Milcząca żona

Były czasy w których się wczytywałam w pióro autorki, dlatego tym bardziej chętnie wkroczyłam do jej świata ponownie. To pisarka, która w najdrobniejszych szczegółach potrafi opisać pracę policji, śledczych, patologów jak i sam umysł pewnego psychopaty, który niejednokrotnie potrafił zadziwiać. Spodobał mi się początek książki, który niby zwiastował sceny, które mogłyby się wydarzyć. My czujemy, że ze względu na sytuację z pewnością się nie wydarzą, a jednak i tak byliśmy w błędzie. Ot cała autorka, która potrafi zagrać nam na nosach. Następnie przenosimy się do więzienia, gdzie wybuchają zamieszki. Czy sytuacja była wywołana specjalnie, czy może doszło tutaj do zbiegu okoliczności? Jeden ze śledczych biegnie na złamanie karku, by jak najszybciej przekazać ważne wiadomości. Wychodzi na to, że jeden z osadzonych jest niewinny postawionych mu czynów. Niby każdy z więźniów tak uważa, jednak tutaj sprawa wydaje się być bardziej skomplikowana. Will nie spocznie, póki nie dowie się prawdy. Nawet kosztem własnej przeszłości do której wraca niechętnie. Tu nadmienię, że ja bardzo chętnie powróciłam do tych dawniejszych wątków. Każdy z nas chyba pamięta jak wspaniałą parą był Will z Sarą Linton, więc opowieść smutna dla niego, była radością dla nas. Będzie to się działo naprzemiennie, by nie stracić obecnego wątku, czyli poszukiwania mordercy młodej kobiety z początku książki. Cokolwiek nie postanowią, czy do czegokolwiek nie dojdą, to nas sumiennie o tym poinformują. Postacie bardzo dużo ze sobą rozmawiają, więc niekiedy widzimy kto nam tu mówi prawdę, a kto nie. Jakby nie spojrzeć, dla większości liczą się tylko korzyści, własne wybielenie i dobre kontakty. Sprawca jest osoba bardzo tajemniczą, przez bardzo długi czas niewiele o nim wiemy. Z pewnością nie śpi, wierzcie mi. Niby rozgrywają się tutaj konkretne watki, jednak nie idą lotem błyskawicy ze względu na dużo opisów. W końcu autorka jest perfekcjonistka i idealistką. To rasowy kryminał medyczny, gdyż i tą wiedze tutaj znajdziemy. Ja ze swojej strony bardzo ją polecam!

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam książkę "Fałszywy świadek", która przypadła mi do gustu, dlatego zdecydowałam się ponownie sięgnąć po powieść pisarki. "Milcząca żona" jest dziesiątym tomem z cyklu willtrent opowiadającej o losach i sprawach prowadzonych przez owego śledczego. Książkę można czytać bez znajomości poprzednich części. Styl i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta niezwykle szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja nie odłożyłam "Milczącej żony" póki nie poznałam zakończenia tej historii! Fabuła została świetnie nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, sprawa kryminalna również bardzo intrygująca i wciągająca, a bohaterowie naprawdę autentycznie i ciekawie wykreowani. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Muszę przyznać, że to co się tutaj momentami działo, sprawiało, że zaczynałam mieć spory mętlik w głowie, autorka tak umiejętnie wprowadzała zamieszanie, myliła tropy i tym samym budowała napięcie, że w pewnej chwili miałam już kilkoro podejrzanych. Tutaj nic nie jest takim jakim wydawało się na początku! Świetnie spędziłam czas z tą historią i jej bohaterami! Mam na półce kolejną książkę autorki - "Zapomniana dziewczyna" i mam zamiar niedługo się za nią zabrać! Idealna lektura dla fanów kryminałów! Polecam! Moja ocena 8/10.

Niejednokrotnie słyszy się o tym, że dany człowiek odsiaduje karę za niewinność, ponieważ sprawca cały czas przebywa na wolności. Czasem jest to próba wykpienia się od odbywania wyroku, jednak bywają też przypadki, w których prawda wychodzi na jaw po latach. Gdy policja usłyszała od jednego z osadzonych, że to nie on odpowiada za zbrodnie nie do końca śledczy mieli powody by mu wierzyć. W końcu mógł zrobić wszystko by umniejszyć swój wyrok, zmienić więzienie na to o lżejszym rygorze, czy po prostu mieć jeszcze inne powody. Śledztwo rozpoczęło się od nowa.

Kilka lat temu zapoznałam się chyba z jedną z książek autorki, która niesamowicie przypadła mi wtedy do gustu. Mimo tego, że ,,Milcząca żona" jest częścią serii bez przeszkód można ją czytać jako oddzielną całość. Ilość bohaterów nie przytłacza, można bardzo szybko zorientować się w ich prywatnych stosunkach. Sprawa jest o tyle ciekawa, że tak naprawdę nie wiadomo, czy osadzony faktycznie dopuścił się zbrodni, czy też został skazany niesłusznie.

,,Milcząca żona" Karin Slaughter to jedna z tych powieści, od których naprawdę trudno się oderwać. Na jej lekturę przygotujcie więc sobie odpowiednią ilość czasu. Narracja prowadzona jest z kilku punktów widzenia i tak naprawdę prawie że do samego końca nie wiadomo, kto zabijał i w określony sposób obchodził się z młodymi kobietami. Autorka bardzo zręcznie myli tropy, rzucając podejrzenia także na innych bohaterów. Kto faktycznie zabija? Tego dowiecie się z lektury ,,Milczącej żony".

Gdy widzę książkę, której autorką jest Karin Slaughter wiem, jestem przekonana, iż będzie ostro, mocno i krwawo. Tak myślałam dopóki nie sięgnęłam po Ostatnią wdowę. Niestety, ale ta książka mnie rozczarowała. Może autorka się trochę wyeksploatowała, może powodem jest fakt, iż to już 10. tom serii o Willu Trencie i Sarze Linton..
Serię znam od 1. tomu, lubię ją i tylko dlatego doczytałam tę książkę do końca. Ale wierzcie mi, nie było warto,.
Milcząca żona w porównaniu do innych książek Slaughter jest słaba, mało ostra, mało krwawa, a fabuła ciągnie się niczym przysłowiowe flaki z olejem.Gdyby nie napis na okładce nie uwierzyłabym, iż autorką jest Slaughter. W pewnym momencie miałam odczucie, jakby pisarka zapłaciła jakiemuś mało wyrobionemu pisarczykowi za stworzenie tej książki.
Książka jest przede wszystkim przegadana. Do usunięcia wg. mnie nadaje się ok. 100-120 stron. Gdyby dokonać takiego odchudzenia byłoby dużo lepiej, nie idealnie, ale zdecydowanie lepiej.
Całość sprawia wrażenie jakby autorka zbudowała dobry szkielet, dobry zarys historii, umieściła w tym bardzo dobrze skonstruowanych, pełnokrwistych bohaterów, a pozostałe miejsca wypełniła czym popadło. Niestety. Przez sporą część lektury po prostu się nudziłam. Nieliczne ciekawe, porywające momenty nie zmieniły tego wrażenia.
Bardzo zdziwił mnie taki sposób pisania. Fabuła niezła, ciekawa. Przy odrobinie wysiłku można było z niej zrobić doskonałą, trzymającą w napięciu książkę. Po prostu można było napisać taką książkę, jaką Slaughter tworzyła na początku swojej kariery.
Prowadząc śledztwo w sprawie zabójstwa, do jakiego doszło podczas zamieszek w więzieniu stanowym, śledczy Will Trent otrzymuje niepokojącą informację. Jeden z osadzonych twierdzi, że nie jest winny brutalnego przestępstwa, o które go oskarżono. Uważa, że został wrobiony przez skorumpowanych przedstawicieli organów ścigania, a rzeczywisty sprawca ? seryjny zabójca kobiet ? nadal jest na wolności. Osadzony stawia warunek: jeśli Will wznowi śledztwo w jego sprawie, on dostarczy GBI informacji koniecznej do rozwikłania sprawy zabójstwa w więzieniu.
Oprócz głównego wątku, w Milczącej żonie pojawia się kilka dodatkowych, pobocznych. Ta wielowątkowość sama w sobie nie jest czymś złym. To taki znak rozpoznawczy Slaughter, Z tym, że we wcześniejszych książkach autorka potrafiła z tego sensownie wybrnąć, dokończyć wątki. W Milczącej żonie jest wręcz odwrotnie.
Niby o gustach się nie dyskutuje, ale jestem niesamowicie zdziwiona gdy czytam pochwalne peany dotyczące Milczącej żony. Chyba czytaliśmy zupełnie inne książki.
Zdecydowanie odradzam.