Najbliższa rodzina

Macie tak czasami, że do pewnych książek podchodzicie z dystansem, niezbyt wiele od nich oczekując i niewiele się po nich spodziewając, a w rezultacie dostajecie coś nieprawdopodobnie dobrego?????? Mi czasem się tak zdarza i tak miałam w przypadku "Najbliższej rodziny" Kii Abdullah. Cóż to była za lektura??????

Głównymi bohaterkami są siostry Leila i Yasmin. Starsza Leila, to odnosząca sukcesy bizneswoman. ???? I choć spełniona w pracy, z bólem patrzy na Maksa, synka Yasmin, ponieważ sama marzy o potomku. ???? Młodsza Yasmin nie potrafi pogodzić się z tym, że jej siostra odnosi sukcesy zawodowe i chorobliwie jej tego zazdrości. ???? Gdy pewnego dnia Leila zostaje poproszona o pomoc przy Maksie, dochodzi do tragedii. ???? Od tego momentu życie rodziny diametralnie się zmienia. Dochodzi do procesu sądowego, ??????? na jaw wychodzą głęboko skrywane sekrety, a bohaterowie brną w kłamstwa. Czy taka próba jest w stanie zabić siostrzaną miłość??

Powiem Wam, że dawno nie czytałam czegoś tak dobrego?? Ta książka wbiła mnie w fotel i wywołała ogrom emocji. ???? Autorka stworzyła świetny, dopracowany w każdym szczególe dramat rodzinny. ???? Dzięki nieoczekiwanym zwrotom akcji oraz nieoczywistym zachowaniom bohaterów nie jestesmy w stanie niczego przewidzieć i niczego się domyślić. ???????

Bardzo podobał mi się wątek rozgrywający się na sali sądowej. ?? Rozprawa została tak wiarygodnie przedstawiona, że czułam się, jakbym sama w niej uczestniczyła. ??????? Na uwagę zasługują też portrety psychologiczne postaci. Osoby stworzone przez Abdullah są nieprzewidywalne i tak mieszają w głowie, że nie możemy się zdecydować, po czyjej stronie jesteśmy. ???????

Kłamstwa, zatajenia, cierpienie, rozpacz, tragiczne wydarzenia, ciągłe napięcie i nieprzewidywalność zdarzeń i poczynań bohaterów, to tylko część tego, co serwuje nam autorka. ???? Książkę czytałam z zapartym tchem i uważam ją za świetną. No i to zakończenie?? Musicie poznać tę historię??

Poprzez niedopatrzenie dochodzi w Londynie do ogromnej tragedii. 3-letni Maks nie żyje. Leila w najgorętszym dniu w roku zapomniała, że miała zawieźć swojego siostrzeńca do żłobka i zostawiła go na kilka godzin w nagrzanym samochodzie. Rozpoczyna się proces. Sąd próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy kobieta tego dnia faktycznie zapomniała o chłopcu, czy być może celowo go zostawiła?

"Najbliższa rodzina" wciągnęła mnie już po kilku stronach i w tym samym momencie odczułam wielki ból i smutek, wiedziałam, że to będzie dobra książka przepełniona skranymi emocjami, choć nie byłam pewna, czego mam się po niej dalej spodziewać.
Relacja sióstr została poddana wielkiej próbie i muszę przyznać, że naprawdę ciężko było postawić się w ich sytuacji, nikt nie chciałby się znaleźć na ich miejscu. Rozumiałam rozpacz i żal Yasmin, bo która kobieta nie załamałaby się kompletnie po śmierci dziecka? Znając przedstawione nam fakty rozumiałam także Leilę i było mi jej szczerze szkoda. Jeden błąd, jedna pomyłka doprowadziła to tragedii wielu ludzi. Byłam ciekawa jak potoczą się ich losy, czy będą w stanie kiedykolwiek zapomnieć o tym, co się stało i sobie przebaczyć? W ich życiu już na zawsze pozostanie cierpienie, to akurat było pewne.
Z zangażowaniem śledziłam przebieg procesu, niektóre fakty mnie zaskoczyły i przeraziły, jednocześnie sprawiając, że chciałam jeszcze więcej. Autorka wybitnie przedstawiła bohaterów i zniekształciła nam ich wiarygodność. Wierzyliśmy w to, co chciała, żeby wydawało nam się, że jest prawdą i nie dostrzegaliśmy ich rzeczywistości. Po kolei odkrywaliśmy ich tajemnice oraz pobutki, jednak nigdy nie pomysłałabym, że prawda okaże się być, aż tak okrutna. Ława przysięgłych również została zmanipulowana, czego się w ogóle nie spodziewałam. Po wydaniu werdyktu byłam przekonana, że to już koniec, że wszystko zostało wyjaśnione, ale jednak nie.
Kia sobie wszystko sprytnie rozpalanowała od a do z, wiedziała do czego dąży i jak to wszystko osiągnąć.
Finał nawet w połowie nie jest bliski temu, co obstawiałam na początku. "Najbliższa rodzina" to historia w której nic nie jest oczywiste, choć wydaje się, że jest inaczej. Autorka potrafi zmienić całkowity przebieg wydarzeń w najmniej spodziewanym momencie i wyskoczyć do nas z wielką bombą. Ta książka z pewnością zostanie ze mną na dłużej, polecam!

W Londynie doszło do tragedii! Maks, mały chłopiec nie żyje? a wszystko przez ludzkie niedopatrzenie. Leila zapomniała o siostrzeńcu, zostawiła go w samochodzie w największy upał. A tyle się mówi: pamiętajcie, upały, małe, zamknięte pomieszczenia, które szybko się nagrzewają mogą stać się powodem rodzinnego koszmaru! Czy kobieta jest winna? To rozstrzygnie sąd.

Smutek i ból, które przedzierają się przez każdą stronę tej historii są wręcz namacalne. Czy Ty, Drogi Czytelniku, wybaczyłbyś osobie, przez którą Twoje dziecko straciło życie?Nawet w sytuacji, kiedy oskarżoną jest Twoja najbliższa rodzina? Jak ma postąpić Yasmin, czy ma wyrzucić z serca miłość do siostry, czy może jednak powinna zrozumieć, że to nie tak miało być, że Leila w natłoku obowiązków ?. zapomniała o trzylatku.

Uporanie się z takim dramatem to trudna przeprawa i czy w ogóle można dojść do siebie po takich wydarzeniach? Oprócz problemów, które nawarstwiają się w rodzinie, przed Leilą jeszcze proces, który ukaże najdrobniejsze szczegóły z jej życia, nawet takie, o których nikt nie powinien wiedzieć.
Miałam wrażenie jakbym siedziała w ławie sądowej i przysłuchiwała się każdym słowom, które padały z ust świadków, prokuratury i obrońcy. Kiedyś intensywnie myślałam o tym, aby zostać prawnikiem, ale z pewnością nie byłabym w tym dobra. To jak ława przysięgłych była manipulowana przez dwie strony było zatrważające, bo komu uwierzyć?
Z wielkim bólem w sercu dobrnęłam do mów końcowych, które były wyśmienite. Przemyślane, dosadne i broniące danego stanowiska za wszelką cenę. Poznając werdykt myślałam, że to już koniec, że już wszystko jest jasne. Czułam już taki ogrom emocji, który na mnie spadł, że można byłoby postawić kropkę, ale to był dopiero początek? To jak autorka poprowadziła dalej fabułę spowodowało, że nie mogłam się pozbierać, tyle kart zostało jeszcze odkrytych, tak przejmujących i okrutnych. Jeden zwrot akcji gonił drugi? a na koniec poczułam przejmującą pustkę, bo sama chyba nie dałabym rady udźwignąć tego wszystkiego...

Przeczytaj i sam wydaj wyrok: WINNA czy NIEWINNA?

Najgorętszy dzień w roku. Od samego poranka słupki rtęci pokazują wysoką temperaturę. Żar leje się z nieba, a pot spływa strumieniami po plecach. Dzień, w którym każdy najchętniej schowałby się klimatyzowanym pomieszczeniu, ale nie wszyscy mogą sobie pozwolić na taki luksus. Leila, przygotowując się do pracy, odbiera telefon od szwagra, który będąc w podbramkowej sytuacji, prosi o podrzucenie trzyletniego Maksa do żłobka. Niespodziewa się, że decyzja, ktorą podejmie okaże się tragiczna w skutkach. Tego dnia chłopiec nie dociera do placówki, pozostawiony zapomniany w foteliku samochodowym...
Gdy Leila uświadamia sobie swój błąd, jest już za późno.

Kia Abdullah stworzyła historię, przepełnioną emocjami, która łapie za serce i rozdziera na pół.
Już początkowe rozdziały sprawiły, że nie potrafiłam powstrzymać łez, czując ogromną bezradność. Niewyobrażalna tragedia rodzinna, która porusza i nie daje o sobie zapomnieć.
Bliska relacja dwóch sióstr zostanie poddana okrutnej próbie. Czy można wybaczyć, tak tragiczną pomyłkę? Jak można dalej żyć wiedząc, że jest się winnym śmierci dziecka?
Autorka zabiera nas na salę sądową, gdzie rozpoczyna się burzliwy proces, który ma zdecydować o losie Leily.
Rozprawa, która odsłoni wiele tajemnic i dramatów rodzinnych.
Nie jest to łatwa książka, bo temat straty dziecka jest bolesny i z pewnością każda matka odczuje ją głębiej. Idealnie dopracowana, trzyma w nieustannym napięciu.
10/10

?Najbliższa rodzina? przekopuję się myślami przez wszystkie poznane do tej pory książki. Było ich mnóstwo, wiele z nich było emocjonalnym rollercoasterem ale chyba żadna przeczytana do tej pory nie poruszyła mnie do tego stopnia?

Po kilku stronach poczułam pierwszy ból i ścisk w sercu ale to do takiego stopnia, że odłożyłam książkę na regał. Pierwsze łzy (patrzę na swoje spokojnie śpiące w łóżeczku dziecko, mówię mu jak bardzo go kocham i że zawsze będę o niego dbać) Bałam się jej, zwyczajnie bałam się że nie wytrzymam tego co ona w sobie. To było tak bolesne i rozdzierające, że ciężko opisać tę książkę kilkoma zdaniami. Autorka tą historią dosłownie wdziera się do wnętrza człowieka, siejąc w nim spustoszenie żeby na sam koniec zostawić ogromną dziurę w sercu i w duszy.

Ból, strata, zwłaszcza dziecka to coś o czym zawsze ciężko się czyta. Tu emocje mają prawo wziąć górę. Towarzyszył mi ogrom cierpienia i współczucia, inaczej po prostu się nie dało. Później gdy dotarłam do końca, do tych wszystkich emocji dołączyła złość, a nawet nienawiść do niektórych bohaterów! Niewyobrażalna nienawiść o to czego się dopuścili. Nie jestem w stanie tego zrozumieć i wyobrazić sobie.

Na wskroś przejmująca, ale w tym wszystkim świetnie oddająca realizm. Jeśli chodzi o fikcję literacką to jest to fantastyczna pozycja ale tylko gdy myślę o tym, że na świecie nigdy nic takiego nie będzie mieć naprawdę miejsca. Zdecydowanie polecam, zwłaszcza dla fanów książek, które obnażają wszystkie możliwe emocje i zawierają w sobie wiele trudnych tematów i wyborów.

Najbliższa rodzina. Ile jesteśmy w stanie dla niej poświęcić?  Te słowa płyną ze mnie ? na świeżo ? po lekturze książki ? Najbliższa rodzina ?. Emocje, jakich mi dostarczyła kłębią się we mnie. Dotknęły mnie. Zakotwiczyły się w moim wnętrzu. I wciąż czuję przyspieszone bicie serca, jakbym cały czas przeżywała tę historię.  Życie stawia nas przed wyborami. Między dobrem, a złem. Między prawdą, a kłamstwem. Między próbą ochrony naszych bliskich, a walką o to, by jak najmniej cierpienia ta próba przyniosła. Jakiego jednak wyboru dokonać, jeśli chodzi o życie dziecka, którego matką jest własna siostra? Najbliższa i jedyna rodzina. Czy człowiek ma prawo decydować o czyimś życiu? Nawet w imię większej sprawy? W imię ochrony bliskiej osoby przed cierpieniem? Nie znam odpowiedzi na te towarzyszące mi podczas tej lektury pytania. Wiem jedynie, że dla bliskiej mi osoby zrobiłabym wiele. Ale chyba potrafiłabym zadecydować o ludzkim istnieniu. Nawet jeśli to istnienie miałoby być tylko pasmem cierpienia.  Thriller ? Najbliższa rodzina ? porusza tematy bolesne. Strata dziecka, poronienie, ciężka nieuleczalna choroba dziecka. Trudne dzieciństwo. Nacisk na emocje bohaterów i ich psychologiczny portret tutaj czuć. Leila i Yasmin. Ich siostrzana relacja wystawiona została na próbę bardzo wcześnie. Utrata rodziców zbyt szybko je spotkała. Tylko siebie miały. Całe życie starsza siostra starała się chronić młodszą. Ale ta ochrona wiązała się z poświęceniem życia swojego. Aż za bardzo. Ten obraz więzi siostrzanej opartej na niezwykłym poświęceniu siebie, a jednocześnie kłamstwie i zazdrości bardzo mnie poruszył. Ta historia to nie tylko świetny thriller prawniczy. Opis rozprawy sądowej to rollercoaster emocji i napięcia. Genialnie poprowadzony. Ale przede wszystkim to wnikliwa i przejmująca analiza ludzkiej osobowości. Prawdziwa. Życiowa. I aktualna.