Miłość pod czerwoną gwiazdą

"To jest gra. Raz odejdziesz od stołu, już do niego nie powrócisz. Nie nauczysz się znaczyć kart, przegrasz. A stawki są wysokie. Wygrana to władza, przegrana to śmierć."

Praca u boku profesora Gawriłowa jest dla Tomasza Wyszomirskiego ogromną nobilitacją, jednak doskonale zdaje sobie sprawę, że nastały czasy, w których nikt nie może czuć się bezpieczny. Wie, że wystarczy najmniejsze potknięcie lub fałszywy donos, aby mógł pożegnać się nie tylko z karierą, ale i z życiem. Codzienną monotonię przerywa pojawienie się Soni, młodej mężatki, która budzi w jego sercu niespodziewane uczucia. Mimo iż ta relacja zdaje się być z góry skazana na porażkę, oboje podejmują ryzykowną grę, w której stawką jest ich wspólne szczęście.

Autorka z niezwykłą drobiazgowością kreśli realia minionych czasów, ukazując najczarniejszy okres rządów Stalina, który naznaczony był terrorem, represjami i nieustannym strachem. Nie jest to zbyt często wykorzystywane tło historycznych wydarzeń, więc z jeszcze większą ciekawością przystąpiłam do lektury. Atmosfera niepokoju i bezradności przenika każdą stronę. Nikt nie może czuć się bezpiecznie, gdy nawet najbliższy przyjaciel, może okazać się wrogiem. Odczułam tę bezsilność, spoglądając w przerażający obraz ludzkiej niegodziwości, zawiści i przemocy. Władza, która otumania, oferując złudne poczucie wyższości i w której tak łatwo się zatracić. Jakże gorzka lekcja dojrzałości i życia spotkała młodą Sonię. Zakończenie zostawiło mnie z wieloma pytaniami, na których odpowiedzi już teraz czekam z niecierpliwością.

Jestem zaskoczona, że "Miłość pod czerwoną gwiazdą" pochłonęła mnie do tego stopnia, że przestałam liczyć czas. Całkowicie weszłam w ten świat i przesiąknęłam jego klimatem. Z przejęciem i w ogromnym skupieniu podążałam śladami bohaterów, którzy wzbudzali we mnie masę przeróżnych emocji. Na szczególne uznanie zasługuje kreacja Olega pokazująca, jak wyglądała mentalność ówczesnej władzy. Awans mężczyzny na oficera NKWD, słynącej z brutalności organizacji, robi z niego bezwzględnego potwora, który wykorzystuje swoją pozycję do realizacji własnych celów. Pozbywa się niewygodnych ludzi ze swojego i Soni życia, torując sobie drogę do takiej przyszłości, jaką sobie zaplanował. Władza go napędza. Dzięki niej czuje się ważny i bezkarny. Zagłusza jego kompleksy. Oleg coraz bardziej wsiąka w ten bezduszny system, zatracając jednocześnie swoje człowieczeństwo.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo sobie cenię jej powieści historyczne, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok jednej z najnowszych historii spod pióra Joanny - "Miłość pod czerwoną gwiazdą", która mocno zaintrygowała mnie opisem oraz urzekła pięknym wydaniem i barwionymi brzegami. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie byłam w stanie odłożyć jej choćby na moment. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w niezwykle barwny i autentyczny sposób wykreowani. To postaci które mają swoje tajemnice, a także wady i zalety, borykają się z różnymi problemami, tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego nawet pomimo dzielacycy nas lat i okoliczności śmiało możemy się z nimi utożsamić w niektórych kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Razem z bohaterami przeniosłam na terytorium Rosji lat trzydziestych XX wiek. Uważam, że autorka w niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób odzwierciedliła aktualną sytuację panującą w tamtym okresie na wschodzie, ukazując politykę tamtych czasów, bestialstwo, tortury, ból, strach i cierpienia wielu niewinnych ludzi, którzy po prostu narazili się władzy. Ta historia ma naprawdę bogate tło historyczne, co bardzo mi się podobało, wiele elementów naprawdę mnie zaskoczyło i mocno mną wstrząsnęło. Tutaj fikcja idealnie łączy się z faktami historycznymi twarząc wciągającą całość. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać tak naprawdę troje bohaterów: Sonię, Olega oraz Tomasza, ich myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się zmagają, jakie wydarzenia wpłynęły na ich zycie, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Chociaż w przypadku jednego z bohaterów niestety nie byłam w stanie pojąć dlaczego stał się, takim a nie innym człowiekiem.. Z bólem serca czytałam fragmenty opisujące jego manipulacje, machlojki oraz to jaką "bestią" się stawał kiedy chciała osiągnąć założone cele. Coś strasznego i przerażającego. Pozostała dwójka wywołała we mnie zdecydowanie bardziej pozytywne emocje, chociaż nie ukrywam, że niektóre ich zachowania, motywy również wywoływały we mnie mieszane uczucia. W interesujący sposób został przedstawiony również wątek romantyczny, który śledziłam z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem i byłam ogromnie ciekawa w jakim dokładnie kierunku autorka go poprowadzi... Jednak takiego obrotu sprawy, to ja się nie spodziewałam... Istotną rolę odgrywają także postaci drugoplanowe, które wprowadzają sporo zamieszania do fabuły i życia bohaterów, dostarczając tym samym wielu skrajnych emocji i wrażeń. Ja chłonęłam całą sobą to co działo się na kartach tej powieści i tak naprawdę nie byłam w stanie przewidzieć co przyniosą kolejne czytane strony, jak potoczą się dalej losy bohaterów... Co z jednej strony mi się podobało, w z drugiej bardzo frustrowało. Pisarka zaserwowała tutaj takie zakończenie, które pozostawiło mnie z szokiem wymalowanym na twarzy i milionem pytań bez odpowiedzi.. Nie mogę się już doczekać dalszych losów bohaterów, bo już teraz podskórnie czuję, że autorka jeszcze mocno namiesza w ich życiu! Polecam!

Joanna Jax pisze fantastyczne książki z historią w tle, o czym mogłam się już niejednokrotnie przekonać. Co zachwyca w ?Miłości pod czerwoną gwiazdą? od samego początku, to piękny język i wspaniale odmalowana sowiecka rzeczywistość.

Tę książkę powinien przeczytać każdy czytelnik, a szczególnie młody i nie ze względu na wątek romantyczny, który w tej historii odgrywa dość istotną rolę, ale na to w jak rzetelny i przejmujący sposób autorka opisała realia okresu, w którym przywódcą narodu rosyjskiego był Józef Stalin, jeden z największych tyranów i ludobójców, zbrodniarzy XX w. Być może lektura tej książki, spowoduje, że uda nam się docenić to, co teraz mamy.


Jest rok 1936, Rosjanie żyją pod ogromną presją i nieustannym strachu o swoje życie i bliskich. Od początku lat trzydziestych wprowadzono w Związku Radzieckim surowe prawa dla robotników. Stosowano zasadę kija, marchewki nie przewidziano. Ludzie zaczęli żyć w ciągłym lęku i na każdego patrzyli podejrzliwie.

Cały kompleks, w którym od prawie dwóch lat mieszkała Sonia Rusłanowa Gawriłowa wraz z rodziną, był enklawą dla ponad trzech tysięcy osób, ulubieńców Stalina, chronionych przez 130 strażników. Najlepsze lokale zajmowali najbardziej zasłużeni dla Związku Radzieckiego, członkowie Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii. To były straszne czasy, by skazać kogoś na śmierć lub gułag wystarczyło zwykłe oskarżenie, pomówienie aparatczyka, dowodami winy nikt się nie przejmował, więc praktycznie na każdego można było rzucić podejrzenie, a wtedy taki człowiek był bez szans.

W córce cenionego przez władzę naukowca Gawriłowa kocha się jej przyjaciel Oleg Paszczenko, któremu bardziej niż na niej zależy na wpływach, jakie mógłby mieć po wejściu do rodziny. Sonia ma za złe ojcu, że wiecznie ją kontroluje i więzi w domu, więc po kolejnej kłótni pod wpływem chwili dziewczyna zmanipulowana przez Paszczenkę postanawia wyjść za niego za mąż. Nie zważa na ostrzeżenia brata, który twierdzi, że chłopak, którego zna od dzieciństwa, być może jest inny, niż Sonia myśli. Niestety po ślubie szybko przekonuje się, że brat miał rację. Mąż jest zupełnie inny, niż jej się wydawało i chociaż z natury jest niepokorna, zdaje sobie sprawę, że nie ma dla niej wyjścia z tej sytuacji i będzie musiała pogodzić się z losem. Gdy Oleg awansuje w NKWD, staje się bezwzględny i nieobliczalny, jedynie strach przed pozycją teścia i jego wpływami powstrzymuje go przed pokazaniem Soni, gdzie jest jej miejsce.


Tomasz Wyszomirski Polak zamieszkały w okolicach Mińska, bardziej niż polityką i układami zainteresowany jest swoją karierą naukową. Zatem bez wahania korzysta z protekcji Raisy, wysoko postawionej aktywistki partyjnej i przenosi się do Moskwy. Jego talent zostaje doceniony przez Gawriłowa, którego wkrótce zostaje asystentem. Pomimo że Raisa go ostrzegała, dopiero teraz przekonał się, że wpadł w gniazdo szerszeni. Każdy w jego otoczeniu mógł okazać się wrogiem, każdy mógł go wskazać jako potencjalne zagrożenie systemu.

Tomasz i Sonia spotykają się przypadkiem pod drzwiami profesora. Między nimi od razu nawiązuje się nić porozumienia. Niestety on jest Polakiem i ma narzeczoną, a ona córką zasłużonego naukowca i żoną oficera NKWD, który ma krew wielu ludzi na rękach i nie cofnie się przed żadną podłością. Czy rodzące się uczucie pomiędzy tą dwójką w świecie kolaborantów, w którym króluje nienawiść i wszechobecne donosicielstwo ma jakąkolwiek szansę? Czy będą mieli odwagę podjąć ryzykowną grę, w której stawką jest nie tylko ich wspólne szczęście, ale przede wszystkim życie?

?Miłość pod czerwoną gwiazdą? to wspaniale napisana książka, jej akcja została osadzona w najczarniejszym okresie rządów Stalina. Joanna Jax z ogromnym znawstwem opisuje kulturę ówczesnego Związku Radzieckiego, panujące nastroje, polityczne układy. Obrazuje bez koloryzowania mentalność narodu rosyjskiego, bezgraniczne oddanie Stalinowi, wszechobecne lizusostwo i donosicielstwo, nieustanne życie w lęku.

W ?Miłość pod czerwoną gwiazdą? zachwyca doskonale odmalowane tło historyczne, wielowymiarowi bohaterowie i dynamiczna fabuła oraz niezwykle rzetelne podejście autorki do faktów. Joanna Jax zabrała mnie w pasjonującą podróż w czasie, na niezwykłą lekcję historii. Odbyłam niesamowitą i niezapomnianą wyprawę wraz z bohaterami powieści po ciemnych zakamarkach kraju Stalina, a losy Soni, Olega i Tomasza, skłaniają do refleksji. Miłość zawsze pojawia się nieproszona w najmniej oczekiwanym momencie, ale pomaga przetrwać najczarniejszą noc i jest silniejsza niż strach i śmierć.


Nie pozostało nic innego, jak czekać na kolejny tom, bo Joanna Jax zakończyła swoją opowieść w takim momencie?