Nadzieja w tarapatach

Macie ochotę na komedię kryminalną? Koniecznie sięgnijcie po "Nadzieja w tarapatach". Będziecie śmiać się do rozpuku łez, bo nie brakuje tutaj zabawnych sytuacji.
Główna bohaterka Nadieżda Hope przypadkowo wplątuje się w aferę kryminalną. Razem ze swoją przyjaciółką rozpoczyna prywatne śledztwo. Zabójca nie wie, że jego tropem podąża nie tylko policja.

Świetnie bawiłam się przy tej książce. Niesamowite i nieoczekiwane zwroty akcji, dynamiczna fabuła, duża dawka humoru, kryminalna zagadka. Ciekawie wykreowani bohaterowie. Emocje gwarantowane, a także dobra zabawa. Autorka ma przyjemne pióro i lekki styl.
Jeśli lubicie rozwiązywać zagadki to czeka na Was mnóstwo tropów i wielu podejrzanych.
Przygoda gwarantowana!
Polecam!

Widziałam, że ta książka jest kryminałem, nie sądziłam jednak, że jest tak wyjątkowym przedstawicielem swojego gatunku. "Nadzieja w tarapatach" to wspaniała komedia kryminalna, pełna niespodziewanych zwrotów akcji, niebezpieczeństwa i szalonych postaci.

Przed rozpoczęciem czytania zastanawiałam się skąd pomysł na tytuł, no cóż nasza Nadzieja to główna bohaterka, a jej pełne imię i nazwisko brzmi Nadieżda Hope, zwana przez jednego z bohaterów "Nadzieją do kwadratu". Niefrasobliwa i bardzo utalentowana malarka, która przez przypadek stała się świadkiem zbrodni. Ale nie tylko ona rządzi tą historia, spotkamy jeszcze zmęczonego swoją pracą nadkomisarza, nadgorliwe babunie Lale i Hankę, które mimo wieku są nadwyraz żywe oraz Elwirę przyjaciółkę Nadii i jej byłego męża pisarza Ksawerego. Poza tym pojawi się mnóstwo postaci mniej, lub bardziej ważnych, ale bez nich fabuła nie byłaby tak ciekawa.

W trakcie lektury przeskakujemy między postaciami, mogąc poznać każdego z nich, pewnie w niektórych przypadkach mogłoby to przeszkadzać, ale tu tego nie ma. Autorka w bardzo płynny i lekki sposób przeplata w fabule różne wątki, tajemnica goni tajemnice, a "nieżywe trupy" ścielą się gęsto.

Była to rewelacyjna przygoda, która wciągnęła mnie od początku i nie wypuściła ze swych objęć do ostatniego słowa.

Bardzo polecam Wam przygody tego zwariowanego towarzystwa ????

To mój pierwszy przeczytany w życiu kryminał napisany tak lekkim stylem, lekkim przesłaniem i dużą dozą humoru:-) Do tego naprawdę duże litery, więc czyta się ją szybciutko, tak na raz. Rozdziały przedstawione są w oparciu o dni tygodnia, a w nich mamy wiele lub mało różnych sytuacji z perspektywy innych osób, które informują nas co robią. W momencie, kiedy mamy wydarzenie, którego nie rozumiemy, pojawia się później opis z dnia wcześniejszego. To bardzo ułatwiało sprawę, zwłaszcza, kiedy byłam ciekawa jak do tego doszło. Postacie nie są ukazane obrazowo, znamy je bardziej z imienia i nazwiska, chyba, że chodzi o kwestę poszukiwania mordercy oraz włamywacza. Rozdziały kończą się zawsze niewiadomą, później widzimy co kto zrobił, ale ogólnikowo. Czytając wciąż miałam wrażenie, że to kryminał dla młodzieży, gdyż śledztwo było prowadzone pobieżnie, sprawy poszukiwania również toczyły się ogólnikowo i choć w ciągłej tajemnicy działała Nadjeżda Hope, to jednak jej postać była tu najbardziej komiczna. Oczywiście miała się za wysokiej sławy artystkę i w momencie, kiedy ktoś zniszczył tylko jej obraz, który był na wystawie, od razu ego poszybowało do góry. Jednak po pewnym czasie przestaje czuć się bezpiecznie. Dostaje bowiem głuche telefony o których nie mówi, bo to pewnie nic takiego. Jednak kiedy ktoś sprawił, że jej dom wyglądał jak przejście tornada, postanawia to zgłosić. Ale i tak niektóre fakty pozostawia dla siebie. Innymi dzieli się z przyjaciółką, lecz i tak wie, że tylko ona może rozwikłać tą tajemnicę. Postanawia zatem wszystko dokładnie sobie przypomnieć, przyjrzeć się gdzie jeszcze mogła namalować postać mordercy oraz rozpoczyna śledztwo na własną rękę! Jak sądzicie, do jakich jeszcze czynów posunie się morderca? Kto szybciej rozwikła tą sprawę, Nadjeżda, czy policja?
To niesamowita książka przepełniona zabawnymi sytuacjami, niezwykłą pewnością siebie z której młodzież może czerpać przykład, oraz taką swobodą pisarską, gdyż nie można w ogóle tej książki przewidzieć, gdyż postacie działają pod wpływem emocji i chyba nawet pierwszych myśli, które tylko pojawią im się w głowach. Świetnie się przy niej ubawiłam i naprawdę przepadłam! Bardzo ją polecam w celach wręcz leczniczych, gdyż wiadomo, że śmiech to zdrowie:-)