Napiszę nam szczęście

"Napiszę nam szczęście" to historia o 17-letniej Łucji, która marzy o karierze pisarki. Dziewczyna podpisuje umowę na wydanie drugiej książki. Łucja wyjeżdża do pracy na wakacje. Niespodziewanie poznaje Aleksa. Okazuje się, że łączy ich literatura. On też pisze. Zaprzyjaźniają się i postanawiają razem napisać książkę. Wkrótce zakochują się w sobie, ale zazdrość, kłamstwa i tajemnice wszystko psują między nimi.
Czy wakacyjna miłość przetrwa?
Przeczytajcie, a dowiecie się.

Intrygująca i wciągająca fabuła. Akcja rozgrywa się na Kaszubach nad jeziorem w miejscowości Sominy. Autorka porusza trudne tematy, które dotyczą młodych osób. Świetnie wykreowani bohaterowie i dobrze pokazane ich emocje. Poznajemy ich problemy, widzimy jakie podejmują decyzje wchodząc w dorosłe życie. Śledziłam ich losy z ciekawością i przeżywałam ich rozterki oraz emocje. Możemy też dowiedzieć się jak wygląda proces powstawania książki. Początkujący autor nie ma łatwej drogi do przejścia, bo musi zmierzyć się z wieloma przeszkodami. To także historia o spełnianiu marzeń, poszukiwaniu szczęścia i życiowej drogi.
Spędziłam ciekawie czas. Przyjemne pióro autorki przypadło mi do gustu. Chętnie sięgnę po kolejne książki spod pióra autorki.

Polecam!

BRUNETTE BOOKS

Pierwsza miłość. Pamiętacie ją? Co wtedy czuliście, jakie towarzyszyły Wam wówczas emocje? Mówi się, że pierwsza miłość jest jak nauka jazdy na rowerze. Trudno się z tym nie zgodzić, prawda? Nie można uniknąć upadków, zdartych łokci i kolan, ale potem wstajemy i próbujemy dalej. Z powieści "Napiszę nam szczęście" wyziera ogromne pogubienie i samotność bohaterów. Zarówno Alex, jak i Łucja popełniają mnóstwo błędów. To młode osoby, które dopiero wkraczają w dorosłe życie i mają prawo, by błądzić. Jednak te potknięcia mocno odbijają się na ich wzajemnej relacji oraz przyszłości. Dodatkowo wychodzą na jaw liczne sekrety i tajemnice, które staną się zagrożeniem dla ich związku. Osobiście, nawet że wiele razy tak mnie wkurzali (zwłaszcza Alex) bardzo polubiłam tę dwójkę i trzymałam za nich kciuki.  Oboje tak różni, a jednak tak bardzo podobni. Łączy ich pasja pisarska. To bardzo ciekawy pomysł na wątek. Marzenia są po to, by je spełniać. Ale czy to się im uda? I co z krytyką, którą trzeba się nauczyć przyjmować? Może nas zniszczyć, ale umiejętne podejście do niej, może dać nam wiele korzyści. Możemy nad sobą pracować. Tak jak uczyniła to Łucja. To dziewczyna, która niejednokrotnie zaskakuje. Widzimy też, jak istotne jest zaakceptowanie samego siebie, swoich wad, słabości. Gdy to zrobimy, dopiero wtedy powinniśmy myśleć o tym, by budować z kimś przyszłość.  Wiktoria Kotecka ukazuje, jak ważne jest wsparcie ze strony rodziców, ich uwaga. Zwłaszcza w stosunku do tak młodych ludzi jak Alex czy Łucja. Rodzic powinien być tuż obok, dopingować, podpowiadać, służyć dobrą radą, nie pozwolić, by dziecko czuło się osamotnione w tym, co robi, jak i w całym życiu. "Napiszę nam szczęście" to poruszająca, tam, gdzie trzeba zabawna historia o wakacyjnej miłości, tajemnicach, zazdrości, pasji pisarskiej, braku pewności siebie, poszukiwaniu swojej życiowej drogi oraz wielu wymiarach szczęścia. Jak skończy się ta wakacyjna miłość? Sprawdźcie!

??Bohaterowie są młodymi osobami na starcie w dorosłe życie.Dopiero się go uczą popełniając przy tym wiele błędów.Zarówno Alex jak i Łucja maja z pozoru całkiem inne życie rodzinne.A tak naprawdę w każdym domu są sekrety i tajemnice,które powodują niezrozumienie i ból.Ponowne spotykanie jest początkiem ciekawych spotkań.Chcąc przeżyć dotąd nieznane uczucie często rozmawiają poruszając ciekawe tematy.Czy to wystarczy,aby poznać sie tak naprawdę?

Miałam od poczatku poznania Alexa mieszane uczucia względem niego.Sama nie wiem dlaczego?jest chłopakiem pogubionym w życiu,nie potrafiącym znaleźć odpowiedniej życiowej drogi.Chce być pisarzem jak mama-to brakowało mu trochę stanowczości i pewności siebie.Jest porywczy i emocjonalny w czasie porażek.Brak wsparcia rodzicielskiego uwarunkowała go na chłopaka pozbawionego możliwości stałych uczuć?
Łucja natomiast daje sie polubić.Pomimo odizolowania od rówieśników ma swój świat książek w którym żyje.Potrafiła walczyć o nowo poznana relacje,nawet kosztem odrzucenia.Jej odwaga,zrozumienie można podziwiać.

Powieść jest lekką i przyjemną historią dwójki pogubionych i samotnych osób.Pragną znaleźć swoje szczęście.Jednak czy poznanie siebie nawzajem, obietnice sprawią,że zawalczą o wspólny rozdział przyszłości?

Poruszany temat wczesnego pisarstwa i marzeń z nimi związanymi powoduje,że trzyma sie mocno kciuki za powodzenie ich działań.

Bardzo sie zżyłam z bohaterami,ponieważ mogliby być naszymi znajomymi bądź sąsiadami.Zmagają sie z codziennymi sprawami,decyzjami oraz konsekwencjami swoich czynów.
Spędzicie z nimi cudowny czas i dlatego gorąco polecam książkę