Mord w Las Vegas

Czy jest coś gorszego od dżumy, cholery i chorób wenerycznych? Oczywiście, że tak. Upiorna babka zagryzająca ludzi grasująca we wsi zwanej Potwornice vel. polskie Las Vegas. Kim jest owa babka, dowiecie się w trakcie lektury, ale o Las Vegas mogę wam opowiedzieć już teraz. Dlaczego akurat taką nazwę nadano niewielkiej i niczym niewyróżniającej się wiosce, w której jak to mówią - bociany pionowo startują, a sołtys słońce na kiju nosi? Wszystko za sprawą tego, że już na dwa miesiące przed świętami, komuś zamarzyło się mieć w swoim ogrodzie prawdziwe bożonarodzeniowe miasteczko. Oczywiście to nie jest tak, że państwo Kumorkowie są jakimiś wielkimi fanami świąt. Bo jeśli nie wiadomo, o co chodzi, to zawsze chodzi o pieniądze. A Las Vegas przynosi ich całkiem sporo, ku niezadowoleniu a może i zazdrości okolicznych mieszkańców, którym nie w smak liczne tłumy turystów odwiedzających posiadłość ich sąsiadów. Czy zwłoki znalezione w ogrodzie Kumorków będą początkiem końca Las Vegas? A może wręcz przeciwnie, przyciągną jeszcze więcej ciekawskich oczu? Kto okaże się mordercą i czy ofiar będzie więcej?
.
Komedia kryminalna nie jest gatunkiem, po który sięgam, mając do wyboru inne gatunki. Tym razem jednak postanowiłam zaryzykować, bo oczywiście zwiodła mnie świąteczna okładka. Okładka mnie zwiodła, a treść mile zaskoczyła. Autorka w inteligentny sposób wyśmiewa przywary polskiego społeczeństwa. Zamiłowanie do tradycji, moc słowa szeptanego i przyklaskiwanie stereotypom są nadal żywe w wielu mniejszych i większych miejscowościach. Pisarka fantastycznie posługuje się językiem polskim a słowa takie jak "Mózgilla" czy "drzewiszcza" bawią i jednocześnie mają szanse wejść na stałe do mowy potocznej. Czuć tu i atmosferę przedświątecznej gorączki i dobrego kryminału. Zwykle trudno mnie rozśmieszyć, ale autorce udało się to wielokrotnie. Ciekawie skonstruowana intryga i bohaterowie przerysowani do granic możliwości to przepis na świetną powieść. Burmistrz i jego liczne (byłe i obecne) żony, szczekający kot, Mózgilla stawiająca pasjansa warzywnego - oj dzieje się tu, dzieje. Polecam!

Potwornice to mała wioska, do której na święta do babć wyruszyli Harold i Julia. Młodzi spotkali się w pociągu i jakież ogromne było ich zdziwienie, że babunie są przyjaciółkami, w dodatku mają wspólny cel i nie jest nim jedynie zeswatanie młodych. W małej wsi ostatnio przybyło turystów, a to za sprawą małżeństwa Kumorków, którzy przeginali i to grubo z ozdabianiem swojego ogrodu na Boże Narodzenie. Dużo nowych ludzi generuję kłopoty i właśnie dlatego babcie Celina i Nina postanowiły nie ruszać się ze wsi i wezwać wnuczęta na pomoc. Babunie są dodatkowo zadowolone z faktu, że dotarły do nich te bardziej rozgarnięte dzieciaki. W końcu Harold jest policjantem, a Julka nie pozwoli sobie w kasze dmuchać. Wieczór i pierwsza połowa nocy Wigilijnej przechodzą spokojnie, jednak tuz po pasterce, a raczej jeszcze w jej trakcie akcja nabiera tempa, a Harold będzie musiał zmierzyć się ze swoją przełożoną, aspirant Aurorą Mątwicą. Tajemnicze morderstwa, demoniczna Babka i kot łańcuchowy to dopiero preludium dla zdarzeń, które będą miały miejsce w Potwornicach.

Zakochałam się w stylu pisania autorki przy poprzedniej powieści, teraz pani Iwona po raz kolejny udowodniła mi, że jest mistrzynią ciętego, czarnego humoru. Nie każdy potrafi sprawić, że prycha się śmiechem, gdy bohater odnajduje zwłoki, żonę umazaną czerwoną mazią, lub kury "przemienione" w kłobuki.
Ta książka to totalne i niepodważalne mistrzostwo gatunku. Polecam

Zdecydowanie jest to książka świąteczna, bo dosyć często mamy podkreślone, że postacie zbierają się przed świętami u rodziny, gdzieś są opisy kadrów świątecznych, wspominają je i przywołują opowieści o podobnych wydarzeniach. Jest też tutaj trochę zamieszania, bo choć opowieść toczy się swoim rytmem, to mamy gdzieś wstawki o legendach, o tym jak inni na nie reagują, jak sołtys ma wielkie poważanie we wsi, jak ogólnie wioski funkcjonują- i tu potwierdzam, bo sama w niej mieszkam:-) - oraz została dodana zagadka o niezbyt świątecznym klimacie. Jednak jak widać ktoś postanowił do pięknego klimatu dodać zwłoki, które niezbyt z tymi świętami się kojarzą. Teraz cały zgiełk się powiększa, gdyż nie wiadomo dlaczego ktoś został pozbawiony życia. No i co ze świętami? Czy podczas trwania poszukiwań znajdą czas na radość i szczęście?
Uwielbiam czytać książki w takim klimacie, gdyż pomimo wątku kryminalnego, dają nadzieję i radość, choćby swoimi pięknymi opisami o płatkach śniegu, czy też ozdobami na wystawach. Autorka od samego początku skupiła się na dwóch kwestiach. Po pierwsze, na typie małych wiosek, gdzie każdy o wszystkim wie, każdy się zna i wiedzą jakie tajemnice i sekrety skrywają ich sąsiedzi. To zdecydowanie zamknięta społeczność, która ujawnia tylko tyle ile musi, a w razie czego odkrywa karty dla tych, którzy czymś im zaszkodzili, bądź zrobili coś niezgodnego z zasadami u nich panującymi. Po drugie, według autorki sołtys miał prawo do wszystkiego. Cokolwiek postanowił, to nie było sposobu, by ktokolwiek mu się przeciwstawił. Autorka nieco go wyidealizowała, jednak z większością faktycznie miała rację. Wiem to na własnym przykładzie:-) Kiedy dwoje obcych i młodych ludzi wybierało się na święta do swoich babć, od razu obawiali się swatek, które we wioskach są do tej pory, choćby w żartobliwy sposób, ale są pielęgnowane. Jak sądzicie, czy takie wydarzenie miało miejsce? Podobno każda wieś ma swoją babkę, taką trochę czarownicę, trochę wiedźmę, której większość się obawia. Te wątek spodobał mi się tutaj najbardziej:-) Jeśli zatem macie ochotę przeczytać o zaczarowanym klimacie małej wioski, to zachęcam do lektury. Mi się ona podobała:-)