Mroczne dzieje Elizabeth Frankenstein

POKOCHAĆ POTWORA
Mroczne dzieje Elizabeth Frankenstein to książka nietypowa. Z jednej strony zaskakuje, zaś z drugiej gdzieś podskórnie czuliśmy, że właśnie to się wydarzy. To również książka pełna mroku i potworów o różnych twarzach. Z postaciami niejednoznacznymi i z pierwiastkiem zła ukrytym głębiej lub pozostającym na zewnątrz. Skrywa w sobie warstwę fantastyczną, ale też i metaforyczną, którą łatwo możemy dostosować do obecnych realiów i toksycznych związków, z których czasami nie ma ucieczki. Elizabeth tak bardzo pragnęła wyrwać się z biedy i poczuć się bezpieczną, że nie zważała na to, jaką maskę musi przybrać i jak wiele poświęcić. Jak bardzo musi zatracić prawdziwą siebie i ile osób zranić. Tylko co, jeśli wszystko legnie w gruzach, a ona sama nie będzie już wiedziała, kim tak naprawdę jest?
Ta książka może nie była czymś spektakularnym, ale ten klimat niepokoju, jaki utrzymywał się przez całą lekturę oraz fakt, że była ona czymś absolutnie innym, niż zwykle spotykam w literaturze, sprawiła że nie sposób o niej przestać myśleć. Podobał mi się też pomysł na historię oraz kreacja bohaterów. Z czystym sumieniem mogę więc ją polecić wszystkim fanom nietypowych lektur. Sądzę, że się nie zawiedziecie!

STRUKTURA
Książka podzielona jest na części oraz numerowane rozdziały. Każdy z elementów ma również nadany dosyć poetycki tytuł, potęgujący tajemniczy klimat opowieści. Narrację powierzono Elizabeth i to jej oczami poznajemy Victora oraz jego otoczenie. I tu pojawia się ciekawy zabieg - mamy akcję teraźniejszą oraz retrospekcje w formie wspomnień bohaterki. Trzeba przyznać, że ten zabieg pomógł nam poznać przeszłość bohaterów oraz nieco rozjaśnić nam okoliczności niektórych wydarzeń, do których postacie odnosiły się w teraźniejszości. Jeśli chodzi zaś o styl pisania - był on łatwy w odbiorze, ale nie nazbyt prosty. Idealnie pasował do czasu i miejsca akcji naszej historii. Od strony technicznej nie mam więc żadnych zgrzytów.

W tej książce ukryty jest pewien magnetyzm. Z jednej strony wydaje Ci się dziwna, momentami brutalna, a z drugiej coś przyciąga Cię do niej i dalej czytasz, póki nie dotrzesz do ostatniej strony.

To bardzo udana powieść inspirowana klasykiem science fiction "Frankenstein" autorstwa Mary Shelley. Nie spodziewałam się tak dobrze poprowadzonej fabuły i tak wyrazistej bohaterki kobiecej. Szczególnie, że akcja rozgrywa się w XIX wieku, w czasach, gdy decydujący był status społeczny, a rola kobiet sprowadzała się do pięknego dodatku podporządkowanego mężczyznom.

Główna bohaterka, Elizabeth, zostaje przygarnięta jako dziecko przez rodzinę Frankensteinów, by towarzyszyć ich synowi Victorowi. Chłopcu, którego obawiają się nawet rodzice. Z czasem jej rola bardzo się zmienia. Tylko ona ma zdolność wpływania na obłąkańcze zapędy Victora, tylko ona jest w stanie okiełznać jego porywczy charakter, uspokoić go i utrzymać na powierzchni. Gdy chłopak wyjeżdża na studia, jej listy nie wystarczają, by zapobiec szaleństwu. Do czego się posunie? Jak skończy się zabawa w stwórcę?

Elizabeth, wyrusza w podróż, by odnaleźć przyjaciela i zadbać tym samym o swą niepewną przyszłość w rodzinie Frankensteinów. Gdy wydaje się jej, że ma wszystko pod kontrolą, nagle grunt zaczyna usuwać się spod nóg. Nie jest w stanie zapobiec tragediom, które spadają na rodzinę Frankensteinów. Czy uda jej się ochronić i uratować Victora przed konsekwencjami jego czynów i przed nim samym?

To znana nam opowieść przedstawiona zupełnie inaczej. Pomysłowo i ciekawie. Klimatycznie i mrocznie. Z przyjemnością chłonęłam losy dziewczyny zdanej w życiu tylko na siebie, szukającej ciepła i bezpieczeństwa. Polecam, nie tylko młodzieży.