My dzieci z obozów

Trochę brak mi słów, by opisać tę książkę. Trochę nie mogę się po niej pozbierać. Trochę chce mi się krzyczeć, trochę płakać, a trochę już sama nie wiem, co czuję...

My, dzieci z obozów to niezwykła historia trzech ciężarnych Żydówek, które ocaliło jedno "małe" kłamstwo i historia ich cudem ocalonych dzieci, które po latach przypadkiem się poznały.
Opowieść jest nieprawdopodobna; momentami brutalna i przerażająca. Dokładnie obrazuje funkcjonowanie więźniów w obozach koncentracyjnych, warunki tam panujące oraz okrucieństwo oprawców. Autorka bardzo rzetelnie przedstawiała zarówno fakty historyczne, jak i wydarzenia z prywatnego życia bohaterek.

Nie jest to łatwa książka, ale niewątpliwie ważna. Ważna, bo pokazuje, że piekło na ziemi naprawdę istnieje, a jego twórcami nie są niewidzialne potwory, lecz diabły w ludzkiej skórze. Historia jest straszna, ale i na swój sposób piękna; mimo ogromu tragedii, bólu i śmierci można w niej znaleźć przebłyski nadziei, a w tłumie diabłów czasem da się odnaleźć anioła.

Tej historii nie da się zapomnieć. Tę historię należy pamiętać i podawać dalej, ku pamięci tych którzy zginęli, ale też ku przestrodze. Poruszyła mnie, dała do myślenia i zachęciła, by sięgać po książki z obozowej półki.
Ten tytuł niewątpliwie trafi na listę najlepszych dzieł tego roku i najlepszych w ogóle. Moim zdaniem My dzieci z obozów to lektura obowiązkowa!

Są książki, obok których przejść obojętnie się nie da. Już sama gra słów z tytułem książki nawiązującym do "My, dzieci z Dworca ZOO" sugeruje, że historia opisana w książce pozostanie z nami na długo. I gdyby w szkole był czas na czytanie lektur na historii, nie wahałabym się zaproponować tego tytułu.



Anka, Priska i Rachela - trzy Żydówki, które wiodą wspaniałe życie i mają plany na przyszłość, zakładają tuż przed wojną albo na jej początku własne rodziny. Wszystkie trzy zachodzą w ciążę niestety już w czasie wojny. Choć się nie znają trafiają w podobnym czasie do Auschwitz, gdzie muszą ukryć swoje ciąże przed czujnym wzrokiem kata - Jozefa Mengele, który posłałby je na pewną śmierć, a wcześniej eksperymentowałby na ich ciele i ich nienarodzonych jeszcze dzieciach. Po wielu latach po zakończeniu wojny ich dzieci spotykają się w miejscu, gdzie cudem uszły z życiem.

Dawno nie płakałam nad książką. Wendy Holden stworzyła niesamowite dzieło, które powinien znać każdy. W książce zostały dokładnie opisane wspomnienia Żydów z obozów koncentracyjnych, metody uśmiercania, a także emocje jakie im towarzyszyły. Nie sposób nie zapłakać.

Jeśli jesteście bardzo wrażliwi to też spróbujcie przeczytać tę książkę. Uważam, że powinna zagościć na półkach każdego. Nie możemy dopuścić do tego, żeby kiedykolwiek ta historia zatoczyła koło i się powtórzyła.