Moja krew

Z Clarą, urzędniczką wysokiego szczebla w norweskim Ministerstwie Sprawiedliwości spotkałam się w pierwszej części cyklu ?Deep fjord? zatytułowanej bardzo sugestywnie ?Odbiorę ci wszystko?. Dużo emocji wzbudził wówczas u mnie temat krzywdy wyrządzanej dzieciom, nieudolności systemu i wymierzania sprawiedliwości na własną rękę.

Clara nie kryje się przed czytelnikiem z tym co zrobiła, jednak nie ma świadomości, że o jej czynach wie ktoś jeszcze. Gdy wkrótce po tragicznej śmierci swojego męża zostaje mianowana Ministrem Sprawiedliwości i rzuca się energicznie w wir działań, których celem jest poprawa losu krzywdzonych dzieci, nie spodziewa się, że przeszłość się o nią upomni.

Gdy pewnego dnia wraca do domu zamiast synów znajduje kartkę z informacją o ich uprowadzeniu. Czy rzeczywiście ktoś wie co zrobiła i mści się na niej, chce ją ukarać?

Nagle polityka, która był dla niej najważniejsza przestaje się liczyć w obliczu zagrożenia życia jej dzieci. Czy to, z czym walczyła całe życie, miało teraz spotkać jej synów?

Postać Clary została wykreowana po mistrzowsku. Tej silnej, bezkompromisowej kobiety walczącej w słusznej sprawie, skrywającej swą mroczną naturę nie sposób jednoznacznie ocenić. Bo czy cel zawsze uświęca środki? Czy przyjdzie jej zapłacić za podjęte decyzje? I czy cena nie okaże się za wysoka?

Mimo dość niespiesznego tempa z napięciem śledziłam kolejne wydarzenia i zagęszczającą się akcję. Zakończenie ponownie pozostawiło mnie w dużym szoku i z niecierpliwością oczekuję części trzeciej. Dużą gratką okazała się też możliwość przyjrzenia się pracy ministra i jego ekipy oraz bolączkom skostniałego systemu, do którego zmiany nie wystarczą dobre chęci.

?RECENZJA?

Clara to samotna matka bliźniaków, która zostaje ministrem sprawiedliwości. Ta funkcja ciągnie za sobą wiele rzeczy, ale najbardziej niebezpieczeństwo. Pewnego dnia w swoim domu znajduje list, a jej synów nie ma. Zaczyna się walka z czasem i chęć odzyskania na czas swoich dzieci. Czy kobieta podoła temu?

Z autorką ruthlil miałam już do czynienia przy powieści "Odbiorę Ci wszystko", dlatego zdecydowałam się na sięgniecie po tę książkę. Język i styl napisanej lektury od razu przypadł mi do gustu. Nie czułam żadnego ciężaru, ani nic zbędnego tutaj. Fabuła niby prosta, a jednak wciągająca i trzymająca do samego końca. Niektóre rzeczy mogłyby toczyć się szybciej - wiecie, taka akcja i jej nagłe zwroty! To lubię! Tutaj historia toczyła się tak, jak pisarka sobie zapragnęła, ale przez to troszkę straciła na tym. Podobało mi się bardzo to, jak autorka wplotła w całą tę fabułę ważny temat, a mianowicie temat traumy. Nie będę rozwijać tego, ale za każdym razem jestem wdzięczna pisarkom bądź pisarzom za to, bo to pokazuje jak przeszłość, w której była ta trauma, wpływa na naszą teraźniejszość i przyszłość. Postacie niczego sobie. Nie było tutaj żadnych związanych z nimi "ochów, achów". Byli, bo być musieli, bez nich nie powstałaby ta powieść, ale nic poza tym. Tęsknić za nimi nie będę Nie spodziewałam się takiego zakończenia, dlatego jeszcze bardziej byłam nim zaskoczona. Myślałam o czymś zupełnie innym, a tu proszę. Ogólnie lekturę odbieram na plus i polecam ją, jak i poprzednią pisarki. Warto wyrobić sobie o nich własne zdanie! Miłego i zaczytanego Wszystkim!

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję ...

Dzisiaj przeniesiemy was w norweski mroczny klimat, a dokładnie w polityczny kryminał, który wywołał w nas wiele różnych emocji.
y na recenzje książki "Moja krew" od Wydawnictwa ...
" Krew z mojej krwi, kość z mojej kości, dusza z mojej duszy"
Clara właśnie została mianowana na stanowisko ministra sprawiedliwości. Jednak nie wszystko jest takie różowe jak się wydaje. Dziewczyna ma wiele wrogów teraźniejszych jak i wrogów związanych z jej dosyć powikłaną przeszłością. Kobieta stara się jednak za wszelką cenę chronić swoją prywatność i odmawia ochrony siebie i dwóch synów ( mąż niedawno utopił się). Pewnego dnia po przyjściu do domu zauważa, że jej synów nie ma w pokoju, zaczyna się martwić i szuka ich. Znajduje jednak list, w którym napisane jest, że Andreas i Nikolai zostali porwani. Czy kobieta odnajdzie synów? W jakich sposób przeszłość wpłynie na jej życie? Odpowiedzi oczywiście możecie poznać czytając tę historię. No, a teraz standardowo kilka słów od nas.
Zaczniemy od początku książki, gdyż po pierwszych stronach zauważyłyśmy, że nie możemy zapamiętać imion w książce, nie mogłyśmy się z początku przyzwyczaić, nie wiemy czy było to spowodowane obcym krajem, czy innymi nazwiskami, ale po prostu musiałyśmy przeczytać jeszcze raz żeby ogarnąć. Ale nie martwcie się już po przeczytaniu kolejnych stron wszystko stawało się jasne. A no i plusik za imię występujące w książce, które ma również w połowie nasza mama, niestety w Polsce nie spotkałyśmy się z takim imieniem.
Książkę czytało nam się bardzo przyjemnie i szybko, język był prosty i pochłaniał czytelnika. Każda kolejna strona sprawiała, że chce się czytać.
Opowieść skierowana jest wprost w ręce czytelników kryminałów i thrillerów, mrocznych historii, które można szybko połknąć. Zwykły czytelnik, który nie jest zainteresowanym mrokiem w książkach też powinien być zadowolony, ponieważ pomimo tego, że przeszłość oraz porwanie dzieci jest straszne, to fabuła nie jest aż taka już mocna.
Jeżeli mówimy już o fabule, to powiemy wam, że ona właśnie wywołała w nas największe emocje, ponieważ początkowo książka bardzo nam się podobała, wątki były ciekawe, bardzo się rozrastały pokazując nam coraz to nowe wydarzenia z którymi związana jest główna bohaterka. Jednak końcówka nas zawiodła, jak dla nas była słaba, jednak jest to nasza opinia i możecie sądzić inaczej. Bardzo chaotyczna.
Akcja toczyła się w taki umiarkowany sposób, opowiadała raczej o przeszłości. Było w niej zawarte wiele uczuć, dziwnych, skomplikowanych jak sama książka.
Klimat powieści utrzymany był w mroku, złych rzeczach, jednak według nas nie był aż taki straszny, jak potrafią być niektóre kryminały. Bardzo przyjemnie się go czytało i to sprawiało, że łagodniał w oczach.
Opowieść przedstawiała szereg cech ludzkich, według nas nawet tych najgorszych, pokazujących jaki powinien być człowiek, nie mówimy, że nie pojawiły się te dobre, a szczególnie jako wspomnienia, jednak przeważały te nacechowane ciemnością.
Główna bohaterka to dosyć skomplikowana osoba, przejawiająca jak dla nas objawy choroby psychicznej, lecz pozostająca zawsze w czujności, waleczna i nie poddająca się, zawsze dążącą do wyznaczonego celu. Wszystkie postacie przedstawione w książce mają swoje tajemnice, które po troszku wychodzą na światło dzienne i to one właśnie je ukształtowały, pokazały jacy są naprawdę.
Podsumowując zachęcamy do przeczytania tego skomplikowanego kryminału, który z pewnością was zaskoczy i zastanowimy się na nowo o co może chodzić. Nam się bardzo podobał. Miłego dnia

Już na wstępie zaznaczam, że będę narzekać na faceta, a kobiecie nic nie zarzucę, niezła zaskoczą co? zróbcie sobie screena zapisujcie, czy co Wam tam w duszy gra.

Fabuła w książce jest dość prosta (zaginięcie, polityczne brudy), ale przy tym wciągająca i zwyczajnie ciekawiło mnie jak ta historia się zakończy. Czego mi zabrakło to trochę tempa. Cała powieść się intrygująco się rozwija tylko w takim strasznie żmudnym tempie i trochę mi to psuło odbiór.

Postać Clary na duży plus ciekawie wykreowana, zdeterminowana bez rozchwiań jak w wiadomym dla Pań przedziale czasowym w trakcie miesiąca?
?
?

O wypłatę mi chodziło, a Wy już pewnie ostrzyłyście kły. O wypłatę, bo nie wiecie wtedy jaki ciuch, kosmetyk, książkę czy gips lub zaprawę murarską zakupić. Nadal Was lubię, poważam, szanuję i tak dalej??Wracając do Cary, ma swoje demony, ale jej zachowanie jest racjonalne, mimo że działa pod sporą presją. No i zasadniczo szacuneczek dla niej spory, nie mam się o co przyczepić i dziwnie mi z tym? nie polecam tego stanu.

Gorsze wrażenie zrobiła na mnie postać Alexa jest on drugoplanową albo i trzecioplanową postacią, ale to taki typowy przegryw ciamajda co podbija do laski, robi jej zadania, a ona na dyskotekę idzie z jego bratem, sąsiadem czy ojcem jeśli jest fanką geriatrii. Postać irytująca i do wymazania, zwyczajnie szkoda prądu?

Książka pod płaszczykiem kryminału dotyka też ważnego tematu, czyli ?traumy?, nie powiem czyjej, bo to byłby spojler, a spojler to możecie zakupić do samochodu może być nawet takie fajny ze Stara czy innego Kamaza.

Co do zakończenia to mnie zaskoczyło pozytywnie i wydaje mi się, że mało kto wpadnie na rozwiązanie przed końcem. Dobrze wszystko przemyślane, można się czepiać detali (jednak pewne sytuacje były mało prawdopodobne i tak dalej?), ale to konto miłego człowieka dla miłych ludzi więc tego nie robimy.

Mnie autorka przekonała i coś tam od niej sobie jeszcze przeliteruje bardzo skrupulatnie literka po literce.

...

Norweskie fiordy choć piękne, kryją w sobie mroczne tajemnice. Z ich głębokiej otchłani wyłania się thriller psychologiczny, przerażający rozbudowaną i ponurą historią, która wnika w głąb skóry, wywołując dreszcze. Bardzo podobała mi się ta książka i wcale nie tego się spodziewałam. Myślę, że w norweskim krajobrazie jest coś, co sprawia, że tajemnice są mroczniejsze i bardziej klimatyczne. Chociaż fabuła nie toczy się szybkim tempem i nie jest makabryczna, jak inne tego typu powieści, nadal uważam tę książkę za całkiem atrakcyjną. Bardzo podobały mi się ludzkie cechy, które autorka ujawniła w swoich bohaterach, pokazując ich prawdziwe twarze.

Znana nam z pierwszego tomu Clara Lofthus właśnie objęła stanowisko ministra sprawiedliwości. Jest to dla niej niezwykła szansa na rozwój kariery, ale również bardzo wymagająca i niebezpieczna. Samotnej matce bliźniąt trudno jest pogodzić te dwie role, ale nie zgadza się na ochronę i pomoc, ponieważ jej życie kryje w sobie głęboko skrywane, mroczne tajemnice. Lecz gdy pewnego dnia po powrocie do domu nie zastaje swoich synów musi zrobić wszystko, aby ich ocalić. Czeka ją trudne zadanie, które zmusi Clarę do odsłonięcia skrywanych tajemnic i ujawnienia kilku strasznych prawd z przeszłości.

?Moja krew? to niewątpliwie dobrze napisany thriller psychologiczny z wyrazistymi postaciami, mocną fabułą i nieoczekiwanym zakończeniem. Autorka dostarczyła nam odpowiednią dawkę suspensu i thrillera. Jednak tajemnica nie była aż tak wciągająca po jej rozwikłaniu. Styl pisania autorki jest przyjemny bardzo wciągający, postacie wielowarstwowe i tajemnicze, a fabuła naprzemiennie kazała mi zgadywać i dawała wystarczająco dużo odpowiedzi, żebym była pochłonięta historią. Czasami denerwowały mnie długie i żmudne opisy, ale myślę, że były one potrzebne do zrozumienia całości.


Akcja powieści w małym norweskim miasteczku pozwala czytelnikowi dostrzec rosnące
napięcie i poczuć klimat norweskich fiordów. Podobał mi się powrót postaci do scen z wczesnego życia, odkrywając długo skrywane tajemnice. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło, bo nawet w najmniejszym stopniu nie byłam przygotowana na taki rozwój wydarzeń. Ale również nie do końca mnie to usatysfakcjonowało.

?Moja krew? jest drugim tomem trylogii Ruth Lillegraven i jestem bardzo ciekawa, co wydarzy się w zakończeniu serii. Ogólnie książka bardzo mi się podobała i z czystym sumieniem mogę Wam ją polecić.