Miłość z krwi i kości

Rok 1942 , Basia mając dwadzieścia lat dołącza do partyzantów, nie chce biernie przeczekiwać to co się dzieje, tylko chce być potrzebna. Oczywiście nie jest sama, towarzyszy jej najlepszy przyjaciel Romek, który jest w niej zakochany po uszy, jednak ona uczuciem darzy Leszka, ich wspólnego przyjaciela. Niestety na wojnie bywa różnie.

Jak zakończą się ich losy? Czy Basia będzie z Leszkiem, a moze jednak z Romkiem?

Rok 2019 Ula jest z zawodu antropologiem i właśnie otrzymuje telefon, że w lesie znaleziono szczątki ciał, które mogą należeć do jej pradziadków. Kobieta musi wrócić w rodzinne strony i mieszkać w sąsiedztwie starszego pana, który obwinia jej babcię Barbarę o tragedię sprzed lat, ale również jego wnuka Piotrka, który kiedyś złamał jej serce. Podczas pracy, Ula będzie świadkiem kilku niespotykanych rzeczy, dla których będzie starała się znaleźć jakieś logiczne wytłumaczenie.

Czy w dzisiejszych czasach jeszcze wierzymy w moc Szeptuchy? Czy Ula potwierdzi, iż są to szczątki jej przedziałków? Oraz jak do tego doszło, że ich ciała były zakopane w lesie?

Uwielbiam książki Anny Rybakiewicz, wiem że sięgając po jej książki się nie zawiodę.

Ta historia wzbudziła we mnie naprawdę ogrom emocji.

Po raz kolejny autorka wprowadza nas czas II Wojny Światowej. Jak zawsze każda postać stworzona przez Annę Rybakiewicz jest dopracowana w najdrobniejszym szczególe. Bardzo polubiłam postać Basi, jako młoda dziewczyna wstąpiła do partyzantki by móc działać, by móc jakoś pomóc, by móc być blisko swoich dwóch przyjaciół. Nie wyobrażała sobie życia bez nich i temu też zwlekała z powiedzeniem Romkowi o swojej miłość do Leszka.

Bardzo podobała mi się ich relacja, mimo że wiedzieli, iż Basia nie darzy ich obu takim samym uczuciem, to jednak nadal się przyjaźnili i widać było, że ta ich przyjaźń zacieśniała się z każdym dniem coraz bardziej. Dodatkowo wydaje mi się, że to właśnie ta ich relacja dodawała im sił do działania.

Raczej nie trzeba nikomu przypominać jak okrutny to był czas, czas II Wojny Światowej. Każdy dzień, to była walka o przetrwanie, oczywiście główna bohaterka mogła usunąć się w cień i biernie czekać na to, co przyniesie i los. Jednak ona wolała wziąć sprawy w swoje ręce.

Co do Urszuli to bardzo mi przypominała Basię, dążyła do celu by odnaleźć szczątki swoich pradziadków. Mimo iż wychowywała ją babcia, która również była antropologiem i nie poświęcała jej zbyt dużo uwagi, to jednak wie, co w życiu jest ważne. Postawiła sobie za cel by dla babci, bo to właśnie jej najbardziej zależało, odnaleźć szczątki swoich krewnych. Jednak była też dosyć uparta i i ciężko jej było zapomnieć. to co wydarzyło się kilka lat temu. Jest też typową Zosią samosią i ciężko jest jej prosić o pomoc.

Historie dosłownie się pochłania i ciężko się oderwać. Ja jak już zaczęłam czytać, to nie mogłam przestać, chciałam więcej i więcej.

Gorąco wam polecam tę książkę, ale też i pozostałe książki napisane przez autorkę.

Jego zielone oczy mnie przyciągały. Zupełnie jakbyśmy znali się od zawsze. Był moim oddechem, biciem mojego serca.

Rok 2019
Pani antropolog Urszula Sarnacka od zawsze uchodziła za osobę co najmniej ekscentryczną , a jej miłością były kości i czaszki wszelkiej maści. Jej znajomi od zawsze dawali jej w prezencie rzeczy z tym właśnie motywem .
Ona sama zaś twierdziła uparcie ,że woli obcować z umarłymi niż z tymi, którzy nadal zamieszkują ten ziemski padół.
Niegdyś młoda kobieta była zakochana po uszy, zaś jej wybrankiem został chłopak zza miedzy- Piotr.
Był on wnukiem Alozjego Matejkowskiego- zaprzysięgłęgo wroga jej babci - Barbary Bagińskiej , którą mężczyzna obwinia o śmierć rodziców i brata - Romka
Teraz prawie osiemdziesiąt lat po śmierci bliskich dwójka seniorów ma szansę dowiedzieć się co tak naprawdę wydarzyło się jedenastego sierpnia 1943 roku bowiem w pobliskim lesie ekipa pod wodzą kolegi Uli Marcina odkryła ciała czwórki ludzi .
Czy istnieje możliwość, że są oni przodkami Sarnackiej i Matejkowskiego?
Czy zwaśnione rodziny wreszcie się pogodzą a młoda kobieta da drugą szansę miłości?

Rok 1939
Młodziutka Basia Bagińska od zawsze przyjaźniła się z Romkiem Matejkowskim , a wojna jawiła się jako abstrakcja, coś co rozgrywa się w dużych miastach z dala od jej rodzinnych Przestrzel.
A jednak wydarzenia, które ma zawsze odmieniły bieg wydarzeń dotarły również do małej wioski położonej w pobliżu Jedwabnego, gdy Niemcy zarządzają obowiązkowy pobór.
Stawić się mają wszyscy zdrowi mężczyźni powyżej osiemnastego roku życia, w tym Feliks i Wiesław -ojcowie dwójki nastolatków.
To właśnie po pożegnaniu z tatą życie Basi ratuje Leszek - młody żołnierz, który został na świecie zupełnie sam.
To właśnie w jego obecności młoda kobieta zaczyna czuć coś czego nigdy wcześniej nie doświadczyła...
Na dodatek musi ukrywać swoje uczucia względem młodzieńca z uwagi na to, że Romek również darzy ją uczuciem..
Jakie sekrety ukrywają mężczyźni?
I czy w tak trudnym czasie miłość ma szansę przetrwać?

To była książka niezwykła- trudna , bolesna , poruszająca najczulsze struny duszy i serca.
Dawno nie wylałam tak wielu łez czytając jakąkolwiek powieść.
Autorka w niezwykle przejmujący i autentyczny sposób przedstawiła walkę Partyzantów o ukochaną ojczyznę , pokazując,że tak naprawdę byli młodymi osobami, których jedynym pragnieniem było kochać i być kochanym.
Zarówno Wichura jak i Niedźwiedź skradli moje serce i zyskali sympatię.
Obaj panowie nie bali się otwarcie mówić o uczuciach i walczą o względy swojej wybranki.
Jak potoczą się ich losy musicie przekonać się sami, jednak zaręczam ,że od "Miłości" nie można się oderwać, a Pani Ania jak zawsze czaruje słowem ??

Lasy skrywają wiele tajemnic, a drzewa szumią nad spoczywającymi w ich korzeniach szczątkami. Są na szczęście stowarzyszenia, których celem jest poszukiwanie tych miejsc i przywracanie spokoju rodzinom zamordowanych w czasie wojny. Na takiej prawdziwej historii poszukiwań śladów bolesnej przeszłości oparła swoją najnowszą powieść Anny Rybakiewicz. ?Miłość z krwi i kości?, nie bez powodu nosząca taki właśnie tytuł, łączy w sobie wątki historyczne z czasów II wojny światowej oraz współczesne poszukiwania i badania antropologiczne.

Książka rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych ? w 1939 roku oraz w 2019 ? przedstawiając losy dwóch bohaterek: młodej Basi oraz jej wnuczki, Uli. Przeplatanie dwóch wątków czasowych nadaje powieści głębi i pozwala czytelnikowi zobaczyć, jak historie rodzinne odciskają swoje piętno na kolejnych pokoleniach. Autorka zwraca uwagę na znaczenie pamięci, wspomnień oraz na potrzebę zamknięcia pewnych rozdziałów, aby móc ruszyć naprzód lub odejść w spokoju.

W czasie wojny, Basia, wraz z zakochanym w niej Romkiem oraz żołnierzem Leszkiem, musi stawić czoła trudnej i pełnej zagrożeń rzeczywistości okupacyjnej, ale też uczuciom przyjaźni i miłości, tej wyczekiwanej z biciem serca, i tej nieodwzajemnionej. Ten trójkąt miłosny zostaje skonfrontowany z dramatem wojny i próbą przetrwania. Autorka w poruszający sposób ukazuje czasy, w których przyszło żyć ?straconemu pokoleniu? pozbawionemu beztroskiej młodości, skazanemu na śmierć lub życie z ciężarem trudnych wspomnień.

Równolegle, w 2019 roku, śledzimy losy Uli, antropolożki, która od lat poszukuje miejsca pochówku swoich pradziadków. Kiedy pojawia się informacja o odkryciu mogiły w okolicznym lesie, wraca do wsi Przestrzele, gdzie musi zmierzyć się nie tylko z przeszłością, ale i z dawnym uczuciem do sąsiada, Piotra. Autorka subtelnie przedstawia tę relację, pokazując, jak wspomnienia i nierozwiązane konflikty mogą kształtować losy bohaterów.

Tragiczne i poruszające losy bohaterów dopełnia ciekawy wątek pracy antropologa, która jest źródłem wiedzy o ludziach i czasach, które przeminęły. Zaskakuje, jak wiele może wyczytać profesjonalista z tajemnic ukrytych w ziemi.

"Miłość z krwi i kości" to powieść, która łączy w sobie elementy romansu, dramatu i powieści historycznej. Poruszyła mnie do głębi i skłoniła do refleksji nad ludzkimi losami, miłością, przetrwaniem i dziedzictwem przeszłości. Uroniłam łzę pochylając się wraz z Basią i Alojzym czekającymi ponad 70 lat na odnalezienie miejsca spoczynku ich rodziców. Zagłębiłam się w ten trudny świat pełen emocji i czytałam bez przerwy aż do ostatniego zdania, a on rezonował we mnie jeszcze długo po odłożeniu książki.

Kości dla laika stanowią po prostu szczątki, niektórych potrafią także przerażać ? w końcu nieuchronnie wiążą się ze śmiercią. Są jednak osoby, którzy potrafią z nich odczytać naprawdę wiele. A te zawsze są prawdomówne, w odróżnieniu od wielu ludzi.

Ula jest antropolożką. Na wybór jej zawodu poniekąd miała wpływ babcia, natomiast kobieta obecnie znajduje sporą przyjemność w swojej pracy. Nieustannie ma także nadzieję, że dzięki swojemu doświadczeniu uda jej się odkryć miejsce pochówku przodków, co jest ważne nie tylko dla niej, ale także dla babci, która ją wychowała. Gdy pojawia się nadzieja na znaczące znalezisko Ula musi wrócić w rodzinne strony. Choć Przestrzele są dla niej bardzo ważne, to wiążą się z nimi także niemiłe wspomnienia, gdyż jej rodzina nie należała do najbardziej lubianych. I to nie zmieniło się od lat.

"Miłość z krwi i kości" łączy dwie perspektywy czasowe ? teraźniejszą, mającą miejsce w 2019 roku oraz przeszłą, gdy świat zdominowały wydarzenia z II Wojny Światowej. Zazwyczaj w takim przypadku jedna narracja bardziej przykuwa moją uwagę, ale tu się tak nie stało. Przeżywałam całą sobą zarówno wydarzenia z życia Uli, jak i Basi, a to wszystko za sprawą genialnego pióra Pani Rybakiewicz. Już dawno czyjś styl pisania nie rozbudził we mnie aż tylu uczuć, przeszywających do szpiku kości, a jednak Autorce się to udało. Dzięki temu bez miary zaangażowałam się w fabułę, a wszelkie wydarzenia przeżywałam na własnej skórze. Uderza tu okrucieństwo wojny, ogrom ludzkiej straty, wszechobecny strach i niepewność, ale także wola przetrwania oraz walki ludzi o wolność, choć często doskonale wiedzą, że ich szanse są znikome. Uderza także przywiązanie do historii, do własnych korzeni, do zapewnienia godnego pochówku zmarłym, na który zdecydowanie zasłużyli. A w tle są tajemnice, które mogą złamać serca. Ludzkie cierpienie, które trudno pojąć. Niechęć i żal skumulowane na przestrzeni lat. Ale jest także miłość, piękna i czysta, napawająca serce nadzieją i dodająca sił. I wszystko to okraszone jest naprawdę genialnym pisarstwem oraz dużym researchem, jeśli chodzi o antropologię. Nie da się przejść przez tę książkę nie roniąc łez, a to najlepszy wyznacznik jej wyjątkowości. Gorąco zachęcam do jej poznania!