Miłość i nienawiść

Pani Monika Rebizant-Siwiło stworzyła powieść, w której stara magia, legendy i uczucia grają pierwsze skrzypce. Historia bohaterów, ich przodków jest owiana tajemnicą i długo trzeba krążyć między mieszkańcami Lubelszczyzny, by dojść do prawdy. Co podobało mi się najbardziej? Przeplatanie teraźniejszości z przeszłością, w której można odnaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania nie tylko bohaterów, ale i czytelnika. Lubię legendy o wiedźmach, ich sile. Są to kobiety, które potrafią kochać na zabój, ale też łatwo jest przekroczyć cienką granicę, by ta miłość przerodziła się w czystą nienawiść i zemstę, co przekłada się na rzucanie klątw.
Nie było inaczej w tej książce, młoda kobieta nie zdająca sobie sprawy z ciążącej na niej klątwie, pojawia się w snach kleryka. Co łączy tę dwójkę? Aby się dowiedzieć, trzeba sięgnąć po "Kobiety z uroczyska".
Historia sięga czasów II wojny światowej, w której brali udział przodkowie bohaterów i ich sąsiedzi. Wpleciony został także wątek Miszki Tatara, zamojskiego partyzanta. Jaką rolę odegra w życiu mieszkańców m.in. Wrzosowisk? Przekonajcie się sami.
"Miłość i nienawiść" otulona jest cudownym klimatem, który raczy czytelnika swoją tajemniczością, magią, ale także mrokiem. Opisy przyrody, miejsc, w których akurat rozgrywa się akcja sprawiają, że można przenieść się w to miejsce i być tam wraz z bohaterami.
Książka podzielona jest na dwie części i tu muszę przyznać, że rozkręciłam się dopiero przy drugiej. Pierwsza część poprzedzona dwoma prologami (druga też) pomału wdraża w styl autorki, klimat, pomaga rozeznać się w powieści. Przechodząc do drugiej części dostajemy jeszcze więcej wątków do poznania i czasami ta mnogość przytłaczała. Nie oznacza to, że książka na tym traci. Wręcz przeciwnie, pierwszy tom "Kobiet z uroczyska" to wstęp do następnych tomów, które dopiero przed nami.
Co muszę zaznaczyć, autorka cudownie operuje językiem, przechodząc z czasów wojennych do nowoczesnych. Jest różnica w tym, jak wypowiadali się bohaterowie w latach 30-40, a współcześnie, co tylko działa na plus powieści. Wielowątkowa obyczajówka z elementami romansu wciągnie Was w świat legend, wiedźm, wielu emocji i przeniesie nad Puszczę Solską.

Na samym początku byłam totalnie przerażona gabarytem tej powieści. Gruba, nabita drobnym drukiem - czytania na pół roku. Jednak wyrobiłam się szybciej i chociaż łatwo nie było, to był to dobrze spędzony czas.

Historia toczy się w różnych płaszczyznach czasowych, mamy ogrom bohaterów, masę powiązań rodzinnych i zależności. Przez to czytanie nie należało do prostych, bo wymagało całkowitego skupienia. Jest to saga rodzinna, co trochę wyjaśnia natłok postaci, która zawiera malownicze opisy, pełne uroku i prawdziwości. Nie zabraknie też tajemnic, sekretów i legend z dawnych czasów. Jak to w małej miejscowości nie obędzie się też bez uprzedzeń i przesądów. Autorka stworzyła silne kobiece charaktery. Niezależne i wojownicze.

Powieść jest napisana pięknym językiem, ładnym stylem. Autorka miała pomysł na fabułę i doprowadziła go do końca. Baśniowa, ale i historyczna, treściwa obyczajówka, która spodoba się fankom sag rodzinnych.

To było moje pierwsze spotkanie z autorką i już wiem, że nie ostatnie. Bardzo czekam na drugi tom, bo z tym spędziłam miło czas. Autorka Monika Rebizant-Siwiło zbudowała fajną historię opartą na starej legendzie i wszystko, czego ona dotyczy odbija się na mieszkańcach, a może nie ma nic wpółnago??
Powiedzcie mi kochani jak to jest, że legendy, stare przesądy, obrzędy, kulty powodują, że ludzie czasem tracą dla tych rzeczy głowę? Fascynuje mnie potęga tego, że człowiek nie może obejść koło tego obojętnie. W książce przenosimy się do malowniczych Wrzosowisk. Czasy, kiedy rzeczywistość miesza się z przeszłością, czas, w którym stare proroctwa odkrywane są w dzisiejszych czasach.
Na samym początku pięknie opowiedziany wstęp do historii, legendy oraz tego, co będzie później. Manewrujemy miedzy różnymi czasami żeby poznać wszystko to, co się wydarzyło i muszę przyznać, że był moment, w którym pogubiłam się między opisem rodów, ale szybko nadrobiłam i w niczym nie umniejsza książce. Po prostu jestem z tych, co potrzebują więcej czasu na przyswojenie. Wojna, miłość, nienawiść oraz klątwa ciążąca na rodzie wiedźm, ale czy uda się ją zdjąć tego dowiecie się sami.
Jak kochają kobiety to chyba nie muszę tłumaczyć :p Kocha to na 100% ale zranione równie mocno mogą nienawidzić i tutaj poznajemy linie wiedźm które są silne i pełne pasji, które dążą do tego co chcą osiągnąć. Mieszane momenty, które jak w szwajcarskim zegarku łączą się w jedną spójną całość.
Zakończenie spowodowało, że miałam niedosyt i mam nadzieję, że nie będę musiała długo czekać na kontynuacje. Z całego serca dziękuję ...za egzemplarz do recenzji, bo poznałam fajną, wciągająca historie silnych kobiet, ale i osób drugoplanowych.