Miłość pod naszym niebem

Miejsce, w którym człowiek czuje się jak w domu. W nim odzyskuje wiarę w ludzi, chęć do życia, spokój ducha i przeświadczenie, że pomimo przeciwności losu, będzie dobrze. Wycisza się, odpręża, nabiera wiatru w żagle, nowej energii do działania. Dzięki temu miejscu człowiek się uśmiecha, wzrusza, złości, wylewa łzy. Doświadcza zrozumienia, mądrych rad, piękna, delikatności i miłości. Brzozówka to taki raj na ziemi pełen ciepła, życzliwości i akceptacji. To takie miejsce, w którym chciałoby się stale przebywać. Jest taka znajoma, taka bliska, taka nasza, swojska. Zamykając oczy, przenosimy się do tej niesamowitej krainy, czujemy rozmaite piękne zapachy, rozkoszujemy się jej klimatem, dobrą aurą. To wszystko wpływa na nasze serca i umysły. Stajemy się jednością z postaciami i tym miejscem. Czujemy się, jakbyśmy byli mieszkańcami tej niewielkiej wsi i brali czynny udział w rozgrywających się wydarzeniach. Dobrymi znajomymi, którzy zostali zaproszeni na przepyszną kawę i budujące rozmowy okraszone trudami codzienności.

Mądra, budująca, pokrzepia serce i daje nadzieję. Nadzieję na to, że po burzy wzejdzie słońce. Nie zabraknie w niej wielu emocji, trudnych problemów, z którymi będą musieli się zmierzyć bohaterowie. Odkrywają przed czytelnikiem swoje lęki, słabości, niepewności, strach, który towarzyszy im, gdy kolejny raz los postanawia wystawić ich na próbę. Oprócz tego pokazują hart ducha, swoją ogromną siłę, miłość, przywiązanie i to, że zawsze znajdzie się ktoś, kto wyciągnie pomocną dłoń do drugiej osoby, gdy jest w potrzebie.

To powieść niczym miód na poranioną duszę. Jest jak ciepła kołdra, która otula serce i całe ciało. Wywołuje szeroki uśmiech na twarzy, bawi, wzrusza, doprowadza do smutku, skłania do refleksji i do zastanowienia się nad tym, co jest w życiu najważniejsze. Porusza różne tematy: o samotności, o strachu, niepewności, głęboko skrywanych marzeniach, niezdrowej rywalizacji. O tym, by umieć przebaczać, o pragnieniach, przyjaźni i różnych odcieniach miłości. Każda z postaci jest niczym pojedyncza nić, gdy się ich wszystkich połączy, powstaje piękny, naturalny i prawdziwy obraz. I taka jest właśnie ta książka. Nie czarna, nie biała, ale z odcieniami szarości. Prosta, swojska, ciepła, przy której człowiek zapomni o otaczającym świecie i z wypiekami na twarzy będzie obserwować kolejne losy postaci. Gorąco polecam!

Miłość pod naszym niebem to 2. tom serii i kontynuacja znakomitej debiutanckiej książki autorki pt. Pod naszym niebem.
Ponownie przenosimy się do wspaniałej, będącej sielskim schronieniem dla poranionych i poplątanych dusz wsi na Powiślu. Ponownie spotykamy znanych i lubianych (lub nie) bohaterów z tomu 1. Autorka nie bazuje jednak tylko na znanych już postaciach. Do wsi przybywa bowiem nowa postać, która wniesie sporo zamieszania, ale i równie dużo radości, uśmiechu.
Przybywamy do tego magicznego miejsca w pełni lata. Rosną kwiaty, dojrzewają owoce, rodzą się także nowe znajomości, przyjaźnie, antypatie, ale i miłości. Słowem kwitnie życie i to na całego.
Wydarzenia tego tomu rozpoczynają się nieomal od razu po zdarzeniach z poprzedniej części. Dzięki temu mamy możliwość bezbolesnego przejścia z jednej książki do drugiej, bez przerwy śledzenia poczynań bohaterów.
Nie będę nic pisać o bohaterach, o treści tego tomu. Osobom nie znającym części 1. odebrałabym całą przyjemność wynikającą z lektury.
Napiszę tylko, iż autorce po raz kolejny udało się stworzyć ciepły, wspaniały, tak potrzebny balsam na duszę. Tak określam tego typu książki.
Atmosfera na kartach książki jest wspaniała, sielska, anielska choć nie pozbawiona goryczy, trosk i smutku. Ogromne brawa dla pisarki, iż nie stworzyła idyllicznej, beztroskiej, idealnej wsi, nie przesłodziła całości. Miłość pod naszym niebem ma idealnie dobrane proporcje sielskości, radości, smutków i trosk. Dzięki temu wiele czytelniczek odnajdzie w tej wsi miejsce dla siebie, takie idealne, prawdziwe, życiowe.
Tym, co kolejnym razem jest najmocniejsza stroną książki jest fakt, iż każda z poruszanych kwestii, każdy z problemów jest wiarygodny, z życia wzięty. Praktycznie każdy z trudów, z którymi borykają się bohaterowie może przydarzyć się nam, czy naszym bliskim. Ta możliwość odnalezienia swoich trosk w problemach wykreowanych postaci, jest największym atutem książki. W tej niewielkiej osadzie, jak w soczewce skupiają się problemy małe i duże, problemy dnia codziennego, problemy każdego z nas.
Książkę czyta się doskonale, z uśmiechem na ustach, z pozytywnym nastawieniem i kończy z żalem, że to już finisz. Opowieść, jaką snuje autorka zachwyca, porywa i sprawia, że po lekturze człowiek trochę inaczej, z większym optymizmem patrzy na własne problemy.
Doskonała lektura na lato, ale także na inne pory roku oraz na te chwile kiedy macie gorszy humor. Gorąco zachęcam do sięgnięcia po oba tomy serii i niecierpliwie czekam na tom 3.


...