Napar z magii i trucizny

Ciężko było mi przebrnąć przez pierwsze strony. Autorka na starcie zasypuje nas dużą ilością informacji, które musimy zaakceptować i samodzielnie uporządkować w głowie, od razu przechodząc do konkretów. Brakowało mi takiego delikatnego wprowadzenia w świat przez co ciężko było mi czuć się jego częścią. Minęło przynajmniej sto stron zanim odnalazłem się w cesarstwie D?x?.

Potem jest tylko lepiej. Akcja przyśpiesza, jesteśmy wplatani w intrygi i dworskie tajemnice, a wszystko przeplatane kolejnymi etapami konkursu. Sam turniej był bardzo przemyślany, a każda kolejna konkurencja była lepsza od poprzedniej.

Świat jest dobrze skonstruowany, aż nawet chce się powiedzieć, że zbyt dobrze. Cesarstwo, jego historia, wierzenia i inne aspekty świato twórstwa są tak rozbudowane, że czuję niedosyt. Książka mogłaby spokojnie być dłuższa i aspirować do miana high fantasy i wyszłoby jej to zdecydowanie na plus.

Po przebrnięciu przez początek bawiłem się świetnie i z przyjemnością pochłaniałem każdą kolejną stronę.

Kto by pomyślał, że parzenie herbaty może być tak interesujące! Ja z pewnością nie i ta książka wyprowadziła mnie z tego błędu.

Zacznę od tego, że książka ma unikalną fabułę. Pośród tylu książek na jedno kopyto, dostajemy tu powiew świeżości. Rzadko sięgam po książki powiązane z chińską kulturą i być może dlatego aż tak się wciągnęłam. Zostajemy wrzuceni do świata pełnego koloru, pięknych strojów, oszałamiających zapachów i cesarskich intryg, a i nie mogę zapomnieć o potrawach, przez które robiłam się masakrycznie głodna! (To wszystko brzmiało tak pysznie) Autorka stworzyła niesamowicie klimatyczną historię, która zachęca czytelnika do zanurzenia się w tym świecie.

Herbata odgrywa tu najważniejsze rolę. To właśnie za jej sprawą odgrywa się tutaj cała magia. Shénnóng-shi to ludzie obdarzeni specjalną mocą parzenia herbaty. Potrafią oni sprawić, że herbata doda ci sił, szybkości czy wyostrzy zmysły. Oczywiście to zaledwie garstka ich możliwości. Autorka sam rytuał parzenia opisuje w ciekawy i obrazowy sposób. Potrafi ona skutecznie pobudzić nasze zmysły i narobić nam ochoty na herbatę!

Pojawia się tutaj wątek turnieju, który ma wyłonić najlepszego Shénnóng-shi, aby ten później służył cesarzowi. Wygrana w tym konkursie oprócz wiecznej chwały i zaszczytu pracy w pałacu, zapewni wygranemu fortunę albo jak w przypadku Ning, pozwoli jej uratować siostrę. Szczerze myślałam, że to będzie główna akcja i fabuła mocno skupi się na poszczególnych konkurencjach, ale oprócz tego dostajemy masę intryg politycznych, a które zostaje uwikłana główna bohaterka. Nie przypuszczałam, że fabuła pójdzie tak bardzo w tym kierunku i dostaniemy pełną intryg, manipulacji i ukrytych zamiarów opowieść. Według mnie wyszło to świetnie.

Występuje tutaj również delikatny wątek romantyczny, który mam wrażenie, że bardziej rozkwitnie w drugim tomie. Jest on poboczny i raczej służy do urozmaicenia całej historii. Mi się on podoba i czuję dużą sympatię do Kanga. Być może, dlatego że jest on wygnanym księciem, którego rodzina odpowiada za największy bunt w dziejach ludzkości. I być może, dlatego że świetnie macha mieczem i skrywa go aura tajemniczości

Zakończenie sprawia, że natychmiast chce sięgnąć po kolejny tom (co oczywiście uczyniłam) i dowiedzieć się, jak skończy się ta historia. Zaparzcie sobie herbatę i sięgnijcie po ?Napar z magii i trucizny?

Cieszę się, że w końcu powstała książka o herbacie a nie o kawie! To przecież dyskryminacja wszystkich herbaciarzy ????
A jeszcze bardziej cieszę się, że nic mnie w tej książce nie zawiodło ? była naprawdę świetna!

Od początku jest niesamowicie intrygująca, nie mamy tutaj motywu "wybrańca" ? wiecie, że od zawsze główna bohaterka jest SUPERUTALENTOWANA i wszystkich pokonuje w każdej konkurencji. Nie. Ning udaje się do stolicy na konkurs magicznej sztuki parzenia herbaty bo chce znaleźć antidotum dla siostry. Ta została otruta herbatą ? tak jak wcześniej matka dziewczyn (która zmarła). To właśnie siostra Ning jest "tą lepszą", szkoloną na shénnóng-sh?.

Podobało mi się, że główna bohaterka jest niesamowicie mądra i sprytna (mimo, że nie do końca dorównuje swoim przeciwnikom to i tak staje zawsze na wysokości zadania i wykazuje się ponadprzeciętnym myśleniem. Dodajcie do tego nietuzinkowe pomysły i macie wszystko to co w niej pokochałam!

Sama książka przywodziła mi czasem na myśl "Dziedzictwo krwi" ? ma trochę podobnego klimatu i wątków (mimo tak pozornie różnych tematów) więc jeśli pokochaliście książkę Amelie Ven Zhao to "Napar z magii i trucizny" również przypadnie wam do gustu.

Z tyłu mamy mnóstwo przypisów (ukłon w stronę autorki), Judy I. Lin dodatkowo nie daje nam odetchnąć od zwrotów akcji (GUYS TA KOŃCÓWKA????). Książka wciąga od samego początku, ma niewiarygodnie dopracowany świat, ciekawe intrygi, dużo tajemnic, smakowitych azjatyckich smaków (te sceny w kuchni - no aż ślinka leci). A na dokładkę wszystko jest napisane tak pięknym (a mimo wszystko prostym) językiem.

Wątku romantycznego mamy tu w zasadzie tyle co nic - więc jeśli wolicie skupić się na akcji, to znów ta książka to coś dla was!

Jestem zachwycona tą książką i nie mogę doczekać się kolejnych!!

Są takie powieści, które porywają już od pierwszej strony, fascynują wyjątkowym, odurzającym klimatem, intrygują niemal do tego stopnia, że czytelnik odczuwa czystą euforię. Powieść Judy I. Lin zdecydowanie do nich należy i jestem pewna, że podbije ona wiele czytelniczych serc. Pisarka naszkicowała doskonałe połączenie powieści fantastycznej z klimatycznym przewodnikiem oprowadzającym po rozmaitych rytuałach parzenia herbaty i dodatkowo dopieściła je solidną porcją emocji, jak i niepokoju, tworząc tym samym niebywale porywającą lekturę, jaką chłonie się wszystkimi zmysłami.

Język autorki jest lekki i przystępny, dzięki czemu książkę czyta się wyjątkowo przyjemnie, a kartki same przelatują przez palce. Całość dopieszczają pasjonujące, jakże staranne opisy ceremonii parzenia herbaty, podczas których należy przestrzegać najdrobniejszych zasad etykiety, jest to bowiem przeżycie duchowe i estetyczne, dopieszczone nie tylko wiedzą, ale i odrobiną magii. Z fascynacją i zaciekawieniem płynęłam po kolejnych stronach, a emocjonujący konkurs, rozmaite zdolności największych mistrzów starożytnej sztuki parzenia herbaty, a przede wszystkim kolejne intrygi i stopniowo ujawniane sekrety, odurzyły mnie i przyprawiały o ciarki. Od tej książki nie sposób się oderwać, przyciąga jak magnes. Chłonęłam ją z nieopisanym zapałem i delektowałam się każdym kolejnym rozdziałem, nie chcąc kończyć tej bajecznej, choć mrocznej przygody.

?Napar z magii i trucizny? to porywająca, malownicza, nieprawdopodobnie przyjemna, dopracowana w każdym szczególe, hipnotyzująca powieść, która Was pochłonie i oczaruje. Interesująca fabuła, nietuzinkowe postacie, orientalny, dopieszczony szczyptą magii klimat i zawzięta rywalizacja oraz tajemnice, bijące niemal z każdej strony, tworzą razem kapitalną całość, która uzależnia i angażuje na wskroś. Przygotujcie się na niezwykłą podróż do bajecznego, misternie skonstruowanego i przemyślanego fantastycznego świata, z którego nie chce się wracać ani na chwilę. Polecam całym sercem!

Zostałam całkowicie oczarowana opisami jedzenia oraz naparów jakie zaserwowała autorka. Podczas czytania dosłownie czułam wszystkie unoszące się zapachy i smakowałam tradycyjnych dań z prowincji. Fabuła absolutnie wpasowała się w moje gusta, cały czas byłam zainteresowana, nie dłużyło mi się ani przez moment, a ostania 1/3 część książki to był taki rollecoster, że nie mogłam jej odłożyć. Zakończenie sprawiło, że następnej części potrzebuję najlepiej na wczoraj.