Najlepsze opowiadania tom 2

Wiem, że niektórzy nazywają Lovecrafta "geniuszem horroru", ale nie ulegając modzie napiszę wprost - to zbiór nudnych, kiepskich technicznie opowiadań. Publikowane były w amatorskich pismakach, a niektóre nawet przez takie redakcje zostały odrzucone. Doprawdy trudno się dziwić, dzisiaj chyba nikt by ich nie opublikował. Długie, niepotrzebne rozwlekłe, pozbawione dialogów (!), przypominają czasami wprawki początkującego pisarza. Ciągnące się w nieskończoność opisy, zejścia z tematu, zbędne fragmenty. Na przykład "Przeklęty Dom". Gdyby Lovecraft przyszedł z tym tekstem do profesjonalnego wydawcy, dzisiaj, jedna trzecia zostałaby przy profesjonalnej edycji wycięta, a najprawdopodobniej nikt by się tym po prostu nie zainteresował. Tak też było zaraz po powstaniu tego opowiadania - została odrzucona przez czasopismo "Weird Tales" i cztery lata później kolega autora próbował ją "wydać" chałupniczo, drukują w formie broszury. Całość została wydana dopiero po śmierci Lovecrafta, i doprawdy nie wiadomo po co.
Lovecraft pochodził z ciemnych czasów materializmu, wyznawał dość dziwne idee, którym dawał upust w takich pracach jak "Reanimator". Dopóki traktujemy to jako wytwór fantazji pisarza, wszystko w porządku, ale po chwili uzmysławiamy sobie, że on naprawdę uważał, że człowiek to tylko "kawał mięsa", którego zwłoki mogą zostać "ranimowane" jakimś specjalnym roztworem. A wszystko to podane, jak to często bywa u takich osób, w otoczce pychy i pogardy dla innych, choć na pierwszy rzut oka widać, że to był wariat.
Nie polecam nikomu. Czytanie tego to mordęga, nuda. Pomysły są słabiutkie lub powielone ("Reanimator" to po prostu klon Frankensteina) a w dodatku wszystko niesamowicie rozwlekłe. A brak dialogów w i tak już nudnych opowieściach dobija. Nie bez powodu nikt nie chciał Lovecrafta publikować, to był po prostu amator o średnim talencie i słabym warsztacie.

Wiem, że niektórzy nazywają Lovecrafta "geniuszem horroru", ale nie ulegając modzie napiszę wprost - to zbiór nudnych, kiepskich technicznie opowiadań. Publikowane były w amatorskich pismakach, a niektóre nawet przez takie redakcje zostały odrzucone. Doprawdy trudno się dziwić, dzisiaj chyba nikt by ich nie opublikował. Długie, niepotrzebne rozwlekłe, pozbawione dialogów (!), przypominają czasami wprawki początkującego pisarza. Ciągnące się w nieskończoność opisy, zejścia z tematu, zbędne fragmenty. Na przykład "Przeklęty Dom". Gdyby Lovecraft przyszedł z tym tekstem do profesjonalnego wydawcy, dzisiaj, jedna trzecia zostałaby przy profesjonalnej edycji wycięta, a najprawdopodobniej nikt by się tym po prostu nie zainteresował. Tak też było zaraz po powstaniu tego opowiadania - została odrzucona przez czasopismo "Weird Tales" i cztery lata później kolega autora próbował ją "wydać" chałupniczo, drukują w formie broszury. Całość została wydana dopiero po śmierci Lovecrafta, i doprawdy nie wiadomo po co.
Lovecraft pochodził z ciemnych czasów materializmu, wyznawał dość dziwne idee, którym dawał upust w takich pracach jak "Reanimator". Dopóki traktujemy to jako wytwór fantazji pisarza, wszystko w porządku, ale po chwili uzmysławiamy sobie, że on naprawdę uważał, że człowiek to tylko "kawał mięsa", którego zwłoki mogą zostać "ranimowane" jakimś specjalnym roztworem. A wszystko to podane, jak to często bywa u takich osób, w otoczce pychy i pogardy dla innych, choć na pierwszy rzut oka widać, że to był wariat.
Nie polecam nikomu. Czytanie tego to mordęga, nuda. Pomysły są słabiutkie lub powielone ("Reanimator" to po prostu klon Frankensteina) a w dodatku wszystko niesamowicie rozwlekłe. A brak dialogów w i tak już nudnych opowieściach dobija. Nie bez powodu nikt nie chciał Lovecrafta publikować, to był po prostu amator o średnim talencie i słabym warsztacie.