Monteperdido

Monteperdido to malownicze górskie, małe miasteczko położone w Pirenejach. Pewnego dnia zdarza się wypadek samochodowy. Kierowca ginie na miejscu, natomiast pasażerka z obrażeniami głowy trafia do szpitala.

To Ana Montrell.

Ana Montrell i Luc?a Castán to dwie 11-letnie dziewczynki, które zaginęły w drodze do domu ze szkoły. Żadnych śladów, żadnych wiadomości, nikt nie widział, co się stało.

Gdzie jest Luc?a? Gdzie przebywała Ana przez pięć długich lat? Kto był kierowcą samochodu, który uległ wypadkowi?

W małej wiosce wszyscy co do jednego są zgodni ? Ana i Lucia zostały porwane. Wszystko wskazuje również na to, że sprawca tego przestępstwa jest każdemu dobrze znany. Czy jednak właściwa osoba została oskarżona? Nagłe pojawienie się jednej z zaginionych stawia ważne pytanie. Czy Luc?a żyje? Jeśli tak, to gdzie ona jest? Jednak Ana nie zdradza za wiele.

Sprawą kieruje podinspektor Sara Campos wraz z szefem Santiago Ba?nem. Kobieta podczas ponownego śledztwa trafia na zamkniętych i dziwnych ludzi. A jednak nie poddaje się. Jej determinacja ukazuje coraz więcej błędów popełnionych pięć lat temu. Jakie tajemnice skrywa Monteperdido? Kto porwał dziewczynki? I czy Luc?a odnajdzie się cała i zdrowa?

Autor stworzył niezwykle ekscytującą i duszną atmosferę. W każdym opisie miasteczka położonego wysoko w górach, mrocznych, gęstych i ciemnych lasów, stromych ośnieżonych zboczy, płynących strumyków, jezior i niezwykle wąskich dróg czuć dziwne, przerażające napięcie. Sama historia jest wciągająca, nastrojowa i niedająca spokoju. Skrywa w sobie tragiczną tajemnicę. Fikcyjna, a jednak niezwykle realistyczna. Powieść ta zawiera kilka zwrotów akcji, które zaskakują i utrzymują tempo. Minusem książki jest jej konstrukcja. Rozdziały są bardzo długie, co niestety mi osobiście przeszkadzało. August?n Mart?nez nie żałował również w liczbie bohaterów. Rozbudowana fabuła i liczne wątki prawdopodobnie były tego przyczyną. A osób tych było naprawdę dosyć sporo. Dodatkowo podobne nazwiska powodowały, że często ich myliłam. Mimo kilku wad, książka jest niezwykle fascynująca i nieprzewidywalna.

"Monteperdido" to thriller, w którym od początku czuć klimat grozy. Nie mogłam się od niego oderwać!

Tytułowa Monteperdido to niewielka, zagubiona w Pirenejach wioska. Miejsce jakby odcięte od świata. Niewielka liczba mieszkańców tworzy społeczność, w której wszyscy znają się od pokoleń i nie ma miejsca na żadne tajemnice czy trupy w szafie. Czy tak jest naprawdę? Pewnego razu w tej z pozoru sielskiej i anielskiej, idealnej do życia wiosce ma miejsce porwanie dwóch 11 letnich dziewczynek. Mija 5 lat, w trakcie których próbowano odnaleźć dziewczynki, ale.... Pewnego dnia na jednej z krętych górskich dróg ulega wypadkowi samochód. Kierowca ginie, a ocalała nastolatka okazuje się być jedną z porwanych dziewczynek. Co się z nią przez te 5 lat działo? Gdzie jest druga dziewczynka? Kto stoi za porwaniem? Na te i wiele innych pytań będziecie musieli znależć odpowiedż wraz z dwójką policjantów, Santiagiem i Sarą, którzy przybywają do tej odizolowanej od świata wioski żeby dojść prawdy. Dokąd zaprowadzi ich to dochodzenie? Co odkryją? Czy ta wioska z pozoru idylliczna naprawdę taką jest? Gwarantuję, że będziecie zaskoczeni. Tym, co zasługuje na uznanie jest genialne oddanie klimatu Pirenejów, niewielkiej, klaustrofobicznej osady zagubionej wysoko w górach i tego czegoś, nieuchwytnego, co obezwładnia przybysza, a czytelnika wręcz oblepia od pierwszej strony lektury. Klimat jest doskonały, idealnie stapiający się z całą historią. Do tego mocno skrywane przez miejscowych sekrety, o które nikt by nie podejrzewał tej niewielkiej społeczności. Dodatkowo swoista nieufność, wręcz nienawiść wobec obcych i zmowa milczenia, która daje do zrozumienia, że ten zły, porywacz, zbrodniarz może być wśród nich. Atmosfera gęstnieje z każdym momentem. W pewnej chwili zdaje się być tak trudną do wytrzymania, tak gęstą, iż ma się ochotę krzyczeć i uciec z tego miejsca, a jednocześnie ciekawość, co dalej, na to nie pozwala. Dodatkowo świetnie prowadzone śledztwo i niezwykle umiejętnie dozowane napięcie, podsuwane poszlaki, mylne tropy...ach rasowy, pełnokrwisty kryminał wymieszany z thrillerem. Czyta się wręcz z rozkoszą. Zakończenie, choć z pozoru w trakcie lektury zdaje się czytelnikowi, iż je odgadnie, wręcz zwala z nóg. Polecam, naprawdę polecam.

Czy kiedykolwiek mogłabym odmówić sobie hiszpańskiego thrillera z taką okładką? W dodatku cała rzecz się dzieje w małym miasteczku, a zaginięcie dziewczynek rzuca cień na całą społeczność. Kto by się oparł?

Oczekiwałam dusznego, mrocznego klimatu. Chciałam nie móc się oderwać od czytania i nawet po odłożeniu myśleć o tej powieści. A tego nie było. Pierwsza część książki jest bardzo steteczna, żeby nie powiedzieć nudnawa, jednak potem autor znacznie przyśpiesza i całość zaczyna się klarować. Końcówka trochę zaskakuje. Sama historia jest ciekawa i godna uwagi, dużo tu tajemnic i zagadek, które powoli będą wychodzić na światło dzienne.

Powieść na plus, jednak oczekiwania były wyższe. Jest to debiut, więc może dalsza twórczość autora zaskoczy nas pozytywnie? Podsumowując, warta przeczytania, ale bez presji czasu.

Czytając opis z okładki byłem już ?kupiony?, a co za tym idzie oczekiwania miałem spore, zostały spełnione, ale nie obyło się bez rys.

Pierwsze co zrobiło na mnie wrażenie to klimat, bo ten faktycznie jest ciężki i duszny, do tego mała miejscowość z dość zamkniętym i specyficznym społeczeństwem.

Sama linia fabularna jest ciekawa i mnie mocno wciągnęła pomimo tego, że ta powieść nie jest specjalnie brutalna i na pozór może w niej brakować dynamiki, jednak dzieje się sporo.

Z takich mniej pozytywnych rzeczy to o ból głowy przyprawić może ilość bohaterów, ponieważ tych jest sporo i każdy odgrywa istotną rolę w opowiadaniu, a że rzadko czytam literaturę hiszpańską to i kojarzenie imion było nieco trudniejsze.?Z takich zarzutów technicznych to powieść jest podzielona na ledwie kilka rozdziałów, które są bardzo obszerne i to mi nieco utrudniało czytanie, ponieważ zmiany wątku następowały poprzez nowy akapit i często te akapity będąc krótkie wprowadzały spory chaos. Mówiąc wprost momentami czułem się jak piłeczka do tenisa i mój łeb był rzucany z jednego końca historii na drugi. Z racji wieku, spróchnienia kory mózgowej, dodatkowego mieszania mi w głowie przez pewne nikczemne persony, funkcjonuje nieco wolniej (czasem się to przydaje) ta konstrukcja książki mnie trochę zmęczyła, bo wymagała więcej uwagi niż nawet bardziej skomplikowane i wielowątkowe powieści.

Zarzut mam do policjantki Sary no młoda damo jak masz wiadome problemy to nie rób wiadomych rzeczy, bo wiadomo, że to się nie uda i to wiem ja, to wiesz ty i gołębie, które wiadomo co robią na dachu też to wiedzą więc nie wiem co ten spektakl miał mieć na celu.

Największy zarzut to dla mnie, ta historia jest przeciągnięta o kilkadziesiąt stron. Tu wszystko zagrało, napięcie było zbudowane, ciekawość rosła tylko to było przetrzymane i odniosło odwrotny efekt.

Powieść polecam, bo przeczytać warto, dla klimatu, dla historii i dlatego, że ja tak mówię, a mnie się słucha i taka jest prawda moi mili.

Zobaczyłam okładkę tej książki i poczułam, że ona jest dla mnie. Nie musiałam czytać opisu, wystarczyła mi nota pod tytułem.

Mija 5 lat od zaginięcia dwóch dziewczynek, kiedy w dziwnych okolicznościach odnajduje się jedna z nich, ranna lecz żywa. Do śledztwa zostają przysłani ludzie z ,, zewnątrz" Sara i jej szef Santiago. Jednak w tej wiosce nic nie jest proste i łatwe.

Nie pomyliłam się, ta powieść była dla mnie. Ten duszny i lepki klimat otoczył mnie od pierwszych stron. Odnalazłam się w niej i pokochałam.

Autor zbudował bohaterów z jakimi trudno się emocjonalnie nie jednoczyć. Do tego stworzył intrygującą historię. Podobało mi się w niej wszystko!!! Ten sposób prowadzenia opowieści, gdy powoli dostawałam kolejne tajemnice mieszkańców i atmosfera robiła się coraz bardziej mroczna. Ta swoista zmowa milczenia i świadomość, że porywacz może być wśród nich.

Jestem oczarowana tym thrillerem z nutką kryminału. Jestem oczarowana Sarą, jej inteligencją i sposobem dedukcji. Jak ja kocham takie odkrycia, otwieram książkę i nie chcę nic więcej. Może jedyny problem w tym, że nie chcę jej wtedy kończyć.

Autor tak snuje historie, że z każdym rozdziałem miałam poczucie iż tempo rośnie. Natomiast finisz wręcz zwalił mnie z nóg.
Oczywiście dałam się zrobić w balona jak dziecko i obstawiałam innego sprawce. Koniec totalnie mnie zaskoczył.

Podsumowując.... Wow....Wow.....Wow!!! Genialna, rewelacyjna, zaskakująca, mroczna, tajemnicza... Idealnie trafiła w mój gust. Powinniście sprawdzić jak trafi w Wasz...
I jeszcze jedno, to jest debiut Autora!!!!! Debiut!!! Nie mogę w to uwierzyć....