Movement Medicine

"Stoisz przed drzwiami. Czy powinieneś przez nie przejść?".
Kiedy tańcem można otworzyć drzwi... do siebie.

CELEBRACJA ŻYCIA
Movement Medicine to medytacja w ruchu zakorzeniona w tradycjach tańca ekstatycznego.
To otwarcie się na udział w czymś, na co może nie do końca jesteśmy gotowi, ale z pewnością warto spróbować, bo kto wie, co jest po tej drugiej stronie drzwi.
Warto spróbować dla samych siebie - i jak twierdzą autorzy książki - całego świata.
Jeśli sobie na to pozwolisz, to może być ciekawa podróż.
Zła wiadomość jest taka, że może ona trwać nawet całe życie.
Dobra wiadomość jest taka, że może ona... trwać nawet całe życie.
Twoje nastawienie wskaże jej kierunek, sens i cel.
Zatem...

OTWÓRZ SWÓJ UMYSŁ
Susannah oraz YaAcov Darling Khan próbują nas poprzez tę książkę zachęcić do tego, aby wziąć udział w przygodzie, gdzie na jej końcu znajduje się satysfakcja z dobrze przeżytego życia.
Według niech jedną ze ścieżek jest podążanie stworzonym przez nich systemem - przejście przez Dziewięć Bram Movement Medicine.
Przejście przez te bramy pozwala nam na udział w "życiu w pełnym spektrum", a każda z bram to inny aspekt naszego życia:
* ciało
* serce
* umysł
* przeszłość
* teraźniejszość
* przyszłość
* spełnienie
* współzależne wzajemne połączenie
* urzeczywistnienie/zrozumienie.
Książka prowadzi nas przez każdą z bram - poprzez opisy zachwycających (a czasem zadziwiających) przeżyć autorów; przez systemy wierzeń, idei i wiary w niemożliwe oraz chyba najważniejsze, poprzez zaufanie nieznanemu.
Czytanie tej książki, rozważania nad jej treścią to przejście przez kolejne etapy: odzyskiwania mocy, czyli zestrojenia ciała, umysłu i serca; podróży ku odpowiedzialności, czyli znalezienie linii łączącej naszą przeszłość z teraźniejszością i przyszłością; aż w końcu - do życia snem, czyli ruszenia naprzód z pełną świadomością naszych działań, do tworzenia życia na swój własny, indywidualny sposob.
A to jedynie zarys tego, co w niej odkryjemy.
Czy tylko w niej?

UWIERZYĆ CZY ZROZUMIEĆ
"Nazwa <<Movement Medicine>> przyszła do mnie w 2002 roku pewnej nocy we śnie. Przemówił do mnie wyraźny, dźwięczny, głęboki i silny głos. (...) Kilka dni później wzięliśmy udział w ceremonii w samym sercu dżungli. (...) Byłem głęboko w transie. I wtedy zobaczyłem naszą mandalę, zawieszoną w powietrzu, pięknie wirującą nade mną i przede mną".
Niektóre z przedstawianych w książce tez i koncepcji rodzą w głowie myśli, czy to prawdziwe, czy to normalne, czy może to wodzenie nas za nos.
Tylko od nas zależy, z jakim nastawieniem podejdziemy do lektury tej książki. Na ile potrafimy się otworzyć - otworzyć nasz umysł przede wszystkim. Czy potrafimy zostawić na chwilę z boku nasze bardzo racjonalne na co dzień podejście (zakładam, że głównie takie ono jest) i pójść o krok dalej.
A ten krok robimy w głąb siebie - możemy dzięki temu z ciekawością poobserwować nasze myśli i odczucia. Jakie emocje rodzą się przy okazji, kiedy czytamy takie treści i natrafiamy na wątki dotychczas nam nieznane, bo nasz mózg w takie meandry nigdy wcześniej się nie zapuszczał.
POSŁUCHAJ SIEBIE
"Czasami drzwi się otwierają i życie ujawnia się w całej swej niewinności (...). Jest to też cierpienie, wielki ból, który jest udziałem życia na Ziemi. (...) Płaczę wielkimi rzekami łez za cały ból, za piękno, miłość i świętość życia".
Momentami miałam wrażenie, że to co tam przedstawione to jakby jakieś alternatywne życie, do którego nie każdy z nas ma dostęp. Nie każdy z nas ma taką wnikliwość i wgląd w siebie (i całe morze wrażliwości!), jak autorzy książki, żeby móc dojrzeć to, co z pozoru niewidoczne. Jak bardzo trzeba być otwartym na nieznane, aby dopuścić myślenie o tym, że to, co tu napisane, to może też być NASZĄ rzeczywistością?
Zagłębienie się w niektóre z podanych tu kwestii to jak stanie na krawędzi: niby chce się zrobić krok do przodu, ale jednak coś nas trzyma w stanie "tu i teraz". Boimy się tego, co może się stać, kiedy... otworzą nam się oczy?
Książka prowadzi nas przez proces - etapy, jakie powinnyśmy przejść, aby w pełni zrozumieć - i co najważniejsze, doświadczyć tego, czym Movement Medicine jest.
System stworzymy przez Susannah i jej partnera jest wynikiem ich wieloletnich nauk u innych osób poruszających się w tych obszarach (pracujących z ciałem, energią, bardzo głębokim wglądem w siebie). Doświadczeń, jakimi są osobiste wizje, podążanie za snami, transy.
Nauka od szamanów, ale wsparta doświadczeniem Zachodu, psychologią XXI. Zawierzanie swoim snom i wizjom, ale też zwyczajne w tym kontekście obcowanie z naturą wokół. Ta książka to przenikanie kultury Wschodu i Zachodu, wierzeń i zaufania nieznanemu, ale z elementami racjonalnego podejścia do życia, bardziej przyziemnego: coś, na co są lub wkrótce będą badania, np. praktyka codziennej wdzięczności.
Autorzy mówią o przebudzeniu. W natłoku ciągłych złych informacji zalewanych nas przez media szukamy i sposobu na naprawę świata, i sposobu, jak dotrzeć do początków - do zespolenia się ludzi, natury i naszych umysłów, do rozszerzenia naszej świadomości.
Czy to jakkolwiek możliwe?
Czy jesteśmy na to gotowi?

"W pełni człowiekiem stajesz się, kiedy zaczynasz sadzić drzewa, wiedząc, że pod nimi sam nigdy nie usiądziesz"...

Z CZYM MNIE ZOSTAWIŁA?
Wiele tu kwestii, które wymagają naprawdę mocnego przemyślenia.
Niektóre z poruszanych tu wątków są dla mnie nowością, ale niektóre już wcześniej skupiały moja uwagę.
Czy jestem wstanie zastosować się do ujętych w niej wskazówek i sposobów postępowania? Na pewno nie do wszystkich. Bo nie czuję do końca wspólnego tętna z autorami książki. Bo aż tak bliskie nie są mi ich wartości, sposób myślenia czy życia.
Trudno mi się wyrwać ze swojego podejścia i działania bardzo mocno tkwiącego w XXI wieku wraz ze wszystkimi jego darami - nowinkami technologicznymi, badaniami naukowymi, z szalonym tempem zmian społecznych, ekonomicznych, codziennymi newsami...
A tu musimy zrobić ewidentnie zwrot ku sobie, swojemu wnętrzu, do tego z bardzo otwartym umysłem na kwestie, które mam wrażenie czasem występują daleko od nas, gdzieś w innym świecie, pod inną szerokością geograficzną.
Jednak niektóre fragmenty zatrzymały mnie na dłużej.
Intencja i akceptacja - rewers i awers tej samej monety. Współzależność, jak taniec dwóch osób w tangu.
Moc wdzięczności, czyli zmiana perspektywy, zaprzestanie skupiania się na brakach, zamiast tego spojrzenie na swoje życie z perspektywy pełni, tego, co i ile mamy.
Myślenie o zbiorowej przeszłości, o losach przodków, które mają wpływ na nasze dziś, tu i teraz.
Dużo tu o naszym działaniu, o tym, aby nie być biernym, ale też by zaufać intuicji, podpowiedziom, które podskórnie czujemy, ale nie do końca chcemy za nimi podążyć.
To książka, którą można trzymać blisko na półce, aby od czasu do czasu ją złapać, otworzyć na dowolnej stronie i dzięki temu spojrzeć na życie, świat, na nas samych, z innej strony. Wejść w nie głębiej.
A może to dzięki przeczytaniu tej książki właśnie teraz zaczął się jakiś nowy, lepszy początek?
Na jego cześć przepiękne ostatnie zdanie, niczym mantra do powtarzania co dnia:
"Jedna miłość. 21 wdzięczności".