperament, spryt i ryzyko jakich mało.

Matylda Dominiczak wykazywała się wyjątkowym darem wplątywania się w afery o podłożu kryminalnym, wzmacnianym przez jej nieposkromione gadulstwo. Zaginięcie czterech kobiet, wizja wolnej posady w mafijnym porządku, źle zapowiadające się porwanie, to tylko ułamek tego, w co wpakowała się kobieta. Powieść buzowała od atrakcyjnie rozpisanego humoru, obecnego zarówno w krótkich i treściwych opisach, jak i często rozbudowanych dialogach. Śledząc jedną scenę nie można było przewidzieć, co wyskoczy w kolejnej, jaki przybierze charakter i czym się skończy. W pewnych obszarach powieści entuzjazm do poznawania słabł, efekt spowodowany lekkim znużeniem powtarzalności kontekstu sytuacyjnego. Wcześniej poznałam ?Diabli nadali? i ?Były sobie świnki trzy? Olgi Rudnickiej, później jakoś minęłam się z jej twórczością, ale widzę, że powinnam do niej wrócić w szerszym wymiarze, a już z pewnością zapoznać się z poprzednimi tomami serii, gdyż było zabawnie, rozrywkowo, dowcipnie, na pół serio, a przy tym intrygująco, oryginalnie, barwnie, z komediowym kryminalnym pazurem i komicznymi bohaterami.