Moje życie przed Tobą

Czy książka obyczajowa może być nieprzewidywalna? Jak najbardziej tak.
Czy może budzić masę emocji? Oczywiście.
Czy może co chwilę zaskakiwać? Z całą pewnością.
Czy może pozostawić ze sporym niedosytem? Zdecydowanie tak.

I taka właśnie jest książka Anny Ziobro ?Moje życie przed Tobą?. Umiejętnie porusza najczulsze struny emocji, jak skrzypaczka struny skrzypiec. Fabuła nie jest oczywista i przewidywalna, a autorce co rusz udaje się zaskoczyć czytelnika. Nawet, gdy wydaje się, że wiemy, w którą stronę potoczą się losy bohaterów, to nie wszystko da się przewidzieć. Sami bohaterowie są autentyczni do tego stopnia, że miałam wrażenie, że poznaję historię prawdziwych ludzi, a nie fikcję literacką. I to zakończenie ? nie kojarzę, bym przy książce z tego gatunku czuła taki apetyt na więcej. Dobrze, że kolejna część już czeka na półce.

Jeśli jeszcze nie znacie tej książki, to gorąco Was zachęcam do zmiany tego stanu rzeczy.

Przeczytajcie wciągającą, poruszającą historię Leny i Marcina.

Po rozstaniu z chłopakiem, Lena wyjeżdża nad morze do pracy. Pewnego razu, zostaje świadkiem porwania syna biznesmena, jej porywacze podali substancję, by niczego nie pamiętała. Została znaleziona pod posesją starszej, samotnie mieszkającej pani Malwiny.

Po kilku dniach pobytu Leny w szpitalu, Malwina postanawia przyjąć ją pod swój dach, Zaniepokojony taką sytuacją jej wnuk, Marcin, postanawia przenieść się na kilka dni do babci. Cierpi on na rzadką, nieuleczalną chorobę.

Czy Lena odzyska pamięć? Jak potoczą się losy Leny i Marcina? Poznajecie historię rodzinną bohaterów. Całość przedstawiona jest z punktu widzenia kilka osób. Bardzo pozytywną postacią jest babcia Malwina. To ciepła, wrażliwa, chętna do pomocy osoba.

Jeśli macie ochotę na ciekawą książkę, to "Moje życie przed tobą" do takich należy. To mądra, chociaż smutna historia. Ale przecież życie nie składa się tylko z dobrych momentów. Trzeba jednak zawsze wierzyć w lepszą przyszłość! Zapraszam gorąco do lektury!

??życie czasem układało się nieprzewidywalnie. Zaskakiwało troskami w nieodpowiednim momencie, ale też przynosiło dobre rzeczy, gdy już nikt się ich nie spodziewał.?

Lena jak co roku miała pojechać z rodzicami do pracy za granicą, aby podreperować rodzinny budżet. Chłopak namówił ją do zmiany planów, niestety wszystko się sypie, ten niespodziewanie z nią zrywa. Lena podejmuje decyzję o wyjeździe na drugi koniec Polski. Ma nadzieję, że nowe otoczenie ? piękne morze i wyczerpująca praca pozwoli jej zapomnieć o upokorzeniu i złamanym sercu. Przez przypadek staje się świadkiem porwania, a sama gdy dochodzi do siebie niczego nie pamięta, nie wie jak ma na imię, skąd pochodzi, co tu robi, a jedyne co znajduje przy sobie to futerał ze skrzypcami. W takim stanie znajduje ją starsza kobieta. Malwina poruszona sytuacją dziewczyny postanawia jej pomóc, po wyjściu ze szpitala przygarnia ją do siebie. Obydwie mają nadzieję, że już niebawem Lena wszystko sobie przypomni. Ta cała sytuacja bardzo nie podoba się Marcinowi ? wnukowi Malwiny, mężczyzna jej nie ufa i boi się o babcię. Marcin cierpi na rzadką, nieuleczalną chorobę, w wyniku której stracił nogę. Jest bardzo zamknięty w sobie, nie potrafi czy też nie chce z nikim się wiązać.

Czy tych dwoje pozwoli sobie na uczucie, które dość niespodziewanie między nimi się pojawiło? Lena i Marcin, do obojga poczułam ogromną sympatię. Różnią się kompletnie wszystkim, mają inne zainteresowania, inaczej patrzą na życie, oboje chcą kochać i być kochanymi. Ona jest pełna życia, jej pasją jest muzyka, uwielbia grać na skrzypcach. To szczera, sympatyczna, inteligentna młoda kobieta. Marcin to jej zupełne przeciwieństwo, codziennie musi mierzyć się z bólem i z ograniczeniami jakie narzuciła mu choroba. Jest bardzo nieufny, boi się okazywania uczuć, wie, że może cierpieć jeszcze bardziej. Choroba na przestrzeni lat bardzo go zmieniła. Nie chce być dla nikogo ciężarem. Moje serce całkowicie skradła pani Malwina, mądra, szczera, serdeczna osoba.

Choroba która naznacza, ma ogromny wpływ na psychikę i życie bliskich. Codzienność jest trudna, a ciekawość i brak ludzkiej tolerancji stwarza nieprzyjemne sytuacje. Zagubienie, ogromna samotność, strach przed bliższą relacją, obawa przed odrzuceniem. Lena stopniowo zaczyna wydobywać z Marcina mężczyznę, nie widzi w nim człowieka po ciężkiej chorobie, przychodzi niespodziewane uczucie. Walka o siebie, troska, miłość i ogromne wsparcie najbliższych. Siła i odwaga z mierzeniem się z przeciwnościami losu.

Przejmująca, mądra, niebanalna, bije prostotą, szczerością i realizmem przekazu. Smutna opowieść, pozostawia trwały ślad, daje do myślenia i niesie nadzieję. I to zakończenie? uch. A może będzie ciąg dalszy? Powieści Autorki biorę w ciemno, to zawsze są ogromne emocje i niesamowita przyjemność z czytania. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

Wyjazd nad morze miał być dla Leny ucieczką, zapomnieniem o złamanym sercu. Przypadek sprawia, że staje się świadkiem porwania syna lokalnego biznesmena. Porywacze nie robią jej krzywdy, ale podają jej substancję, która ma sprawić, że Lena nic nie będzie pamiętała. Oszołomioną Lenę znajduje w swoim ogrodzie Malwina, samotnie mieszkajaca kobieta. Dziewczyna nic nie pamięta, nie wie kim jest i skąd się wzięła w ogrodzie Malwiny. Kobieta postanawia pomóc Lenie, jednak jej wnuk nie jest z tego zadowolony.
Czy Lena przypomni sobie kim jest? Czy Marcin będzie w stanie jej zaufać? Czy mają szansę na szczęście?

Gdy sięgam po książkę Anny Ziobro wiem, że to będzie emocjonalna bomba. Najnowsza powieść Autorki niczym nie różni się od poprzednich. Poraz kolejny zostały poruszone najczulsze struny mojego serca. Uwielbiam styl I język Autorki, z niezwykłą wrażliwością i delikatnością potrafi pisać o trydnych tematach, obierając to wszystko w piękne słowa, tworząc powieść, która nie tylko wzruszy czytalnika, ale również skłoni do refleksji. Ania ma niebywały talent do przelewania emocji na papier, czytając jej książki nie sposób nie uronić choćby jednej łzy. Na szczególną uwagę zasługuje rownież kreacja głównych bohaterów. Są nad wyraz prawdziwi, mają swoje wady i zalety, zmagają się z codziennymi problemami.
"Moje życie przed Tobą" to kolejna powieść, która na pewno na długo zostanie w mojej pamięci. Piękna, wzruszająca, prawdziwa. Bardzo polecam i z niecierpliwością czekam na dalsze losy bohaterów.

Anna Ziobro kolejny raz udowadnia, że nie stroni od trudnych tematów. Podejmując się każdego problemu, robi to w bardzo poruszający sposób, skłaniający czytelnika to wielu refleksji i przemyśleń nad kruchością życia oraz tego, co w życiu najważniejsze.

Historia Leny i Marcina podzielona została na trzy części: zapomnij, zaufaj, zostań. Widzimy jak trudno wprowadzić te rzeczy do codzienności. Życie niejednokrotnie lubi nas zaskakiwać, niekoniecznie pozytywnie, dlatego tym bardziej ciężko jest uwierzyć, że może gdzieś tam czekać na nas szczęście i miłość. Jednak autorka przekonuje, że wszystko to jest możliwe. Wszak każdy z nas zasługuje na to, by zaznać szczęścia. Ale jak to bywa, o to musimy postarać się już sami.

Autorka chorobę Marcina przedstawiła w niezwykle wyważony sposób. Opisy są przejmujące, poruszające, ale nie przesadzone. Przypatrujemy się temu, jak nieuleczalna choroba determinuje życie takiej osoby, ile musi kosztować ją to wyrzeczeń, bólu fizycznego i psychicznego. Podkreślona została tu rola wsparcia najbliższych. Marcin może liczyć na bezwarunkową pomoc matki. To wspaniała kobieta, która codziennie walczy o zdrowie i życie syna.

Czy tylko kobietom wypada płakać, okazywać słabość? Otóż nie. Tu męski bohater pokazuje, że każdy ma prawo do strachu, obaw i łez.

Zastanawialiście się kiedyś, jak to by było niczego nie pamiętać? Utrata tożsamości niezaprzeczalnie jest przerażająca, ale z drugiej strony, taki stan może okazać się darem. Możemy próbować czegoś, czego wcześniej byśmy nie zrobili, pozbywając się ograniczeń strachu i słabości.

Bohaterowie nie są wyzbyci wad. Popełniają błędy, są pogubieni, przez co stają się na bliscy, możemy się z nimi utożsamić. Choć tak różni, z czasem przechodzą przemiany, dojrzewają, mogą nawzajem coś sobie dać. A i sama ich historia staje się wiarygodniejsza.

"Moje życie przed tobą" to poruszający wszystkie struny duszy obraz tego, jak przejść przez życie z chorobą, jak odbudować poczucie własnej wartości, pokochać siebie i być może odnaleźć szczęście. Mam ogromną nadzieję, że jeszcze raz spotkam się z Leną i Marcinem, bo przecież to nie może się tak skończyć Pani Aniu!

Anna Ziobro to jedna z moich ulubionych polskich pisarek. Każda z jej książek pozostaje ze mną na dłużej. Autorka ma wielki dar i wspaniałą umiejętność przekazywania emocji i opisywania trudnych tematów z ogromną wrażliwością. Podziwiam ją też, za tworzenie interesującej fabuły.

Najnowsza powieść obyczajowa Anny Ziobro nosi tytuł "Moje życie przed tobą".

Lena bez ostrzeżenia zostaje porzucona przez swojego chłopaka. Jej plany zostają zburzone. Dziewczyna cierpi i wpada na pomysł, żeby poszukać pracy na drugim końcu Polski. Jedzie nad morze. Wkrótce poznaje syna lokalnego biznesmena i jest świadkiem porwania. Zostaje odurzona przez porywaczy. Budzi się w ogrodzie pani Malwiny. Lena niczego nie pamięta, nie wie, gdzie jest, ani kim jest. Obok niej leżą skrzypce. Czy należą do niej? Niedługo później poznaje wnuka pani Malwiny, Marcina. Młody mężczyzna cierpi na rzadką chorobę genetyczną. Nigdy nie był w poważnym związku.

Czy Lena odzyska pamięć? Czy znajdzie miłość i szczęście w objęciach Marcina?

"Moje życie przed tobą" to książka, która ma niepowtarzalny klimat. Od pierwszych chwil chwyta za serce. To historia o strachu, obawach, lękach, o tym, że niełatwo można zaufać drugiej osobie. Spadają na nas niespodziewane koleje losu, które zmieniają nasze życie nieodwracalnie i na które nie jesteśmy gotowi, ale znajdujemy w sobie siłę i mierzymy się z nimi. To też opowieść o rodzącym się uczuciu, które napotyka na przeszkody.

Nie wyobrażam sobie, jak to jest, gdy straci się pamięć. W głowie ma się pewnie pustkę, czuje się strach i niepewność. Wszystko jest dla człowieka nieznane i trzeba wielu rzeczy uczyć się od nowa. Na szczęście szybko pojawiają chwile godne zapamiętania.

"Na wspomnienia nic nie możemy poradzić, a już zwłaszcza na te złe? - Lecz mimo wszystko są częścią nas, więc dobrze, że teraz i ty masz jakieś swoje".

Autorka zawsze pisze o czymś ważnym. Jej bohaterowie są wyraziści, autentyczni i trudno się z nimi rozstać. Tej powieści nie da się łatwo odłożyć na półkę. Jest poruszająca i zostaje w naszych myślach na długo.