Na krawędzi

Dzień dobry wszystkim. Zachęcam Was dzisiaj na recenzję książki pt. ,,Na krawędzi" autorstwa Ruth Mancini. W piątkowy wieczór Tate Kinsella uczestniczy w firmowym przyjęciu. Jednak aby zaczerpnąć świeżego powierza oraz odpocząć od towarzystwa wychodzi na dach budynku. Tam spotyka kobietę, która siedzi na samej krawędzi dachu. Po dłuższej rozmowie i wielu namowach Tate udaje się skłonić Helen aby ta zeszła z dachu i nie robiła nic czego nie dało by się cofnąć. Kobiety spędzają resztę wieczoru na rozmowie. Jednak następnego dnia Helen pod pretekstem zagubionego kolczyka prosi Tate aby wróciły do budynku. Gdy docierają na miejsce a Helen znika jej z oczu, kobieta zaczyna się niepokoić. Aż w pewnym momencie z dachu spada kobieta. Jak się potem okazuje jest nią żona jednego z szefów Tate - Madeleine Blackely. Zaczyna się śledztwo a Tate jako jedyna przebywająca w budynku staje się pierwszą podejrzaną.

Jak potoczy się śledztwo? Czy Tate faktycznie była winna śmierci Madeleine? Jakie tajemnice odkryje śledztwo? Ci wydarzyło się na dachu budynku?

,,Na krawędzi" jest to naprawdę świetny debiut autorki. Książka od pierwszych stron trzyma czytelnika w napięciu. Rozwiązanie jednej zagadki powoduję że na światło dzienne wychodzą kolejne a kłamstwom i niedomówieniem nie ma końca. Dużym plusem jak dla mnie było to iż książka podzielona była na części, w których autorka wszystko doskonale opisuje i rozwiązuje każdą zagadkę. Ja oczywiście obstawiałam inne zakończenie ale to co zaserwowała nam autorka to istne szaleństwie, takiego obrotu spraw się nie spodziewałam. Jeżeli jesteście fanami kryminałów, to ta książka jest zdecydowanie dla Was.

Chyba już oficjalnie mogę powiedzieć, że odnielubiłam kryminały już jakiś czas temu, a sięganie po nie traktuję z wyraźną ekscytacją, co się wydarzy tym razem, jaka historia się za tym kryje. I wiecie co Wam powiem? Że autorzy są naprawdę kreatywni, bo za każdym razem, gdy myślę, że nic mnie nie zaskoczy, dzieje się inaczej. I dzieje się tak już po kilku rozdziałach, gdzie mam w głowie dziesięć teorii, a tu pojawia się ta jedenasta, która może i wydawałaby się logiczna, a jednak mózg kompletnie pominął taką możliwość wydarzeń.

Dobra, ale o co tyle szumu? Kobieta spadła z dachu wieżowca. Nie powinno jej tam być. Co tam robiła? Dlaczego w pobliżu kręciła się kochanka jej męża?
Mamy tutaj protagonistkę, która tymczasowo pracuje w ogromnym biurowcu, ponieważ jej aktorska kariera stoi w martwym punkcie. Podczas jednej z pracowniczych imprez czuje się bardziej samotna niż kiedykolwiek wcześniej, więc postanawia wyjść na taras, gdzie spotyka jeszcze bardziej zagubioną Helen, która postanawia zakończyć swoje życie.

Początkowe rozdziały bardzo szybko i chętnie się czyta. Akcja jest bardzo dynamiczna, (gdzie przeważnie to napięcie rośnie przy końcu książki) potem jest długa przerwa w której przetykają się różne wydarzenia przeszłościowo-teraźniejsze, by ostatecznie doprowadzić całość do mniej lub bardziej spodziewanego finału. I ten środek sprawia, że przez chwilę myślałam, że najlepszą część książka ma za sobą. Oh jak się pomyliłam. To był dopiero rozpęd.
Bohaterowie nie są jakoś bardzo rozbudowani. Po prostu są. I zwykle lubię zapoznawać się z psychiką i motywami, tak tutaj nie uważam tego za konieczne. Poznajemy ich z takiej codziennej strony bez wdawania się w coś więcej.

Autorka trafia w kilka ciekawych, choć trudnych tematów, które logicznie ze sobą spina. Dużo jest tutaj o przestępstwach na tle seksualnym i jest to tak ciekawie zbudowane, że chce czytać się tylko więcej. Poza tym mamy też traumy, które z niektórymi bohaterami są nawet od kilkunastu lat i ukazuje to nam obraz człowieka, który musi się z nimi mierzyć - a nie jest to łatwe.
Wreszcie temat prawdopodobnie najbardziej bliski czytelnikom tj. życiowe zagubienie, chwilowa stagnacja. Kiedy nie wiadomo co robić ze swoim życiem, w którą stronę ruszyć i jak to zrobić, gdy jest się na starcie, a ludzie dookoła są już na życiowym półmetku.

Pozycja nie trzyma w napięciu, a przynajmniej w moim przypadku tak było. Może to przez to, że zaczynamy od finału i następnie cofamy się o dni, miesiące, czy też lata w fabule, więc tutaj bardziej odkrywamy dlaczego coś się wydarzyło, a nie co się wydarzy.
Nie wiem co jeszcze mogłabym napisać poza tym, że polecam. Książka jest na tyle duża objętościowo, że kilka wieczorów z nią spędzi się na pewno i mimo że to kryminał - przyjemnych wieczorów.