Najgorętsza plaża w Finlandii

"Najchętniej już bym nikogo nie zabijał."

Po śmiertelnie poważnych kryminałach, pokręconych thrillerach i zatrważających horrorach poczułam chęć na mroczne klimaty, ale w zdecydowanie lżejszych wariantach. Zdecydowałam się sięgnąć po komedię kryminalną, a ponieważ przeczytałam dwie książki Anttiego Tuomainena ("Kopaliśmy sobie grób" i "Człowiek, który umarł"), wiedziałam, czego mogę spodziewać się po "Najgorętszej plaży w Finlandii". Nie jest to najambitniejsza propozycja czytelnicza, lecz ciekawie snuje detektywistyczną zagadkę, atrakcyjnie wypełnia wolny wieczór, umożliwia złapać dystans do codziennych trosk.

Autor wykazuje się specyficznym poczuciem humoru, który nie u każdego znajdzie uznanie, jednak dociera do wielu miłośników tego typu literackich żartów. Nie zaprezentowano bezpośrednich kawałów i drwin z licznych ludzkich ułomności, lecz odwołania do wesołych skojarzeń, przełożeń podtekstowych znaczeń z jednej sytuacji na drugą, wywołań dowcipnych obrazów w wyobraźni czytelnika. Pokręcony scenariusz sprawia, że wkraczamy w osobliwą rzeczywistość, komedię pomyłek i zmyłek, dziwne sploty okoliczności i nietypowe zachowania postaci. Większość bohaterów nie grzeszy mądrością, często przeczą sami sobie, chwytają wiele srok za ogon, zupełnie nie znają się na sztuce oszustw i kamuflażu. Ale lubię takie charakterystyczne melodie, sympatycznie nawiązujące do duńskiego olsenowskiego gangu. Co prawda, przydałby się barwna kluczowa postać, wokół której można by było się skupić, jednak w zamian mamy niebanalną mieszankę różnorodnych osób. Zachowania bohaterów chaotyczne, takie z założenia miały być, jednak wyrwały się spod kontroli pisarza, a przez to otrzymujemy za mało wyrazistości. Wyczekiwałam więcej wyważonej groteski i zgrabnej parodii. Tym niemniej, książkę czyta się lekko i swobodnie, przyjemna i przyjazna narracja, niezbyt szybkie rytmy, miks akcji i obyczajowych nut, a przy tym naśmiewanie się z powszechnych stereotypów.

Fińskie miasteczko nad morzem staje się centrum wrzącego ula pozornie zwykłych i spokojnych mieszkańców. Willa na końcu cypla otoczonego piękną piaszczystą plażą staje się miejscem zbrodni. Lokalna policja nie daje rady z ustaleniem motywów i tożsamości sprawcy, a zagadka detektywistyczna ukazuje się z bardzo podejrzanej strony. Zatem do jej rozwiązania przydzielony zostaje pracownik jednostki działającej pod przykryciem, kiedyś helsiński śledczy kryminalny. Czy uda się rozwikłać zapętlone tajemnice, ukryć własne pobudki i jednocześnie pozostać w ukryciu? A może tajniak sam wpadnie w sidła zadziwiających okoliczności i podejrzanych mieszkańców miasteczka? I dlaczego tam, gdzie najgoręcej może też być najburzliwiej?

Palm Beach nie jest wymarzonym kurortem do wypoczynku. Finlandia, trzynaście stopni i ani odrobiny słońca. Miejsce to świeci pustkami, pewnie dlatego, że ludzie z reguły lubią wypoczywać w ciepłych krajach. Pewnego dna dochodzi do dziwnego morderstwa. W starym domu Olivii, która wróciła, by go wyremontować, znaleziono zwłoki nieznajomego mężczyzny. Nikt nie wie, kim jest i co tam robił. W celu rozwikłania zagadki do kurortu przyjeżdża Jan Nyman, który pod przykrywką oraz zmienioną tożsamością prowadzi śledztwo.

Kto, tak jak ja miał przyjemność poznać wcześniej twórczość autora, doskonale zna jego styl i wie, czego może oczekiwać. W książce zdecydowanie więcej jest czarnej komedii niż thrillera, więc niech nie zwiedzie Was kolor okładki oraz opis. O ile ?Człowiek, który umarł? bardzo mi się podobał, o tyle ?Najgorętsza plaża w Finlandii? zupełnie nie przypadła mi do gustu. Wręcz dłużyła mi się, nudziła i nie mogłam doczekać się jej końca. Ani nie poczułam na ciele mrowienia charakterystycznego przy dreszczowcach, ani mnie nie rozśmieszyła, co chyba powinno być głównym zadaniem komedii.

Bohaterowie nakreśleni zostali płytko, mam wrażenie, że wszyscy są wykreowani na mało inteligentnych dziwaków, z czego dwóch mężczyzn wykonuje czarną robotę na zlecenie właściciela ośrodka, który za wszelką cenę chce zdobyć ziemię, na której stoi stary dom będący własnością niespełna czterdziestoletniej, naiwnej kobiety, która szuka miłości. No i jest jeszcze policjant ? niezwykle nieporadny, ślamazarny oraz słaby w odkrywaniu swojej roli w postaci nauczyciela matematyki.

Jak wiadomo, od czarnej komedii nie oczekuje się spektakularnego śledztwa, dobrze opracowanych szczegółów, idealnie uknutej intrygi. Może być pełna pomyłek, niedomówień, nieścisłości, a wręcz nierealnych zdarzeń, ale w każdym przypadku powieść musi być dobrze wyważona oraz przede wszystkim wciągająca. W tej powieści mamy niestety rozwleczoną akcję, w której dzieje się mało. Ot, każdy podejrzewa każdego, chce zarobić pieniądze na dostarczeniu informacji o mordercy, ale gdzieś w tym wszystkim zatracona została sama zbrodnia, zepchnięta na drugi plan, a na przód wysuwa się uczucie rodzące między Olivią a Janem. Pozycji tej w moich oczach nie uratowało nawet zakończenie, które było płytkie, a wręcz słabe.

?Najgorętszą plażę w Finlandii? można potraktować jako lekkie czytadło bez fajerwerków. Spokojnie można odbiegać myślami hen daleko, gdyż nie dzieje się zbyt dużo. Brak tu akcji oraz napięcia, a także jest kilka niepotrzebnych, wręcz obrzydliwych wstawek, które nic do lektury nie wnoszą. Być może moje poczucie humoru odbiega od dowcipu autora, ale przy poprzedniej jego książce bawiłam się lepiej. Mam nadzieję, że jeśli będę miała okazję ?spotkać się? z nim kolejny raz, moja opinia będzie bardziej pozytywna.

Uwielbiam gościa ???????? Polubiliśmy się przy "Człowieku, który umarł" i jak tylko ujrzałam, że jest kolejna książka anttituomainen to z radością ją chwyciłam. To absurdalne poczucie humoru rozkłada mnie na łopatki ???? Tak - jest głupkowate, ale mniebawi . A karuzela omyłek kręci się wesoło i zapewnia relaks, odetchnęłam????Teoretycznie jest to "wybuchowa mieszanka thrillera i czarnej komedii" , ale ustalmy: to kompozycja groteskowej komedii i lekkiego kryminału.
????
Część pierwsza: marzenia. Wszyscy akurat pragną tego samego - forsy. Niektórzy jeszcze chcą po prostu grać na gitarze.
Część druga: realizacje. Sprawy oczywiście się komplikują. Każdy gotowy jest na wiele, by cel osiągnąć. A co może się dziać, gdy za zlecenie weźmie się głupi i głupszy?
Część trzecia: rezultaty. Nieustające pasmo sukcesów... Yyy. No, nie dla wszystkich, wiadomo. ???? Ktoś musi przegrać, by wygrać mógł ktoś ????
????
Plejada odjechanych bohaterów, żądza pieniądza, fińskie Palm Beach w postaci ośrodka wypoczynkowego odmalowanego na różowo, trup i nieoficjalne śledztwo. Swoją drogą to dopiero trzeba mieć fantazję, aby w tym klimacie urządzać sobie Florydę ???? ja tam zmarzłam czytając o tej plaży ????
????
Leżaki, drinki z palemką i różowy flaming.
No i 13*C. Najgorętsza plaża w Finlandii zaprasza. ????