Ministerstwo kłamstw. departament prawdy. tom 4

Seria ta od samego początku prezentuje czytelnikowi swoją niezwykłość na naprawdę wielu płaszczyznach. Dotyczy to również sposobu prowadzenia przez autora samej opowieści. Przykładem tego może być, chociażby zawartość albumu Departament prawdy tom 4, gdzie fabuła jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń z tomu drugiego.

James Tynion IV po krótkiej przerwie (trzecia odsłona bardziej skupiała się na rozbudowie świata przedstawionego) ponownie mocno koncentruje się na Cole?u Turnerze i jego doświadczeniach z Czarnym Kapeluszem. Agent chce za wszelką cenę odkryć prawdą na temat wroga prześladującego go od dawna. Prowadzi to do poważnych wewnętrznych napięć. Jakby tego było mało, w Moskwie coraz prężniej zaczyna działać organizacja o nazwie Ministerstwo Kłamstw, która sieje dezinformację i zagraża stabilności światowego porządku.

Autor wraz z kolejnymi odsłonami swojej popularnej serii zdecydowanie nie spoczywa na laurach. Podana tu historia jest wyśmienita i doskonale przemyślana. Snuta tu opowieść to nie tylko wątki polityczno-społeczne, ale również doskonała ekspozycja złożonego świata połączona z ciekawymi bohaterami.

Twórca mistrzowsko buduje napięcie, prowadząc czytelnika w stronę kilku naprawdę wyśmienitych zwrotów akcji. Na słowa uznania zasługuje także zaserwowana tu angażująca mieszanka thrillera szpiegowskiego, political fiction i horroru. Dzięki temu połączeniu tworzy się niesamowity i niezwykle oryginalny klimat komiksu.

DEPARTAMENT TAJEMNIC

?Departament prawdy?, najlepsza seria od Tyniona ? jedyna właściwie naprawdę dobra z jego dorobku, z jaką miałem do czynienia, a sporo ich poznałem ? na chwilę obecną osiąga swój finał. Co to znaczy? Mniej więcej tyle, że od ponad półtora roku w serii nie ukazało się nic nowego. Oczywiście ma powstać więcej, ma być dalej, ma być finałowy story arc, jeszcze w tym roku zresztą, w czerwcu podobno, ale na razie Tynion zajęty jest innymi, m.in. filmowymi projektami i seria pozostaje rozgrzebana. Tak czy inaczej jednak mamy ten czwarty tom, który zbiera ostatnie wydane dotąd zeszyty i fajnie jest. Trzyma to poziom, dostarcza rozrywki i to takiej klimatycznej, którą chce się chłonąć.

Departament Prawdy kontra Ministerstwo Kłamstw. Amerykańska instytucja i jej radzicki odpowiednik. A teraz Cole musi stawić czoła temu wszystkiemu, choć zdawało się, że ta wojna jest zakończona i przekonać się, co przyniesie przyszłość. Gdy wszystko zacina się zbiegać w jednym punkcie, a nikt ? a szczególnie jego bliscy ? nie jest bezpieczny, co jeszcze może się wydarzyć?

W sumie to zacznę od jednego zasadniczego minusa tej serii ? mój podstawowy zarzut do twórczości Tyniona ? bo lepiej zacząć od tego, czego jest mniej, czyli płaskich postaci. Ten scenarzysta już tak ma, że nieważne o kim pisze, czy robi superhero czy autorskie projekty, choć zawiera w postaciach wszystkie cechy, któe być powinny, robi z nich jakieś takie nijakie jednostki bez wyrazu, bez charakteru. Jakby opisywał kogoś nie mając o nim pojęcia i nie czując ani nie rozumiejąc kim i jaki jest. Wszyscy są więc do siebie bardzo podobni, a ja nie potrafię się zaangażować w ich losy ani utożsamić z nimi choćby częściowo.

Na szczęście w tej serii postacie są w zasadzie zbędne. Tu chodzi o świat, o wydarzenia i o mieszanie faktów, teorii spiskowych i fikcji spod szyldu fantastyki i horroru. Wiadomo, gdybyśmy mieli bohaterów z krwi i kości, byłoby jeszcze lepiej, ale seria stoi klimatem. Tym klimatem, który tak doskonale pamiętamy ze ?Z archiwum X? ? klimatem legendy miejskiej, dziwacznych teorii, spisków i wydarzeń rodem z magazynów paranormalnych. Tynion bierze tu wszystko to, szczególnie tro, co amerykańskie, bo Ameryka spiski uwielbia, bierze zimnowojenne lęki, które teraz ożywają na nowo, dorzuca coś od siebie i miksuje w rzecz, którą czyta się bardzo dobrze i której nastrój potrafi zachwycić.

A w tym spora zasługa świetnych ilustracji. Ilustracji realistycznych, ale odpowiednio abstrakcyjnych, klimatycznych i mających w sobie sporo szaleństwa. Wygląda to super, robi wrażenie i nie ma się do czego przyczepić. A sama seria, choć z pewnymi drobnymi minusami, warta jest poznania. A ten tom dodaje to i owo do mitologii, dopowiada różne kwestie i szykuje nas na to, co nadchodzi. Tak czy tak dobrze jest, fajnie było wrócić i warto będzie czekać na więcej.