Monika

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam książkę "Ela", która bardzo mi się podobała, dlatego postanowiłam ponownie sięgnąć po powieść autorki. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się naprawdę sprawnie i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja pochłonęłam historię Moniki w jeden wieczór. Fabuła książki została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani, to postaci niezwykle prawdziwe, takie z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Na kartach powieści poznajemy historię tytułowej Moniki, mogłam dowiedzieć się co ta kobieta myśli, czuje, z czym się boryka, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Chociaż przyznaję, że nie zawsze w pełni zgadzałam się że światopoglądem kobiety. Autorka wystawiła Monikę na nie lada próbę i postawiła na jej drodze szereg przeciwności losu, które wywołują w Czytelniku natłok skrajnych emocji, skłaniając tym samym do głębszych przemyśleń nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy. Autorka w swoich powieściach lubi i nie boi się poruszać życiowych i trudnych tematów, tym razem też tak było. "Monika" to emocjonująca, miejscami poruszająca i pełna życiowych mądrości i prawd historia, która wciąga od pierwszych stron! Miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści Eli! Polecam!

?Życie to ciągła premiera ze wszystkimi konsekwencjami popełnianych błędów.?.

O tym, jak przewrotny potrafi być los na własnej skórze przekonała się Monika. Niezwykle utalentowana tancerka i choreografka musicali miała niemal wszystko ? sławę, pozycję oraz ustabilizowane życie. Uwielbiała błyszczeć. Kochała być w centrum uwagi. Żyła na własnych zasadach, do czasu, aż na jej drodze stanęli dwaj mężczyźni z przeszłości. Monika wpadła w wir kłamstw, których konsekwencje odczuje bardzo boleśnie. Zacierają się w niej wartości, którymi starała się dotychczas kierować. Mimo iż wiedziała, że lawirowanie między dwoma mężczyznami w końcu doprowadzi do konfrontacji, nic sobie z tego nie robiła. Żyła tym, co tu i teraz. Nie była jednak gotowa na to, co przygotował jej los?

Tak prawdziwej i życiowej książki nie czytałam już dawno.
Ela Downarowicz poruszyła wszystkie struny mojej duszy, wywołując tak silne emocje, że z pewnością nie zapomnę o tej książce bardzo długo.
Nie znalazłam nigdzie wzmianki o tym, by historia Moniki oparta była na faktach, ale czytało się to jak autentyczną opowieść.

Życie nie jest słodkie i kolorowe. Większość z nas mierzy się z wieloma problemami i staje przed trudnymi decyzjami, które nie zawsze muszą podobać się innym, ba, one czasem nie podobają się nawet nam samym.

Monika jest postacią kontrowersyjną wzbudzającą skrajne uczucia. I choć jest to bohaterka wykreowana według mnie znakomicie, to nie polubiłam jej. Sama jestem mamą i najbardziej bolało mnie jej podejście do macierzyństwa, do tej bogu ducha winnej, małej istotki, którą wydała na świat. Myślę, że autorka miała na celu pokazanie, iż nie każda kobieta ma w sobie rozwinięty instynkt macierzyński, co nie musi oznaczać od razu, że jest złym człowiekiem. Monika czuła, że nikt jej nie rozumie, że każdy wymaga, by była dobrą matką, nie zwracając uwagi na to czego ona chce. Bardzo szybko stan kobiety przerodził się w depresję, a ta z kolei stała się niebezpieczna dla niej, ale przede wszystkim dla dziecka.

Bolało mnie również to jak Monika potraktowała Marka, faceta, który nieba, by jej uchylił. Pomijając już fakt, że spotykając się z nim sypiała równocześnie z Maciejem, dla którego była jedynie zabawką, to jej zachowanie po wypadku Marka zszokowało mnie całkowicie. W ogóle się, nim nie przejęła, nie współczuła mu, a wręcz przeciwnie odrzuciła go jak popsutą, zniszczoną rzecz.

Czasem jest tak, że nie doceniamy tego, co mamy, szukając ciągle czegoś nowego. Monika miała dobre życie i cudownego faceta, ale czegoś jej w tym życiu brakowało. Może adrenaliny? Noże nowych doznań? W każdym razie zrozumiała swój błąd w momencie, gdy wszystko posypało się w drobny mak. Czy zdoła jeszcze naprawić swoje błędy? Czy osoby, które skrzywdziła najbardziej będą w stanie jej wybaczyć?

Kochani, jeżeli macie ochotę na niezwykle emocjonalną i realistyczną historię, która pozostawi was z głową pełną przemyśleń to gorąco zachęcam do czytania ?Moniki?.

?Czy naprawdę kierowała się w swoim życiu wyłącznie kaprysami? Jak mogła tak łatwo szafować czyimś losem w myśl własnych zachcianek? Mogła, bo ona nigdy nie brała pod uwagę potrzeb innych...?

?Monika? autorstwa Eli Downarowicz to już trzecia książka tej autorki, która chwyciła mnie za serce oraz na końcu połamała je na tysiąc mniejszych kawałków... Gdybym teraz miała wybierać, która z książek tej pani (?Aleksandra?, ?Ela? oraz ?Monika?) poruszyła mnie najbardziej, bez wątpienia wybrałabym ten tytuł. Dlaczego? ?Monika? to przede wszystkim opowieść o niekoniecznie słusznych wyborach, której fabuła dogłębnie mnie ruszyła.

Monika, utalentowana tancerka i choreografka musicali, ma wszystko ? sławę, pozycję i w miarę ustabilizowane życie. W miarę, bo kiedy na jej drodze staje dwóch mężczyzn z przeszłości, dotąd zakorzenione wartości, takie jak uczciwość, szacunek i prawda, tracą na znaczeniu. Lawirowanie pomiędzy spokojnym i wyrozumiałym Markiem a bawidamkiem Maciejem, nastawionym na spełnianie własnych zachcianek, doprowadzi bohaterkę do wielu życiowych zakrętów, z których z trudnością będzie musiała wrócić na właściwe tory.
Wszystko się zmienia, gdy Monika wpada w zastawione przez przeznaczenie sidła ? jeden z mężczyzn ulega wypadkowi i zostaje w jego wyniku oszpecony, a drugi nie chce słyszeć o założeniu rodziny. Na kogo będzie mogła liczyć, kiedy i ją dotknie osobista tragedia? Który z nich pomoże jej w walce z depresją? Kogo pokocha na tyle, by odmienić swój los?

Chyba nie zaskoczę Was stwierdzeniem, iż nie byłam w stanie polubić się z tytułową bohaterką tej książki. Monika to postać, która zawsze musiała być w centrum uwagi. Niestety na co dzień nie znoszę takich osób, dlatego też w trakcie lektury wiele razy przewracałam oczami kiedy czytałam przemyślenia tej bohaterki. To również osoba, która zawsze szukała winny w innych, nie w sobie - już chyba rozumiecie czemu jej nie polubiłam, prawda?

Po raz kolejny pani Ela przygotowała dla mnie historię, która nie tylko zapewniła mi dużą gamę emocji (od radości aż po smutek), ale również zmusiła mnie do refleksji, czy bohaterka postąpiła słusznie oraz czy będąc na jej miejscu postąpiłabym tak samo. Jeśli chodzi o pierwsze pytanie, to z jednej strony potępiam jej zachowanie, ale z drugiej po części je rozumiem. Coś czuję, że przez kilka kolejnych nocy postać Moniki nie da mi spokoju.

Przyznam, że początek tej książki był dość niewinny - poznałam niezmiernie irytującą Monikę oraz dwóch charakterystycznych panów. Połykałam tę historię słowo za słowem, rozdział za rozdziałem, aż doszłam do wielkiego boom, którego nie byłam w stanie przewidzieć. Nie chcę Wam za dużo zdradzić, więc szepnę tylko tyle, że nigdy nie chciałbym być w takiej sytuacji, w której znalazła się Monika.

Downarowicz wystawiła swoich bohaterów na niezłą próbę. Postawiła przed nimi problemy, które dość często niosły ze sobą przykre konsekwencje. Autorka poruszyła tutaj m.in. problem depresji, zdrady, czy też pokazała nam jak ważną rolę w relacjach międzyludzkich odgrywa rozmowa.

?Monika? to również pierwsza książka, w trakcie której czułam się jakbym oglądała horror. Nie wiem, czy Wy też tak macie, ale bardzo często krzyczę do ekranu, by dany bohater nie zrobił tego, co zamierza wykonać. Tak, zdaję sobie sprawę, że on mnie nie słyszy, jednak jest to silniejsze ode mnie. Ale wracając do książki... Bardzo się cieszę, że w trakcie czytania tej pozycji byłam w mieszkaniu sama - nie raz w trakcie lektury krzyczałam do Moniki by się ogarnęła i podjęła bardziej racjonalną decyzję. Takich emocji nie mógł mi zapewnić nie kto inny, jak właśnie Ela Downarowicz.

Czy książkę polecam? Ze względu na postać Moniki odradzałabym Wam omijać ten tytuł szerokim łukiem, jednak nie mogę tak powiedzieć, ponieważ mam pewien sentyment do twórczości tej autorki. Uwielbiam sięgać po jej książki ze względu na fakt, iż pani Ela tworzy szczere do bólu historie, w których nie ma koloryzowania - wszystko przedstawione jest tak jak bywa to w prawdziwym życiu. W trackie lektury targały mną skrajne emocje, które nie dawały mi spokoju dopóki nie skończyłam ostatniej strony. Szczerze czuję teraz pewnego rodzaju pustkę, ponieważ na tylnej okładce nie ma żadnych informacji na temat najnowszej książki tej autorki - mam nadzieję, że już niedługo pojawi się zapowiedź kolejnej pozycji, która poskleja moje zranione serducho na nowo.

"Życie to ciągła premiera ze wszystkimi konsekwencjami popełnianych błędów."

Monikę poznajemy tuż przed premierą jej życiowego sukcesu. Tancerka, perfekcjonistka, choreograf. Potrafi całymi godzinami ćwiczyć jeden krok, doprowadzając go do doskonałości. Układy, które tworzy dostarczają niezapomnianych emocji, zapełniając widownię po brzegi.
W jej uporządkowanym życiu brakuje szczęśliwego związku. Niestała w uczuciach, ciągle pakuje się w relacje bez przyszłości. Ale nie jest to dla niej problemem, spełniona w pracy, błyskawicznie rozwija karierę.
Gdy los na jej drodze postawi dwóch mężczyzn, których poznała już kilka lat wcześniej, wpada w kołowrotek uczuć.

Sięgając po najnowszą książkę Eli Downarowicz wiedziałam, że mogę spodziewać się ogromu emocji. Ale nie sądziłam, że aż tak mnie poruszy. Od samego początku, patrząc na decyzje Moniki nie potrafiłam jej zrozumieć, a tym bardziej polubić. Jej egoistyczne zachowanie działało mi na nerwy.
To historia o błędnych wyborach i bolesnych konsekwencjach. Autorka porusza szereg trudnych tematów, jak depresji, niepełnosprawności, braku akceptacji. Często oceniamy kogoś przez pryzmat wyglądu. Skupiając się na powierzchowności, często nie zauważamy tego, co rzeczywiście jest prawdziwą wartością.
Urzekła mnie postać dziadka Wincentego, wspaniałego człowieka pełnego empatii i zrozumienia dla drugiego człowieka.
Pokazuje wszystkie blaski i cienie życia, przypominając nam, że nie możemy być niczego pewni. Ogromnie wzruszająca, pełna nieprzewidzianych wydarzeń.
Polecam z całego serca.