Mokradła

Widząc okładkę miałam, wrażenie, że przenoszę się w czasie potem przyszedł czas na poznanie treści i wiecie, co? Prawie miałam racje. Anglia czasy, w których wierzono, że istnieją wiedzmy, które były palone itp. Trzymajcie się, bo to pierwszy tom sagi rodzinnej i walka kobiet, które nie mają lekko. Muszę przyznać się, że to było moje pierwsze spotkanie z autorką, ale nie ostatnie.
Cała akcja rozgrywa się w hrabstwie Sussex, czyli mniej więcej gdzie obecnie przebywa moja siostra wraz z rodziną, co jeszcze bardziej spotęgowało chęć poznania treści. Raz na jakiś czas udaje mi się znaleźć książkę, która momentami przyprawia o ciarki tutaj akurat chodzi bardziej o klimat niż strach. Teren to rozległe mokradła, które sprawiają, że poza nimi nie ma nic więcej w najbliższej jak i w najdalszej części miejscowości.
Najbardziej ujął mnie obraz kobiet i to nie tych z klasy szlacheckich, ale te, które pochodzą z najniższej klasy społecznej i które muszą się zmagać z trudami życia codziennego. Moją ulubienicą jest Alinor, która pewnego dnia spotyka Jamesa młodego emisariusza, który prosi naszą bohaterkę o pomoc. Ta za chwilowym własnym oporem postanawia mu pomóc i tutaj pozostawię nutę niedopowiedzenia, ponieważ życie dziewczyny zaczyna się zmieniać. Trzeba też napomknąć, że Alinor miała męża, który pewnego dnia wypłynął w morze i już nie wrócił jest również mamą dwójki dzieci, która walczy o przetrwanie każdego dnia. Leczy ludzi ziołami, ale dla społeczeństwa jest dziwna uważana także za Wiedźmę to już mieszanka wybuchowa jak na tamte czasy. Nie martwcie się to nie spojler, bo tego dowiecie się na samym początku książki potem to już wszystko nabiera tępa.
Losy ludzi z nizin zaczynają się przeplatać z wyższą sferą, a co za tym idzie? No tego już nie powiem. Najbardziej urzekła mnie determinacja i walka wspomnianych kobiet w książce. To ile są gotowe wycierpieć dla dobra swojego tym bardziej dla dobra własnych dzieci. Ile upokorzeń słyszą pod własnym adresem? Czy dzieci ponoszą odpowiedzialność za błędy rodziców? Autorka naprawdę idealnie przedstawiła obraz cierpienia, poniżenia naszej Alinor,, ale i nie tylko. W tle przeplatane są historie związane z XVII wiecznej Anglii oraz uwięzienie Króla Artura I.

Nowa powieść Philippy Gregory to podróż na mokradła - tereny złowrogie i bardzo zdradliwe, a ich tajemnice między kolejnym przypływem, a odpływem znane są tylko lokalnej społeczności. Odgłosy bulgoczących bagien spowitych we mgle przyprawiały mnie momentami o dreszcze, niczym w dobrym horrorze. Mokradła to dziwne i tajemnicze miejsce, nieprzychylne wędrowcom, określane przez mieszkańców jako cuchnące bagnisko, z którego nikt nie odchodzi. Mroczna aura spowija całą powieść i nadaje charakterystycznego, tajemniczego klimatu, który odkrywamy dzięki niezwykle plastycznym opisom. Autorka wie jak zadziałać na wyobraźnię czytelnika i zainteresować go lekturą, świetnie łączy wydarzenia historyczne z obyczajowością, mocno akcentując zabobonność mieszkańców. Sylwetki bohaterów z pewnością zapadną wam w pamięć, to postaci niezwykle ciekawe. To trudne czasy dla kobiet, które w żaden sposób nie mogły zawalczyć o swoją niezależność - taka jest Alinor miejscowa zielarka i znachorka. Ta kobieta ma dar - zna się na ziołach i potrafi leczyć choroby, jednocześnie samemu się narażając. Główna bohaterka nie pasuje do reszty społeczności, wyróżnia się inteligencją, jest zaradna i zdeterminowana, ale musi działać i zachowywać się niezwykle ostrożnie, gdyż cienka granica dzieli ją od nazwania mianem wiedźmy. W noc przesilenia letniego udaje się na cmentarz, aby ujrzeć ducha swego zmarłego męża, jednak zamiast niego zastaje tam duchownego. bagna staną się naocznym świadkiem dla uczucia, które nigdy nie powinno mieć miejsca. powolne tempo akcji nadaje spokojnego, iście gawędziarskiego charakteru, w którym można się rozsmakować, a liczne intrygi sprawiają, że lektura jest ciekawa i niezwykle interesująca. Z dużą wiedzą i zaangażowaniem autorka kreśli tło historyczne, jednak momentami odnoszę wrażenie, że zbyt duża ilość opisów wojny domowej nieco mnie nużyła. Jest to jedyny minus tej książki. jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, ale już teraz wiem, że nie ostatnie. Z utęsknieniem będę wyczekiwać kontynuacji tej wciągającej powieści.

"Mokradła" Philippa Gregory

"Bądź ostrożna. Nie pozwól, by ludzie gadali. Nigdy, przenigdy nie daj im powodu, by myśleli, że masz jakieś tajemnice. Zawsze stąpaj w pełnym świetle dnia".

Może nie na samym końcu świata, ale Mokradła były terenami zapomnianymi przez Boga. Krainą przypływów, gdzie woda każdego dnia na nowo definiowała, co lądem ma być, a co nie. Zgniłe Bagnisko, Wędrująca Przystań, Syczące Źródło - te nazwy lokalnych miejsc doskonale odzwierciedlały charakter tego południowego wybrzeża Anglii. Posępnego, nieobliczalnego i wybuchowego.

Nieoczekiwane spotkanie
Alinor nie była typową mieszkanką Mokradeł. Utrzymywała się z dorywczych prac a głęboka woda wywoływała w niej strach. Była zielarką i akuszerką, samotnie wychowującą dwójkę dzieci po tym, jak mąż nie wrócił z połowu. Jej inność zawsze wywoływała lęk i zawiść a nawet wśród miejscowej ludności cicho szeptano o uprawianiu czarów...
W noc przesilenia kobieta oczekiwała znaku, że jej mąż nie żyje, by w końcu mogła się ogłosić wdową. Zamiast znaku pojawia się nieznajomy, którego chroni przed niechybną zgubą. To ksiądz, szpieg, zwolennik króla, trzymający jeszcze w zanadrzu kilka tajemnic, z których każda przekreśla jego szansę na pozostanie na Mokradłach. A jednak zostaje, wykonując pewną misję i burząc proste, choć ubogie życie Alinor i jej rodziny.

"Kobieta taka jak ja w miejscu takim jak to"
Historia Alinor i Jamesa to historia wzlotów i upadków, walki serca z rozumem na tle wojny domowej w połowie XVII. To nieprawda, że żyjąc na takim odludziu polityka nie ma dla nich znaczenia. Ma, bo rozwiązanie konfliktu pomiędzy królem a parlamentem może zadecydować o życiu bliskich osób, o przyszłości - wspólnej lub nie. Mieszkańcy Mokradeł nasłuchują wieści, ale bardziej koncentrują się na codzienności. Na tym, by mieć co włożyć do garnka, czym w piecu zapalić i czy starczy pieniędzy na zakup ciepłego płaszcza na zimę. Do bólu praktyczne podejście, ale jeśli sami o siebie nie zadbają, to nikt inny tego nie zrobi.
"Nie zapominaj, że jesteśmy tylko tym, kim jesteśmy. Tu się nic nie zmienia prócz wody. Reszta kraju może szaleć w obłędzie, wywracać wszystko do góry nogami. Ale tutaj tylko morze zmienia się codziennie. A tylko bagno wędruje, dokąd ma ochotę".

Specyficzny czas i miejsce sprawiają, że ludzie cicho szeptają o gusłach, czarach, rozsiewają plotki i pochopne osądy. To nic, że człowiek ciężko i uczciwie pracuje, by utrzymać siebie i swoją rodzinę. Kobiety takie jak Alinor, ale też i jej córka Alys zawsze będą miały trudniej. Inność sprzyja plotkom, zawistnym spojrzeniom, by w końcu doprowadzić do nieszczęścia.
Takie to dziwne czasy nastały, że utrzymanie kobiety zależy od jej zaradności i dobrej woli sąsiadów, a jej status - od mężczyzny u boku. Pod względem prawnym wydaje się być nikim. Nie może uważać się za wdowę, bo jej mąż wciąż może żyć. Nie może zdobyć licencji akuszerki, bo taką wydaje tylko biskup, którego aktualnie nie ma.
Alinor nie pasuje do Mokradeł, ale jednocześnie nie wyobraża sobie życia gdzie indziej. Jej zasady, dzięki którym zawsze mogła chodzić z podniesioną głową, spychają ją na margines społeczny.
"(...) starczy chwila i wszyscy są przeciwko tobie. Jedno ostre słowo, a już szukają łowcy czarownic i oskarżają cię, że jesteś wiedźmą, żeby raz na zawsze się ciebie pozbyć. W tym hrabstwie bieda to przestępstwo, starość to grzech. A jeśli jesteś kobietą, tym gorzej."

Mocny kobiecy portret
"Mokradła" Philippy Gregory to powieść historyczna, odsłaniająca kulisy XVII-wiecznej walki króla z parlamentem o władzę, pełnej spisków, układów i tajemnic. Ale ta powieść to przede wszystkim ukłon w stronę kobiet. Pomimo nakładanych ograniczeń, wynikających zarówno z litery prawa, jak i tych społecznych, chcą decydować o sobie w każdej możliwej sytuacji. Ich moralny kręgosłup będzie poddawany rozlicznym próbom, które tylko je hartują. I gdyby nie ta książka, zapewne nigdy byśmy nie usłyszeli o takich kobietach jak Alinor i Alys...