Mój crush

Nie jestem fanką książek, gdzie opisy przeważają nad dialogami. Oczywiście, że są potrzebne, ale uważam, że czasem można więcej przekazać za pomocą rozmowy bohaterów. Poza tym w przydługich opisach często skrywają się informacje, które można samemu wydedukować w czasie czytania, lub zostały już wcześniej przekazane, więc powtarzanie ich jest niepotrzebne. Mój crush to książka, która w głównej mierze składa się z dialogów, przez co szybko się ją czyta. Niestety jest to jeden z niewielu dobrych stron tej młodzieżówki. Nie lubię krytykować przeczytanych przez siebie książek. Zawsze staram się znaleźć jakieś dobre strony każdej powieści, ale nie zawsze jest to możliwe, czego przykładem jest Mój crush.

Myślę, że młodzieżówki można by podzielić na dwie kategorie. Pierwsze mają dać nam do myślenia, a drugie zazwyczaj oferują jedynie rozrywkę. ?Mój crush? to druga kategoria i sięgając po tę książkę, naprawdę nie liczyłam na więcej niż wątek z szarą myszką beznadziejnie zakochaną w złym chłopcu. I choć akurat z tym motywem nie poszło autorce źle, to z całym tłem było już trochę gorzej. Jasne, wątek miłosny został tutaj napisany w dość oklepany sposób, ale przyjemnie mi się czytało o powoli rozwijającej się relacji Rosaline i Axela. Tym, co mnie nie zachwyciło, były szkodliwe zachowania, które ukazuje ta książka i które nie zostają w niej należycie potępione. Mowa na przykład o zażywaniu narkotyków, czy przemocy. W tej książce zabrakło mi pewnej równowagi. Z jednej strony Mój crush traktuje o przemocy psychicznej, czy dręczeniu w szkole, z drugiej pokazuje bójki jako coś normalnego. Axel ma wyraźny problem z agresją, ale to nic, bo przecież jest przystojny, inteligentny i ma powód do tego, żeby wdawać się w bójki. Jest to dość częsty motyw w młodzieżówkach tego pokroju, zły chłopak, który mięknie dla głównej bohaterki. Wykorzystanie czegoś takiego w książce nie jest czymś złym, ale trzeba zrobić to dobrze, pokazać wewnętrzną zmianę bohatera, a tutaj tego nie było. Do tego dostałam mnóstwo infantylnych i absurdalnych sytuacji. Gdyby w książce pojawiły się tylko one, całą książkę potraktowałabym jako komedię. Niestety usprawiedliwianie niektórych nieodpowiedzialnych zachowań postaci mi na to nie pozwoliło. Nie polubiłam się także z bohaterami, których postępowanie w ogóle nie było konsekwentne. Najlepiej widać to w decyzjach podejmowanych przez Rosaline. Czuć, że była to wattpadowa książka, pisana rozdział po rozdziale, bez wyraźnego planu. Zaskoczyła mnie informacja autorki, że tekst został zmodyfikowany na potrzeby wydania, bo w ogóle tego nie widać. Niestety kolejny raz trafiłam na książkę, która nigdy nie powinna wyjść poza Wattpada.

Dawno nie miałam w swoich rękach fajnej, nieprzytłaczającej młodzieżówki, która pomoże mi się odmóżczyć od świata i właśnie ją znalazłam.
... Rosaline to dziewczyna, która stara się nikomu nie rzucać w oczy, lecz te starania nie zawsze wychodzą tak, jak powinny. Wyzywana przez popularne dziewczyny, nie miała łatwego życia w szkole - dziwaczka, kujonka to nie jedyne słowa kierowane w jej stronę. Od dawien dawna próbuje skryć przed każdym swój największy sekret. Jej crush to Alex Storm Spencer. Kreujący się na największego bad boya chłopak, który zadaje się jej nie zauważać. Ich drogi zaczynają się łączyć, a większość założeń Rosie nagle zaczyna się sypać.

Moja ocena to 7/10.

Większość młodzieżówek, które przeczytałam do tych czas, nie sprostały moim oczekiwaniom w stu procentach. Były świetne, często do nich wracam, ale mimo wszystko czegoś mi zabrakło. "Mój crush" jest naprawdę przyjemnie i lekko napisaną książką, gdzie autorka świetnie płynie po słowach. Każda sytuacja opisana w fabule została przedstawiona bardzo klarownie, lecz niektóre z sytuacji w książce moim zdaniem były niepotrzebne. Nie wnosiły nic nowego, nic nie zmieniały pomiędzy bohaterami, a do tego odnosiłam wrażenie, że akcja była sztucznie przedłużana.

Rosaline to niesamowicie dzielna bohaterka, przeszła wiele, a opisane sceny prześladowań ruszyły moje serce. Pięknie zobrazowana historia z toksyczną macochą i odrzuceniem przez ojca. Jej emocje i słowa pokazywały, że może i jest zagubioną nastolatką, ale nie ma zamiaru się poddać w dotarciu do wolności. W pewnym momencie zaczyna pomagać jej również Alex. Przepiękne ukazanie jak stereotypowe myślenie może dać nam przekłamany obraz chłopaka.

Jak wspomniałam we wstępie świetna historia na odmóżdżenie, dużo się dzieje, nie nudziłam się, choć książka jest delikatnie za długa. Świetna historia, która idealnie nadaje się dla nastoletnich czytelników. Możemy zauważyć przemiany bohaterów, żaden wątek nie został urwany, a wszystko pięknie zostało dokończone.

Moją ulubioną sceną jest zdecydowanie pierwsza rozmowa powyższej dwójki.

Dawno nie miałam w swoich rękach fajnej, nieprzytłaczającej młodzieżówki, która pomoże mi się odmóżczyć od świata i właśnie ją znalazłam....

Rosaline to dziewczyna, która stara się nikomu nie rzucać w oczy, lecz te starania nie zawsze wychodzą tak, jak powinny. Wyzywana przez popularne dziewczyny, nie miała łatwego życia w szkole - dziwaczka, kujonka to nie jedyne słowa kierowane w jej stronę. Od dawien dawna próbuje skryć przed każdym swój największy sekret. Jej crush to Alex Storm Spencer. Kreujący się na największego bad boya chłopak, który zadaje się jej nie zauważać. Ich drogi zaczynają się łączyć, a większość założeń Rosie nagle zaczyna się sypać.

Moja ocena to 7/10.

Większość młodzieżówek, które przeczytałam do tych czas, nie sprostały moim oczekiwaniom w stu procentach. Były świetne, często do nich wracam, ale mimo wszystko czegoś mi zabrakło. "Mój crush" jest naprawdę przyjemnie i lekko napisaną książką, gdzie autorka świetnie płynie po słowach. Każda sytuacja opisana w fabule została przedstawiona bardzo klarownie, lecz niektóre z sytuacji w książce moim zdaniem były niepotrzebne. Nie wnosiły nic nowego, nic nie zmieniały pomiędzy bohaterami, a do tego odnosiłam wrażenie, że akcja była sztucznie przedłużana.

Rosaline to niesamowicie dzielna bohaterka, przeszła wiele, a opisane sceny prześladowań ruszyły moje serce. Pięknie zobrazowana historia z toksyczną macochą i odrzuceniem przez ojca. Jej emocje i słowa pokazywały, że może i jest zagubioną nastolatką, ale nie ma zamiaru się poddać w dotarciu do wolności. W pewnym momencie zaczyna pomagać jej również Alex. Przepiękne ukazanie jak stereotypowe myślenie może dać nam przekłamany obraz chłopaka.

Jak wspomniałam we wstępie świetna historia na odmóżdżenie, dużo się dzieje, nie nudziłam się, choć książka jest delikatnie za długa. Świetna historia, która idealnie nadaje się dla nastoletnich czytelników. Możemy zauważyć przemiany bohaterów, żaden wątek nie został urwany, a wszystko pięknie zostało dokończone.

Moją ulubioną sceną jest zdecydowanie pierwsza rozmowa powyższej dwójki.