Na pastwiska zielone

"Czasu miała więcej niż dość, właśnie to było problemem, cały ten cholerny czas, który tylko snuł się wokół wszystkich codziennych czynności, nocnych myśli, wszystkiego, co chciałaby robić inaczej, gdyby mogła."

Trudny w odbiorze tom sagi, duży ciężar emocjonalny, wiele przygnębiających i ponurych odczuć, nostalgiczny klimat. Walka o utrzymanie pięciopokoleniowego dziedzictwa, poświęcanie siebie i swoich pragnień w imię czegoś, co raczej nie ma perspektyw, usilne trzymanie się narzuconych przez poprzedników idei, radzenie sobie z wyrzutami sumienia i poczuciem winy. Trzeba przyznać, że autorka nie szczędzi, zwłaszcza głównej bohaterce, zmartwień, zgryzot i trosk. Wszystko przekonująco przedstawione, portrety bohaterów precyzyjne nakreślone, fabuła pochłania, zachęca do refleksji i przemyśleń. Wspaniale ujęte czynności codziennego dnia, nietuzinkowi ludzie i bolączki rodziny.

Ale poza przeważającymi mrocznymi i ciemnymi barwami ludzkich losów pojawiają się też ciepłe i pogodne wydarzenia, pozytywnie nastrajające, dające nadzieję na przyszłość, rodzące pokłady ufności, wiary i wyczekiwania. To zdobywanie odwagi na podążanie tropem własnych marzeń, odkrywanie smaku nowych rzeczy, wychodzenie ze skorupy cierpienia i złych wspomnień, próby ułożenia życia według nowych reguł i wartości. Tym razem zyskują ci, którzy poprzednio zostali pokrzywdzeni przez los i zbiegi okoliczności, a tracą ci, którym dotąd wiodło się dobrze. Daleko do szczęśliwych zakończeń, jednak jak w życiu, przeznaczenie czasem się uśmiecha, a kiedy indziej zabiera to, co najcenniejsze. I jeszcze obraz pozornej spójności, podczas gdy każde ogniwo egoistycznie stara się świecić indywidualnym blaskiem, bez patrzenia na dobro całości.

Jestem pod wrażeniem surowej, przenikliwej narracji, wnikliwego spojrzenia, szczerego oddania natury człowieka, umiejętności podsycania zaciekawienia, a przecież powieść prowadzona w spokojnych rytmach. Nie zabrakło sprytnie wplecionego humoru, nadającego nieco lekkości i delikatności opowiadanej historii. Wiele niewiadomych i niedopowiedzeń, świadome pozostawienie czytelnikowi swobody w snuciu przypuszczeń odnośnie finalnej odsłony. Zastanawiamy się, czy wygra niedostrzegana miłość? W jaki sposób można by było pokonać obawy i lęki? Dlaczego niektórych wypowiedzianych bolesnych słów nie można wycofać już z obiegu życia? Jak unikanie odpowiedzialności wpływa na innych? Czy można jeszcze liczyć na radość i spełnienie, kiedy otoczenie wydaje się sprzeciwiać dobrym intencjom? Zerknijcie na wrażenia z pierwszego i drugiego tomu sagi, "Ziemia kłamstw" i "Raki pustelniki", satysfakcjonujące przygody czytelnicze.

bookendorfina.pl

Czy pamiętacie historię rodziny Neshov?
Jeśli nie to przypomnę.
Po śmierci matki trzech braci Neshov próbuje odzyskać swoje braterskie relacje.
Najstarszy z nich Tor-pozostając na rodzinnym gospodarstwie, pragnie, aby to jego córka, Torunn poprowadziła gospodarstwo.
Średni brat Margido-całkowicie pochłonięty swoim biurem pogrzebowym, wcale nie jest zainteresowany odbudową braterskich relacji.
Najmłodszy zaś Erlend, wraz ze swoim partnerem Krumme spodziewają się dzieci z Jytte i Lizzi.

Tor Neshov bardzo samotny i pozostawiony sam ze zwierzętami, nagle odbiera sobie życie.
Gdy córka dowiaduje się o tym przeżywa traumę.
Za wszelką cenę chce sprostać gospodarskim obowiązkom przejętym po ojcu, ale czy to się jej uda?
Do pomocy Torunn dostaje młodego zmiennika, Kaja Rogera.
Co wydarzy się między młodymi?
Czy wspólnie zdołają poprowadzić gospodarstwo?
Matka Torunn proponuje córce, by sprzedała gospodarstwo po ojcu, lecz sprzedać gospodarstwo to nie taka prosta sprawa. Wszak Torunn jest prawdziwą dziedziczką, a zresztą gospodarstwo Neshov objęte jest różnymi zobowiązaniami.
Co zrobi córka Tora?
Przecież nie może zawieść ojca.
Kiedy ojciec żył wszystko wydawało się takie naturalne. Doglądał swoje zwierzęta i je pielęgnował. A ona? Taka młoda? Kto ma jej doradzić? Poprowadzić i nauczyć opieki nad zwierzętami?
Dziewczyna przecież cały czas mieszkała w mieście, skąd miałaby cokolwiek wiedzieć o prosiakach, świniach i chlewach?

Trzecia część sagi o rodzinie Neshov dostarcza czytelnikowi wiele emocji i przeżyć.
W tej części naprawdę wiele się dzieje.
Autorka w swej powieści nie tylko opisuje szare życie zwykłych ludzi, ale także miesza ich z humorem, szaleństwem, ciepłem i miłością.

Poczytajcie o rodzinie Neshov, gdy wszyscy-tak różni od siebie-członkowie jednej rodziny wspólnie spotykają się, aby obmyślić strategię prowadzenia gospodarstwa.

Książka w sam raz na letnie wieczory, na urlopie, w czasie złapania oddechu ta lekka lektura sprawi że się odstresujecie.
Dziękuję Wydawnictwu Smak Słowa za trzecią część sagi o rodzinie Neshov i czekam na czwartą-już ostatnią część pt. ?Przebaczenie na zawsze?.
Życzę miłej lektury i ciepłych wrażeń.

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl